پشیمانی بعد از طلاق

[mahan31]

سلام دوستان کمکم کنید در حال دیوونه شدن هستم
حدود ده سال پیش با دختری که تقریبا هفت سال کوچکتر از خودم بود ازدواج کردم همه با این ازدواج به شدت مخالف بودن به طوری که مجبور شدم خودم به تنهایی یدون حتی عضوی از خانواده ام وارد عمل شوم و با ایشان ازدواج کنم در ضمن باید عرض کنم ایشان فرزند طلاق بودند و از همان ابتدای زندگی در شرایط سختی بزرگ شدند و همچنین می دانستتم قبل از ازدواج با من با کسان دیگری ارتباط داشتته یعنی دوستت پسر داشتته و حتی رابطه جنسی نیز داشتته ولی با وجه به احساسی که از ایشان داشتم بی تفاوت شدم پس از ازدواج مشکلات بسیاری داشتم از جمله شکاکیت بیش از حد و ا ندازه ایشان به طوری که حتی منن مجبور شدم تماشای تلویزیون را کنار بگذارم با هم که بیرون می رفتتیم مجبور بودم برای این که ایشان عصبانی نشوند سرم پایین باشد تا فکر نکند به کسی نگاه کرده ام . بگذریم از کارهایی که انجام میداد از جمله فحاشی و بددهنی ایشان تا این که بچه دار شدیم و اوضاع زندگی ما بدتر از قبل شد بی توجهی ایشان به بچه و بدرفتاری ایشان با بچه مرا وادار به حمای تاز بچه ام کرد . از جمله مشکلات دیگری که با ایشان داشتم ارایش بسیار زیاد ایشان و نحوه پوششان بود که مزید بر علت شد نمی خواهم خودم را بی گناه جلوه دهم اما من هم ادمی بودم که زود در برابر حرف های ایشان عصبی می شدم و عکس العمل نشان می دادم این روند ادامه داشتت تا این که ارتباطش با دشتانش بیشتتر شد به طوری که دیگر توجهی به ما نداشت بارها کاملا مطیع او شدم اما متاسفانه یک هفه بیشتر دوام نداشت و قدرت این که بیشتتر تحمل کنم را نداشتم و دوباره به همان حالت اول بر می گشتیم تا این که کار ما به جدایی کشید الان بسیار دچار پشیمانی و عذاب وجدان شده ام چرا که احساس می کنم بهتر از این می تونستم برخورد کنم و بیشتر کوتاه بیایم بارها تماس گرفتتم از بزرگتتر ها کمک گرفتم تتا ایشان را بازگردانند اما ایشان فقط و ففقط ابراز تتنفر کردند و حاضر به برگشتن نیستند در ضمن متوجه شده ام که ایشان با شخصی ارتباط برقرار کرده اند و فکر می کنم ایشان و ابسته گشته اند می ترسم واسه همیشه ایشان را از دست بدهم هر چند می دانم اگر ایشان بازگردند دوباره اوضاع من بدتر می شود اما نمی دانم چرا دچار این همه ضد و نقیض شده ام یک روز خوشحال یک روز افسرده و پریشان در ضمن باید بگم حدود 20 روز از جدایی ما می گذرد . کمکم کنید ایا برگشت ایشان به صلاح است .

[نادیا-7777]

آقا ماهان آرام باشید.این حالات بعد از جدایی طبیعی هست و آدم تحت تاثیر شدید احساسات قرار میگیره ولی به هیچ وجه نباید در این دوران که احساسات بسیار شدید هست هیچ تصمیمی اتخاذ کنید چون بازم با شکست روبرو میشید و چه بسا شکست بزرگتر.

حالا بفرمایید شما چند سالتونه؟
بچه پسر هست یا دختر؟چند سالشه؟
پیش شما هست یا پیش مادرش؟

[hojjatian]

سلام
دندون کرم خورده رو باید کند انداخت دور و جاش یکی دیگه بکاری. نگران نباش این حالاتی که داری ناشی از وابسته گی و دوست داشتنیه که نسبت به همسرت داشتی. با مشخصاتی که گفتی معلوم می شه که اصلا اهل زندگی نیست . پس بیخیالش شو و به دنبال زندگی بهتر و فرصت بهتری باش. موفق باشی

[بی دل]

جناب ماهان، اینکه بعد از گذشت 20 روز از جدایی دچار حالاتی که وصف کردید شدید و فکر میکنید بیشتر میتوانستید تحمل کنید یا به تکاپو برای بازگشت بیافتید و... همه و همه طبیعی است. جدایی رو گاهی با ترک اعتیاد مقایسه میکنند از این نظر که سوای وابستگی عاطفی که براحتی از بین نمیره، وسوسه بازگشت به زندگی سابق و برگرداندن همسر، و اینکه سعی میکنم حتما شرایط را بهتر تحمل کنم و... تا مدتی همواره با آدم هست. به هر حال این شرایطی است که باید طی بشه. برای اینکه وضع روحیتون بهتر بشه باید به خودتون زمان بدید. هر کار مثبتی که میتونه بهتون کمک کنه از فکر ایشون بیرون بیایید انجام بدید از جمله ورزش، تفریح، سفر، درس، کتاب، گذراندن وقت با اقوام و خانواده و...
حتی اگر روزنه ای هم برای بهبود اوضاع و برگشت ایشون وجود داشته باشه، الان وقتش نیست. چون بعیده که به این زودی تغییری چه در شما چه در ایشون اتفاق افتاده باشه و با رجوع، دوباره روز از نو روزی از نو! منتها این بار دیگه طلاق هم براحتی قبل نخواهد بود و بار آبرویی منفی و فشار روحی بیشتری را هم برایتان خواهد داشت. پس فعلا به خودتون کمک کنید که با روحیه بهتری این دوران سخت بعد از طلاق را پشت بگذارید. و سعی کنید تا آنجا که مقدوره هر آنچه که شما را یاد ایشون میندازه از خودتون دور کنید (بستر زدایی). فکرتون رو مدیریت کنید که مدام به ایشون و خاطرات زندگی سابق نپردازید. کم کم انشا الله عادت خواهید کرد به شرایط جدید. در دراز مدت، که وابستگی عاطفی کمرنگ بشه، میتونید راجع به رجوع ایشان یا ازدواج مجدد با شخص دیگری منطقی تر تصمیم گیرید. اما الان شما هر تصمیمی که بگیرید تابع فشارهای روحی و وابستگی عاطفی و احساسات مخصوص به این دورانتون هستش و نمیتونه این تصمیم زیاد قابل اعتماد باشه.

موضوع دیگه اینکه، چطور میشه آدم بیست روز از طلاق نگذشته، فوری با شخص دیگری رابطه برقرار کنه و تازه وابسته هم بشه؟!!! این یا زاییده خیالات شماست. یا اگر واقعا همچین چیزی وجود داره، خود این هم دلیل دیگری که خانم شما شخص قابل اعتمادی برای شروع دوباره یک زندگی نیست. چون به هر حال یک زن پس از طلاق تا سه ماه (شرعا و قانونا) دوران عده داره. و شایسته نیست که با کسی ارتباط برقرار کنه. حتی به لحاط روانشناسی و نه دینی یا قانونی، هم برای زن هم برای مرد بهتره که حد اقل شش ماه تا یکسال برخی حتی بیشتر از این، به خودشون زمان بدن که زندگی قبلی را به تاریخ بسپارن.

[بهار.زندگی]

سلام دوست عزیز.به همدردی خوش اومدی

احساس گناه و مسئولیت
دومین علامتی که نشان می دهد شما هنوز درگیر رابطه پیشین و زندگی قبلی خود هستید؛ احساس گناه نسبت به عملکرد خود و همچنین احساس مسئولیتی که به او دارید بر می گردد. یعنی هنوز رابطه عاطفی قبلی شما پایان نپذیرفته است

با نقل قول بالا فکر کنم واضح شده که علت اشفتگی شما چیه.
بهتون پیشنهاد میکنم لینکهای زیر رو بخونید.و کارایی که گفته شده رو حتما انجام بدید تا نتیجه بگیرید..بعد ازتموم شدن طوفان احساسیتون حتما بهتر و اگاهانه تر میتونید تصمیم بگیرید.

ترمیم و التیام شکست عاطفی

مقابله با مشکلات پایان یافتن یک رابطه

رهایی از انرژی تلنبار شده ی خاطرات منفی

موفق باشید

[elahe.a]

سلام دوست عزیز

میدونم شرایط خیلی سختی را میگذرونی، چون لحظات بعد از طلاق، در درون دادگاهی با خودش و خاطره ها پیدا میکنه، مرتب خاطره ها رو زیر و رو میکنه، دنبل دلیل میگرده و دنباله مقصر، گاهی خودش را در برخی جاها توجیه و مبرا میکنه و گاهی مجرم و خاطی. همه اینها طبیعیه، همه این دوران رو میگذرونن و به مرور زمان کم و کمتر میشه، یعنی زمان حلاله لحظات سخت هست، این که دوست درین به هر قیمتی شده ایشان رو بر گردونین،، با وجود ینکه میدونین مشکلات سابق را خواهید داشت، شاید به دلیل وابستگیهاتون بشه که اون هم کم و کمرنگ میشه، من نمیگم قدام به رجوع نکنین، اما اجازه بدین کمی شرایط روحیتون بهتر بشه و بعد تصمیم بگیرین، اگر همسر سابقتون هم به این سرعت میخاد از زندگیتون کاملا خارج باشه و حتی وارد رابطه جدیدی شده خوب تصمیم گیری رو راحت تر کرده،واقعا به چه قیمتی میخواهین وارد زندگیه قبلیتون شین؟ ممکنه خیلی دوستش داشته باشین یا وابستش باشین، اما ثابت کردین که به درد هم نمیخورین، قطعا زندگی روی دیگری را میخاد به شما نشون بده و مطمئنا روزهای بهتری در انتظارتون هست، باز هم میگم به خودتون و تصمیمتون زما ن بدین، برای بهتر شدن روحیتون هم، دوستان لینکهای مفیدی را بهتون معرفی کردن که میتونین استفاده کنین.
از خدا براتون صبر، آرامش و بهترینها رو آرزومندم

[نازنین آریایی]

الان بسیار دچار پشیمانی و عذاب وجدان شده ام چرا که احساس می کنم بهتر از این می تونستم برخورد کنم و بیشتر کوتاه بیایم بارها تماس گرفتتم از بزرگتتر ها کمک گرفتم تتا ایشان را بازگردانند اما ایشان فقط و ففقط ابراز تتنفر کردند و حاضر به برگشتن نیستند در ضمن متوجه شده ام که ایشان با شخصی ارتباط برقرار کرده اند و فکر می کنم ایشان و ابسته گشته اند می ترسم واسه همیشه ایشان را از دست بدهم هر چند می دانم اگر ایشان بازگردند دوباره اوضاع من بدتر می شود اما نمی دانم چرا دچار این همه ضد و نقیض شده ام یک روز خوشحال یک روز افسرده و پریشان در ضمن باید بگم حدود 20 روز از جدایی ما می گذرد . کمکم کنید ایا برگشت ایشان به صلاح است .

سلام صحبت ها و نوشته های دوستان کافی و کامل هست..
همون جورکه گفتن این حالت ضد و نقیض شما کاملا طبیعیه
شما 10 سال در کنار اون خانم زندگی کردید اگر هیچ احساسی هم بهش نداشته باشید صد در صد بهش عادت داشتید(که البته از نوشتتون مشخصه خیلی هم دوستت داشتید)
پس مسلمه شرایط برای شما الان سخت بگزده و دورانی که طی 10 سال داشتید طی 20 روز جدایی از یاد شما نخواهد نرفت.

این فکرهایی که شاید بهتر می تونستم رفتار کنم یا کاش بیشتر تحمل می کردم ....
این افکار رو از ذهن خودتون پاک کنید ...الان وقت این فکرها نیست ،این فکرها رو سال ها قبل از طلاق باید عملی می کردید ،البته با توجه به توضیحاتتون شما به حد کافی تلاش خودتون رو کردید و وارد شدن به رابطه دیگه این خانم در این مدت خیلی کوتاه ،ی دلیل محکم می تونه باشه برای درست بودن طلاق شما ... و اگر حتی واقعا مقصر بودید و تلاشتون رو نکردید بازهم الان اینگونه فکرها هیچ فایده ای که نداره بلکه باعث میشه شما سردر گم و افسرده تر شید

[mahan31]

فرزندم پسره ؟ هفت ساله است ! و الان با خودم زندگي ميكنه خودم هم متولد 54 هستم
راستش ديروز با ايشون تماس گرفتم منو تهديد به شكايت كرد كه اگه اس بدي يا زنگ بزني شكايتت مي كنم و همچنين به من گفت ه از من متنفره و بيزاره و حاضر نيست حتي يك دقيقه كنارم باشه واز من حالش به هم مي خوره ؟ هر چند من بهش گفتم كه تنفر اونو به محبت ديگران ترجيح ميدم خنديد و مسخره كرد منو نمي دونم اين چه حالتيه ؟ افكار ضد و نقيض دارم ديوونه ام مي كنه شايد نياز به روانژزشك داشته باشم ؟ يه روز از رفتنش شادم يه روز نه دلگير و خواهان برگشتشم اما رابطه اي كه برقرار كرده داره ديونه ام ميكنه ؟ فكر كنم از حسادت ريشه مي گيره يا اين كه ترس براي از دست دادانش واسه هميشه ؟؟

[نادیا-7777]

آقا ماهان پستها رو از اول بخونید..کاملا راهنمایی شده که باید چه کار کنید و چه کاری نکنید.
میشناسم زن و شوهرهاییکه از هم جدا شدند و طاقت این دوران نقاهت بعد از طلاق رو نداشتن و دوباره به هم رجوع کردند ولی قضیه بدتر اندر بدتر شد و دوباره از هم جدا شدند

حتی میشناسم کساییکه خیال کردند 1 بچه دیگه بیارن بعد از رجوع بهتر میشه رابطشون و بازم از هم جدا شدند و 1 بچه دیگرم بدبخت کردند.

زندگی متاهلی وقتی از هم میپاشه که 2 طرف دیگه تحمل همدیگرو ندارند و نمیتونن به هیچ وجه با هم زندگی کنند چون زندگی که توش تفاهم نباشه و 2 طرف فقط بخوان همدیگرو تحمل کنند اسمش زندگی نیست..فقط استهکاک و فرسایش 2 نفره.

پس وقتی تغییری در کسی حاصل نشده رجوع دوباره یعنی شکست 1000برابر.

[mahan31]

از همه تون بي نهايت ممنونم و همه تون رو دوست دارم چقدر مشتاق محبت كردن هستم اين خصيصه اخلاقي منه كه بيشتر محبت كنم تا محبت ببينم هميشه همين جور بوده كم محبتي ها رو تحمل مي كردم اما محبت كردنم رو نمي تونم ترك كنم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟