بزرگترین دختر مجرد فامیل و اصرار مادرم به ازدواج

[marzieh411]

خدارو شکر دختر دایی بزرگترم هم ازدواج کرد. ان شاءالله که خوشبخت شن. ولی بازم بحث من و مامانم شروع شد. مخصوصا این بار که دیگه، بزرگترین دختر مجرد فامیل من شدم. مادر من قدیمی فکر می کنن و می گن که مردم حرف در می یارن. در حالی که من نسبت به بقیه دخترای فامیل موفق تر هستم (به گفته خودشون) و هم درسم رو خوندم هم سر کار می رم و دستم تو جیب خودمه. ولی مامانم این چیزا رو مزیت نمی دونه و می گه چه فایده! من این همه زحمت کشیدم که شریک زندگیم کسی باشه که باهاش کمتر مشکل داشته باشم و قدرت درک بالایی داشته باشه ولی مامانم می گن که من خیلی سخت می گیرم و باید در مورد خیلی مسائل مثل تحصیلات، اعتقادات، سربازی، کار و ... کوتاه بیام. با اینکه من با خیلی چیزا کنار اومدم ولی بازم... به نظرتون چه طوری رفتار کنم که نه مادرم اذیت شن نه خودم؟؟

[نادیا-7777]

عزیزم نباید هی کوتاه بیای در مورد ازدواج و اونی نباشی که واقعا هستی.
مثلا فقط برای اینکه سنت داره میره بالا یا حرف دیگران یا صرف شوهر کردن از خواسته هات و اعتقاداتو نطرات بگذری..
این کار تو کوتاه مدت ممکنه جواب بده ولی مطمئن باش به مشکل برمیخوری.
میدونم که خواستگارایی هم داری ولی اونایی نیستند که میخوای پس با مادرت صحبت کن و بگو اینکه الان به هر شرایطی تن بدم و ازدواج کنم بعد مدتی به مشکل بربخورمو مجبور شم خدانکرده برگردم پیش خودت بهتره؟؟؟

یکم تو اینترنت سرچ بزنو مواردی که منجر به شکست شده رو برای مادرت بخون..میدونم قانع کردنشون سخته چون دیگه با این باورها که دختر فقط باید شوهر کنه تا کامل به نظر بیاد خو گرفتن و نمیشه باورهاشون رو تغییر داد.

ازدواج خیلی خوب و عالی هست ولی از راهش
این حق توا که حداقل رو از همسرت بخوای چون خودت دختر کاملی هستی
من خیلی کوتاه اومدم موقع ازدواجم و با همه چی ساختم ولی.....
منظورم فقط مسائل مالی نیست اونارو میشه یه کاریش کرد ولی دیگه سربازیو شغل و تحصیلات و.... چون خودتون هم تحصیلکرده ای هم شاغل باید بیشتر فکر کنی.

قسمتت باشه ازدواج کنی تو سن 45سالگی هم ازدواج میکنی..

[marzieh411]

من 25 سالمه! ولی این از نظر مادر من فاجعه است. مخصوصا که خواهر کوچیکترم هم 23 سالشه و به خاطر ایشون هم می ترسن. هرچند من به خواهرم گفتم که اگه خواستگار مناسبی اومد به من فکر نکنه و جواب مثبت بده. من به مرور خیلی از معیارهامو کنار گذاشتم. در حدی که اگه یه سری از خواستگارای قبلیم الان می اومدن، قبول می کردم. ولی انگار هر چقدر من بیشتر کوتاه می یام، یه جای دیگه کار می لنگه و باید در مورد یه چیز دیگه هم کنار بیام.

[sunlife]

مرضیه جان، کمابیش دخترهای خانواده های سنتی جامعه ما با مشکل شما مواجه می شوند پس مطمئنن باشید که بسیاری از دخترخانم ها بااین ضعیت دست به گریبانند.
مهم اینست که تحت تاثیر این صحبت ها هرگز ازدواج نکنید. معیارهایتان را بررسی کنید اگر می بینید خیلی ایده آلیستی به ازدواج نگاه کرده اید کمی آنها را متعادل تر کنید.
مادرتان شما را خیلی دوست دارند پس نگران آینده شما هستند ولی این نگرانی از نسل پیش منتقل شده و مربوط به زمان حال نیست. دختران در گذشته نهایتاً تا 20 سالگی می بایست ازدواج می کردند و زیاد وضعیت تحصیلی و شغلی آنها ملاک ازدواج نبود ولی امروزه هرچه دختران شرایط بهتری از نظر اجتماعی داشته باشند شانس ازدواجشان بیشتر می شود.
معیارهایتان را تا حدی کم کنید که به بدنه ازدواج لطمه ای وارد نشود.
یه مطلب دیگه هم اینکه در خانواده های سنتی مسئله طلاق دختران به سختی پذیرفته می شود... و کلا در این خانواده ها یه دختر ازدواج نکرده خیلی راحت تر از یه خانم مطلقه زندگی می کند...پس به جای نگرانی از بابت ازدواج خواهر کوچکتر و دختر عمو و دختر دایی و غیره به داشتن یک ازواج موفق فکر کنید.

ضمنا هنوز با توجه به سنتان برای ازدواج دیر نشده است.

[bahar.shadi]

سلام مرضیه جان

میتونم حس کنم که چقدر اذیت میشی. حالا من خدا رو شکر پدر و مادر فهمیده ای دارم اما گاهی نگاه سنگین فامیل

رو که می بینم روی خواهر بزرگترم میفهمم چقدر سخته ازت بخوان به هر طریقی شوهر کنی. به خصوص که این

سخت گیری برای شما بیشتره و اون فرد مادرتون هست.

اما باید با مادر صمیمانه به مذاکره بنشینی.

اول از ایشان بپرسی که خوشبختی شما براشون چقدر مهمه؟ ازش بخواین بهتون از نگرانی هاش بگه. آیا می ترسه

شما تنها بمونین؟ بهش اطمینان بدین که تنها نمیمونین حتی اگر ازدواج نکنین. برای حرف مردم هم حتما مواردی

دارین که افراد از ازدواجشون راضی نیستن. براش مثال بزنین از همین افراد فامیل تا متوجه بشن که داشتن یک

دختر مجرد بهتر از داشتن یک دختر مطلقه و یا مشکل دار با همسر هست.

سعی کنین همیشه از مزایاتون نسبت به دیگران و اینکه چقدر خوشبختین بگین.

و در نهایت با احترام کامل سر عقیدتون بایستین و عواقب ازدواج با کیس های نا مناسب رو به مادرتون بگین و دلیل

مخالفت و مشکلات احتمالی آینده رو هم بگین تا روشن شه شما دوست دارین ازدواج کنین اما یک ازدواج خوب.

بهش اطمینان خاطر بدین که ایده آل گرا نیستین و فقط هدفتون اینه که مردی متعهد و خوش اخلاق و اصیل و با ایمان

و تلاشگر داشته باشین که شما رو درک کنه. اینطوری میفهمه شما دنبال ایرادگیری نیستین.

حالا سخنی هم با شما دارم

هنوز تصویر بهترین دوستم رو فراموش نکردم که در 24 سالگی به دلیل اینکه پدر و مادرش بهش فشار میاوردن که

دیگه دیره و باید بره ، به اولین خواستگارش جواب + داد و چقدر هم خودش هم خانوادش زجر میکشن گیر چه مرد

بدی افتاده. شکاک و بسیار مشکل دار و متفاوت با دوستم. میمونه و میسازه با این مرد بدون بچه فقط واسه خاطر

حرف مردم جوونیش و خوشبختیش و دنیا و ای بسا آخرتش رو داره میسوزونه و حتی 3 دفعه اقدام به خودکشی

ناموفق کرده و الان در اوج افسردگی به بی تفاوتی و تحمل و یک زندگی ماشینی و بی روح مثل 2 تا هم خونه صرفا

اونم به اجبار رسیده.

اینه سرنوشت چنین ازدواج هایی و سرنوشت کسانی مثل تاپیک زیر که تازه این حالت خوبشه به نظر من :


تنفر شدید از همسرم


مرضیه جان

شما فقط به خاطر مامان ناراحتی یا خودتم فکر می کنی دیرت شده؟ اگر ناراحتیت واسه مامانه نه نگرانی خودت یا

حرف مردم محکم و با ملایمت سر عقایدت بایست. چون شنیدن این حرفا در خونه پدری بسیار بهتر از یک ازدواج

نا مناسب در خونه همسره. پس قوی باش و به خدا توکل کن. اعتماد به نفست رو زیاد کن تا کم نیاری و به خداوند

اعتماد و توکل کن.

سخت گیری در ازدواج خوب نیست اما هرگز از اصول و معیارهای اصلیتون نگذرید و با کسی که در شان شما و

مناسب برای شماست ازدواج کنین. شما وقتی میرید لباس بخرین باید سایز خودتون رو انتخاب کنین. چون اگر تنگ

باشه ناجوره و ممکنه لباس پاره بشه و اگر گشاد باشه براتون زیبا نیست و شما رو بیقواره نشون میده.

ازدواج هم همینطوره. اگر شما با فرد مناسب و هم شان و هم کفو خودتون از همه لحاظ ازدواج نکنین (منظور

معیارهای انسانی و اخلاقی و فرهنگی و اعتقادی و خانواد گیه نه ثروت و ظاهر)ممکنه به شدت نزول و پست رفت

داشته باشین از چیزی که هستین و آرامشتون هم گرفته بشه و ای بسا روی آخرتتون و نسل های بعدیتون اثر

منفی بسیار بدی داشته باشه. پس سنگ بنا رو از ابتدا درست بذارین و به خاطر سرزنش های مادر و حرف مردم

زندگیتون و زندگی نسل های بعدتون رو خراب نکنین و از اصول و شانتون پایین تر نیاین که بکشونتتون به قهقرایی

گاهی بازگشتی توش نیست و اگر هم باشه به قیمت عمرتون و سرمایه گرانبهای جوانیتون و آرزوهاتونه.

شما خلق شدین برای انجام رسالتی مهم نه برای به هر قیمتب شوهر کردن برای رهایی از حرف مردم و کنایه های

مادرتون. پروردگار شما رو برای هدفی حتما خلق کرده پس دنبال اون هدف باشین چون اگر هم ازدواج نکنین فقط تو

این دنیا و موقتیه و در سرایی دیگر هم نشینان خوبی خواهید داشت که ابدیه. بهش اینطور نگاه کنین دوست من.

نگاهتون که عوض شه شرایط قابل تحمل تر میشه. هر جا هم کم آوردین به اهدافتون فکر کنین و از خداوند کمک

بخواین و باهاش راز و نیاز کنین و همیشه بدونین خداوند حامی شما و مراقب شماست و تنهاتون نمیذاره.

موفق باشی دوست خوب همدردی