به نام خداوند بخشنده مهربان
روزی خداوند فرمود :میخواهم موجودی بیافرینم از نوع انسان که جلوه ای از مهرو محبت و لطف و عشق من باشد به فرزندانش.
نامش زن است و صفتی به نام «مادر» دارد .
فرشتگان پرسیدند :پروردگارا آیا آن جلوه ها در مرد نیست ؟
خداوند فرمود :من این جلوه ها را در مرد آفریدم اما در زن قویتر و پایدارتر کردم طوری که همیشه با اوست و تا لحظه مرگ فراموشش نخواهد کرد .
از همان لحظه ای که حس میکند درون خود فرزندی دارد عشق را به او ارزانی خواهم کرد .
با آنکه درد زیادی خواهد کشید تا فرزندش را بدنیا بیاورد ...به محض دیدن او، او را با آغوش گرم و مهربان میپذیرد و دوست دارد.
درست از همان غذایی که در طول روز میخورد راهی میسازم تا بجان فرزندش تزریق کند.
همیشه و همه جا به یاد و فکر فرزندش قرار میدهم و این عشق و مراقبت تا پایان زندگیش همراه دل و جانش خواهد بود.
دو دستش را سبک خواهم کرد تا همیشه در آسمانها سپاسگذار من و دعاگوی فرزندش باشد.
او را معلم خواهم کرد تا همیشه فرزندش را به مهر و حوصله آموزش دهد .
دل او را نرم خواهم کرد تا از گناهان فرزندش بگذرد و در هر حالی که دارد او را ببخشد.
فرشتگان عرضه داشتند : سپاس و ستایش تو را که خداوند عالمیان هستی و چیزهایی میدانی که ما نمیدانیم مگر آنچه خود به ما تعلیم نمودی .
«نوشته خودم و اقتباسی از تاپیک بهترین آفریده خداوند...آقای گرد آفرید»
علاقه مندی ها (Bookmarks)