چرا کسی حرف منو نمیفهمه...؟!

[rahham]

سلام....
خستم خسته ..
چرا کسی حرف منو نمیفهمه ؟
چرا وقتی میگم میخوام تنها باشم میگن: اتفاقی افتاده؟ دعواتون شده؟
خستم خسته...
دارم رفتار جرات مدارانه ام رو تقویت می کردم به امید بهبود ...
اما حالا که جرات مدارانه حرف میزنم تو جواب حاضرجوابی هاشون کم میارم.
میگم : قراره به خاطر سالگرد عقدمون بریم یه سفر "دونفره:" میگن: چه خوب مدتیه نیاز به سفر داریم، حالا که ماشین نداریم با شما میایم.!!!
خدا چرا نمی فهمن که من خستم.
میگم: خونه ی فلانی نمیایم، زیاد احساس راحتی نمی کنیم اونجا. میگن: نه بابا باید بیایین اونا خیلی خوشحال میشن شما هم بیاید.( بابا نمیخوام بیام.)

خسته شدم از این همه خودخواهی..
خسته شدم از دست خودم که همیشه طوری رفتار کردم که دیگران رو خوشحال کنم. نه خودم رو...
حتی خسته که چند تا مثال بهتر بزنم.(میدونم میاید و میگید این که چیزی نیست.)
اما خسته ام از نوشتن و گفتن ...
شوهرم میگه : از بس خوش خدمتی، ازت سوئ استفاده میکنن..
من نمیخوام کسی رو از خودم برنجونم اما نمیخوام هم که رنجیده بشم..

[sanjab]

دوست عزیز

شما یک تاپیک دیگه هم داشتی که تقریبا مشابه اینه لطفاً یکی را دنبال کن؟!

در آن تاپیک قرار شد روی اعتماد به نفس و رفتار جرات مندانه ات کارکنی کاری کردی؟!

تمرین کردی که گاهی مطابق میل و علاقه خودتت صحبت کنی نه مطابق میل دیگران؟

من فکر می کنم شما یک خصوصیت بارز که داری اینه که می خواهی در جمع خوب جلوه کنی و تایید دیگران را بگیری ( یا به اصطلاح

بدٍ نشوی)؟! و این کار شاید بطور موقت شما را آرام و خوشحال کند ولی وقتی با خودتتان خلوت می کنید و آن آرامش

موقت اثرش را از دست می دهد می بینید که از خود واقعی تان و علاقه تان فاصله گرفتید و تنها تایید دیگران را گرفتید

که این روح و روان شما را در دراز مدت نابود می کند. لطفاً کمی روی اعتماد به نفستان کار کنید و کاری به

تایید و یا رد رفتارهایتان از نظر دیگران نداشته باشید آنچه فکر می کنید باعث آرامشتان می شود انجام دهید دنبال فهمیدن یا نفهمیدن حرفاتون و نیازهاتون توسط دیگران نباشید.

سخنی از بزرگی هست با این مضمون که:

شایدکلیدی برای خوشبختی سراغ نداشته باشم، ولی راهی هست که بدون شک به بدبختی ختم می شود آن هم سعی برای راضی نگه داشتن همه است

موفق باشید

[rahham]

دوست عزیز

شما یک تاپیک دیگه هم داشتی که تقریبا مشابه اینه لطفاً یکی را دنبال کن؟!

در آن تاپیک قرار شد روی اعتماد به نفس و رفتار جرات مندانه ات کارکنی کاری کردی؟!

تمرین کردی که گاهی مطابق میل و علاقه خودتت صحبت کنی نه مطابق میل دیگران؟

من فکر می کنم شما یک خصوصیت بارز که داری اینه که می خواهی در جمع خوب جلوه کنی و تایید دیگران را بگیری ( یا به اصطلاح

بدٍ نشوی)؟! و این کار شاید بطور موقت شما را آرام و خوشحال کند ولی وقتی با خودتتان خلوت می کنید و آن آرامش

موقت اثرش را از دست می دهد می بینید که از خود واقعی تان و علاقه تان فاصله گرفتید و تنها تایید دیگران را گرفتید

که این روح و روان شما را در دراز مدت نابود می کند. لطفاً کمی روی اعتماد به نفستان کار کنید و کاری به

تایید و یا رد رفتارهایتان از نظر دیگران نداشته باشید آنچه فکر می کنید باعث آرامشتان می شود انجام دهید دنبال فهمیدن یا نفهمیدن حرفاتون و نیازهاتون توسط دیگران نباشید.

سخنی از بزرگی هست با این مضمون که:

شایدکلیدی برای خوشبختی سراغ نداشته باشم، ولی راهی هست که بدون شک به بدبختی ختم می شود آن هم سعی برای راضی نگه داشتن همه است

موفق باشید

سلام. حق داری اما در ابتدا فکر کردم موضوع رو باید تو قسمت مشکلات خانوادگی مطرح کنم.
دارم کار میکنم رو تغییر رفتارم اما چون ذاتا آدم حاضر جوابی نیستم به نظرم دارم فقط چهره ی خودمو خراب میکنم.

[rahham]

[color=#800000]اوضاع خیلی بهتر شده. از وقتی رفتارجرات مدارانه ام رو تقویت کردم؛ روابطم با دیگران و احساسم نسبت بهشون بهتر شده .[/color]

[گلنوش67]

واقعا این رفتار تو زندگی معجزه میکنه حیف که تاپیکش بسته شد .من خودم رو مدیون آقای baby میدونم
خیلی ازشون ممنونم.

این هم یه تاپیک دیگه در همین مورد از خانم سبکتکین نمیدونم دیدیش یا نه به هر حال امیدوارم به دردت بخوره:

چگونه منفعل نباشيم ؟


موفق باشید

[rahham]

واقعا این رفتار تو زندگی معجزه میکنه حیف که تاپیکش بسته شد .من خودم رو مدیون آقای baby میدونم
خیلی ازشون ممنونم.

این هم یه تاپیک دیگه در همین مورد از خانم سبکتکین نمیدونم دیدیش یا نه به هر حال امیدوارم به دردت بخوره:

چگونه منفعل نباشيم ؟


موفق باشید

ممنون عزیزم. دارم اون تایپیک رو میخونم . لطف کردی.

چند روز پیش رفتیم مسافرت. همون سفری که قبلا اشاره ای بهش کرده بودم.
تصمیم گرفتم برخلاف همیشه که تعارف زیادی میکردم اینبار چیزی نگم.
و نگفتم...
همون طور که پیش بینی میکردم، داداشش زنگ زد و وقتی فهمید تو جاده ایم . گفت چه بی خبر رفتید. شوهرم گفت: قرار بود با اتوبوس بریم واسه همین چیزی بهتون نگفتیم.
بعد برخلاف همیشه دیگه سراغمونو نگرفتن و حدود 12 شب داداشش پیامک دادکه رسیدین یا نه؟ منم جواب دادم . آره.
روز بعد برخلاف همیشه زنگ نزدن و سراغ نگرفتن . دو روز بعد داداشش زنگ زد به خط من(شوهرم گوشیش مشکل داشت) و بهم گفت که خدا ما هم بزرگه !!!(اشاره یه اینکه چرا ما رو هم نبردین)
منم گفتم: ما هروقت موقعیتشو داشتیم بهتون گفتیم و اینبار موقعیتشو نداشتیم که نگفتیم.
اعصابمو خورد کرده بودن. دیگه هم سراغ نگرفتن.
تا اینکه سه روز بعد برگشتیم. تو مسیر برگشت. یکبار زنگ زدن که کجایین و یه با هم پیامک دادن. البته داداش نه زن داداشش.
چون همیشه هردو سراغ میگرفتن و حال و احوال میکردن اما اینبار فقط داداشه و اونم با متن : کجایید؟
جمعه که رسیدیم و میدونست رسیدیم اما اصلا سراغ نگرفتن(برخلاف همیشه)
میخواستن ناراحتیشونو نشون بدن. شب برخلاف نظر من ، شوهرم به خونشون زنگید و احووال پرسی کرد.تو حرفاشون زن داداشش گله گی سفر رو کرد. شوهرم گفت: تا لحظه ی آخر قرار بود با اتوبوس بریم و نیم ساعت به حرکت تصمیم گرفتیم با ماشین شخصی بریم. واسه همین فرصت نبود بهتون چیزی بگیم.
همون شب اومدن خونمون برای شب نشینی منم برخلاف همیشه خیلی باهاشون گرم نکرفتم و سرد که نه اما کمی رسمی تر برخورد کردم و ناراحتیمو از رفتارشون نشون دادم اما چون کسای دیگه ای هم خونمون بودن نتونستن حرفای جرات مدارانه ای رو که از قبل اماده کرده بود رو بزنم و موکول کردم به دیدارهای بعدی..

به نظرتو در دیدارهای بعدی چطور رفتار کنم. چه رفتار های و حرفهای جرات مدارانه ای ؟

[آزرمیدخت]

[align=justify]سلام دوست عزیزم،

من یک نکته کلی رو می خوام بهت یادآوری کنم.

سعی کن زیاد تند نری. خیلی نرم و آهسته پیش برو. اگه ناگهانی تغییر رویه بدی، ممکنه رفتارت به شکل دیگری تعبیر بشه، و اون اثری که در پیش هستی رو نگذاره.


به اطرافیانت فرصت بده تا آروم آروم رفتارت رو هضم کنند. مواظب باش تغییرات ناگهانی و سریعت تو گلوی رابطه گیر نکنه و خفش نکنه!!


به نظر من همسرت کار درستی کرده که با برادرش تماس گرفته، این یعنی آهسته پیش رفتن و پرهیز از تغییرات ناگهانی. رفتارهای اینچنین می تونه فرصت باور شخصیت جدیدتون رو به اطرافیانتون بده.

در ضمن شما که سفر رو به تنهایی رفتید، موقع برگشت بهتره رفتارت کاملا مثل سابق باشه. یعنی تو مهمونی (به نظر من) بهتر بود گرم و صمیمی رفتار می کردی، به جای اینکه رسمی باشی. اینجوری اقوامتون متوجه می شن که رفتار شما صرفا مختص به این بوده که مزاحم مسافرتتون نشن، نه اینکه دلخوری دیگری ازشون داری و با مسافرت خواستی، اون دلخوری رو تلافی کنی.


موفق باشی.[/align]

[JJ1234]

فکر میکنم برای شروع خیلی عالی عمل کردید
طبیعی هست که قدمهای اول بی عیب و ایراد نباشه. هر چی بیشتر تمرین کنی مهارتت بیشتر میشه.

یک نکته دیگه رو هم من اضافه کنم.
به نظرم بهتره که به جای اینکه قصه ای مثل ماجرای رفتن با اتوبوس سرهم کنید. راستش رو بگید یا اگر راستش رو نمیگید دروغی هم نگید. در غیر این صورت مجبورید هر بار دنبال یک قصه بگردید تا کارتون رو توجیه کنید. مثلا می تونستید بگید هوس سفر دو نفره کرده بودیم. یا بگید که ببخشید این بار نشد که به شما بگیم (بدون هیچ توضیحی). ممکنه که واکنشها اولش کمی شدیدتر باشه و در ذهن خودشون به شما این حق رو ندهند که سفر دو نفره داشته باشید اما کم کم میپذیرند. اتفاقا این طوری زودتر می پذیرند چون پیام اصلی این هست که ما میخواستیم تنها باشیم. اما وقتی ماجرای اتوبوس رو مطرح میکنید اونا پیام شما رو نمیگیرند و فکر میکنند خوب این بار نشده حتما بار دیگه به ما میگن.

عنوان تایپکتونم هم مبهم هست... عنوان تاپیک قبلی بهتر بود و باعث میشد افراد بیشتری بهش سر بزنند.

[mr6262]

برای رفتار جراتمندانه در سری بعد شما کافیه خودتون باشین فقط حرف دلتون رو با شجاعت بیشتر بزنید و از هیچی نترسید. لازم نیست توی قیافه برید یا گرم برخورد نکنید . اتفاقا جوری رفتار کنید که بدونن رفتار اونها روی حال شما تاثیری نداره. اگر ببینن که با این کار شما رو تحت تاثیر قرار دادن که هر دفعه دو نفری خواستین کاری بکنید این کارو می کنن تا بهتون خوش نگذره. کاملا مستقل از نوع رفتار اونها رفتار کنید

بعد یه مدت تمرین، این جراتمندی جز خصایص اخلاقیتون میشه و از کسی واهمه ای نخواهید داشت. دفعه بعد دلیل دروغ یا بهونه نیارید و جایی که نخواستین چیزی بگید فقط با یک لبخندسکوت کنید.

[rahham]

سلام.
ممنونم از همه تون. درست میگید.
درمورد اتوبوس واقعیت داشت. قرار بود با اتوبوس بریم ولی داداشم گفت اذیت میشید و با ماشین ما برید. حدود 3 ساعت قبل از حرکت پیشنهاد داد.
منم این تو ذهنم بود که اینکه ما بهانه ی اتوبوس رو بیاریم درست نیست اما شوهرم با زنگ زدنش و گفتن این حرف اوضاع رو خراب کرد به نظر من.
من نیت داشتم که با یه تیر دو نشون بزنم. جرات مدارانه بگم که : به این دلیل بود که دوست داشتیم سفر 2 نفره بریم . همین. (نه بهانه ی اتوبوس)
هدف 2 ام : اونا عادت کردن خطا کنن و من ببخشم و به روی خودم نیارم. حالا اونا بی دلیل سردی میکنن و داداشش تلفن زده که : ما هم خدایی داریم ...
خواستم بهشون بگم که از این جور حرف زدانشون ناراحت میشم و اونا حق ندارن با ما اینجوری برخورد کنن.

احتمالا فردا شب ببینمشون. نمیدونم چیکار کنم؟
به نظرم این موضوع پیش اومده فرصت خوبیه و باید ازش استفاده کنم اما چه طوری؟