آیا کمک مالیه من به همسرم با توجه به شرایطم کار درستیه؟

[eghlima]

سلام
خدا می دونه که چقدر من به این سایت مدیون هستم
مشکلاتی که تو زندگیم لاینحل و حل نشده می دونستم با کمک دوستان خوبم به خصوص بهار شادی عزیز و آقای همدردی و خانم ani و مدیر همدردی عزیز و بهار 66 و خیلی های دیگه که اسمشون تو خاطرم نیست تا حدودی تونستم مدیریت کنم و ازتون خیلی خیلی ممنون.......
الان تقریبا دارم روی تک تک مشکلات این 5 سال زندگیم متمرکز میشم و تا به امید خدا حلش کنم
راستش همسرم از ابتدای زندگیمون در مورد شغل خیلی بد شانس بوده و هست و همیشه چند برابر دیگران کار می کنه ولی بی نتیجه .........
از اول زندگیمون احساس می کنم همسرم یه وابستگی از نظر مالی به من پیدا کرده و این منو نگران می کنه (البته از روی اجبار چون واقعا نمی شه که تنهایی بخواد.....)
چون می خوام از سال بعد به امید خدا نرم سر کار و بچه دار بشیم ولی با این اوصاف احساس می کنم آقای همسر نمی تونه از پس مخارج زندگیمون به تنهایی بر بیاد و اینکه من نرم سر کار یه جورایی غیر ممکن میشه
اون هیچ وقت از من پولی نخواسته و همیشه خودم باهاش همکاری کردم
و در ضمن اگه دستش باشه بهم پول می ده...
گاهی به خودم می گم هیچ کمک مالی بهش نکنم ولی واقعا نمی شه
من همسرمو دوست دارم و وقتی می بینم حسابم پره و اون داره از کسی پول قرض می گیره قلبم آتیش می گیره
از طرفی هم میبینم ساپورت مالیه من در طولانی مدت به نفع هیچ کدوممون نیست ،چون من به هر حال در آینده نزدیک نمی خوام سر کار برم و اون ضربه می خوره از این جهت

مثلا دیروز 3 میلیون تومان وام گرفتم و بهش دادم ولی نمی دونم قسطاشو خودم گردن بگیرم و یا به خودش بسپارم
اگرم به خودش بسپارم خیلی بهش فشار وارد میشه........
و این یه نمونه اش بود و از این نمونه ها خیلی تو زندگیمون بوده
همیشه گفته بر می گردونم ولی خوب نشده و نتونسته.........
میشه بگید چه طوری این مسئله رو حل کنم؟
و اصلا کمک های من تو این 5 سال درست بوده و خواهد بود؟

[maryam123]

سلام اقلیما جان

کم و بیش در جریان مشکلاتت هستم.

این خیلی خوبه که همسرت چشم داشتی به حقوق شما نداره و از اون بهتر اینه که شما همیشه حمایتش کردی.

اما اقلیما جان..خودتم میدونی...شما به خاطر انشالله بچه دار شدن و ...نمیتونی همیشه بری سرکار.حتی شاید تا چند سال بعدش هم نتونی.

روزی رسون خداست.خودشه که میگه اگر بخوام بی حساب روزی میدم.چرا به خودش توکل نمیکنید...


اما اقلیمای عزیز با توجه به شرایط شما و روحیات کلی مردا...

خیلی درست نیست که مدام از سمت همسرشون حمایت بشن(مالی رو میگم)

مثل بچه ای که هربار امده بخوره زمین مادر نذاشته و کمکش کرده.حالا فکر کن اون بچه میخواد تک و تنها بره تو یه خیابون پر از ماشین و بازی کنه....ممکنه روزای اول خیلی بخوره زمین...پشیمون بشه..برگرده...بره تو خودش...اما بالاخره چون چاره ای نداره میره.

دوست خوبم

بهتره شما الان کمی پس انداز کنی ..برای خرج و مخارج و لباس بچه و ...و کم کم (این کم کم خیلی مهمه) سعی کنی رهاش کنی...دید میری استخر مربیت یکهو تو 4 متری رهات نمیکنه..دستش مدام به بدن تو چسبیده تا هم تو احساس امنیت کنی و هم اتفاقی نیفته..یه مدت که گذشت اروم اروم ولت میکنه ....اما اگر همون روز اول یهو همون وسط ولت کنه غرق میشی دیگه هم استخر نمیری !!

نمیگیم به همسرت فشار بیار و تنهاش بذار....اما بذار مردت مردونگی کنه..بذا رخودش هم عطم مشکلات رو بچشه.

شاید اگر حمایتهای مالی تو در این چند سال نبود الان وضعیت کاری همسرت خیلی بهتر بود.

مثل همون مادره...میبینه بچه اش شده مثلا 7 سالش اما خودش نمیتونه یه لیوان آب بخوره...مادر از روی محبت کرده این کار رو...با عشق کرده....اما به ضرر بچه بوده

همیشه حمایت خوب نیست....همیشه هم بد نیست...اما حمایت اگر مثل جریان برق یه زمانایی باشه و یه زمانایی نباشه بیشتر به چشم میاد.

موفق باشی

راستی یه عذر خواهی هم بابت اشتباه گرفتن شما با گندمزار در تاپیک شمیم بهت بدهکار بودم.

[پدربزرگ]

دوست عزیز

شما یه زندگی مشترکی رو شروع کردی .

درسته خرج خانه زن وبچه با شوهر هست. ولی خودتونم که میدونید نمیتونه از توانش خارجه .

یا به قولی هرچی کارمیکنه 8گرو 9هست.

کمک کردن خوبه ولی اندازه نه انقدری که طنبل بشه بگه که خوب زنم خرجی میده قسط هارو هم که میده منم کارمیکنم .

بهشون پول میدید ازش بخواه که بهتون برگردونه مثال وقت بزار تا چندماه دیگه برگردونه.

بخاطر این میگم که مسئولیت داشته باشه به فکرش باشه که بدهکاره.

این حرف شمارو که هستند انقدرهم کار میکنند بازم کم میارند قبول دارم چون دارم میبینم.

[سارا@]

سلام eghlima عزیز

توی این دوره زمونه با این مخارج و هزینه های سنگین همینکه در طول این 5 سال یار و یاور همسرتون بودید کار

بزرگی کردید و مطمئن باشید اگه به چشم کسی هم نیاد ولی نزد خدای بزرگ ثواب شما محفوظ می مونه

ولی حالا که تصمیم به بچه دار شدن دارید فکر میکنم برای حداقل چندین ماه نمیتونید برید سر کار ولی بعد از این

مدت با سپردن فرزندتون به والدین و یا مهد کودک شما میتونید به شغل تون ادامه بدید

بنظرم قسط این وام 3 میلیونی رو بعهده شوهرتون بذارید بهتر باشه چون یه جورایی حس وابستگی مالی پیش

اومده بهتره که این قضیه کمتر بشه و کم کم شوهرتون بار مسئولیت بیشتری رو قبول کنن

eghlima جان بنظرم یه خورده برای خودتون هم پس انداز کنید هر چند اندک خیلی خوب باشه اینجوری دلگرمتر هم میشی برای ادامه کار کردن

اگر هم در آینده تصمیم ندارید که سر کار برید تمام جوانب رو بسنجید و با شوهرتون صحبت کنید در ضمن ممکنه این

قضیه از لحاظ مالی در ابتد برای هر دوی شما سخت باشه

ولی با این حال با قطع شدن کمک مالی شما همسرتون بیشتر از گذشته فعالیت میکنه و باعث میشه مسئولیت پذیریش بالاتر بره.

[بهار.زندگی]

سلام اقلیمای عزیز.خوبی؟
واقعا خوشحالم جزو ادمایی هستی که واقعا تلاش می کنن تا زندگیشونو بسازن.

راستش همسرم از ابتدای زندگیمون در مورد شغل خیلی بد شانس بوده و هست و همیشه چند برابر دیگران کار می کنه ولی بی نتیجه .........
از اول زندگیمون احساس می کنم همسرم یه وابستگی از نظر مالی به من پیدا کرده و این منو نگران می کنه (البته از روی اجبار چون واقعا نمی شه که تنهایی بخواد.....)

کاش در این باره بیشتر توضیح میدادی؟
بدشانسی به خودی خود معنا نداره..حتما یه جای کار میلنگه و این باعث میشه تلاش زیاد همسرت اونطور که باید و شاید نتیجه نده..شاید اره های همسرت تیز نیست.میدونی قضیه اره چیه؟
یه بنده خدایی با یه اره کند میرفت درخت قطع کنه اما هر چی تلاش میکرد فایده نداشت.همیشه هم میگفت وقت ندارم اره رو تیز کنم..تا اینکه یه نفر بهش گفت درسته تیزکردن اره یه کم زمان میبره اما راندمان کارت رو بالا میبره.
البته منم قبول دارم شرایط اقتصادی جامعه ما متاسفانه پر ازریسکه اما باید تلاش کرد تا راه حلهای جدید پیدا کرد.اینجا همونطور که میشه خوب پول در نیوورد میشه خوب هم پول دراورد چه اینکه کافیه یه مغازه سوپر مارکت یا فست فود راه بندازی..اما مثلا یه تولیدی ممکنه به راحتی قبلیا کارش نچرخه.

اقلیما جان پیشنهادم اینه که از کمک مالیت کم کن و به جاش کمک روحی باش..اعتماد به نفس همسرت رو بالا ببر..تو اداره کردن کاراش کمکش کن..راههای زیادی برای کمک هست..میتونی بگردی ایده ها تازه برای بهبود کارش پیدا کنی و بصورت پیشنهاد بهش بدی.

و همزمان باید توقع مالیت رو پایین بیاری..یعنی اگه شوهرت nمقدار درامد داره براش برنامه ریزی کنی..باید توقعاتت رو در حد درامد همسرت پایین بیاری.
مطمئنا اگه به همسرت کمک کاری و روانی کنی درامد همسرت بهتر میشه..انوقت سطح رفاهتون بالاتر میره.و سعی کن اینکارو تا یه سال اینده که بچه دار میشید انجام بدی تا به یه سطح مالی قابل قبول برسید.

اما در کنارش اگه همسرت احتیاج به کمک داشت هم دریغ نکن..کمک یعنی گه گدار نه یه کار روتین.
البته نگفتی شغل همسرت چیه اما اگه میتونی کمکهات بیشتر بصورت سرمایه گذاری باشه تو کارش.مثلا اگه شرکت داره ازش سهام بخر..اگه مغازه داره شریکش شو و..

موفق باشی

[bahar.shadi]

سلام اقلیمای عزیزم

ضمن تایید صحبت های بسیار خوب دوستان عزیز - مریم123 ، سارا@ ، پدربزرگ و بهار 66 عزیز - باید بهت بگم که بهتره همسرت رو

به قول مریم عادت بدی کم کم چون روزهای سختی رو پیش رو داری و باید از الان پس انداز کنی واسه اون روزها.

یکی از آشنایان ما مثل شما شوهرش به هر دری میزد پول کمی به دست میاورد ولی حقوق خانوم خیلی خوب بود.

بعد از 4 سال بچه دار شدن. الان اون خانوم نه توانایی داره بچش رو بگذاره مهد و پدر و مادرش اسیر شدن و از طرفی

چون همسرش همیشه حمایت خانومش رو داشته دیگه عادت کرده و الان هم مادر کلافه است هم بچه اش

خیلی خیلی اذیت میشه هم هر روز از این خونه به اون خونه هستن. واقعا شرایطشون عذاب آوره. یک تراژدی

دردناک. دلم خیلی برای بچشون می سوزه.

همسرش مرد خوبیه و همدیگه رو خیلی خیلی هم دوست دارن اما اشتباهی که کرده از اول مسئولیت کامل رو

نداده به همسرش و الان اون بچه بیچاره خیلی زجر می کشه.

پس ازش بخواه خودش قسط هاش رو بده و شما از الان واسه بچه پس انداز کن و به همسرت هم بگو به فکر بچه و

مایحتاجش ، به خصوص آیندش باشه و اعلام کن بعد زایمان ممکنه دیگه نخوای بری سر کار تا آماده بشه.

اینطوری فرزندت اذیت نمیشه و شما در آرامش می تونی به زندگیت . فرزند عزیزت برسی

خود من امروز خوشحالم که پدرم تو اوج سختی ها با اینکه هوامو داشت مسئولیت پرداخت قسط هام رو به خودم

واگذار کرد با اینکه خیلی سختم بود و خیلی هم سختی کشیدم. امروز می دونم اگر اون سختی ها نبود به هیچ جا

نمی رسیدم و بسیار ازش بابت این لطفش ممنونم!

عزیزم از اینکه تونستم گره گشایی کوچکی بکنم بسیار خوشحالم. انشالا که با درایتت تمام مسائلت به بهترین

نحو حل بشن.

[eghlima]

سلام به همه دوستای خوبم
واقعا ممنونم از اینکه برام وقت می ذارید
بهار جان گفتی قسمت بدشانسی رو توضیح بدم:

راستش همسرم دو سال پیش در برهه از زمان خیلی خوب پیشرفت کرد طوری که از سمت کارشناس به مدیریت رسید و منم خیلی خیلی بهش بالیدم ولی روزگار طوری شد که یه بدشانسی تو کارش آورد و دوباره سمتش کارشناس شد و این برای همسر خیلی بد تموم شد طوریکه اعنماد به نفس و قدرت ریسکشو از دست داد و الان دچار سکون شده و نمی دونم چرا روحیه ای نداره و همیشه میگه اقلیما فقط به خاطر توئه که این کارو ول نمی کنم و ریسک نمی کنم چون می ترسم در ادامه کاری رو گیر نیارم و منم از همین می ترسم

و هم چنین در ابتدای زندگیمون همسرم یه کار خوب داشت که خیلی ها آرزوشونه ولی عموی من با وعده های مسخره اش باعث شد همسرم کارشو ول کنه و بره سر کاری که عموم پیشنهاد داد ولی نا چند ماه حتی حقوقم بهش ندادند چه برسه به............
هر چند همسرم حتی یک بارم به روم نیاورده ولی اینم از بد شانسی هاش بود که رو حساب من به عموم اعتماد کرد و من همیشه از بابت شرمنده ام........

گاهی اصلا دلم نمی اد تو این شرایط تنهاش بذارم و ناراحتشم



همیه اینا در حالیکه پدر شوهرم وضع مالیش خیلی خوبه و هیچ دریغی از ما نمی کنه ولی همسرم اصلا نمی خواد باری به دوش پدرش بذاره و ازش کمک بگیره.......
یه بار تو درفترچه خاطراتم نوشته بودم که حاضره از پولای باباش یه هزاری کم نشه ولی مهم نیست براش که من هرچی دارم و ندارم رو بهش میدم
و اونم بدون اطلاع من خونده بود و تا چند وقت دمق بود(من از اینکه مدل گذاشتن دفترچه خاطراتم عوض شده بود فهمیدم)
آیا به نظرتون این بار بگم قسط رو نمی دم به نظرش خودخواه به نظر نمی ام که اینکه تو این شرایط بدش به فکر خودم هستم.........

[سارا@]

توی شرایطی که خودتون هم اقرار کردید توان پرداختن قسط ها رو ندارید چرا باید به خودتون فشار بیارید؟

مخصوصا که برای بچه دار شدن هم برنامه داری و آینده کاری شما معلوم نیست

شما میتونید با مهربونی باهاش صحبت کنید و از شرایط تون بگید که امکان بازپرداخت وام رو ندارید

به نظرم همین که تا حالا بهش کمک کردید و اینبار هم وام گرفتید خودش کار بزرگیه حالا چه اشکالی داره خودش

قسط ها رو بده؟ اگه به همسرتون فشار میاد خوب به شما هم فشار میاد عزیزم

شما میتونید بهش نشون بدید که نگرانش هستید ولی فقط تا اینجای قضیه تونستید بهش کمک کنید

(در ضمن شما میتونید اینبار در دفتر خاطرات تون از خوبی های همسرتون بنویسید و در مورد این قضیه هم ابراز

نگرانی کنید که کاش می تونسید در دادن قسط ها هم کمک حال باشید ولی از عهده شما خالیه و یه کاری کنید

که غیر مستقیم شوهرتون بفهمه بازم در دفتر خاطره چیزی نوشتید اینطوری هم ناراحتی قبلی بر طرف میشه و هم

شما همه صحبت های ناگفته رو که نمی تونید رو در رو بگید با خیال راحت در موردش صحبت می کنید)

در ضمن عزیزم در مورد قضیه پیشنهاد کار عموی شما حق دارید کمی ناراحت باشید ولی شرمنده اصلا! چون اولا قصد

شما پیشرفت بیشتر شوهرتون بوده و نیت خیر داشتید و دوما شوهر شما باید همه عوامل رو می سنجید بعد اقدام

می کرد چون خودش در محیط کار بوده و تجربه داشته و بهتر میتونسته تصمبیم بگیره و باید احتمال اینکه این کارش

نگیره رو می داده

eghlima عزیز زیاد ذهنت رو درگیر این مسائل نکن به این فکر کن شما همیشه بعنوان یه همسر خوب و یه حامی بزرگ تا حالا پشت شوهرتون ایستادید شاید چیزی که خیلی از خانم ها این کارو نمیکنن.

[eghlima]

برام دعا کنید کار همسرم درست شه

منم خیالم
وجدانم
قلبم
آروم شهههههههههههه

نمی دونید چه قدر سخته وقتی همش فکر می کنی نکنه جیبش خالی باشه
نکنه ........

ولی حرفای شما هم درست

15 روز دیگه اولین قسط وامی که من گرفتم و از حقوقم کسر میشه
گفته که قسطاشو خودم می دم و من امیدوارم دوباره بد قولی نکنه(البته بد قولی هاش از اینکه واقعا نمی تونه چون وگرنه به هیچ عنوان آدم بدقولی نیست)
ولی اگه نداد نمی دونم چه طوری باید بهش بگم که خودش بده

همین چند روز پیش 150 هزار تومان بهم داد و تاکید کرد حتما حتما برای خودم خرید کنم در صورتیکه من به چیزی نیاز نداشتم و خودم به اندازه کافی داشتم.......... و منم با اصرار زیاد اون ازش گرفتم

[z o h r e h]

آیا به نظرتون این بار بگم قسط رو نمی دم به نظرش خودخواه به نظر نمی ام که اینکه تو این شرایط بدش به فکر خودم هستم.........

سلام
اقليماي محترم من تجربه شخصيمو ميگم

بهتره باري بيش از حدتوانت به دوش نكشي, شما در حد توانت به همسرت كمك كردي و به نظرم بهتره قسط ها رو خودشون بدن و شما نگران مشكل ايشون نباشين

همين نگراني رو ايشون هم بايد در موردشما داشته باشن, كار خونه, بيرون, دغدغه زندگي و ...

من به شخصه بهتر ميبينم كمي از دغدغه هاي مالي خانواده خودتونو دور كنين و تا همين حد كه ساپورت ميكنين كافيه, بيشتر به فكر ساپورت عاطفي باشين

بزارين ايشون خودشون اقساط رو ببردازند, اين خودخواهي نيست و احترام به حقوق همديگه است

در ضمن خيلي شمارو به خاطرحس زيباتون به همسرتون تحسين ميكنم و واستون ارزوي بهترين ها رو دارم

باز هم ميكم اين فقط نظر شخصيمه و از روابط شما و همسرتون بي اطلاعم و نميتونم نظر دقيقي بدم

موفق باشي