سلام.خوبید؟؟؟
یه راست میرم سراصل مطلب.
من کلا دختریم که تقریبا اکثر مواقع مستقل بودم...چیزایی که میخواستم بگیرم رو خودم تهیه میکردم...از بعد دانشگاه که تقریبا کاملا اینجوری بودم.تو دوره دانشجویی تا حد زیادی و قبلش تا حدودی.
خوب این مستقل بودم اونم ازلحاظ مالی خیلی بهم کیف میده..
ازبچگی هم عادت داشتم رعایت کنم..نمیدونم چرا؟؟با اینکه خونوادم وضع مالی خوبی دارن اما باز همش هی میگفتم گناه دارن!!!امان ازاین دلسوزی نا به جام.
حالا من مستقلم یه طرف..مشکل اینجاست که خونوادم هی جلوی این و اون مظلوم نمایی میکنن...همش فامیل و دیگران فکر میکنن من هر چی دارم یا خریدم یا هر کاری کردم اونا خرجشو دادن یا اونا بهم کمک کردن..اصلا نمیدونن اینا عین خیالشون نیست و منم اصلا به این کار عادت نکردم.
تازه نصیحتم میکنن که چرا اینجوریم؟یا واسه مامان بابام دل هم میسوزنن...
به مامانم میگم چرا بهشون میگین اینکارا رو شما واسه من انجام دادین..میگه زشته نمیشه گفت خودت اینکارا رو میکنی..زشته بگیم دستت تو جیب خودته و ..
هر کاری خودم میکنم به اسم خودشون تموم میکنن و بقیه هم دلسوزی میکنن و میگن وای چه پدری!!چقد داره اذیت میشه
حالا به نظرتون من به دیگران بگم اینا الکی میگن و همه کارا رو من خودم انجام دادم.حتی گاهی چوب لای چرخم هم گذاشتن..یا بذارم هی بذارم موردم اشتباهی فکر کنن؟
البته یکی دوباری که راستشو گفتم اینا ازم خیلی کفری شدن..اما نمیشه همه کارا با خودم اسمش واسه اونا
علاقه مندی ها (Bookmarks)