من 21 وشوهرم 31 سالشه.بعد از یه سال عقد 8ماهه عروسی کردیم.تازگی ها شوهرم سر مسایل جزیی ناراحت میشه و قهر میکنه منم اخلاقم طوریه که نمیتونم طاقت بیارم کسی ازم ناراحت باشه اینقدر نازشو میکشم و عذر خواهی میکنم....وقتی از نظر روحی داغون شدم یه دو ساعتی گریه کردم و دادهاشو سرم زد اشتی میکنه.خوش اخلاق بودن وقتی اوضاع عادیه و مساله ای پیش نیومده که هنر نیست.میدونید در طی زمان احساس میکنم خسته و درمونده شدم توان عذر خواهی کردن و ضایع شدن و کوچیک شدنم داره کم میشه.مشکلم اینه توانم داره کممیشه هر کدوم از این قهر و اشتی ها کلی از توان روحی مو ازممیگیره.من عاشقشم اصلا ازش ناراحت نمیشم هر مساله ای که پیش میاد حتی وقتی بوده بهم حرف زده.ناراحت نمیشم اصلا وقتی این طوری میکنه فکر میکنم اونقدری که من عاشقشم اون عاشقم نیست.نمیدونم روحم خسته است.
علاقه مندی ها (Bookmarks)