همیاری در تجمیع پستهای تخصصی مدیر همدردی >>>

[فرشته مهربان]

با سلام و عرض خدا قوت به همه اعضاء محترم تالار همدردی

در راستای رشد روند تخصصی تالار همدردی ، برآنیم تا پستهای تخصصی و مشاوره ای را تجمیع کنیم . و به صورت موضوعی در تالار قرار دهیم .

از آنجا که متخصص اصلی تالار مدیر همدردی هست . از پستهای ایشان شروع می کنیم و در فرصتهای بعدی تاپیک تجمیع برای پستهای مشاوره ای و

تخصصی مفید کارشناسان و اعضاء باز می کنیم .

اکنون تقاضایم از شما این است که کمک کنید تا پستهای مشاوره ای و تخصصی مدیر همدردی را از تاپیکهای مختلف در اینجا نقل قول کنیم . که در فرصت

مناسب بعد از مدتی این پستها به صورت موضوعی دسته بندی می شود و طی تاپیکهایی با عنوانهای موضوعی آن قرار داده می شود .

در خصوص دسته بندی موضوعی و نحوه همیاری شما عزیزان بعد از استخراج تمام پستهای تخصصی و مشاوره ای مدیر از ابتدا تا کنون ، راهنمایی لازم به عمل

می آید .

باتشکر و در انتظار همیاری سبز و بهینه شما


.

[فرشته مهربان]

احساس ارزشمندی

سلام آتنا
ضمن تشکر از همکار محترم psy133 به خاطر پاسخشون.
دوست عزیز معمولا تصوری که شما از نگاه دیگران به خود دارید، تابع نگاه خودتون به خودتون هست. یعنی باید ابتدا شمادر چشم خودتان باارزش بشوید. سایر پاسخهای این موضوع( اعتماد به نفس)، مخصوصا اولین پاسخ من حاوی مطالب مهمی در مورد ارزشمندی هست، شما هیچ چاره ای ندارید تا ارزشمندی خود را دریابید. یعنی تا وقتی که متوجه این مسئله مهم نشوید که شما ذاتا ارزشمند هستید و این ارزشمندی به خاطر کسب هیچ چیز خاصی نیست. بلکه شما با همه نقاط ضعف ونداشته هایتان به لحاظ منحصر به فرد بودنتان و وجود داشتنتان گوهر تکدانه ای هستید که در همه کائنات فقط یکی هست و یکتاست.
همواره گفته ام که ما نه فقط از لحاظ اثر انگشت که از هر نظر جسمانی و روانی و توانایی ها ، احساسات، افکار، موقعیت ها ، رفتار و .... منحصر به فردیم و این نشان دهنده ارزشمند بودن ماست.
اما اگر ما برای خود ایده آلهای سطح بالایی تعریف کنیم که با توانی های و موقعیت واقعی ما متناسب نباشد و نتوانیم با توانایی هایمان آن فاصله را پر کنیم دچار حس حقارت می شویم.

---------- ایده آلهای سطح بالا----
........................|
........................|
........................|
........................|
........................|
........................|
........................|
........................|
........................|
........................|
........................|
........................|
--------- وااقعیات زندگی ما ------------
به طور کلی آدمهای کمالگرا با شخصیت های خرده گیر و وسواسی به خاطر دید انتقادی شدید به خودشان و اینکه می خواهند کامل باشند دچار مشکل خودکم بینی و عدم اعتماد به نفس می شوند.
راهکار اینست که از وضعیت فعلی خود راضی شوید. و دوست داشتن خود را منوط با داشتن یا نداشتی صفتی یا چیزی نکنید.نسبت به خودتان مثبت اندیش باشید به این معنی که فقط سعی کنید مثبت های خود را ببینید و از بابت آن خوشحال باشید و از خود تشکر کنید. نخواهید که رشد کنید تا دوست داشته بشوید. شما همین الان هم دوست داشتنی هستید.
لطفا اینجا را کلیک کنید و مقاله« آنهایی که از خودشون ناراضی اند، بخوانند» را مجددا و با دقت مطالعه فرمائید.

[فرشته مهربان]

خیانت ( تکنیک قصد متضاد )

از احساس آرامشی که در کنار اون میکنم لذت میبرم و حس میکنم با بودن او در زندگیم بهتر میتونم شرایطم رو تحمل کنم و یا به نوعی مدیریت کنم .......

چرا من خودخواه نباشم .چرا من اونطور که دوست دارم با کسی که حس میکنم عشقم رو تو نگاهش میبینم خوش نباشم .تا کی باید بخاطر یکی دیگه از خودم بگذرم در حالی که ذره ای برای این از خود گذشتگی ارزش قائل نیست

با سلام و احترام
به تالار همدردی خوش آمدید.
از اینکه به اعضاء تالار همدردی اعتماد کردید و علیرغم پیش بینی منفی از حرفهای آنها ، باز هم مشکلت را مطرح کردید متشکریم.

طلاقت رو بگیر
ممکن است این آقا با شما به خاطر نحوه عملکرد در زندگی قبلی ات باهات ازدواج نکنه، یا ازدواج کنه ، اما همیشه احساس کنه که ممکنه بهش خیانت کنی و از این بابت آزارتان بدهد. یا اینکه با عادتی که در ارتباط با زنان شوهر دار دارد، ممکن است عادتش تکرار شود، اما این خوبی را دارد که احساس لذتت برای مدت کوتاهی ارضاء میشه. و از همه مهمتر آبرویت حفظ می شود(به عنوان یک زن مشکل دار پیش خودت و دیگران مطرح نیستی) اگرچه عذاب وجدان زندگیت را تلخ می کند.
نگران فرزندت هم نباش. بزرگتر که شد واقعیت رو بهشی می گویی
می گویی که در زمان کودکی اش، شما شیفته یک مرد دیگر شده بودید و پای آبرو خانواده در میان بود. و شما هم نمی توانستید بی خیال آرامش و لذتی بشوید که در کنار آن مرد داشتید بشوید، همچنین آن هم مرد پاکی نبود که حرمتی برای شما به عنوان یک زن شوهر دار قائل باشد، و اصولا او هم لذت طلب بود و برایش مهم نبود چگونه با زنان شوهر دار ارتباط داشته باشد. لذا طلاق گرفتید و آبروی خود و همسر و فرزندتان را حفظ کردید.

[فرشته مهربان]

اعتماد به دیگران و مطرح کردن مشکلات با آنان

.

من دنبال یه راهی هستم که نه یه شبه ولی بتونم به دیگران اعتماد کنم و مشکلاتم رو باهاشون مطرح کنم .(نه برای کمک گرفتن)

سلام
به نظرم با ادامه این تاپیک مسئله شفاف تر شد. مشکل درون گرایی با برون گرایی نیست. چون بحث این دو پیچیده تر از این حرفهاست که به این سادگی بگوییم درون گرا یا برون گرا هستیم. و نیاز دارد ارزیابی دقیق تری انجام گیرد.
لذا اگر موافق باشیدعنوان تاپیک را اصلاح کنم.

اما در مورد بیان مشکلات با دیگران:
یکم :
شما در فاز اول باید به یک خودآگاهی در مورد مسائلت و اثرات مثبت یا منفی که روی روانت می گذارند به تشخیص مشخصی برسی.
چه چیزهایی ناراحتت می کنه، از چه چیزهایی متنفری، از چه چیزهایی آسیب می بینی، یا چه چیزهای بهت انرژی می ده، چه چیزهایی شادت می کنه، و چه آرزوها و اهدافی داری.

دوم:
ارزیابی که هدفت از برون ریزی هر کدام چیست.(گاهی افرادی بنا به شخصیتشان و تحمل و ظرفیتشان ، سریع هر احساسی را برون ریزی می کنند بدون توجه، و اکثر اوقات هم پشیمان می شوند و متوجه ناکارآمدی روششان می شوند)، اما شما که می خواهید از روی مهارت و انتخاب این کار را بکنید باید بدانید برای چه می خواهید مسائلی را برون ریزی کنید و به چه میزان؟

سوم:
الف) گاهی برونی ریزی برای کسب راه حل برای مشکلات هست.
لذا هر مشکلی متخصصی دارد و شما نیاز نیست که هرجا نشستید سفره دلتون را باز کنید و مشکلاتتون را ردیف کنید. مثلا مشکلات پزشکی شما هیج ربطی به زن دادشتون نداره که همه را برایش بیان کنی. همینطور درمان افسردگی و اضطراب مسئله تخصصی هست که باید روانشناس مشاوره دهد. یا مشکلات شیر دستشویی شما مربوط به تعمیر کار میشود.

ب ) اما گاهی هدف کسب راه حل نیست. بلکه ایجاد رابطه و صمیمیمت بیشتر هست.
چون خود افشایی (disclose) یکی از راههای صمیمی سازی هست. لذا در اینجا وقتی مسائل درونی خودت را برون می ریزید، صرفا برای ایجاد ارتباط صمیمی هست. و اینجا قید و محدودیت های جدی دارد.
ما جایی خودافشایی می کنیم که احتمال آسیب تقریبا صفر باشد، سوء استفاده نشود و تحت فشارهای بعدی قرار نگیریم.

مثلا:
اگر می خواهید صمیمیت خود را با همسرتان افزایش دهید، ممکن است به او بگویید. من گاهی فکر می کنم تو خسیس هستی و گاهی هم یواشکی پول از جیبت برداشته ام.
اما اگر همسر شما چنین ظرفیتی را نداشته باشد، علاوه بر اینکه صمیمیت شما بیشتر نمی شود و احساسات شما فروکش نمی کند، بلکه منجر به شعله ورتر شدن مشکلات شما و درگیری ها و بدبینی هایی می شود.

یعنی اینکه:
- یکی از شروط لازم برای بیرون ریختن مشکلات و احساسات ، شنونده هست. که بسیار مهم هست.
- دومین شرط اینست که شما چگونه به زندگی و ارتباطاتتان نگاه می کنید.

گاهی ممکن است از موضوعی نسبت به دوستت عصبانی باشی، او هم پذیرش داشته باشد و عصبانیت خود را نیز ابراز کنید. اما بعدا عذاب وجدان بگیری. که عصبانیت شما بی مورد بوده است و نسبت به دوستی که سودهای زیادی برای شما داشته می بایست نسبت به آن مشکل بی تفاوت می بودید.
لذا فقط مشکل این نیست که شما مسائلتون را بیرون بریزید، در گام بعد مهم اینست که خودتون هم نسبت به این موضوع تحت فشار قرار نگیرید. (نه از طرف خودتون و نه از طرف دیگران)

اما گاهی در سطوح ضعیف تر شما مسائل و احساساتی دارید که باید نزدیکانتان متوجه شوند تا تعاملشان را با شما شکل بدهند. اینجا باید صریح، شفاف و مصداق و دقیق و با کمال احترام بیان کنید.


مثلا خطاب به همسر:
عزیزم، اینکه دیشب جلوی مهمانها ازم تعریف کردی و گفتی همسرم خیلی محسنات داره و تک هست، خشنود شدم، اما وقتی گفتی «اما هیچ وقت یک آشپز خوب نیست»، احساس بدی پیدا کردم.

واکنش محترمانه و بیرون ریزی کنترل شده احساساتی که زیاد تکرار می شود مفید هست.
اما نحوه گفتن آنها بسیار مهم هست که به حوزه مهارتهای ارتباطی بر می گردد.

[فرشته مهربان]

اهمیت دادن به خود از درون

تاوقتی خوشبختی ما گره به چیزی یا کسی می خوره ، ما باید دنبال آن کس و چیز بدویم و التماس کنیم که همانجایی بروند که ما می خواهیم. در حالیکه در پاسخ من تاکید کرده ام باید روی افکار و ذهن خود کار کنید. ما نمی توانیم آدمهای دنیا را آنطور که می خواهیم و آن هم در کوتاه مدت چنان تغییر دهیم که رفتارشان طبق میل ما باشد.
تو اهمیت را از بیرون خودت کم کن و به خودت اهمیت بده. مثالی می زنم خوب توجه کن:
اگر شما گردنبند طلایی گرانبها و اصلی داشته باشی. خیلی به حرف دوستات که با پوزخند میگویند بدلی هست توجه نخواهی کرد. چون قیمت واقعی در دل خود این طلاست. لذا ارزش آن درون آنست و با تعریف کردن و توجه کردن دیگران هیچ ربطی ندارد. و اگر هم دیگران نپذیرند و از آن تعریف نکنند، از ارزش این طلا کم نمی شود یا طلا از چشم شما نمی افتد.
اما اگر شما شک داشته باشید که این گردنبند طلاست، و مرتب در چشم این و اون به دنبال ارزش آن باشی. با هر متلک ، خنده و بی توجهی به خودت و این گردنبند شک می کنی. کافیست که ارزش واقعی این گردنبند را بدانی تا خودت قیمتش را دانسته و دنبال تعریف و توجه های دیگران به آن نباشی.
البته این یک مثال است. ولی نکته ای که مهم است ، این است که طبق پاسخهای قبلی ( که امیدوارم این بار به قصد عمل کردن به آن فکر کنی)، شما لازم است ارزش واقعی خودت را بدونی، ( حالا می خواهد مادر شوهر توجه و صحبت و ... با شما داشته باشد یا نه). اما رفتار شما نیز با آنها تابع ارزشها و معیارهای خودت هست. اگر شما فردی خود ساخته و خودانگیخته باشید. می توانید طبق معیاری که درست می دانید رابطه مودبانه ای با آنها داشته باشید. ولی خیلی برای اخمها و بی توجهی ها اصلا ارزش قائل نباشی . از طرفی هم آنقدر ضعیف نباشی که تحت تاثیرات آنها فراموش کنی که ارزشهایت چیست و واکنشهایی شبیه خود آنها به آنها نشان دهی.
تمام این مطالب با فرض اینست که شما خوب مطلق و آنها بد مطلق باشند.( که بنده به این مطلق ها زیاد اعتقاد ندارم) و عقیده دارم اگر شما بتوانید طبق شناخت خود و ارزشهای درونی خود درست رفتار کنید به مرور شاهد تغییرات مثبتی در زندگی خود خواهید بود.
اگر دوستان دیگر هما شاهد این بحث باشند خوشحال می شوم که نظراتشون را انعکاس دهند.

[فرشته مهربان]

اهیمت سختی تغییر و همت مراجع و خشنودی ما

سلام

دقيقا به خاطر همين هست كه به نظرم تغييرات مثبت و آرامش بخش و حل مشكلات به مراجع خوب و قوي نياز دارد نه لزوما به مشاور خوب.

يعني ستاره گرامي، هر انرژي كه بگذاري و نتيجه بگيري، خودت مسئول موفقيتت در زندگي هستيد.
به قول معروف ما فقط چراغ را روشن كرده ايم. اما اين تو هستي كه بايد از پاهاي پرتوان، قلب پر اميد ، افكار منظم و انرژي مستمر خود بهره بگيري و راه صحيحي كه هم اكنون در پيش روي خود مي بيني بروي.

ما چون تماشاچيان مشتاق هر لحظه از پيروزي هاي تو به هيجان مي آييم و تشويقت مي كنيم. و وقتي خسته مي شوي، باز هم تو را به ادامه راه مي خوانيم.
دوست داريم اين انتخاب را قوي و انتخاب هاي ديگرت را در زندگي قويتر انجام دهي.

ما قدرت انسان را در شدن ديده ايم. و آزموده ايم
و مطمئن هستيم عليرغم سختي هاي جانكاه دل كندن، تو هم مي تواني چون مي خواهي .....

[فرشته مهربان]

بازشناسی حالات و رفتارها هنگام خشم

سلام
ما به خاطر اینکه انسانیم ، اندیشمندیم، و علاوه بر احساسات از قدرت اختیار و انتخاب و تفکر برخوردار هستیم. می توانیم برای هر چیزی برنامه های خاصی تدارک ببینیم.
همانطور که برای لحظات بحرانی زلزله ، سیل، آتش سوزی و خیلی موارد (که دقیقا زمان آن معلوم نیست اما احتمال آن همیشه متصور است)، برنامه و مدیریت بحران داریم. می توانیم قبل از احساسات خشم فورانی و انفجاری( دقت کنید قبل از زمان نه در حین خشم)، برنامه ای راتدارک ببینم.
افرادی که خشم انفجاری دارند، بعضی آدم می کشند، بعضی خانه به آتش می کشند، بعضی کتک می زنند، بعضی شیشه می شکنند، بعضی فحش می دهند، بعضی نگاه خشمگین می کنند، بعضی درب را به هم می زنند و به اتاق خود می روند، و بعضی درون خود می ریزند.
پس یک خشم انفجاری در عمل می تواند به صورتهای مختلف خود را نشان دهد.
برای برنامه ریزی:
لازم است ابتدا فرد یک لیستی از رفتارهایش را به هنگام خشمهای انفجاری تهیه کند.
در مرحله بعد یک سطح پائین تر را انتخاب کند. و با خود برنامه بریزد که تمرین کند. یعنی کسی که هنگام خشم ضرب و شتم می کرده است، تصمیم بگیرد یک مرحله پائین تر مثلا فریاد بکشد و درب را به هم بکوبد و به اتاقش برود.
مسئله دیگر که خیلی مهم است افزایش قدرت خویشتنداری و کنترل احساس خشم از طریق تلقین مثبت و واگویه هایی هست که فرد با خود قبل ، حین و بعد از مرحله بروز خشم دارد.

قبل از خشم:
من به عنوان یک انسان خود را آنقدر قوی می بینم که کسی نتواند به راحتی مرا دستکاری کند و مرا به خشم وادار کند. این من هستم که اگر بخواهم خشمگین می شوم و اگر نخواهم هیچکس توانایی ندارد که مرا دستکاری کند.

هنگام خشم:
الان زمان اینست که قدرتم را بر خودم و دیگران نشان دهم، به این صورت که نشان دهم نمی توانند مرا به خشم آورند. من توانایی لازم دارم که بر خودم مسلط باشم.

پس از خشم:
خیلی خوب توانستم نقش فعالم را در مرحله عصبانیت ایفا کنم. من همیشه می دانستم که از قدرت بالایی برخوردارم. باز هم بیشتر از این می توانم خویشتندار باشم.
از اینکه دیگران نمی توانند به راحتی مرا به هم بریزند خوشحالم...

البته نزدیکان و مرتبطین فرد عصبانی هم خیلی می توانند به او کمک کنند. مثلا آنها هم در جریان برنامه کاهش تدریجی رفتار خشونت آمیز او قرار گیرند. آنها هم از مسائلی که مورد تحریک فرد عصبانی می شود ، مطلع گردند تا کمتر به این اقدامات دست بزنند. حتما در لحظات آرامش فرد عصبانی باید با همراهان و مرتبطین خود صحبت کند که در هنگام عصبانی شدنش، آنها چه عملی را انجام دهند تا زودتر به آرامش برسد.
اگر اطرافیان فرد پرخاشگر راتحریک و عصبانی کنند، و بعد هم موجبات شدت آنرا فراهم کنند، از طرفی خود فرد هم هیچ برنامه عملی و مهارتی را در دستور کار قرار ندهد، و از اندیشه انسانی خود نیز هیچ بهره ای نگیرد، آن وقت حق با گردآفرید هست که می گوید در عصبانیت های لحظه ای کاری نمی شود کرد.
پس ما به عنوان یک انسان مختار، آگاه، با اندیشه، کوشا و برنامه ریز و دارای مدیری برنامه ریزی و تمرین می توانیم برای هر مشکل و مسئله ای راهکاری بسازیم حتی برای رفتن به فضا یا عمق دریا...

[فرشته مهربان]

بی توجهی به عدم آمادگی برای ازدواج یا عدم انعطاف در آماده کردن شرایط ازدواج و به تعویق انداختن آن در عین حال احساسی رفتن

از طرفه دیگه به صورت کاملا ناخود آگاه تمام حواسم متوجه ایشون هست . از یه طرف نمیتونم به ازدواج فکر کنم.....

با سلام
به تالار همدردی خوش آمدید.

دقت فرمایید که احساسات از ابتدا ناخودآگاه و بی ترمز و با این همه فشار نیست.
وقتی فازهای اولیه را باخامی یکی پس از دیگری جلو می رویم به جایی می رسیم که دچار وابستگی شده و مانند اعتیاد از اینکه ترک کنیم سلب مسئولیت می کنیم.
اعتیاد هم در بار اول و دوم این همه فشار ندارد.
شما از روز اول با تکرار خیالبافی در مورد این خانم، دادن شماره تلفن و پیشنهاد حمایتی که مسئولش نبودید، زدن sms به بهانه ماه مبارک رمضان، زمینه شدت دادن به احساساتت را فراهم آوردید.

این مسائل وقتی تعارض با منطق شما را بیشتر می کند که می فرمایید زمینه ازدواج هم ندارید.

شما از یک طرف :
باید در بستر سازی ازدواج یا فراهم کردن تمیهیدات آن انرژی بگذارید و از آن حالت خشکی که قبل در ذهن داشته اید پا را فراتر بگذارید. ما نمی توانیم به طور خشک آن هم در دوران جوانی بگوییم ما متمرکز بر هدف درسی هستیم و اصلا عاطفه و احساس تعطیل.در این راستا باید ارزیابی منعطفی (نه سخت گیرانه) نسبت به ازدواج پیدا کنید. و زمان حداقلی و حداکثری آن را تعیین کنید.

از طرف دیگر :
مسئله کنترل احساس را تا زمانی که آماده ازدواج بشویم یا بسترش را فراهم کنید در دستور کار خود قرار دهید. یعنی باید از سرچشمه مسئله را حل کنید.
شما نمی توانید، ببینید، دل ببندید، کمک کنید، sms بزنید، با خیالبافی و فکر به او احساسات را تحریک کنی، و ... پیش بروی و بعد چند سال وابسته نشوی.
تازه مشکل اصلی ات بعد از چند سال وابستگی شروع می شود. درست زمانی که شرایط ازدواج پیدا کردی و (با فرض خوشبینانه) که تا آنزمان هم این دختر پای شما ایستاد باید در آن زمان شروع به شناخت بکنید. در آنجا یکبار دیگر باید تاپیکی بزنید با عنوان «تضاد بین احساس و منطق»، در آنجا شما شروع به شناخت منطقی خانواده ها و بررسی ها می کنید. اگر از نظر معیارهای ازدواج مناسب هم نباشید و خانواده ها مخالف باشند. ، آن وقت با این همه احساس وابستگی و ... دچار مشکلات حادتری خواهید شد.

لذا روند صحیح اینست.
ابتدا داشتن شرایط ازدواج یا آمادگی ازدواج
بعد نشان کردن دختری که علاقمند هستید.
بعد خواستگاری و رسمیت بخشنیدن به رابطه
بعد شروع به شناخت معیارها و شخصیت یکدیگر و ارزیابی مسائل
و در نهایت انتخاب ، عقد و تعهد و رشد دادن احساسات و دلبستگی ها.

در حالیکه شما اکنون دقیقا در آخرین عبارت آخرین فاز هستید یعنی : احساسات و وابستگی ها

[فرشته مهربان]

جلوگیری از رشد تومو ر وار احساس عشق از همین آغاز

توجه فرماييد ثانيه ها و حتي لحظاتي كه مي گذرد موجب رشد تومور وار هيجانات انفجاري وي يا حتي شما شده و غير قابل برگشت خواهد بود. همين لحظه تصميمت را بگير و مهمتر همين لحظه اجرايي كن. اگر رابطه ايميل، تلفن، يا ... داريد، بايد به صفر برسد(بستر زدايي)

[فرشته مهربان]

در باره عشق

سلام ستاره
به تالار همدردي خوش آمديد.

مطمئنم كه اين مسائلي را كه ذكر كردي فشار زيادي برايت داشته و دارد. اگرچه ما همه فشارهايي را داشته ايم اما درك كردن ديگري واقعا سخت يا غير ممكن است.
و حالا بازنگاري اين احساسات سخت تر و فشار آورتر هست. آنهم زماني كه تقريبا مطمئن هستي خودت بهتر از ديگران بر مسائلت آگاهي و احتمالا راهكاري نداري.
مطمئن باش، ما حداقل كاري كه مي توانيم بكنيم انرژي گذاشتن و درك كردن شماست. اما ممكن است كاملا بر همه چيز شما اشراف نداشته باشيم ، لذا صحت نداشته باشد. برای همین از شما انتظار داريم با بازخوردهاي آرام خود اين تعامل را تا رسيدن به نتيجه مطلوب با ما داشته باشيد.

ما از بچگي تمرين گسستن از مرحله اي و وصل شدن به مرحله اي را به اندازه ظرفيتمان تجربه مي كنيم. و اين لازمه رشد ماست.
زمانی كه آغوش گرم و مهربان و شیر گوارای مادر را بايد ترك می کردیم در دل غم اين جدا شدن ،‌نويد ارضاء هاي جديدي از نيازهايمان نهفته بود .
بزرگ شدنمان را به رخ نوزادان ديگر مي كشيد.
از پستان مادر گذشتن، يعني باز شدن حلق ما به هزارن اشربه و اطعمه.
مهم اين بود كه ما بتوانيم فهم كنيم غذا را ، مهم اين بود كه دندان داشته باشيم كه بجويم، مهم اين بود كه مخاط معده ما با غذا بيگانه نباشد.

اين گسستن ها ادامه داشت. با جدايي ها. با مرگ مراحل قبلي هر زمان تولد مرحله اي نو بود.

پدر و مادراني كه اجازه مي دادند فرزندانشان مزه ناكامي ها را كم و بيش بچشند به آنها غير مستقيم مي فهماندند كه ناكامي مرگ مطلق نيست. بلكه مي تواند افزايش گنجايش يك انسان و آماده سازي او براي بزرگ شدن را داشته باشد .

كسي كه بتواند از پفك عبور كند،‌ از پستانك عبور كند، از عروسك عبور كند، از موبايل عبور كند، از ماشين عبور كند و ... در حال رشد كردن هست. اما اگر هميشه تصور كنيم عبور از هر مرحله با ارضاء و رسيدن كامل يه نيازهاي آن مرحله هست،‌اين اشتباه بنيادين هست.

گاهي نيازها را تغيير مي دهيم، گاهي نيازهايی را كاهش مي دهيم ،‌گاهي مقابله مي كنيم، گاهي كامل ارضاء مي كنيم ، گاهي بازتعبير مي كنيم، گاهي به تاخير مي اندازيم و ..... همه اينها كام يا ناكامي ما در برابر نيازهايمان هست. و بزرگمان مي كند.

اما اگر صرفا از كودكي بياموزيم كه بايد بر وفق مراد ارضاء شويم. بعدها متوجه مي شويم كه خلاقيت كمي در تعامل با مشكلات و نيازهايمان داريم يعني تك بعدي هستيم و فقط از يك طريق مي خواهيم آن را حل كنيم. (اين مي شود مشكل حاد).

و اكنون شما در آستانه رهايش از يك پيله هستيد. و پرواز جديد
تولدي جديد نه بر اساس نياز ديروزين خود، بلكه بر اساس قطع بند ناف خود و فراخي آفرينشي كه به عنوان يك انسان در پيش رو داريد.
شما بين ماندن در لذت ديروز و اوج فردا مردد شده ايد.

تجربه عشق مانند تجربه كردن مادر هست هنگامي كه در آغوشش آرميده اي.
اما گاهي تصور مي كنيم ،‌اگر از دامان مادر بيرون بپريم ، به معناي از دست دادن آن است. به معني عدم فهم عشق مادريست.
امروز شما از هر كسي كه تجربه عشق را نداشته باشد بالاتر هستي. اما اگر پاي خود را به گذشته گره نزده باشيد.
عشق به ما پر پرواز مي دهد. نه اينكه هميشه با اين پرها سرگرم باشيم و با توصيف و ذكر و نوازش اين پرها لذت ببريم. بلكه عشق به ما ياد مي دهد كه با تجربه اش برويم. (قطع از خود و عبور از خويشتن).

ستاره رو به رشد، شايد والدينت به شما فرصت لذت بردن از ناكامي ها براي رشد را نداده باشند. اما زمانه اين اختيار را يكبار به تو داده است كه يك گذر و عبور را تجربه كني و لذت رهايي را بچشي.

تو شيفته عشقي.
تو از عشق ورزيدن به هيجان مي آيي.
اگرچه موضوع عشقت اين آقاست.
اما نبايد دچار اين اشتباه بنيادي شوي و عشق و معشوق را برابر بگيري.

این عشق تجربه ایست که به وسيله اين معشوق تداعي مي شود . اما در روان شناسي این حالت يك شرطي سازي كلاسيك هست.
يعني بايد توان داشته باشي. كه متوجه شوي عشق در درون فهم تو و در تك تك سلولهاي توست. و آنكه بيرون است و نام معشوق دارد، صرفا همراهي دارد با اين عشق تو و تداعي كننده هست.
اين آقا عشق نيست. بلكه يك معشوق هست. و عشق درون توست.
اگر اين آقا عشق بود، پس همه افراد عشقشان برابر بودبا اين آقا. اما مي بيني كه اين عشق درون تو شعله ور است.

اگر بتواني بين عشق و مشعوق تفكيك قائل شوي. متوجه مي شوي آنكه ستودني هست تو هستي و تجربه عشقي كه داري.

شايد اشاره ادبيات غني فارسي كه پر از توصيف و شرح عشق و عاشقي هست و در ظاهر هيچكدام به وصال نرسيده اند مي خواهد همين راز و سر را بگويد كه ،اين مجنون ، فرهاد و خسروها بودند كه عشق را آفريدند.
و عشق آنها افسانه يك ملت شد و نقل شد، بدون آنكه همبستري در آنها باشد، يا وصالي صورت بگيرد.....

عشقهايمان را بايد رشد دهيم. و تجربه كنيم براي بزرگ شدن.

اگر عشقمان را با مصداقهایش برابر بگيريم و روي آنها قفل بزنیم . اين عشق به ما بالندگي نمي دهد. ميشود آينه دق. ميشود رنج مستمر، مي شود افسردگي، ميشود بيماري روان تني، مي شود افسردگي ، مي شود تخدير ....

اما عشق كه تداعي اش با معشوق بوده است. خودش بزرگ است. خودش مستقل هست، خودش رشد دهنده است، خودش توليد كننده است، خودش غمگسار و غمسوز هست. عشق هرگز غمساز نيست.عشق فراتر از ترس هاست.
عشق فراتر از ترس هاست.
عشق خودكفاست.

تجربه عشقت مبارك

.