طلاق بعد از 8 سال زندگی مشترک ؟!

[atieh1528]

سلام به همه دوستان اینو بگم که توی شرایط فعلی واقعا نیاز به راهنمایی و همدردی شما دوستان و مشاوران عزیز دارم.... من 24 سالمه سال 84 عقد کردم و سال 87 عروسی شوهرم هم 26 سالست
حدود 8 ماه پیش شوهرم کارت ملیشو گم کرده بود به من زنگ زد و گفت برم تو کیفشو ببینم
وقتی رفتم دنبال کارت ملیش توی کیفش یه کیف موبایل بود اومدم بردارم که ازش استفاده کنم که داخل جیب کیف موبایل متوجه بسته ای شدم تموم بدنم یخ کرد فهمیدم که غیر از مواد چیز دیگه ای نیست مادرشوهرم طبقه بالای ما زندگی می کرد تنها راهی که به ذهنم رسید این بود که موضوع رو با مادرش مطرح کنم وقتی اومد پایینو بش قضیه رو گفتم متوجه این شدم که اونم زیر چادر داره میلرزه و حالش بهتر از من نیست بعد فهمیدم که این بسته حشیشه ...با مشاوره تلفنی خیلی صحبت کردم که چجوری باید این مسئله رو به شوهرم بگم اصلا اون عکسالعملش چیه من طبق مراحلیکه مشاوره بم گفته بود عمل کردم و شبی که موضوع رو به شوهرم گفتم اون انکار کردو گفت یکی از دوستام گفته اگه اینو مصرف کنی تیک عصبیت خوب میشه من میخواستم به یه دکتر نشون بدم ببینم خوبه یا نه منم طبق حرف مشاوره بش گفتم باشه عزیزم حرف شما رو قبول دارم فقط اگه ممکنه تست حشیش بده(مادرشوهرم 2 تا تست حشیش از داروخانه برام گرفته بود) به محضی که این پیشنهادو به شوهرم دادم اون خیلی عصبی شد دادو بیداد راه انداخت و از خونه رفت بیرون و تا صبح نیومد و من تا زمانی که اومد خونه گریه می کردم خیلی ناراحت بودم ضمن اینکه اون بی نهایت تغییر کرده بود عصبی و پرخاشگر بود تو خونه فقط باید حرف اون زده میشد و اگه کوچکترین مخالفتی نسبت به حرفاش می کردم با دادو بیداد روبرو میشدم با خونوادم هم رفتار بدی پیدا کرده بود هر مهمانی که می رفتیم اون می رفت یه گوشه و تا آخرش کلامی با کسی حرف نمیزد ضمن اینکه اون خیلی هم سیگار می کشید شبا بهترین لباسامو می پوشیدم عطر زده و آرایش کرده به استقبالش میرفتم ولی اون بیشتر وقتا انگار از سر اجبار لبخند سردی بم میزدو وارد خونه میشد این اواخر خودش به وضوح می گفت یکم میل جنسیم کم شده و اگه هم رابطه ای داشتیم حواسش اصلا به من نبود سردی و سکوت تو خونمون بیداد می کرد با زن و شوهری به خواست او ارتباط داشتیم که اصلا رفتار عقاید و ایمان اونها مثل ما نبد شوهرم دوست داشت بیشتر وقتشو با اینا بگذرونه دوست داشت باهاشون پارتی بریم دوست مثه شوهر اون مشروب بخوره و منم مثه زن اون بی حجاب باشم می دونست من روی مشروب حساسم ولی تو یکی دو تا مهمونی که رفتیم یواشکی مشروب خورد شب که برمی گشتیم از بوی دهنش می فهمیدم .... اون دیگه نمازم نمی خوند... این اواخر متوجه این شدم که به خواهرم(مجرد 20 سالشه و خواهرم هم اهل مشروب خوردنو پارتی رفتن) هم
سوء ظن داشته یه شب که خواهرم اومده بود خونمون اون گوشی موبایلشو جایی تو اتاق پنهان کرده بود و گذاشته بود روی حالت فیلمبرداری درست زمانیکه خواهرم لباساشو عوض میکنه که بره تو حال بخوابه شوهرم میاد فیلمو استپ میکنه درست همون روز چون منو خواهرم تو دفتر شوهرم صبحها مشغول به کار بودیم این فیلمو روی لپ تاپش پیدا کردم همون روز خواهرم هم دید من دارم گریه میکنم اونم فهمید یه دفعه شروع کرد به حرف زدن گفت دیروز هم که تو دانشگاه بودی موقع اومدن به خونه شوهرت تو دفتر داشته مشروب میخورده
گفت یه بار هم برای 4 شنبه سوری از خواهرم خواسته که با هم برن باغ و خواهرم گفته پس عطیه چی اون گفته مثه بقیه شبها که فکر میکنه من سر کارم نمیفهمه .... من الان حدود 22 روزه که به خونه پدر و مادرم برگشتم و زیر نظر مشاوره هستم اون مرتب میاد دم دانشگاه عذر خواهی میکنه گوش ام رو هم خاموش کردم البته بعضی صبحها روشن میکنم که ببینم چی اس ام اس داده توی همه اس ام اس هاش فقط گفته دوست دارم و بم یه فرصت دیگه بده اما مشاوره بم گفته حتی اگه فقط اس ام اس هاشو هم بخونی چون دلیوری پیام میره اون متوجه این میشه که هنوز هم راهی هست مشاوره گفته برخوردی کاملا قاطع داشته باشم و دم دانشگاه هم که میاد اونو تهدید کنم که اگه نره به حراست بگم ... من دختر خیلی ساده و آرومی هستم من تو این 8 سال که با شوهرم بودم از هیچ چیز برای اون دریغ نکردم زنی بسیار تمیز و منظبط بودم من بدون اینکه از اون چیزی بخوام میرفتم محل کار کمکش و موقعی که بدهی یا مشکلی داشت با طلا فروختن یا وام گرفتن کمکش میکردم حتی روزایی که دانشگاه بودم اجاق خونم گرم بود و خودمو موظف میدونستم واسش غذا بزارمو برم خونه همیشه تمیز بود خودم همیشه سعی می کردم اگه ناراحتی هم دارم تو خونه شاد باشم ولی..... افسوس توی دوراهی موندم پدرو مادر هم از بس تو این چند سال ازش چیز دیدن حاضر نیستن من به اون خونه برگردم بعضیها میگن با پدر و مادرش بیان تعهد بدن و یه فرصت دیگه بش بده بعضی هام میگن فایده ای نداره ... چند روز پیش که اومد دم دانشگاه و من با برخوردی تند برای اولین بار باهاش رفتار کردم و بش گفتم فعلا تصمیم برگشت ندارم احساس عذاب وجدان میکنم علی رغم اینکه اون خیلی از لحاظ رو حی داغونم کرده ولی هنوز هم میگم گناه داره و دلم واقعا براش میسوزه شما بگید من باید چه کنم؟ آیا برگشتن به اون خونه و بخشیدن شوهرم حتی با تعهد به صلاح منه ضمن اینکه من هنوز بچه ندارم.... تورو خدا کمکم کنید

[بالهای صداقت]

به تالار همدردی خوش آمدید
عزیزم صبوری شما و پیش رفتن با مشاور واقعا جای تحسین داره
من فقط نظرات شخصی خودم را بیان می کنم
کارشناسان حتما نظرات مشاوره ای دقیق تری ارائه خواهند کرد

من تو این 8 سال که با شوهرم بودم از هیچ چیز برای اون دریغ نکردم
زنی بسیار تمیز و منظبط بودم
من بدون اینکه از اون چیزی بخوام میرفتم محل کار کمکش و موقعی که بدهی یا مشکلی داشت با طلا فروختن یا وام گرفتن کمکش میکردم
حتی روزایی که دانشگاه بودم اجاق خونم گرم بود و خودمو موظف میدونستم واسش غذا بزارمو برم
خونه همیشه تمیز بود خودم همیشه سعی می کردم اگه ناراحتی هم دارم تو خونه شاد باشم

شما همیشه و کامل، در تمامی لحظات در کنار همسرت بودی

نکته ای هست که میگه : حمایت افراطی درماندگی می آموزد
هرچه شما بیشتر قاطعیتت رو از دست دادی و خطوط قرمزتون رو کمرنگ کردی ، همسرت بیشتر از زیر بار مسئولیت شانه خالی کردی و به دنبال لذت های خودش رفته
و حالا که شما قاطع ایستادی ، ایشون داره واکنش نشون میده

وقتی شما ترکش کردی ، اون حامی که همیشه در کنارش بود و همانند بچه تر و خشکش می کرد ، نیست شده ، واسه همین به خودش اومده

اما نکته اصلی اینجاست که آیا شما توان و ظرفیت بازسازی زندگی اینچنینی را داری یا نه؟
یعنی تا کجا می توانی از خودت و احساس هزینه کنی ؟
آستانه تحملت تا کجاست؟
آیا می تونی یکبار دیگه برای مدت مثلا شش ماه تا یکسال بدون در نظر گرفتن نتیجه ، تلاش کنی؟
اگر بعد از گذشتن سه سال از تلاش شما ، باز هم همسرت تغییری درش حاصل نشه ، ایا سرخوردگی شما اونقدر خواهد بود که تلاشتون رو بی ارزش جلوه بده؟

آیا می توانی ، همین جوری که همسرت هست بدون تغییرش ، در کنارش باشی و جنبه های دیگر زندگی ات رو پرورش بدهی؟

[atieh1528]

مشکل همین جاست که من تو این 8 سال به شوهرم با عمل یا رفتارم فقط گفتم: چشم...هرچی تو بگی...هر چی تو بخواهی... قدرت فکر و تصمیم گیری خودم رو از دست دادم و همه دقیقا با همین سوال ها جوابمو میدن من تو این 22 روز پیش مشاور و روانشناس رفتم ازم تست گرفتن و متاسفانه افسردگی داشتم همه اونا معتقدن با خوردن قرص های ضد اضطراب به تصمیم گیری خودم بیشتر فکر می کنم و قاطعانه تصمیم می گیریم... ولی با شرایط روحی الان چه خوب چه بد امیدی به تغییر شوهرم ندارم مگر در کوتاه مدت... در ضمن ممنون میشم از خطرات احتمالی حشیش و روش استفاده اون بیشتر بدونم. واقعا متشکرم

[دلینا]

عطیه جان عزیزم
منتظر باش دوستان زیادی اینجا میتونن را هنماییت کنن
خیلی واست ناراحت شدم
عزیزم خودتو قوی کن و زیر نظر مشاور قدرت تصمیم گیری رو درست کن+ یه تعهد از شوهرت بگیر و بگو6 ناه ازمایشی باهات زندگی میکنم
شاید واقعا پشیمون شده باشه و رفتارش درست بشه
اگه بعد از 6 ماه تغییری ندیدی اون موقع جدا شو
اینجوری خیالت راحته که همه ره هارو رفتی ...اگه این فرصتو ندی شاید چند سال دیگه بگی شاید اگه بخشیدده بودمش دری میشد
البته این کارو زمانی بکن که دوسش داری حتی به ذزه نه واسه لینکه گفتی دلت میسوزه
این نظر شخصیه من بود
ایدوارم بخترین کارو بکنی

[atieh1528]

عطیه جان عزیزم
منتظر باش دوستان زیادی اینجا میتونن را هنماییت کنن
خیلی واست ناراحت شدم
عزیزم خودتو قوی کن و زیر نظر مشاور قدرت تصمیم گیری رو درست کن+ یه تعهد از شوهرت بگیر و بگو6 ناه ازمایشی باهات زندگی میکنم
شاید واقعا پشیمون شده باشه و رفتارش درست بشه
اگه بعد از 6 ماه تغییری ندیدی اون موقع جدا شو
اینجوری خیالت راحته که همه ره هارو رفتی ...اگه این فرصتو ندی شاید چند سال دیگه بگی شاید اگه بخشیدده بودمش دری میشد
البته این کارو زمانی بکن که دوسش داری حتی به ذزه نه واسه لینکه گفتی دلت میسوزه
این نظر شخصیه من بود
ایدوارم بخترین کارو بکنی

[atieh1528]

40 روز گذشته و هنوز به اون زندگی برنگشتم شوهرم هم از تعهد دادن تفره میره....با اینکه بهش گفتم باید با پدر ومادرت بیایی منزل ما تا شرایطی تعیین کنم برای ادامه زندگی ولی اون با گریه دروغ خنده وعده های بیجا و حرفهای عاشقونه یا دم دانشگاه اومدن و ... میخواد همون طور که تو خیابون با هم رابطه برقرار کردیم همونطور هم تو خیابون مشکلمونو حل کنه... جالبه که پدر و مادرش هم با یکی دو بار صحبت کردن با پدرم و جواب سرد پدرم پاشونو بالا کشیدن و انتظار دارن بدون تعهد یا حق طلاق دادن یا خونه به نام کردن من برگردم به اون خونه و دوباره بهش فرصت بدم : (

[kherse soorati]

سلام عزيزم
كاش منم صبر و بزرگي تو رو داشتم

سلام عزيزم
كاش منم صبر و حوصله تو رو داشتم

[یک زن امیدوار]

با سلام
با تشكر از بالهاي صداقت مهربان،اميدوارم كه به سوالات ايشون خوب فكر كرده باشي ودقيقا موضعت رو در اين مورد براي خودت روشن كرده باشي،با فرض اين موضوع:
دوست عزيز...چيزي كه تجربه نشان داده تغيير افراد عملا كاري اگر نگيم محال بسيار زمان بره.نياز هست كه خود اون فرد هم خواهان اين تغيير باشه .حالا شما همسري داريد كه با مجموعه اي از مشكلات بزرگ كه قابل چشم پوشي نيستن دست وپنجه نرم ميكنه.اگر چه اعتياد ايشون نياز به كمكهاي تخصصي داره اما مواردي مثل مشروب خوردن يا نظر بد داشتن به خواهرتون ممكنه از عوارض اعتياد به حشيش هم باشه.در هر صورت ايشون نيازمند كمكهاي روانشناس متخصص در زمينه ترك اعتياد هستند .حالا اين سوال پيش مياد كه ايا ايشون واقعا قدمي در اين زمينه برداشتن؟يا فقط در صددراضي كردن شما براي برگشت به خونه بودن؟

اگر ميبينيد كه اونطور راحت حق خودشون ميبينن كه بدون دادن هيچ حقي شما به زندگيتون برگرديد به خاطر نرمش ومصالحه ايي كه در شما ميبينن والبته 8 ساله كه سراغ دارن!
اگر واقعا خواهان نتيجه هستيد تنها ،وتنها راه ارتباط با ايشون وبرگشت به زندگي رو ارائه ي برگه اي مثلا شامل يك ماه پاكي كامل از يك ان جي او يا تحت درمان گرفتن زير نظر يك روانشناس وحصول يك سري تغييرات محسوس قرار بديد.البته حق ميدم كه داشتن مواردي مثل حق طلاق يا به نام زدن خونه خيالتونو راحت تر كنه اما...هيچ كدوم از اينها به تنهايي متضمن ترك اعتياد ايشون نميشه.س بهتره كمي دقيقتر به شروطي كه ميخايد بزاريد دقت كنيد وهدف بلندمدت رو بسنجيد وحتي احتمال جدايي رو هم(خداي نكرده) در نظر بگيريد.وتلفيقي عمل كنيد ومثلا بهبود نسبي +حق طلاق رو بخايد.اما...در ادامه موضوع مهم اينه كه بعد از اعلام اين شروط عملا با ايشون رابطه نگيريد،و واقعا بهش اجازه نديد كه بخاد شما رو تو خيابون ببينه يا دم در دانشگاه يا...اينجا براي حصول نيت نياز به قاطعيت هست نه نرمش.[b]
نكته ي آخر اين كه:ان شالله اگر مشكلتون حل شد،در ادامه بايد شما هم مشاوره ها رو ادامه بديد،نقاط ضعف خودتونو پيدا كنيد.
پ.ن:اگر ايشون شروط رو پذيرفتن بازه ي زماني مد نظرتون(مثلا يك سال) رو با قاطعيت بهش اعلام كنيد(و تنها راه تاثير گذاري اين قاطعيت ،ديدن پافشاري شما در مرحله ي اول ونپذيرفتن ديدار ايشون بدون قبول شروطه وبس).و حقيقتا در اين مدت بدون هيچ مضايقه اي براي زندگيتون تلاش كنيد،اما سعي كنيد كه زني مستقل تر از قبل باشيد واز نظر روحي احتمال اين رو هم بديد كه شايد همه چيز بر وفق مراد نباشه(كه اگر شروطتون رو درست انتخاب كرده باشيد در اين بره به كمكتون مياد).در كل كار بزرگي در پيش داريد ونياز مبرم به صبر وتلاش وپيگيري از طريق متخصصين.
ان شالله كه بهترينها براتون رخ ميده

[atieh1528]

خب الان 60 روزه گذشته و با توجه به فرصتی که به شوهرم دادم و گفتم با حق طلاق و یا به نام کردن 1 دانگ خانه برمیگردم ...فقط اصرار شوهرم بر این است که من واقعا تغییر کرده ام تو برگرد من میام مهظر تعهد میدم از این به بعد هر چه بدست آوردم به نام تو میکنم و یا میگه اگه برگردی با هم میریم دادگاه و مهریه تو قسط بندی می کنیم و من ماه به ماه مهریه تو در حد توانم پرداخت می کنم...اون هر روز با یه کادو میاد دنبالم و برای تعهد دادن تفره میره مثلا میگه من استخاره کردم خیلی بد اومده... جالبه که خونوادش هم اصلا پا پیش نمیزارن!