تا مدتی قبل واسم تحصیلات مهم بود. یه خواستگار داشتم که از لحاظ اعتقادی بهم خیلی نزدیک بودیم ولی دیپلمه بود. با اینکه سی سالش بود هنوز کار مشخصی نداشت. با اینکه خیلی وقت بود که کار می کرد ولی هنوز کار ثابتی انتخاب نکرده بود. سربازی هم نرفته بود. با همه اینا بهش گفتم که قبول می کنم به شرطی که حداقل بعد از عقد بره سربازی. اما قبول نکرد و رد شد، چون گفتم شاید تنبل و بی خیال باشه
جالبه که بعد از ایشون خواستگار دیگه ای دارم که دیپلمه هستن و کار آزاد دارن اما سربازی نرفتن. ولی خب هنوز اصلا ندیدمشون و تازه قراره ما اجازه بدیم که بیان خونه یا نه. آخه ما دخترا باید به چی بیشتر توجه کنیم؟ خسته شدم از بس به چیزای مختلف فکر کردم. قبلا وقتی طرف دیپلمه بود راحت می گفتم نه و تموم می شد، اما حالا که کم کم داره سنم بیشتر می شه دارم معیارامو تغییر می دم. اما آخه دیگه چقدر؟ فقط اینو می دونم که ایمان و اعتقاد و اخلاق و خانواده جزء چیزاییه که هیچ وقت سرش کوتاه نمی یام. ولی بقیه چیزارو نمی دونم باید چی کار کنم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)