هنوز عقد نکردیم، باید زودتر تصمیم بگیرم

[Hamid_m]

سلام دوستان
راستش سر دوراهی گیر افتادم که نمی تونم به نتیجه درستی برسم ...وقت زیادی هم ندارم
خلاصه میگم که کسی که انتخاب کردم والان نامزد هستیم دختر اقوام هس ... ملاک انتخابم هم اخلاق خوب و ذات اروم و کم توقع بودن و مذهبی بودن و اینکه خانوادش رو می شناختم
از قبل اینا رو می دونستم و اونم علاقه خیلی زیادی به من داشت ...ولی چون همش دو دل بودم رسما جلو نمیرفتم و اون رابطه ای هم که با هم داشتیم قطع کردیم
بعد مدت ها کلنجار رفتن و فکر کردن به این نتیجه رسیدم که مورد مناسبی هست برا ازدواج اونم با توجه به شرایط من
هر چند اون جور که باید دوسش نداشتم
حالا که نامزد کردم و کمتر از دوماه دیگه هم قرار عقد گذاشتیم خیلی دودل شدم
علتش هم اینه که نامزدم خیلی توی صحبت کردن و روابط اجتماعی ضعیفه
هرچند علتش هم اینه که توی اجتماع کم گشته ولی این ازارم میده ...کلا دنیای کوچیک و ساده ای داره و بحث هاش همش سر دوس داشتن و لباس پوشیدنش یا اینجور مسائل جنبی هس
اگه یه بحث جدی و چالشی باهاش بکنم زیاد حرفی برا گفتن نداره ...در یه کلا دختری هس که دلش میخواد فقط خونه داری بکنه دقیقا مثه دوران قدیم!
در روابط اجتماعی هم کلا خجالتیه و موقع حرف زدن با بقیه دست و پاشو گم میکنه و راحت نیس ... جملاتش اروم و گاهی نا مفهوم میگه ...البته با اشناهاش راحتتره
نمی دونم این تفاوت دید به زندگی چقدر مهمه ...شاید هم من بیخودی برا خودم بزرگش کردم
دانشگاه هم تازه از بهمن ماه داره میره و علاقه زیادی هم نداره به ادامه تحصیل ... من خودم لیسانسم و مشغول کار ...اون 22 سالشه و منم دارم 29 ساله میشم
شایدم علتش مقایسه اون با دختر هایی هس که قبلا توی زندگیم بودن
هرچند خودم دیدم که با توجه به شرایط من باید کسی رو انتخاب کنم که اهل زندگی و بساز باشه و بخاطر همینم اونو انتخاب کردم
ولی الان هی دودل میشم و میگم کاش بیخیال ادامه بشم و تا عقد نکردیم تکلیف رو معلوم کنم
هرچند همین الانم کلی کارم سخته و با توجه به دلبستگی اون نمیتونم راحت مطرح کنم
واقعا می ترسم یه وقت بعد عقد کردن پشیمون شم و راه بازگشت نباشه

[bloom]

سلام
تا بحال این مشکل رو با خودش مطرح کردین؟؟؟ یعنی تا به حال به صورت غیر مستقیم که دلخور نشه بهش گفتین خواستتونو؟؟؟ چون دوران نامزدی واسه همین صحبت هاست باید هم شما و هم ایشون آنچه انتظار دارین بازگو کنین
الان باید این مشگلات حل بشه بعدا دیره!!!!!

[نازنین آریایی]

سلام
ببنید این مساله ای که می گید یک دلیلش به این بر می گرده که ایشون تو محیط خونه فقط بوده و خودتون میگید از بهمن ماه می خواد تازه بره دانشگاه!
خوب ورود به دانشگاه بر روی طرز فکر آدم و نوع برخوردش تو روابط اجتماعی خیلی تاثیر گذار هست،
شما خودتون رو مقایسه کنید با سال اول دانشگاه تون!معلومه که خیلی تفاوت کردید و دنیا تون خیلی تغییر کرده
می دونم ی درصدی از این تغییر به خاطر افزایش سن بوده ولی صرف نظر پارامتر سن،همین تو محیط دانشگاه قرار گرفتن خیلی رو طرز فکر و بخصوص اجتماعی شدن افراد تاثیر گذاره!

مورد بعدی هم تفاوت سنی تون خوب البته می دونم یک دختر 22 ساله کامل و بالغ هست،و کلا سن ملاکی نمی تونه باشه برای فهیم تر بودن افراد، ولی خوب همون 7 سال اختلاف سنی که دارید بی تاثیر نیست تو این مورد که حس می کنید دنیای ایشون کوچیک و ساده هست.

شما خواسته هاتون رو با ایشون در میون بزارید و بگید علاقه دارید ادامه تحصیل بده و دوست ندارید مثل زمان قدیم زندگی کنه و بگید دوست دارید اعتماد به نفس داشته باشه وتو روابط اجتماعی موفق باشه ...ببینید خودش چی می گه!می گه من به خانه داری علاقه دارم یا نه حرفای شما رو تایید می کنه؟

در مورد اینکه تو صحبت دست پاچه میشه !خیلی راحت می تونه با استفاده از یک سری تکنیک اعتماد به نفسش رو ببره بالا...
یک روشش هم اینکه اون چیزهایی که می خواد بگه رو بنویسه و از روش با صدای بلند بخونه...

[sanjab]

دوست عزیز

با تردید و اما و اگر و شاید زیاد کاری را شروع نکن. اول شک و تردیدهات رو از بین ببر.

مطمئن باش تغییر دیگران اگه خودشون نخواند امکانپذیر نیست.

لطفاً با کلیک کردن روی 2 پروانه تاپیکهای مربوطه رو دقیق بخون مخصوصاً پروانه دوم.

موفق باشی.

دوست من، چیزی که به نظرم روشن هست، این است که شما کشش و علاقه خاصی نسبت به این خانم ندارید. بنده هم مشکلی شبیه مشکل شما داشتم که البته وقتی متوجه تردیدم شدم، بلافاصله رابطه را معلق کردم و چون دیدم مسئله برایم حل نشد، رابطه را قطع کردم. البته قضیه ما فقط در حد یک خواستگاری جلو رفته بود.

ببینید، اگر کسی به طرف مقابلش علاقه داشته باشد، نشانه این علاقه آن است که سعی می کند حتی اگر ایرادی هم در طرف مقابل هست، خودآگاه یا ناخودآگاه آن را نادیده بگیرد، حتی اطرافیانش را هم متقاعد کند که مسئله مهمی نیست. نه این که خود پس بکشد.

اگر عقد نکرده بودید بنده برای شما پیشنهادی داشتم. الان دو مسئله ای را که از تاپیک شما برداشت کردم عرض می کنم، شاید مفید باشد:

1- ازدواج سه رکن اساسی دارد: تشابه (مادی، معنوی، تحصیلات، خانوادگی، فرهنگی، ظاهری)، تفاهم (دید مشابه به زندگی، آینده، مذهب...)، و جذابیت و کشش. این ها را از مشاوری که نزدش رفتم آموختم. ضلع جذابیت برای مورد شما به شدت لنگ می زند، ظاهرا از اول هم جذابیتی نبوده.

می گویند اگر طرف مقابل فرشته هم بود، اگر به دلت ننشست و جذابیتی برایت نداشت، این فرشته را رها کن و سراغش نرو...

2- شما به سبک سوپر سنتی ازدواج کرده اید. در حالی که خودتان مدرن هستید. یک نشانه این مدرن بودن هم همین که در این تالار مشکل خود را مطرح می کنید و مشورت می طلبید. روش ازدواج شما به دید من بیشتر مناسب حال کسی است که اصلا نمی داند مشورت یعنی چه! من معتقدم حتی در روش سنتی هم دو نفر باید چندین ماه با هم دیگر رفت و آمد داشته باشند (بدون شلوغ بازی و مطلع شدن خاله خانباجی ها، فقط با اطلاع خانواده درجه اول دو طرف). تا با دلی مطمئن از هر نظر به سراغ ازدواج بروند. والله اعلم.

[Hamid_m]

ممنون از دوستان عزیز

bloom ، اره غیر مستقیم باهاش صحبت کردم و کنایه وار هم گفتم ولی کلا شاید این مساله براش مبهمه چون از نظر خودش زندگی همینه ...فکر نکنم با صحبت کردن چیز خاصی حل بشه

نازنین 1 ، ممنونم نازنین خانوم حرفاتون درسته و خودم هم بهش فکر کردم ولی مطمئن نیستم واقعا گذشت زمان اینقدر تاثیر بزاره
بهرحال باید عقد کنم تا اون زمان بگذره و امیدوار باشم نتیجه مثبته ... چون اونوقت برا تصمیم گیری دیر شده

دوست عزیز72

با تردید و اما و اگر و شاید زیاد کاری را شروع نکن. اول شک و تردیدهات رو از بین ببر.

مطمئن باش تغییر دیگران اگه خودشون نخواند امکانپذیر نیست.

لطفاً با کلیک کردن روی 2 پروانه تاپیکهای مربوطه رو دقیق بخون مخصوصاً پروانه دوم.

موفق باشی.72

ممنون از شما
بله اون حرفتون کاملا درسته که من علاقه زیادی به ایشون ندارم و جذابیت ایشون برم کمتر دخترهایی بوده که باهاشون رفت و امد داشتم
ولی با علم به همین مساله ایشون رو انتخاب کردم یعنی یه انتخاب کاملا منطقی و تا حدی عاقلانه !
نمی تونم ریسک کنم وسراغ کسی برم که بعدا بخوام تاوان پس بدم ... چون شناخت نسبی روی دختر های امروزی دارم و با توجه به شرایط مالی انتخابام اونقدرا گسترده نیس
قبلا خواستگاری رفتم و می دونم خانواده ها چی میخوان
شناختم نسبت به ایشون کامله ...از چند سال قبل شناخت داشتم روش و نیازی به رفت و امد چندماهه نیست

یعنی میخوام روی فاکتور علاقه خط بکشم و عاقلانه انتخاب کنم ...بنظرم شانس زندگی موفق اینجور بیشتره

[داود.ت]

اتفاقا از نظر من خیلی هم عالی هست !

می تونید کمکش کنید که اصولی و طبق عرف سالم جامعه رو به جلو بره !

اینجور فکر کنید اگر خیلی بگو و بخند داشت و شما ناراحت بودی چرا اینقدر خودمونی هست ( کار به درست غلط این رفتار ندارم ) !

چون می گید دختر خوبی هست ، به نظرم این مشکل حادی نیست و راحت قابل حل هست ! فقط باید مقداری صبر و حوصله داشته باشید !

بابت این که به دل شما نشسته ، به خاطر این که بلد نیست ! اگه مثل بعضی از دختر ها ( نه همه و تعمیم به همه ) که با چندین پسر دوست بود و راههای حرف زدن با مرد ها رو بلد بود چطور بود ؟



خوشبخت بشید

[sanjab]

یعنی میخوام روی فاکتور علاقه خط بکشم و عاقلانه انتخاب کنم ...بنظرم شانس زندگی موفق اینجور بیشتره

دوست عزیز

این حرفتون واقعاً غیر منطقی است صحبتهای آقای مدیر همدردی رو در مورد احساس و علاقه در

ازدواج بخونید احساس و علاقه لازمه ازدواج هست ولی کافی نیست. مگه میشه با عقل صرف

زندگی کرد؟؟ پس چرا خداوند احساس رو در وجود ما قرار داد؟؟

بقول حضرت حافظ: عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی عشق داند که در این دایره سرگردانند

حتماً خوب فکر کنید و از یک مشاور خانواده راهنمایی بگیرید به نظر من این ره که می روید به .... است.

hamed65 پرسیده اند: آیا در فرایند آشنایی نباید "احساسات" خودمون رو هم بررسی کنیم؟

یعنی اگر با یک سری معیارهای منطقی فرد رو سنجیدیم، ولی در روند آشنایی مثلاً 2 ماهه، علاقه ای به وجود نیامد، به نظر شما باید ادامه داد؟ همیشه بحث از منطقی بودن هست، ولی آیا اگر دو نفر با عقل و منطق دیدند که مناسب هم هستند، ولی به هم احساسی نداشته باشند، باز هم باید ازدواج کنند؟
شاید مثلاً یک دختری باشد که 80% معیارهای من رو داشته باشد، ولی من رو جذب نکند. ولی یک دختری باشد که 60% معیارهای من رو داشته باشد، ولی من رو جذب بکند و نسبت بهش احساسات داشته باشم. با کدام باید ازدواج کنم؟
آخر شاعر می گوید: ای بی خبر از سوخته و سوختنی ... عشق آمدنی بود، نه آموختنی
البته منظور من این نیست که احساسی بشویم و منطق رو کنار بگذاریم.

مدیر همدردی پاسخ دادند کلیک کنید

یک مثال بزنم و این مفهوم را روش کنم.
فرض کنید در یک بیابانی می خواهید با جمع آوری هیزم آنها را روشن کنید.
اگر صرفا برگها و خاشاک نازک را جمع کنید آنها سریع آتش می گیرند و سریع هم خاموش می شوند.
اما اگر شاخه های قطور درختان را جمع کنید. معمولا آتش نمی گیرند. و هر چه کبریت بزنید نتیجه نمی گیرید.
اما اگر هر دو اینها باشد. خاشاک نازک سریع روشن می شوند و با گرمای خود زمینه اشتعال شاخه های قطور را فراهم می آورد و می توانید آتش با بقایی را داشته باشید.
نقش احساس و منطق با هم دیده می شود نه در برابر هم.
اگر احساس اولیه در ازدواج نباشد، جذبه و دلربایی اولیه غایب باشد معمولا شعله چنین ازدواج برافروخته نمی شود.
اگر هم فقط احساسات باشد، برافروخته می شود ولی پس از ازدواج خاموش می شود.
اما اگر هر دو باش همدیگر را تکمیل می کنند.
یک اشتباه رایج که وجود دارد اینست که افراد احساسات را روبروی منطق قرار می دهند.
احساسات باید به عنوان یک فاکتور اساس در کنار منطق و معیار ازدواج بررسی شود.
یعنی همانطور که بررسی می کنید، فرد مقابل پرخاشگر نباشد، مسئولیت پذیر باشد و ثبات شخصیت داشته باشد. همین طور هم باید بررسی کنید که به دلتان بنشیند و دوستش داشته باشید و علاقمند به زندگی با او بشوید.
بحثی که وجود دارد. اینست که این تنها معیار نباشد.
از طرفی به عنوان یک معیار اصلی به هیچ وجه نباید غایب هم باشد. یعنی احساسات نسبت به طرف مقابل شرط لازم هست ، اما شرط کافی نیست.

[Hamid_m]

یعنی میخوام روی فاکتور علاقه خط بکشم و عاقلانه انتخاب کنم ...بنظرم شانس زندگی موفق اینجور بیشتره

دوست عزیز

این حرفتون واقعاً غیر منطقی است صحبتهای آقای مدیر همدردی رو در مورد احساس و علاقه در

ازدواج بخونید احساس و علاقه لازمه ازدواج هست ولی کافی نیست. مگه میشه با عقل صرف

زندگی کرد؟؟ پس چرا خداوند احساس رو در وجود ما قرار داد؟؟

بقول حضرت حافظ: عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی عشق داند که در این دایره سرگردانند

حتماً خوب فکر کنید و از یک مشاور خانواده راهنمایی بگیرید به نظر من این ره که می روید به .... است.

hamed65 پرسیده اند: آیا در فرایند آشنایی نباید "احساسات" خودمون رو هم بررسی کنیم؟

یعنی اگر با یک سری معیارهای منطقی فرد رو سنجیدیم، ولی در روند آشنایی مثلاً 2 ماهه، علاقه ای به وجود نیامد، به نظر شما باید ادامه داد؟ همیشه بحث از منطقی بودن هست، ولی آیا اگر دو نفر با عقل و منطق دیدند که مناسب هم هستند، ولی به هم احساسی نداشته باشند، باز هم باید ازدواج کنند؟
شاید مثلاً یک دختری باشد که 80% معیارهای من رو داشته باشد، ولی من رو جذب نکند. ولی یک دختری باشد که 60% معیارهای من رو داشته باشد، ولی من رو جذب بکند و نسبت بهش احساسات داشته باشم. با کدام باید ازدواج کنم؟
آخر شاعر می گوید: ای بی خبر از سوخته و سوختنی ... عشق آمدنی بود، نه آموختنی
البته منظور من این نیست که احساسی بشویم و منطق رو کنار بگذاریم.

مدیر همدردی پاسخ دادند کلیک کنید

یک مثال بزنم و این مفهوم را روش کنم.
فرض کنید در یک بیابانی می خواهید با جمع آوری هیزم آنها را روشن کنید.
اگر صرفا برگها و خاشاک نازک را جمع کنید آنها سریع آتش می گیرند و سریع هم خاموش می شوند.
اما اگر شاخه های قطور درختان را جمع کنید. معمولا آتش نمی گیرند. و هر چه کبریت بزنید نتیجه نمی گیرید.
اما اگر هر دو اینها باشد. خاشاک نازک سریع روشن می شوند و با گرمای خود زمینه اشتعال شاخه های قطور را فراهم می آورد و می توانید آتش با بقایی را داشته باشید.
نقش احساس و منطق با هم دیده می شود نه در برابر هم.
اگر احساس اولیه در ازدواج نباشد، جذبه و دلربایی اولیه غایب باشد معمولا شعله چنین ازدواج برافروخته نمی شود.
اگر هم فقط احساسات باشد، برافروخته می شود ولی پس از ازدواج خاموش می شود.
اما اگر هر دو باش همدیگر را تکمیل می کنند.
یک اشتباه رایج که وجود دارد اینست که افراد احساسات را روبروی منطق قرار می دهند.
احساسات باید به عنوان یک فاکتور اساس در کنار منطق و معیار ازدواج بررسی شود.
یعنی همانطور که بررسی می کنید، فرد مقابل پرخاشگر نباشد، مسئولیت پذیر باشد و ثبات شخصیت داشته باشد. همین طور هم باید بررسی کنید که به دلتان بنشیند و دوستش داشته باشید و علاقمند به زندگی با او بشوید.
بحثی که وجود دارد. اینست که این تنها معیار نباشد.
از طرفی به عنوان یک معیار اصلی به هیچ وجه نباید غایب هم باشد. یعنی احساسات نسبت به طرف مقابل شرط لازم هست ، اما شرط کافی نیست.

ممنونم
راستش حرفای شما امروز خیلی منو به فکر انداخت
البته قبلا خودم هم بارها به این فکر کرده بودم ولی همش سعی دارم خودمو راضی کنم که احساسات اونقدرا مهم نیست
یعنی حس میکنم چون طرف واقعا اهل زندگی هست و بهش اطمینان کامل دارم می تونه مورد بهتری نسبت به بقیه باشه
ولی این چند روزه هی با خودم درگیرم یه روز میگم خوبه یه روز میگم ما به درد هم نمی خوریم ... دیگه خودمم قاطی کردم!
البته امروز غیر مستقیم بهش گفتم که بریم پیش مشاور ... هرچند خیلی ناراحت شد ولی بنظرم به نفعمون باشه
می دونید یه مشکل بزرگ من ترک کردن اون هس ... واقعا نمی تونه قبول کنه و همین الانش هم منو همسر خودش میدونه ... نمی دونم چجور با شکستن دل اون کنار بیام اگه به این نتیجه برسم که راهمون اشتباه هست

[parvane123]

دوست عزیز
اگر بهش علاقه ندارید وارد زندگیش نشید. وجود یا عدم وجود عشق و علاقه در تمام رفتارهاتون با ایشون کاملا مشخص خواهد بود. مطمئن باشین ناراحتی و ضربه عاطفی که الان از به هم خوردن نامزدی میخوره خیلی کمتر از زمانی هست که عقدش کنید بعد پشیمون بشین.

[tamas]

دوست عزیز
به تفاوت سنی ایی که دارید توجه کنید،شما از دید یک ادم با تجربه که روابطی رو قبلا تجربه کرده دارید دنیا رو نگاه می کنید و ایشون از دید یک دختری که هنوز وارد اجتماع نشده و ...
من اصولا با این جمله که میگن من هنوز دوسش ندارم مشکل دارم،باید دید تعریف از دوست داشتن چیه؟اگر منظور جلوه های بصرییه ی که به علاقه منتهی میشه که اینا بعد از یک مدت عادی میشه و اگر هم منظور دوست داشتنییه که به خاطر ویژگیهای طرفه که شما بدون اینکه هنوز طرف رو بشناسید باهاش نامزد کردین و توقع دوست داشتن دارید!
اصلا نقطه ی مشترکی دارید یا چون دختر مظلومی بنظر می اد که به نظر خیلی از اقایون میشه تربیتش کرد جلو رفتین!
بهتر هر دو هر چه سریعتر پیش روانشناس برید.