X:X اندازه قلب شما چقدر است؟

[فرشته مهربان]

موفقيت دل بزرگ مي‏خواهد، اندازه قلب شما چقدر است؟


ما در فرهنگ و ادبيات خودمان صفت‏هاي متعددي براي « دل » داريم. حتما کلماتي مثل دريا دل و شيردل و همين‏طور بزدل را شنيده‏ايد. بعضي دوست دارند در اين مواقع دل را جرات و شجاعت ترجمه کنند ، اما اگر کمي دقت کنيم مي‏فهميم که «دل» چيزي فراتر از همه اينهاست و در واقع دقيقا اندازه « دل » هر انساني رابطه مستقيم با ميزان موفقيت او در زندگي دارد.

کسي که دلش کوچک است اگر شکستي بزرگ در زندگي ببيند طاقت نمي‏آورد و فورا مي‏شکند. يا به سيگار و مواد مخدر پناه مي‏برد و يا براي جلب ترحم و فرار از سرزنش ديگران واکنش‏هاي غيرعادي از خود نشان مي‏دهد و يا خود را از بين مي‏برد. اما او که دلش بزرگ است و قلبي وسيع دارد ، حتي هنگام وقوع مصيبت‏هاي بزرگ هم آرام و آسوده زندگي را سپري مي‏کند.اما حقيقت چيز ديگري است. علت نشکستن و خرد نشدن اين افراد، دل بزرگ و اقيانوسي آنهاست که حتي امواج بزرگ را هم در خود جاي مي‏دهد.

«زندگي هميشه مساله ه‏ايی براي حل کردن دارد اينکه يک مساله چقدر بزرگ است و يافتن راه حل براي آن چقدر سخت است، فقط به خود مساله بستگي ندارد بلکه به ما ارتباط دارد. هر چه دل ما آرام‏تر و پرجرات‏تر باشد ، پيچيدگي و بزرگي مسايل زندگي براي ما کم‏ اهميت ‏تر است. اما اگر دلي کوچک و کم‏ ظرفيت داشته باشيم ، حتي کوچکترين و بي‏ ارزش‏ترين مسايل و مشکلات زندگي مي‏ تواند براي ما به يک مانع بزرگ و غيرقابل عبور تبديل شود. بنابر اين بايد هميشه مواظب دل خود باشيم که مبادا کوچک و شکننده شود، و به جاي نگراني در مورد مسايل و مصائب سخت زندگي بيشتر به احوال دل خود برسيم!»

به محض کم شدن جرات و لرزيدن دل، تمام آرزوهاي بزرگ يک انسان موفق و کامياب به ناگهان محو و ناپديد مي‏شود و آنچه باقي مي‏ماند موجودي است که به حداقل‏ها راضي و از دست زدن به هر کار بزرگي گريزان است.

جالب اينجاست که خيلي‏ها از رابطه بين پيشرفت و موفقيت افراد با اندازه دل و جرات آنها به خوبي آگاهند و به همين خاطر وقتي مي ‏خواهند مانع پيشرفت کسي شوند به شکل‏هاي مختلف سعي مي‏کنند پيام‏هاي دلهره ‏آوري به سمت آنها بفرستند و وقتي هم مي‏ خواهند کسي را براي پيشرفت بيشتر تشويق کنند با انواع وعده‏ ها سعي مي‏کنند دل و جرات آنها را براي مقابله با مشکلات زندگي افزايش دهند.

اما هيچ‏کس به طور واضح به رابطه مستقيم دل و جرات و موفقيت اشاره ‏‏اي نمي ‏کند. دليل اين امر هم بسيار واضح است. چرا که اگر اين رابطه لو برود ، آنگاه کليد موفقيت و پيروزي در هر جنبه زندگي در دستان همه انسان‏ها قرار خواهد گرفت و اين يعني اينکه ميدان رقابت فشرده ‏تر و واقعي‏ تر مي‏شود و افراد ضعيف و ناتوان به کناري خواهند رفت.

ادامه دارد ...............

.

[فرشته مهربان]

سوالي که اينجا مطرح مي‏شود اين است که چه کار کنيم تا دلي بزرگ و دريايي پيدا کنيم. طوري که اگر حتي بزرگترين کشتي‏ها هم در آن غرق شود باز هم تکان نخورد و آرامش و تلاش فرد دست‏خوش تغيير نشود؟

جواب اين سوال را بايد در درياچه‏ هاي روي کره زمين جست‏وجو کرد. خوب به سرنوشت درياچه ‏هايي که به دريا و آب‏هاي آزاد وصل نيستند دقت کنيد. آنها هر روز خشک‏تر و شورتر شده و بعد از مدتي به کويري خشک تبديل مي‏شوند. براي اينکه يک درياچه، هميشه زنده و سرحال بماند بايد به طور مستقيم يا غيرمستقيم به يک منبع آب تمام نشدني و به زبان ساده ‏تر به يک اقيانوس بزرگ وصل باشد.

اگر مي‏خواهيد دلتان آرام و بزرگ و پرظرفيت باشد، شما هم بايد به دنبال يک درياي بزرگ و قابل اطمينان باشيد دريايي که بتوان کنار آن ايستاد و به آن تکيه کرد و از بيکراني آن حيرت نمود و اين درياي بزرگ و بيکران چيزي نيست جز خالق هستي که هر آرزويي را که انسان در دل بگرداند اجابت و خیر او باشد مي‏کند.

هر چه ميزان داشته ‏ها و وابستگي‏ هاي انسان بيشتر باشد ، ترس و دلهره او براي از دست دادنشان بيشتر است و در نتيجه جرات و جسارت او براي بي ‏پروايي و ورود به حوزه ‏هاي ناشناخته و جديد کمتر است.

اما اگر انسان به يک درياي بزرگ و بي ‏نهايت متکي و اميدوار باشد که حتي هنگام از دست دادن همه چيز باز با تکيه بر اين درياي تمام ناشدني مطمئن باشد که مي‏تواند سرپا بايستد ، بديهي است که چنين انساني جسارت و شجاعتي فوق‏ العاده خواهد داشت و مي‏تواند با بي ‏پروايي در هر تلاش پر مخاطره‏ اي حضور يابد و سهم خود را از موفقيت به دست آورد در حقيقت دل اين شخص بزرگ مي‏شود چون آن را به دريايي بزرگ تر وصل کرده است. دريايي که موج‏هاي بزرگ را به راحتي در خود حل مي‏کند و آنقدر عظيم و بيکران است که صخره ‏هاي کوچک جرات عرض اندام در مقابل او را نخواهند داشت.

بعضي گمان مي‏کنند که پول مي ‏تواند نقش اين درياي بزرگ را ايفا کند. آنها به هر قيمتي که هست تلاش مي‏ کنند تا پول بيشتري را ذخيره کنند و اين ذخيره‏ سازي و نگهداري را حتي تا زمان مرگ خود نيز ادامه مي‏ دهند. آنها پول را نگه مي‏دارند نه براي اينکه خرج کنند و زندگي خوبي داشته باشند بلکه برعکس آن را روي هم تلنبار مي‏کنند و حتي براي جمع کردن بيشتر آن از شکم خود و عزيزانشان هم مي‏زنند ، فقط براي اينکه مي ‏ترسند و دلشان کوچک است و مي‏خواهند با تکيه بر پول و ثروت دلي بزرگ‏تر پيدا کنند و اطمينان و خاطرجمعي و در نتيجه آرامش بيشتري از اين مسير عايدشان شود. اما نکته کليدي اينجاست که پول شايد بتواند به طور مصنوعي دل انسان را بزرگ کند و به او جرات و جسارت کاذب بدهد، اما در عين حال خودش به عنوان يک ريسمان پاره شدني، ترس و دلهره بيشتري را ايجاد مي‏کند و ناآرامي بيشتري را در زندگي به وجود مي‏آورد.

گروهي ديگر تصور مي‏کنند که علم و دانش مي‏ تواند نقش اين درياي بزرگ را برايشان به عهده گيرد. آنها درس مي‏خوانند و مدارج عالي علمي را طي مي ‏کنند. اين افراد هر چه جلوتر مي ‏روند با دنيايي از نادانستني و تازه‏ هاي علمي روبه رو مي‏ شوند که هرگز تمام شدني نيستند. بسياري از اين دانش طلبان واقعي در مقابل عظمت و پايان ناپذيري علم سر تعظيم فرود مي‏آورند و ايمان و باورشان به خالق کاينات چند صد برابر مي‏ شود و به دلي آرام و آسوده دست مي‏ يابند. اما کم نيستند کساني که فکر مي‏کنند فقط با داشتن يک مدرک عالي تحصيلي مي‏ توانند از همه موانع و سدها بي‏ هيچ دردسري عبور کنند. آنها به هر جلسه ‏اي وارد مي‏شوند بلافاصله مدرک و رتبه علمي خود را به حاضران يادآور مي‏شوند. اگر کساني که در آن جمع حضور دارند از لحاظ علمي در جايگاه پايين ‏تر باشند، او را صرفاً به خاطر مدرکي که دارد به عنوان رييس و بزرگتر انتخاب مي‏کنند و اگر برعکس بقيه حاضران هم اهل علم و دانش باشند آنگاه ناآرامي و اضطراب و دلشوره شروع مي ‏شود. شخص صاحب مدرک بايد هر روز تلاش کند با توسل به اصطلاحات علمي و تخصصي رشته خود، بقيه را به تعظيم و تکريم وادار کند و هميشه ترس اين را داشته باشد که يک دانشمند واقعي از راه برسد و علم و دانش او را زير سوال ببرد. مي‏بينيم علم و مدرکي که قرار بود مايه آرامش و پردلي و پرجراتي فرد شود به عامل ترس و ناامني و اضطراب فرد تبديل مي‏شود.

ادامه دارد ...............

[فرشته مهربان]

همين مثال در مورد قدرت و پست و مقام نيز صادق است. جنگ قدرت براي رسيدن به پست‏ها و مقام‏هاي عالي‏تر فقط براي اين است که بتوان در منصب و جايگاهي قرار گرفت که دل و جرات بيشتري براي حرف زدن و عمل کردن به دست آورد. اين تصور که هر چه يک انسان جايگاه بالاتري داشته باشد اعتراضات رقبا کمتر در زندگي او اثر خواهند گذاشت و در نتيجه فرد در انجام اعمال خود آزادتر خواهد بود ، باعث مي‏شود تا همه براي شکار مقام‏هاي عالي‏تر هجوم ببرند و مسابقه‏اي پراضطراب و غالبا ناجوانمردانه شروع شود. اما وقتي فرد به مقامي دست مي‏ يابد تازه مي ‏فهمد به چه دردسري دچار شده است و از اين به بعد بايد شب و روز تلاش کند تا مانع از دست رفتن اين مقام شود. مقام و جايگاهي که قرار بود مايه ي آرامش و جرات و جسارت فرد شود از ترس خرابکاري باعث بي‏ حرکتي و ملاحظه‏ کاري فرد مي‏شود و جرات و جسارت را از او مي‏گيرد.

فقط تکيه بر خالق هستي و باور کامل و بي ‏قيد و شرط او و اميد کامل داشتن به همراهيش حتي در سخت‏ترين شرايط زندگي مي‏تواند دلي به بزرگي دريا و به وسعت آسمان را به انسان عطا کند. در حقيقت وجه اشتراک همه موفق‏هاي بزرگ عالم نيز همين است. آنها همگي در يک نقطه، کاملا با يکديگر اشتراک دارند و آن اعتقاد و باور کامل به خالق کاينات است. اين اعتقاد و باور است که به آنها دلي بزرگ و دريايي عطا مي ‏کند. دلي که فقط يکي از فوايد آن موفقيت و کاميابي تضميمي در تمام امور زندگي است.


منبع : مجله موفقيت

پایان

.