شوهر کولی من

[بامن بمان...]

سلام به همه دوستان همدردی.مشکلات من زیاده نمیدونم از کجا شروع کنم.
خسته شدم از بس شوهرم هرکاری دلش می خواد میکنه اما من نمیتونم باید همیشه نازشو بکشم تا اون با صد جور التماس و خواهش و تمنا کاری رو که وظیفه اشه انجام بده.ما 6 ماهه که عروسی کردیم.اون سیکل داره ومن فوق دیپلم(بزرکترین اشتباهه زندگیم)بهم قول داده بود درسم رو بخونم اما الان نمیزاره اوایل میگفت پول ندارم الان کلا زده زیرش .سر هر کاری هم نمیزاره برم البته که کار هم شکر خدا نیست.اما میدونم اکه برم مجبورم پولم رو اون جوری که اون میخواد خرج کنم و میدونم نمیزاره خرج درسم کنم که اولویت اول منه.خانواده ی فوق العاده خوبی داره .اما جرات جر و بحث با شوهرم رو ندارم چون میدونم در آخر من مقصر شناخته میشم چون شوهرم فوق العاده کولیه و بی حیا ومن از ترس ابرومون باید کوتاه بیام."زن همیشه باید مطیع شوهرش باشه "این حرف خونوادشه یعنی تو حق اعترض نداری و باید خفه بشی و بسازی چون اون مرده.من آدم خیلی فعالی بودم اما الان دارم هر روز افسرده تر از قبل میشم. این جا نرو اون جا نرو خونه ی فلانی من نمیشناسمش خونه ی اونی هم که میشناستش میرم بعدا تیکه بارم میکنه تو هر روز با فلانی هستی . میگم با هم بریم نمیاد.تقریبا ارتباطم رو با همه به جز فامیل خودش از دست دادم از ترس اینکه غر نزنه اما هر روز بدتر از دیروز.هر سری میرم خونه بابام تیکه میندازه که آره تو میری خونه باباجونت کیف و حال اخمت رو واسه من میاری.اهل پیشرفت نیست به جز موقع خواب 3 ساعت بیشتر خونه نیست که در حال دیدن کشتی کج با باباشه یا مشغول بازی کامپیوتری.با کلی معذرت من هنوز نمیدونم خانما تو رابطه ی حنسی چه طور ارضا میشن.کلی کتاب و اینترنت و ... ولی باز هم با ارضای ایشون خاتمه پیدا میکنه چه ایشون زود ارضا بشن چه دیر .بازم معذرت میخوام که اینجا مطرح کردم.کلا به خاطر شغلش وقت زیادی رو با هم نیستیم اما همون رو هم دلش نمیاد کنار من باشه احساس میکنم ازم فراریه.به هیچ عنوان پول پس انداز نمیکنه و کلی ولخرجه.کمکم کنید دیگه نمیدونم با این آدم چی کار کنم تا الان فقط تحمل کردم و سعی کردم رو خودم کار کنم شاید بهتر بشه که شاید تقصیر از من بوده باشه اما دیگه تحملم رو از دست دادم میشه واسم کاری کرد یا خودم رو ببخشم بهش هر جوری خواست رفتار کنه؟!؟!

[بی نهایت]

گرچه در ظاهر مشکلاتتون زیاده اما لحن گفتارتون یه جور به آدم شادابی میده ، احساس طراوت وشادابی ازتون کلقمه کلقمه می ریزه.
در رابطه با راهنمایی که من سر رشته ندارم مطمئنا دوستان می یان و راه حل می دن فقط خواستم بگم اصلا جای نگرانی نیست با روحیه ای که شما دارید از پس همه چیز بر می یاین.

[yekta_b]

سلام عزیزم
اول که این عنوان اصلا برازنده خودت و همسرت نیست ... کولی؟؟؟؟ بابا بیخیال
به نظر من توی 6 ماه نمیشه ادعا کرد یک نفر رو کاملا شناختی اگرچه زمان امدکی هم نیست اما شاید این کارهاش به نحوی به این خاطره که مثلا اون اختلاف مدرک تحصیلیو بپوشونه و بگه اگر تو مدرکت بالاست اما حرف اول آخر مال منه
شما همش از بدیهاش گفتی یک کم از جنبه های خوبش بگو تا بشه با کمک گرفتن ار اونها راه حل پیدا کرد
و یک چیز دیگه خودت چجور رفتار میکنی؟سرکشی؟اطاعت؟یا منطقی؟؟؟
اینها رو لطفا مشخص کن
متخصصین سایت میان و حتما کمک میکنن

[taranee]

عزیزم چند سالته؟ همسرت چند سالشه؟

عزیزم من از شنیدن حرفهات ناراحت شدم برات و دلم گرفت امیدوارم کارشناسها بیان و کمکت کنن نگران نباش و امیدوار باش که همه چی درست میشه همه ما روزهای بد و خوبو تجربه کردیم و اینو بدون تو تنها زنی نیستی که این مشکلاتو داری همه ما یه جورایی گرفتاریهای خاصی دارم ولی شما فعلا وقت داری که روی شوهرت کار کنی چون فعلا 6 ماه از زندگی مشترکتون میگذره امیدوارم که نتیجه بده

[یک زن امیدوار]

باسلام.اولین قدم برای حل هر مسئله ای شناخت صحیح و همه جانبه ی اونه.پس شما پیش از پست بعدی بنشین یک کاغذ و قلم بردار و به ترتیب مشکلاتتو با همسرت بنویس.متنی که شما نوشتی بیشتر شبیه به یک درددل زنانه است(که البته صد در صد قابل احترامه) اما برای حل مشکل کافی نیست.
برداشت شخصی من از مشکلات شما به ترتیب زیر:
1.بی اعتنایی همسرتان به درخواستهای شما
2.سکس ناموفق
3.عدم مدیریت صحیح مسائل مالی

حالا شما خودت به طور کاملتر این لیست رو تهیه کن.بعد رو مشکلاتی که قابل حل نیست و یا مشکلاتی که قابل اغماض خط بکش.مثلا تفاوت تحصیلات دیگه الان موردی نیست که شما بتونی حلش کنی پس خط میخوره.
پس از تهیه این لیست پست بزن تا ان شالله با کمک دوستان راهکارهای مناسب رو دریافت کنی.
موفق باشی

[مادلین]

سلام عروس خانوم ومبارکه
مشکلاتت زیاده وخیلی شبیه همه ...اینجا باشی از این حرفا زیاد میشنوی...در مورد ارضا شدن پرسیده بودی این مشکله اکثر تازه عروساست نگران نباش...با پوزش زیاد از کلیه افراد سایت
مسئله ارضا زن یک مسئله وابسته به روحیات و شخصیت و سلیقه های جنسی فرد متفاوته...و اوج لذت هر انسان قابل مقایسه با دیگران نیست..فقط قابل مقایسه با خودشه مسلما یک رابطه جنسی همیشه فوق العاده نیست گاهی وقتا خیلی دلچسبتره ونه همیشه...پس طبیعیه اگه شبیه فیلمهای رمانتیک هالیودی (در کلبه دوری در میان رقص شعله های آَّتش یا امواج دریا در تایتانیک نیست)مال همه یک جورایی سر هم بندیه وهیچ ربطی به تایتانیک.....نداره
خوب با یک شوهر خسته و وارفته هم نمی تونی انتظار طوفان کارائیت را داشته باشی ... با علاقه تسلیم شو و دوستش داشته باش وبا کم وزیادش بساز مثل همهلا اقل ذر این یک مورد دلش را به دست بیار و به مرور خودت یاد می گیری چکار کنی بهتر شه...رو مدرکش هم اینقر حساس نباش خیلی دکترها ومهندسها هم مشکلات اینطوری دارند من از نزدیک دیدم...حفظ ظاهر کن وفعلا مطیع شوهرت باش و مدرکت را هم سرش نزن که بدتر با درس خوندنت لج میکنه ...بر عکس بهش احترام بگذار تا بگذاره درس بخونی...کارهای مورد علاقت را انجام بده وظاهر هم مطیع شوهرت باش چون اگه حفظ ظاهر نکنی دائم شاخ به شاخ میشی و ...فایده عملی هم نداره ...زندگی همینه دیگه...

[بامن بمان...]

سلام سلام سلام
خیلی دوستون دارم و مرسی از همه کسایی که مشکل من واسشون مهم بود و واسم پست زدن این جور موقع ها آروم میشم وقتی میفهمم کسانی هستند که حل مشکل من و آرامشم وواسشون مهمه.نظرات همهتون رو دوست داشتم و واسم ارزشمند بودند.میخوام که بیشتر کمکم کنید دیروز خیلی ناراحت بودم و واقعا خسته از این همه مشکل.من 21 ساله و همسرم 27 ساله هست. خیلی دوستش دارم آدم فوق العاده مهربونیه خیلی صاف و ساده و بی شیله پیله است.پشیمون نیستم از اینکه زنش شدم اما...
مشکلاتی که نوشتم واقعا داره آزارم میده.نه من نه همسرم آدم های بالفطره بد نیستیم اما با نا آگاهی از اینکه چه طور باید با همدیگه رفتار کنیم داریم همدیگه رو آزار میدیم.میخوام مشکلاتم حل بشه و این رو میدونم که حل میشه اما با کمک همه دوستان همدردی.خیلی دوست دارم آقای sci و مهاجر بینشان بیان و راهنماییم کنند.لطفا دوستان همدردی تنهام نزارید از همه تون ممنونم.مشکلاتم ریزه ریزه اما زیادن.دونه دونه میخوام حلشون کنم .الان بیشترین چیزی که آزارم میده اینه که نسبت به دوستام خیلی حساسه .مستقیما نمیگه نرو اما عملا من رو خونه نشین کرده خوب منم دوست دارم با دوستام ارتباط داشته باشم اونا میان اما یه بار دو بار توقع دارن منم برم.نمیزاره غر میزنه.خونه دوستای متاهلم هم که میگم لا اقل بیا با هم بریم نمیاد میگه من نمیشناسم.کارم شده خونه نشینی .یکی هم که اصلا به من وابسته نیست انگار ازم فراریه چی کار کنم یاد بگیره منم جزء زندگیش هستم و لازمه که وقت بزاره احترام بزاره مهم بشم براش