زندگی با مادرشوهر

[elahe1]

با سلام
دختری 28 ساله هستم که شاغل بوده و در سمت خوب شغلی مشغول می باشم. همسرم تک فرزند بوده و من تا آخر عمر مجبورم نزدیک مادر شوهرم زندگی کنم. از دخالتها و حساسیتهای بی اندازه ی مادر شوهرم خسته و کلافه ام. چون همسرم در نوزادی پدر خود را از دست داده است، ترس، نگرانی و کنجکاویهای مادرش از کودکی تاکنون زبانزد فامیل بوده است بطوریکه مادرشوهرم با جزئیات در مورد نوع خوراک، لباس، رفتار، کار، ... نظر خود را ابراز می نماید.بعد از سه سال زندگی، شوهرم فکر می کند اگر هنگامیکه وارد خانه می شود اول درب خانه مادرش را باز نکند و به او سر نزند ظلم بزرگی کرده است. به طوریکه اگر 10 بار در روز به بیرون از خانه رفت و امد کنیم هر بار باید برویم پایین و بگوییم کجا می رویم در طی مسیر هم به تلفنهای مکرر او پاسخ گوییم و بعد از برگشت هم حتما اول برویم پایین سلام کنیم بعد به خانه خودمان برویم. آرزو به دلم مانده است که وقتی صدای درب پارکینگ می آید شوهرم به خانه خودش بیاید و بعد به مادرش سر بزند. تقریباً از همه روشها استفاده کرده ام. با شوهرم هیچ مشکل اخلاقی دیگری به جز مادرش ندارم. بارها به خاطر همین حتی کتک هم خورده ام.ولی اینجا اولین جاییست که دارم تعریف می کنم. توروخدا کمکم کنید.من زندگیمو دوست دارم ولی با دیدن مادرشوهرم تمام انرژیهای مثبتم تخلیه می شود

[بئاتریس]

با سلام الهه عزیز

دوست عزیزم اگه توی تالار بگردی میبینی خیلیها این مشکل شمارو دارند

البته شدت و ضعفش فرق میکنه خود منم از اون دسته افرادم . همسرم وابستگی زیادی به مادرش داره و کوچکترین مسائلمون رو تعریف میکرد اولین چیزی که به ذهنم میرسه اینه که حساسیتت رو از روی مادرشوهر ت بر داری منم اوایل وقتی همسرم بعد از کار میرفت خونشون و تا ساعتها بالا نمی اومد خود خوری میکردم عصبانی میشدم ولی الان این قضیه اصلا ناراحتم نمیکنه این مسئله رو پذیرفتم جالبه که همسرم هم فرق کرده دیگه زود میاد بالا

من اوایل باهاش بحث میکردم کارمون به جاهای باریک هم میکشید اما حالا که میاد بالا خسته نباشید بهش میگم
بهش محبت میکنم
همسرت باید اینقدر خونه رو جای امن وارومی بدونه که هر جا بره بازم بخواد برگرده پیش تو

ببین از چی خیلی خوشش میاد همون رفتارو بکن یک چیز دیگم اینکه هر وقت رفت پیش مادرش باهاش برو (تا جایی که میتونی) اونجام خوشحال باش بگو و بخند

اگه خواستی بازم برات مینویسم موفق باشی

[elahe1]

دوست خوبم
ممنون از محبتت
من دقیقاً همین کاری رو که تو میگه دارم میکنم تا بتونم زندگی ام رو به خوبی بگذرونم. ولی بعضی وقتا واقعاً کارد به استخونم می رسه. اگه اشکال نداره خواهش می کنم. کمی از خاطرات و تجربیاتت در این زمینه رو بهم بگو. چقدر تو کارای مادر شوهرت شرکت می کنی. مثلاً وقتی مهمون داره تا چقدر همکاری می کنه. آیا هر بار که هر کسی می آد خونش میهمونه، تو هم می ری پایین؟

ممنون

[یک زن امیدوار]

با سلام.اول از همه خوشحالم که مشکلتون در زندگی مشترک این قدر کوچیکه و بعد بهتون تبریک میگم که برای حلش دنبال راه حل میگردین.
بدون شک هیچ عروسی روپیدا نمیکنید که صد در صد از خانواده ی همسرش راضی باشه و باهاشون مشکل نداشته باشه.اما چیزی که مهمه نحوه ی برخورد با این مسائله که میتونه زندگی رو به کامتون شیرین کنه یا خدا نکرده تلخ.
اولین کار اینه که موضع احساسیتونو نسبت به مادر همسرتون تغییر بدبد.نمیشه گفت اونو مثله مادرخودتون بدونید چون واقعا امکان پذیر نیست اما اونو نه به چشم یک رقیب یا مزاحم که خللی در زندگی عاطفیتون وارد میکنه بلکه به چشم یک همراه یا دوست ببینید.آدم وقتی کسی رو به چشم دوست خودش نگاه کنه با دیدنش انرژیش تخیله نمیشه بلکه سعی میکنه به اون دوست کمک کنه.
دومین کار اینه که همسرتونو در رابطه اش با مادرش آزاد بزارید یعنی بزارید به شیوه ای که خودش دوست داره رفتار کنه این حس هم احساس محبت همسرتونو به شما بیشتر میکنه و هم فشار روی شما رو کم میکنه.وقتی اول میاد و به مادرش سر میزنه شما نه تنها واکنش نشون ندید بلکه ته دلتونم خودخوری نکنید چون به مرو باعث همین احساسات ناخوشایندی میشه که در شما ایجاد شده.در عوض وقتی همسرتون اومد خونه با روی باز و از ته دل بهش محبت کنید.
سومین کار اینه که سعی کنید با مادر همسرتون اون طوری رفتار کنید که با خانواده تون رفتار میکنید مثلا شما اگه مادرتون مهمون داشته باشه میرید کمکش به شرطی که خودتون کار نداشته باشید.پس با مادر همسرتونم همین طور باشید خودتونو تحت فشار نزارید اما کم کاری هم نکنید.
و در نهایت این که حساسیتتونو به مادر همسرتون به صفر برسونید(این کار برای من خیلی موثر بوده) یعنی وقتی مدام زنگ میزنه یا پیگیری کارای پسرش رو میکنه شما کوجکترین حساسیتی حتی ته دلتونم نشون ندید.
با تغییر نگرشتون به این موضوع از شدتش براتون کاسته میشه و به یه امر کاملا ساده تبدیل میشه.
موفق باشید

[بئاتریس]

دوست عزیزم سلام

در جوابت اینطور نیست که هر وقت مهمون داره من برم پایین مگه اینکه اقوام درجه یکشون که از شهرای دیگه میان اونم با همسرم میرم اما خوب شده زنگ زده اگه دوست داری بیا منم برای اینکه حساس نشه که چرا نیومد میرم البته دیگه خودمم بدم نمیاداوایل ناراحت بودم اما الان که میدونم براش مهمه ما هم باشیم دیگه ناراحت نیستم فقط رو کارا و حرفهای مادر شوهرت حساس نباش فقط تمرکزت روی خودت و همسرت باشه از محبت سیرابش کن نه مادرانه بلکه دلبرانه

[ليلا موفق]

تمام تلاشتون را بكنيد مستقل بشيد.

[negar2020]

با سلام به همه دوستان
من عضو جدید همدردی هستم و اصلا به خاطر اینکه مشکلی مشابه دارم این تالار رو از روی صفحه جستجوی گوگل پیدا کردم. شش سال از ازدواجم می گذره و هنوز با مادرشوهر و پدر شوهرم توی یک واحد آپارتمانی 3 خوابه زندگی می کنم. مادرشوهرم غیر از همسر من 5 پسر دیگه و 1 دختر هم داره و شوهر من فرزند چهارم خانواده هست. اما مادر شوهرم بین همه ی فرزندانش ترجیح می ده که با این پسرش زندگی کنه. مادرشوهرم یک آدم واقعا مهربونه و هر کسی را شیفته ی خودش می کنه اما این فقط در لحظه ی اوله و در زندگی مشترک آدم رو دیوونه میکنه. توی هر چیز مربوط و نا مربوطی نظر می ده و نظرش باید حتما اعمال بشه. از نحوه ی دکوراسیون خونه گرفته تا نحوه ی تربیت بچه هام و پذیرایی از مهمونام, همه و همه. شوهرم هردومون رو خیلی دوست داره و حس می کنم داره بین خواسته های من و مادرش خورد میشه. ولی من هم حس می کنم دارم از بین میرم . از طرفی روم نمیشه که به شوهرم بگم از پدر و مادرش بخواد که با یه بچه دیگه شون زندگی کنن و از طرف دیگه دلم هم به حال این پیر زن و پیرمرد میسوزه و میگم حتما جای دیگه راحت نیستن. راستش اینقدر مشکلاتم با اونها زیاده که نمی دونم کدوم یکیش رو بگم. نمیدونم چه کارکنم. لطفا یه نفر منو راهنمایی کنه. دیگه صبرم داره لبریز میشه
[align=justify]

[saharjavid]

negar2020 به همدردي خوش اومدي. عزيز بهتره يه تاپيك جديد باز كني و مشكلات خودتو كامل مطرح كني تادوستان و كارشناسان محترم با پرسيدن سوال و شرايطت كمكت كنن.الهه جان ميدونم خيلي سخته و تو دوست داري زندگي مستقلي داشته باشي ولي سعي كن به اين كار يه خدمت به خلق نگاه كني براي رضايت خدا.اين جور وقت ها فقط به اين فك كن كه ثواب تو خونته و خدا برات يه راه كسب ثواب تو نزديكيت قرار داده.عزيزم ماهم ممكنه يه روزي پير بشيم يا زمين گير بشيم درسته رفتاراش زيادي حساسه ولي اقتضاي پيري و تنهايي همينه تو به اين قضيه اين جوري نگاه كن كه اون به غير از پسرش كسي رو نداره و همه جوونيش رو براش گذاشته.اگه واسه رضاي خدا تحملش كني بهش محبت كني هيچ وقت خودتو عذاب نميدي و خودخوري نميكني.چون مطمئني خدا تورو ميبينه و جاي ديگه جواب اين همه خوبي رو ميده.

[malakeh]

الهه جان من هم تقیریبا یه جورائی شرایطم مثل توئه پس بدون که تو تنها نیستی، من در طبقه پائین خانواده همسرم زندگی میکنم، همسر من تک پسر است و دقیقا نگرانی ها محبتهای بیش از اندازه مادرانه، مادرش دلواپسیها و ... گاهی اوقات من رو و حتی خود همسرم رو کلافه میکنه ،
من هم اوایل خیلی ناراحت میشدم که همسرم هر روز بخواد بره پیش خانواده اش و اونها رو هر روز ببینه، و بهش اعتراض میکردم که چی میشه اگه یه روز مادرت رو نبینی و گاهی هم دعوامون میشد،میگفت فقط میرم یه فوضولی کنم بیام. واقعا از اینکه میدیدم از سر کار میاد خسته و کوفته میره بالا عصبی میشدم ها... یه مدت گذشت اول میومد خونه شامش رو میخورد بعد خیلی وقتها وقعا 1 دقیقه هم طول نمیکشید که میرفت بالا و میومد ... ما هم اوایل اگه جائی بودیم و شب دیر می شد مثل بچه ها باید جواب مادرش رو میداد که کجائید نگران شدم میاین یا نمیاین که من میخواستم سرم رو بکوبم به دیوار بعضی اوقات واقعا گریه ام میگرفت به همسرم میگفتم مگه تو 2 سالته که انقدر آمارت رو میگیرن من که دخترم مامانم انقدر حساس نبود و نیست که تو پسری و 30 سالته ... میخندید و میگفت من 30 ساله نتونستم این اخلاقشون رو عوض کنم همیشه نگرانن و البته این رو هم بگم همسر من سیاست درست داشته که هم دل نه گذاشته خانواده اش خیلی متوقع باشن در قبال اینکه نزدیک به اونها هستیم و در مقابل هم یه جورائی رفتارش باعث شد که من هم حد و حدود خودم رو بدونم ... و هر از چند گاهی به مادرش یه تذکر میده که ما زندگی خودمون رو داریم، خدا رو شکر مادر شوهر خیلی نازنینی دارم و میدونم اگه یه موقع هائی هر حرفی بزنه یا تماسی یا پیگیری چیزی داشته باشه فقط از رو نگرانیه یعنی خودم رو جاش گذاشتم دیدم من هم خودم خیلی مواقع نگران میشم و گفتم پس خیلی روی این مسئله گیر ندم و الان که گیر نمیدم خیلی بهتر شده دیگه خودم و همسرم رو آزار نمیدم...
در مورد مهمون هم که بستگی داره کی مهمونشون باشه و از قبل بدونیم یا ندونیم ... اگه بیرون باشیم و برنامه ای داشته باشیم تا حالا پیش نیومده به خاطر مهمانهای خانواده همسرم برنامه ما بهم بخوره و یا انتظار داشته باشن که ما برنامه امان را بهم بزنیم... اگه حتی خونه باشم در حد یک ربع هم که شده میرم و یه عذر خواهی میکنم بعد میام ولی خیلی مواقع پیش اومده که همسرم مونده و حتی تا یک ساعت بعد از من اومده به احترام اون مهمون...

زمانی که من مهمون داشته باشم هم گاهی اوقات مثلا تو این سه سال و نیم شاید 3 بار با مهمونهای خودم دعوتشون کردم سعی کردم که خیلی خانواده ها رو با هم قاطی نکنیم مثلا شب یلدائی که گذشت من خانواده و فامیلهای خودم رو دعوت کردم ولی خانواده همسرم رو دعوت نکردم با اینکه مادر خودم خیلی دعوام کرد که زشته من اگه بودم ناراحت میشدم و ... ولی گفتم مادر من اینطوری نه مهمانهای من راحت هستند و نه اونها من صلاح میدونم که مهمانهام فقط شما ها باشید،
در مورد کمک به مادر شوهر هم من تا حالا کمک هام در حد شستن ظرف، چیدن میز و جمع کردن میز غذا، و در حد سرخ کردن و چائی ریختن و اینها بوده حتی یه زمانهائی هم که واقعا خیلی خسته بودم مادر شوهرم اجازه نداده که من از جام بلند شوم که یه استکان جا به جا کنم ...
در کل خیلی خیلی سخته و گاهی آدم خیلی دلش میخواد که حتی با فاصله یه کوچه از خانواده همسرش زندگی کنه من با اینکه خانواده همسرم بسیار مهربان و عزیز هستند ولی باز بعضی اوقات احساس میکنم زندانی هستم، با اینکه میگم هیچگونه دخالتی در هیچ موردی از زندگی ما نمیکنن ... و تها دلنگرانی من برای زمانی است که بچه دار شیم با این دلنگرانی های مادر همسرم نمیدونم میخوام چه خاکی به سرم کنم بچه ام گریه کنه مریض باشه صداش رو بشنوه فکر کنم اون روز مشکلاتم شروع میشه از این خیلی میترسم ...

[sare jo0on]

سلام
بهترین حرف رو بئاتریس برات زد . ببین تمرکزت رو از رو مادر شوهر بردار . خوب یه ذره خودت رو بزار جای مادر شوهر یک پسر 2 ساله رو بدون پدر بزرگ کرده ، شده عین دست کل تو این همه خطر های جامعه . حالا انقدر توقع که داره میره خونشون خبر بده یبی داره واقعا
نه به خدا . اینطوری خدا هم راضیه . تو رو خدا بچهها بیایید بعضی از کار هایی که می کنیم و به خاطر رضای خدا بکنیم . همیشه یادتم باشه فرزند خودت هم از شما یاد میگیره . یعنی یاد می گیره باید حامی و مهربان با مادر و پدرش باشه .
می دنم سخته ها نگی نفسش از جای گرم پا میشه . من هم
سال با مادر شوهرم زندگی کردم . اما یاد گرفتم که فقط تمرکزم رو شوهرم باشه . حالا یک دقیقه هم دیرتر بیاد بالا چی میشه .
حتی عزیزم اگه ناهار و شام باهم نیستید هر از گاهی شام رو درست کن یا برید پایین یا مادرشون بیان بالا . بعد یک مدت می بینی انگار داری باماد ر خودت زند گی می کنی.دختر نداشتش مثل مادر خودت بهش نگاه کن .