مشکل باخانواده درمورد اجازه به خواستگاران و تعارضهای من(درد و دل)

[setaree11]

سلام همراهان شادی و غم های دوستان ناشناخته :
دلم خیلی پره خیلی از دست خانوادم ناراحتم چون همه موقعیت های خوب ازدواجم رو رد کردند و به فکر خوشبختی من نبودن و حتی اجازه ندادن کسی از خواستگارای من پاشون رو تو خونمون بذارن که یک تجربه پیدا کنم و الانم که مدتی هست موقعیت خوب برام پیش نیومده مهمانی که میریم مامانم بعضی ها رو نشونم میده و میگه این خانم تو رو برای پسرش یا و... می خواسته و وقتی میبینم که موقعیت خوبی داشته و ردش کردن حرصم میگیره و کینه ای میشم.
اما به خودم دلداری میدم که تو زندگی همه مشکلات هست و من فقط باید با اونها مقابله کنم اگه مادرم این مدت موقعیت های خوب ایندم رو ازم گرفته که اصلا" هم کار خوبی نبوده اما تو سالهای قبل از اون بر ام خیلی زحمت کشیده به خاطر همین هم یکم از خشمم کم میشه اما ... من از اینده تنها میترسم !
یه خواستگاری داشتم تو دانشگاه که تو تاپیک های قبلی در موردش نوشتم و موقعیت خوبی بود و چون من رو تو دانشگاه میدید فرصت بود تا با هم صحبت هامون رو انجام بدیم
البته خانواده ها در جریان کامل بودن و فرار بود اگه به تفاهم رسیدیم بیان خونمون
به نتایج خوبی هم رسیدیم تا اینکه آخرش من به دلیلی گفتم تا یک سال دیگه صبر کنیم اما الان پشیمونم .
من امسال ترم تابستون گرفتم ایشون هم همینطور .یکبار موقع وضو گرفتن برای نماز مغرب و عشا تو ماه رمضون این نیت رو کردم که:" خدایا اگه این وصلت به صلاحمون هست من ایشون رو این هفته تو دانشگاه ببینم "چون مرتب تو نمازام جلوی چشمام بود مخصوصا" تو ماه رمضان.
و جالب اینه که همون موقع کاملا" ناخواسته و اتفاقی 2 بار ایشون رو دیدم .
قبلا" هر وقت من رو می دید و موقعیت مناسب بود سریع می امد طرفم تا با هم صحبت کنیم (لبته خدا رو شکر ضایع بازی در نمی اورد که تو دانشگاه انگشت نما باشیم و من این رو خیلی دوست داشتم.)اما الان نه(و مطمئنم به خاطر احترام به حرف من هست که گفتم تا یک سال دیگه صبر کنیم )
اما من دوست دارم دوباره برگرده و از اینکه یک سال دوری رو به هر دومون تحمیل کردم پشیمونم و دلم میخواد برم باهاش حرف بزنم یا یه واسط مطمئن پیدا کنم که هر 2 ما رو بشناسه و غیر مستقیم بگه که از صحبت با من فهمیده من علاقه دارم این اقا دوباره بیاد و با هم صحبت کنیم .
اما غرورم به هیچکدوم از این 2 راه تن نمیده و نمی تونم خودم رو کوچیک کنم . چیکار کنم ؟
یا باید فراموشش کنم که چون تو دانشگاه مرتب هم رو میبینیم نمیشه یا ذره ذره اب بشم
رو درسم هم خیلی تاثیر منفی گذاشته معدل ترم قبلم 18 و خورده بود اما حالا دعا
میکنم درس های تابستونم رو پاس کنم .
لطفا راهنمایی ام کنید و بهم ارامش هدیه بدید.
ببخشید که اینقدر طولانی شد .
دعام کنییییییییییییییییییییییی یییییییییییییییییید.