سلام
من زیاد با خانم ها رابطه نداشتم، دوست دختر هم نداشتم، از نظر اطرافیانم هم پسر موجه ای هستم. آروم و شوخ طبع. به نظرم چند وقتی است احساس می کنم یک خانمی از هم دانشگاهی هام که البته هم رشته نیستیم و هم را در سرویس و گاهی در محیط دانشگاه می بینیم ( تقریباً صحبت خاصی هم بین ما رد و بدل نمی شه ) سعی می کنه خودشا به من نزدیک کنه؛ حدس می زنم یک طورایی برای ازدواج علاقه منداند. می خواستم ببینم با توجه به شرایطی که در بالا نوشتم و ادامش را هم در پایین می نویسم چه طوری بهتره برخورد کنم؟
اولاً خود ایشون را نسبتاً کم می شناسم و رابطه ی دوستی خاصی هم بین ما نبوده. چند ماهی هست هم را می بینیم ولی مدت زیادی نیست که رابطه ی ما کمی جدی تر شده. خانوادشون را تا حدودی می شناسم، نسبتاً به خانواده ی من نزدیک اند ( از نظر شخصیتی، سنی، رفاه و نسبتاً مذهبی )، که یکی از عواملی که سبب شد که به ازدواج با ایشون باندیشم همین است. خودشون خانم با شخصتی هستند و به نظر نمی رسد که قصد شوخی یا دوستی داشته باشند. من هم تیپم جوری نیست که نشون بده به این شوخی ها علاقه دارم یا دنبال دوستی های کوتاه مدت باشم.
من 23 سن دارم و تحصیلات کارشناسی ام چند ماه دیگر انشاءالله به پایان میرسد. سربازی هم معاف هستم و با توجه به تجربیاتم، به نظر خودم می شه شغلی در رابطه با رشته ام پیدا کنم ولی فیلاً درآمدم جوابگوی خرج کامل یک زندگی نیست.
خانواده ی خودم علاقه منداند که ازدواج کنم ( این را از بین حرفهایشان متوجه می شوم ).
حالا به نظر شما رابطه را کمی نزدیک تر کنم؟ خودم ایشون را می پسندم، اما به نظرم برای ازدواج آشنایی بیشتر لازم است. چه واکنشی نشان بدم؟ تا حالا زیاد رابطه را وارد پیچ و خم نکرم و خیلی محترمانه و نسبتاً کوتاه صحبت هایی بین ما رد و بدل می شه.
راستش وقتی ایشون را دیدم و کمی هم از خانوادشون شناخت پیدا کردم ( همون اوایل )، فکر ازدواج از سرم گذشت ( مثل چند مورد دیگر ) اما با توجه به موقعیت و شرایط اقدام جدی نکرم، به عبارتی تو ذهنم به خودم گفتم که من همچین شخصیتی را به عنوان همسر می پسندم.
موفق و پیروز با شید.
علاقه مندی ها (Bookmarks)