حق هایی که شوهرم ازم گرفته..تو رو خدا کمکم کنید..

[sara 838]

سلام...
من سارا هستم 22 سالمه و یک ساله که ازدواج کردم..خونه دار هستم..
شوهرم23سالشه و بوتیک لباس فروشی داره...
توی دورانی که من باشوهرم گذروندم لحظات خوب و بدی گذشته و من تونستم بعضی از اخلاقای بد شوهرمو کنترل کنم...یککی از اون اخلاقاش کتک زدن بود که خوشبختانه دیگه تموم شده...
مشکل من اینه که از وقتی من با شوهرم ازدواج کردم اون تقریبا همه آزادی های منوازم گرفته..
نمی زاره شمارمو به هیچ کس بدم حتا عمه ها و خاله هام...
نمی زاره هیچ وقت تنها برم بازار یا آرایشگاه...
هربارکه بخوام جایی برم نمی زاره برم سرخیابون و سوارتاکسی شم میگه با آژانس برو...
نمی زاره وبلاگ داشته باشم یا عضو سایت هابشم و حداقل کمی سرگرم باشم..
نمی دونم چرا اینجور می کنه ولی حس می کنم اسیر شدم..
من خیلی تو خونه تنهام و جایی نمی رم و دلم می خواد سرگرم باشم..حس کنم شوهرم بهم اعتماد داره و آزادم بزاره اما ...
خیلی دلم گرفته..نمی دونم چکار کنم که قبول کنه اینا حق های منه و باید راحت باشم...
تو رو خدا کمکم کنید که چکار کنم؟؟؟

[sara 838]

من مشکلمو این جا مطرح کردم چون اذیت می شدم ..چون دسترسی به مشاور ندارم و به کمکتون احتیاج دارم..اما مثل اینکه اینجا هم کسی کمکی نمی کنه...

[baby]

سارای عزیز

دلیل این رفتارهای شوهرتون چیه ؟ ایا زیادی غیرتیه ؟ آیا از شما موردی دیده که باعث این حس شده ؟ به جامعه خیلی بدبینه که نمیزاره مثلا سوار تاکسی بشید؟

چرا شما رو کتک می زده؟

در برخورد با این قضیه می تونی دو موضع داشته باشی.

یکی مبارزه برا احقاق حقتون

دیگری اعتماد سازی با نشون دادن رفتارهائی که باعث ایجاد فضای اعتماد میشه.

[mehrabooni]

سارا جون سلام
خیلی خوش اومدی به همدردی
ناراحت نباش عزیزم.
انگار این تالار همدردی، یه گوشه جدا از دنیاس و آدماش با همه فرق دارن و خالصانه به آدم کمک میکنن. من مطمئنم که تو تاپیک توام میان. میان و بهت کمک میکنن . کمی تحمل کن.
سالا جون
به نظر من شوهرتون سن کمی دارن . کمی که پخته تر بشن و زمان بگذره، قطعا این رفتاراشون کمتر میشه.
اما این به این معنا نیست که به شما اعتماد ندارن. چرا چنین فکردی کردی؟ حتما بهت اعتماد دارن. اما شاید به این طریق ی خوان بیشتر از ناموسشون مواظبت کنن. قضاوت نکن که بی اعتمادن.
من متوجه یه چیزی شدم . کسانی که مشاغلی مثل شوهرشما دارن که روزانه با هزار تا زن و دختر و مرد و ... تو مغازه شون برخورد دارن، بیشتر این نگرانی رو دارن. میبینن که چه مسائلی تو جامعه وجود داره. چه گرگهایی که ....
اونوقته که فکر میکنن با دور نگه داشتن شما از اجتماع، بهتر میتونن ازتون مراقبت کنن.

البته جای نگرانی نیست. مثل رفتار کتک زدن که کنترل کردین، این رو هم کنترل خواهید کرد. شک نکنید.
شاید برای شروع بهتر باشه با کسی که شوهرتون ایشون رو امین میدونن، مثلا خواهر شوهر یا شخصی از فامیلاشون، برای یه کلاس تفریحی برنامه ریزی کنید. اون موقع می تونید با کمی سیاست ، اجازشو بگیرین.

در مورد استفاده از اینترنت، خیلیا این طورین. فکر می کنن که چه خیره تو نت و فساد داره تو وبلاگا موج میزنه. اما از اونجایی که همه چیز داره به سمت الکترونیک شدن پیش میره ، این مسائل هم حل میشه.
راستش چیز زیادی بلد نیستم که راهنماییت کنم. مطمئنم دوستای خوب مشاور تالار حتما بهت سر میزنن. فعلا.

[sara 838]

سارای عزیز

دلیل این رفتارهای شوهرتون چیه ؟ ایا زیادی غیرتیه ؟ آیا از شما موردی دیده که باعث این حس شده ؟ به جامعه خیلی بدبینه که نمیزاره مثلا سوار تاکسی بشید؟

چرا شما رو کتک می زده؟

در برخورد با این قضیه می تونی دو موضع داشته باشی.

یکی مبارزه برا احقاق حقتون

دیگری اعتماد سازی با نشون دادن رفتارهائی که باعث ایجاد فضای اعتماد میشه.

ممنونم که اومدین تا راهنمائیم کنید...راستش من اوایل موقع عقد خودم تنها بیرون می رفتم و حتا شوهرم هیچ کاری باهام نداشت بعد برادرش یه روز بهش گفت که نزار سارا تنها بیاد بیرون خوب نیست..چون اینجا محیط شهرستانیه..از اون روز من دیگه تنها بیرون نرفتم و در مورد تاکسی هم نمی دونم والا...تاچند ماه پیش کاری نداشت و حتا دانشگاه من شهر دیگه ایی بود و خودم تنها می رفتم میومدم و واقعا هم مشکلی پیش نیومد..اما چند وقته که اصلا نمی زاره..خودم ازش پرسیدم مساله اعتماد نداشتن به منه یا جامعه اما جواب سر بالا داد و گفت نمی دونم...
در مورد کتک زدن هم موقع دعواهامون اصلا نمی تونست انتقاد پذیر باشه و فقط حرف خودشو قبول داشت منم هرچی سعی می کردم با مهربونی حالیش کنم که اونم مقصره قبول نمی کرد و کارمون به کتک می کشید..اما دیگه موقع دعوا چیزی نمی گم و وقتی آرووم شد حرفامو می زنم هر چند بازم حرف حرف خودشه..
واقعا برام سخته...منم دلم می خواد راحت باشم نه اینجوری...اینقدر اذیت میشم که دارم به جدایی فکر می کنم..

سارا جون سلام
خیلی خوش اومدی به همدردی
ناراحت نباش عزیزم.
انگار این تالار همدردی، یه گوشه جدا از دنیاس و آدماش با همه فرق دارن و خالصانه به آدم کمک میکنن. من مطمئنم که تو تاپیک توام میان. میان و بهت کمک میکنن . کمی تحمل کن.
سالا جون
به نظر من شوهرتون سن کمی دارن . کمی که پخته تر بشن و زمان بگذره، قطعا این رفتاراشون کمتر میشه.
اما این به این معنا نیست که به شما اعتماد ندارن. چرا چنین فکردی کردی؟ حتما بهت اعتماد دارن. اما شاید به این طریق ی خوان بیشتر از ناموسشون مواظبت کنن. قضاوت نکن که بی اعتمادن.
من متوجه یه چیزی شدم . کسانی که مشاغلی مثل شوهرشما دارن که روزانه با هزار تا زن و دختر و مرد و ... تو مغازه شون برخورد دارن، بیشتر این نگرانی رو دارن. میبینن که چه مسائلی تو جامعه وجود داره. چه گرگهایی که ....
اونوقته که فکر میکنن با دور نگه داشتن شما از اجتماع، بهتر میتونن ازتون مراقبت کنن.

البته جای نگرانی نیست. مثل رفتار کتک زدن که کنترل کردین، این رو هم کنترل خواهید کرد. شک نکنید.
شاید برای شروع بهتر باشه با کسی که شوهرتون ایشون رو امین میدونن، مثلا خواهر شوهر یا شخصی از فامیلاشون، برای یه کلاس تفریحی برنامه ریزی کنید. اون موقع می تونید با کمی سیاست ، اجازشو بگیرین.

در مورد استفاده از اینترنت، خیلیا این طورین. فکر می کنن که چه خیره تو نت و فساد داره تو وبلاگا موج میزنه. اما از اونجایی که همه چیز داره به سمت الکترونیک شدن پیش میره ، این مسائل هم حل میشه.
راستش چیز زیادی بلد نیستم که راهنماییت کنم. مطمئنم دوستای خوب مشاور تالار حتما بهت سر میزنن. فعلا.

ممنونم..

راستش منم می دونم بازاری ها به خاطر شغلشون بیشتر نگرانی دارن ..چون من که میرم تهران اونجا می تونم راحت تنها این ور اون ور برم و شوهرم چیزی نمی گه..اما خب دوست دارم اجازشو بده و من اجازشو داشته باشم...خودمم راحت ترم تا با آژانس برم جایی ..یا برای خرید تنها نرم اما همین که ازم منع می کنه اذیت میشم...

[baby]

سارا جان

می دونم خیلی سخته اما فکر جدائی رو از سرت بیرون کن ، اصلا اجازه نده که این موضوع تو ذهنت بیاد ، تا بتونی در جهت مثبت و برا حل این مسائل راه حل پیدا کنی.

اول اینکه خیلی صبور باش ، آرام آرام محدوده آزدای خودت رو بیشتر کن. این قضیه قابل حله

مثلا تلفنت رو از طریق مادر در اختیار فامیل قراربده ، البته چه بخوای چه نخواهید ، فامیل تلفن شما رو خواهند گرفت. پس این یه محدودیت که حل شد.

برا بیرون رفتن با آزانس برو ، برا شما که راحت تره. بعد با همسرت صحبت کن ، آمار هزینه آزانس رو بده مثلا در این ماه 120 هزار تومتن هزینه آژانس دادم . همین !

خرید خونه رو هم که با هم میرید ، قطعا اگه مشغله های همسرتون زیاد بشه از عهده همه کارها برنخواهد اومد. وقتی کمبودی از لحاظ مایحتاج منزل پیش اومد بدون اینکه به رخش بکشی ، شما هم از وضعیت موجود ابراز ناراحتی کن. دقت کن از وضع موجود نه از همسرت !

عضو سایت هم که شدی ، سایت خوبی رو هم برا عضویت انتخاب کردی. در جهت حل مشکلاتت در این سایت مقالات و نوشته های بسیار مفیدی می تونی پیدا کنی.

برا وبلاگت هم می تونی فعلا مطالبش رو آماده کنی. موضوعاتی رو که می خوای (اگه زمان دار نیستند) تایپ کن و آماده داشته باش. بعدا سر فرصت اونا رو در وبلاگت قرار بده.

حالا بفرمائید دعواهاتون عمدتا در چه خصوصی بوده؟

[sara 838]

سارا جان

می دونم خیلی سخته اما فکر جدائی رو از سرت بیرون کن ، اصلا اجازه نده که این موضوع تو ذهنت بیاد ، تا بتونی در جهت مثبت و برا حل این مسائل راه حل پیدا کنی.

اول اینکه خیلی صبور باش ، آرام آرام محدوده آزدای خودت رو بیشتر کن. این قضیه قابل حله

مثلا تلفنت رو از طریق مادر در اختیار فامیل قراربده ، البته چه بخوای چه نخواهید ، فامیل تلفن شما رو خواهند گرفت. پس این یه محدودیت که حل شد.

برا بیرون رفتن با آزانس برو ، برا شما که راحت تره. بعد با همسرت صحبت کن ، آمار هزینه آزانس رو بده مثلا در این ماه 120 هزار تومتن هزینه آژانس دادم . همین !

خرید خونه رو هم که با هم میرید ، قطعا اگه مشغله های همسرتون زیاد بشه از عهده همه کارها برنخواهد اومد. وقتی کمبودی از لحاظ مایحتاج منزل پیش اومد بدون اینکه به رخش بکشی ، شما هم از وضعیت موجود ابراز ناراحتی کن. دقت کن از وضع موجود نه از همسرت !

عضو سایت هم که شدی ، سایت خوبی رو هم برا عضویت انتخاب کردی. در جهت حل مشکلاتت در این سایت مقالات و نوشته های بسیار مفیدی می تونی پیدا کنی.

برا وبلاگت هم می تونی فعلا مطالبش رو آماده کنی. موضوعاتی رو که می خوای (اگه زمان دار نیستند) تایپ کن و آماده داشته باش. بعدا سر فرصت اونا رو در وبلاگت قرار بده.

حالا بفرمائید دعواهاتون عمدتا در چه خصوصی بوده؟

ممنون از راهنمائیتون..
اگه مامانم شمارمو به فامیل بده شوهرم غوغا می کنه و کلی ازشون ناراحت میشه...
در مورد آزانش از این به بعد انجام میدم...
در مورد خرید خونه هم باید تلاشمو بکنم...

دعواهامون بیشتر از این شروع میشه که شوهرم اصلا نمی خواد قبول کنه که بعضی کاراش اشتباهه..خودخواهه..مثلا منو از این چیزا محروم کرده ولی خودش همون آزادی مجردیشو داره و اگه من گلایه کنم می گه همینه که هست و اگه بیشتر گیر بدم میگه می خوای بخواه نمی خوای برو...
خیلی دلم میگیره که اینجوری می گه...
وقتی تو خونه اییم خیلی بهم ابراز علاقه می کنه اما همین که جایی میریم ساکت میشه انگار نه انگار منم هستم و کمی باهام حرف بزنه..فکر می کنه اگه جلو دیگران تحویلم بگیره بهش میگن زن ذلیل...
چند روز پیش سالگرد ازدواجمون بود من با کلی شوق براش کادو گرفتم وشوهرم خودش رفت و کیک سفارش داد شب که مهمونا اومدن همه کادو دادن ولی شوهرم هیچی..اونا که رفتن اصلا به روشم نیاوردم خودش فهمید و پرسیدم چطور کادو نگرفتی گفت یادش رفته...آخه مگه میشه...؟؟
من خیلی احساساتی ام دلم می خواد اون هم باهام کنار بیاد..همون جوری که من صبوری می کنم اونم درکم کنه ولی اصلا اینجوری نیست...

[100maah]

عزیزم این مشکل رو خیلی از مردها دارند. البته شوهر خود من هم داشت و خیلی مشکلات دیگه مه منجر به جدائیمون شد. فکر میکنم باید بهش اطمینان خاطر بدید که از پس خودتون بر می آین. شاید کم کم عوض بشه.

[اریاناز]

عزیزم نگران نباش باید یکم زمان بگذره تا شوهرت شما رو بهتر بشناسه خودت هم می تونی بیشتر کمک کنی مثلا حجابت رو بهتر کن و در صحبت کردن با مردهای فامیل مخصوصا جلو شوهرت بیشتر مراقب باش

[اریاناز]

عزیزم نگران نباش باید یکم زمان بگذره تا شوهرت شما رو بهتر بشناسه خودت هم می تونی بیشتر کمک کنی مثلا حجابت رو بهتر کن و در صحبت کردن با مردهای فامیل مخصوصا جلو شوهرت بیشتر مراقب باش