توی این شهر شلوغ و در هم بر همی که داریم زندگی می کنیم, انگار همه عادت کردیم یه قشر خاص یا نژاد خاصی رو زیر سؤال ببریم که یکیش بحث زن و مرد توی جامعه است...
حالا لطفا توجه کنید...
می گن مرد نشان قدرت و غیرته؟!!!و زن نشان ضعیف بودن و احساساتی بودن؟!!!...اما من بعنوان کسی که بحثش جنسیت نیست باید بگم نه! اشتباه نکنید تو هر جامعه ای زن هایی هستند که از خیلی از مردها قدرتمند ترند و تو وجودشون غیرتی هست که بهشون اجازه نمی ده بچه شون گرسنه بخوابه و مردهایی که بسیار حقیرانه کنج خونشون کز کردند و...
انگاری غیرت از وجودشون خط خورده, و هم چنین زنهایی که بسیار حقیرانه تمام فکر و ذکرشون پی خوش گذرانیه وهیچ احساسی در کار نیست و منتظرند مردشون تمام نیازهاشون رو تمام و کمال تهیه کنه بدون اینکه بدونند چه جوری؟...
بحث من زن بودن یا مرد بودن نیست چون خدا تو ذات هر انسانی یه چیز زیبایی رو به ودیعه گذاشته, این مهم نیست که کی قدرت بیشتری داره, چیزی که مهمه اینه که همه قلبی داریم که می شه باهاش عشق رو احساس کرد...
می شه باهاش زندگی کرد و ساخت و پیش رفت چه اهمیتی داره کی هستیم؟ مهم اینه...مهم اینه که بدونیم چی هستیم؟! کاش به جای اینکه مرتب جنسیتمون رو گوش زد کنیم, انسان بودنمون رو گوش زد کنیم! اون وقته که تمام آدمها به آرامشی می رسند که شاید الان خیلی کمتر آدمی تجربش می کنه.
این نوشته شاید علمی نباشه اما از مستنداتیه که تو زندگی و تو اطرافیانم دیدم و تو چند جمله خلاصه کردم...
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)