اخلاق بهتر است یا ثروت؟

[matin_female_1988]

موضوع انشای بچگی هام رو یادمه... علم بهتر است یا ثروت؟

حالا این موضوع برای من عنوان جدیدتری پیدا کرده... اخلاق بهتر است یا ثروت؟


من بین این دو انتخاب موندم!

یه سری از دوستان با شرایطم آشنا هستند و یک سری ها نه... تاپیکی باز کرده بودم با عنوان "رابطه ی جنسی و تاثیر آن در انتخاب همسر آینده"
نمی دونم طبیعیه یا غیر طبیعی... شاید سرزنشم کنید و شاید بهم حق بدید
واقعا خودم نمی دونم دارم چیکار می کنم, کلی مقاله خوندم, هر قدر فکر می کنم به نتیجه نمی رسم

اونهایی که درباره ی من نمی دونن:
بیشتر از یک ساله که با پسری دوست هستم که هم سنیم (23 ساله) و در شرف ازدواج اما همش حس تردید میاد سراغم نمی تونم تصمیم بگیرم, تو شرایط حساسی هستم... انتخاب برای یک عمر زندگی

درباره ی خودم: دختری هستم تو یه خانواده با سطح مالی متوسط, قبلا زندگی عالی از نظر مادی داشتیم اما پدرم شکست مالی شدیدی خورد, خواستگار دارم نمی شه گفت خیلی زیاد اما تقریبا زیاد, مذهبی نیستم بی بند و بار هم نیستم یه دختر معمولی با ظاهر آراسته و خوش تیپ اما نه جلف از لحاظ ظاهری هم خوب,

تقریبا اکثر خواستگارهایی که برام میاد از لحاظ مالی تامین هستند... خونه دارن, ماشین دارن و چند تایی هم زیادی تامین بودند که ردشون کردم, پسری که باهاش دوست هستم از لحاظ مالی در سطح پائینی قرار داره و تقریبا صفر از لحاظ تحصیلات هم پائین تره

من به گذشته ی طرفم وسواس دارم و دلم می خواد با کسی ازدواج کنم که پاک بوده باشه و تقریبا به ایشون اطمینان دارم چون تا حالا حد و حدود و حرمت ها رو حفظ کرده و واقعا ازش راضی هستم.. از اخلاقها و رفتارهاش, خیلی عاقله و خوش صحبت, همه جوره امتحانش کردم, چند صد تا سوال براش نوشتم و جواب داد, هر جوری که تونستم امتحانش کردم و به رفتارهاش دقیق شدم اما تا حالا دلیلی جز پول نداشتن برای رد کردنش ندیدم... البته یه اشکالاتی هم داره اما جزئی هست

همش تردید می کنم وقتی می بینم قراره چقدر مشکل مالی داشته باشیم, و وقتی پیشنهاد ازدواج می شه بهم و ردشون می کنم گاهی به خودم می گم کاش یه رفتار بد می کرد و ازش جدا می شدم(البته فقط برای چند دقیقه این فکرا میاد تو سرم) بعد دوباره احساسم بهش بر می گرده و واسشاما بازدودل و دودل و دودل...

کسانی هم که پیشنهاد ازدواج می دن به دلم نمی شینن و احساس می کنم همشون قبلا رابطه ی جنسی داشتن یا اینکه سنشون بالاست (من دوست ندارم اختلاف سنی م بیشتر از 4 سال باشه), کلا حس خوبی ندارم و شرایط خانواده طوری نیست که بخوام برای شناختشون نامزد کنم چون نامزدی هامون کوتاهه و به نظرم حداقل 6 ماه برای شناخت طرف وقت لازمه چون تا چندین ماه آدم می تونه خودش رو جور دیگه نشون بده

در مورد دوستم می گه خب من هم از لحاظ مالی رشد می کنم قرار نیست همینطوری بمونم و وقتی می بینم تلاش داره حرفش رو قبول میکنم اما بعد یه مدت دوباره مردد می شم... چون زندگی سختی رو داشتم دیگه طاقت مشکل جدید ندارم و می ترسم کم بیارم, وقتی هم به این فکرمی کنم که آقایون وقتی به جایی می رسن رفتارشون عوض می شه و تا وقتی فقیرن بهت محبت می کنن... و وقتی گلیمشون رو از آب بکشن بیرون می شن یه آدم دیگه با ایده آل های جدید و شاید انتخاب های جدید!!! نمی دونم واقعا ارزشش رو داره که پا بذارم تو این میدون؟ خیلی نگرانم, تورو خدا کمکم کنید.

دوستان ببخشید پر حرفی کردم

[hooty]

معلوم خانم
اخلاق چون آدم با اخلاق هم خودش از اضطراب رهایی داره هم اطرافیانش شما گنج قارون رو داشته باش ولی آرامش نداشته باشی چه فایده آخرم میمیری از این اضطراب و همش می رسه به وارث بدون اینکه هیچ بهره ای برده باشی البته ثروتم خوبه هیچ کس از ثروت بدش نمیاد شما از پول بدت میاد ؟ نه

[matin_female_1988]

هوتی پاراگراف آخر رو بخون... مشکل اصلی من اونجاست...

[hooty]

من او آخرین صحبتی که با هم داشتیم یادته گفتم Tellme سخت نگیر البته تمام دلایلی که میاری درسته ها همه روقبول دارم ولی می خوام یه پیشنهاد بهت کنم از یه ادم مطمئن بخواه برات با قرآن استخاره بگیره تا راحت شی از این استرس نییتتم بهش نگو OK؟

[matin_female_1988]

استخاره رو قبول ندارم... به عنوان فال می بینم و نمی خوام خودم رو تو شرایط اینکه حتما قبول کنم قرار بدم می خوام با علم روانشناسی به نتیجه برسم و خدا رو هم در کنارم دارم. آره هوتی می گی سخت نگیر اما باور کن نمی شه... اونقدر آسیب دیدم که نمی خوام خطا کنم.

[demasoni]

درود

میان این دو نمیشود ،مطلقا" یکی را انتخاب کرد؛چون آدم عاقل ؛نه رویا پرداز است و نه خیلی زیاد خوشبین؛
اولا" پسری که به خواستگاری دختری میرود باید از شرایط خود آگاه باشد ؛که تمام فاکتورهای لازم ازدواج را دارد؛خصوصا" وضعیت مالی مناسب

خب اگر چنین شخصی خواستگار شما باشد؛با اطمینان خاطر بالای میتوانید پیش بروید

چیزی که شما دارید راجب به ان مینوسید؛جزء موارد استثنائی می باشد؛
مرد اگر خیلی با اخلاق باشد؛اما وضعیت مالی خوبی نداشته باشد،همسرش او را فردی بی عرضه و بداخلاق میداند؛اما ار فقط پول داشته باشد؛یک همسر بی غیرت است
حفظ تعادل لازمه بقاء یک زندگی شیرین است.

___________جای که عقل حکم میکند؛ استخاره چه معنای دارد،خداوند دانا،عقل را به انسان داده____________

[matin_female_1988]

مرسی از راهنمایی شما دوست عزیز

من هم همیشه اصل تعادل رو برای خودم می ذارم اما واقعا سرگردونم تو این مورد

اخلاقیات خیلی خیلی برام اهمیت داره و ایشون اولین کسی هست که اینقدر باهاش سازگاری دارم و بخاطر اخلاق های خوبی که داره من رو به سمت تعاد پیش برده و تا حد خیلی زیادی با معیارهام جوره, من شدیدا وسواسی و حساسم و معدود کسایی هستند که می تونن از فیلتر عقلی و احساسی من عبور کنند و البته ایشون عبور کرد چون بعد از گذشت یک سال علاقه مند شدم بهش

مسئله ی من نداشتن پول, تحمل خودم و ترس از آیندست... فکر می کنم یه ریسکه, من اصلا از خواستگارهام خوشم نمی یاد, یکی شون که 32 سالش بود! الان که فکر می کنم می بینم 4 سال بزرگتر هم برام قابل تحمل نیست!, یکی اخلاقش بد بود بی غیرت بود و اوایی بود! مامانم اینا..., یکی دختر باز, یکی امل و بد تیپ, یکی بد چهره, یکی زیادی مذهبی, یکی بی مذهب, یکی از فامیل هامون هم هست که خیلی اخلاقش خوبه ولی می دونم که رابطه ی جنسی داشته و برام قابل تحمل نیست واسه همین نمی تونم بهش فکر کنم, چی بگم؟ این آقا تنها کسی هست که از لحاظ خانواده هم تقریبا تو یه سطح هستیم و اعتقادها کمی متفاوت اما نزدیک به همه.

نمی دونم... شاید دنبال یه اطمینانم, خیلی ترس دارم, خیلی! هر چقدر فکر می کنم, هر چقدر مقاله می خونم کارساز نیستووو شاید هم بتونم بخاطر خوب بودنش تحمل کنم اما اینکه ارزشش رو داره یا نه... اینکه جفا نمی کنه, یادش نمی ره که پاش موندم و تحمل کردم, انتخابش و طرز فکرش عوض نمی شه وقتی به پول برسه اینها بیشتر فکرم رو مشغول کرده... آخه هر کی بر اساس تجربه ش یه چیزی می گه... می ترسم وقتی پول دستش بیاد دیگه اینقدر بهم احترام نذاره, اینقدر برای داشتنم تلاش نکنه, اینقدر بهم محبت نکنه و براش تکراری بشم و تنوع طلبی بیاد سراغش!

[demasoni]

سلام
دوست گرامی
یک توصیه دوستانه،سعی کن از این همه وسواس دور بشی،اگر به این وسواس ادامه بدهی ،به نظر من در زندگی هم چنین خواهی بود،اما به شکل دیگر خود را نشان میدهد.
شما حق دارید در مورد گزینش و انتخاب همسر،ترس داشته باشید،سخت گیر باشید؛اما طوری نباشد که از آن ور بام بیافتید.
هر چقدر سردرگم باشید و نمیدانم هایتان زیاد شود،به طبع تصمیم گیری نیز سخت میشود.
از خودتان سوال کنید؛آیا این آقا همان همسری هستند که شما میخواهید؟آیا شما او را میپذیرید؟احساس واقعیتان نسبت به او چیست؟ البته نه از روی احساسات
خصوصیات اخلاقی برای شما مهمتر هستند،یا مادیات؟

بهر حال شما وضعیت این آقا را بهتر میدانید؛فقر با وضعیت اقتصادی متوسط تفاوت دارد.
سعی کنید در انتخاب واقعبین باشید.همه خوبی ها و بهترین ها در یک فرد پیدا نمیشود،شک نکنید

[hooty]

حرفت کاملا درسته و قبول دارم ولی یه راهه دیگه من وقتی واقعا دیگه مستعصل شدم استخاره می کنم نه همیشه
ولی بریم سراغ اصل موضوع
ببین تل می آخه اگه هی بخوای این سوالو از خودت بپرسی می یفتی توی یه حلقه که ازش نمی تونی بیرون بیای
و این خودش یه اشتباهه که به اشتباه های دیگت اضافه میشه وخیلی از فرصت ها رو از دست میدی
خانم ازدواج یه درس از کنکور زندگیه بله باید دقت کنی ولی اگه هی روش فکر کنی بقیه سوالاتو از دست میدی و یهو میبینی مراقب میگه وقت تمام است برگه ها بالا... و بعد از این تو می مونیو حسرت سوالاتی که بلد بودی ولی حل نکردی... کنکور دانشگاه رو میشه تکرار کرد ولی کنکور زندگی رو چی؟... تو کنکور 3 سوال یه سوال درست غلط داریم ولی تو زندگی ما هی اشتباه می کنیم خداوند متعال میگذره ............
در کل میخوام بگم این تردیدو از خودت دور کن وبه خدا توکل کن که میدونم ایمانت قویه
یا علی

[mohsenn]

اولش كه عنوان تاپيك را ديدم گفتم حالا ميرم ميگم اين كه پرسيدن نداره خوب معلومه ثروت مهمتره
ولي حالا كه تاپيكت را خوندم و ديدم مشكلت در مورد ازدواجه بايد بگم به نظرم براي تو از اين دوتا مهمتر اينه كه بتوني تصميم بگيري
به نظرم تو يه تصميم ميگيري مثلا يه نفر را برا ازدواج انتخاب ميكني بعدش ميگي اگه بعدا طرف پولدار شد منا ول كرد رفت چي؟
يا مثلا يه جايي خيلي دوندگي ميكني تا بتوني بري اونجا سر كار، وقتي بهت ميگن بيا شروع به كار كن ميگي از كجا معلوم فردا از يه جاي بهتر با حقوق بيشتر منا استخدام نكنن
عزيزم اگر را كاشتن سبز نشد
يعني چي اين حرفا؟
ما نميدونيم بعدا ممكنه چه اتفاقي بيافته وظيفه ما اينه كه با عقل و درايت يه انتخاب خوب با توجه به شرايط فعلي داشته باشيم و بعد هم سعي كنيم با تلاش و صداقت از اين اتخابمون دفاع كنيم و زندگيمون را بهتر كنيم
اگه بخواهيم اين جوري فكر كنيم كه هيچ كسي نميتونه زندگي كنه كه پس هخر پسر يا دختري ميتونه فكر كنه طرفش بعدا بهش خيانت كنه پس راحت صورت مسئله را پاك كنه و بگه من اصلا ازدواج نمي كنم تمام
نميدونم ديگه چي بهت بگم دختر خوب
مسلما اخلاق تو ازدواج مهمتر از ثروته
ولي طرفت بايد از نظر مالي يه شرايط حداقلي را داشته باشه(يا تا زمان عروسي بتونه فراهم كنه) مثلا رهن يه خونه و يه حقوق ثابت با توجه به وضعيت خانوادگي طرفين كه چون شما دو نفر خانواده هاتون وضعيت مالي متوسط دارن پس طرف شما هم بايد يه جوون با وضعيت مالي متوسط باشه(البته متوسط به نسبت جوانان ها نه به نسبت مثلا پدرتون ها)
و مهمتر از اون جنم كار كردن و ميل به پيشرفت داشته باشه