مهارتهای زندگی

[طاهره]

سلام ،
لطفا به من بگین چطور می شه زمينه هاي ثمردهي شخصی رو شناسایی کرد و چطور میشه روي آنها سرمايه گذاري کرد ؟

[مدیرهمدردی]

سلام
به جای اینکه چنین سئوالی کلی مطرح کنید که من مشاور بمونم از کجا شروع کنم بهتر است یک تکه محدود و مشخصی را انتخاب کنی تا از مفاهیم انتزاعی به تعریف های عینی و عملیاتی برسیم. جواب مناسب این سئوال این است :
با اتکا به خداوند و با کسب خودآگاهی ، مهارتهای ارتباطی و مهارتهای زندگی و تلاش مستمر و با امیدواری می توانیم زمینه های ثمردهی شخصی را فراهم آوریم

[طاهره]

مرسی از راهنماییتون .

حالا میشه بگین خودآگاهی چطوری بوجود می یاد؟ یعنی من با استفاده از چه پارامترهایی ، چه ابزاری و چه روشهایی میتونم بفهمم در چه زمینه هایی موفق تر خواهم بود ؟ و استعدادها و قابلیتهای نهفته خودم را چگونه می تونم کشف کنم ؟

[مدیرهمدردی]

سلام طاهره
از یک دیدگاه 4 حوزه آگاهی در مورد خودمون وجود دارد
1 - آن بخشی که خودمون می دانیم و دیگران هم می دانند
2 - بخشی که خودمان نمی دانیم و دیگران هم نمی دانند
3 -بخشی از خودمان که خودمان می دانیم دیگران نمی دانند.
4 - بخشی از خودمان که خودمان نمی دانیم ولی دیگران می دانند.
پس دست به قلم می شویم در پایان روز نقاط ضعف و قوت های خود را آنطور که خودمان می دانیم فهرست می کنیم.( بخش اول و سوم)
همچنین نظرات دیگران را بدون اینکه حالت دفاعی بگیریم در مورد خودمان مخصوصا انتقادهای آنها را جمع آوری می کنیم( بخش چهارم)
و البته بخش دوم بیشتر به توسط یک روانشناس و مشاور اکتشاف می شود البته به کمک خودمان.( یعنی آن سرنخهایی که ما می دانیم ولی نمی دانیم به چه مربوط می شوند)
تا اینجا در واقع فقط در مورد خودمان اطلاعات جمع کردیم.
البته ذیقمت هم هست. اگر واقع گرایانه و بدون دوز و کلک های ذهنی باشد.
اینها را فعلا تمرین کنیم تا بعد.......

[- ترلان -]

سلام دوستان .

لطفا بفرمایین بعد از اینکه اطلاعات ما در خصوص بندهای 1 و 3 و 4 جمع اوری شد چگونه باید به بند دوم بپردازیم ؟
من تقریبا می تونم بگم که مرحله ی اول که همین بندهای 1 و 3 و 4 بوده رو گذروندم .
حالا می خوام از اون " بخشی که خودمان نمی دانیم و دیگران هم نمی دانند " سر در بیارم .
می شه لطف کنین و سرنخ بدین ؟

[طاهره]

سلام .
من هم خیلی دلم می خواد در مورد بقیه ی مراحل این روش ، چیزهایی که لازم هست رو بدونم .
امکانش هست ؟

[طاهره]

لزوم آموزش مهارتهاى زندگى

ایران:دكتر حجت الله كردميرزا - روانشناس
مبناى مهارتهاى زندگى، شكل گيرى ارتباط سالم در چارچوب اجتماعى و كسب حداكثر تأثيرگذارى در روابط است. مهارتهاى زندگى از چنان اهميتى برخوردار است كه سازمان جهانى بهداشت در سال ۱۹۹۳ برنامه اى را تحت عنوان آموزش مهارتهاى زندگى تدوين كرد كه هدف آن افزايش توانايى هاى روانى - اجتماعى در كودكان بود.
اجراى اين برنامه ها به چند دليل مهم، صورت مى گيرد. مهم ترين دليل آن است كه مرور پژوهشهاى انجام شده در حوزه روانى - اجتماعى و دلايل بروز آسيب هايى همچون سوء مصرف مواد، الكل، بى بند و بارى هاى جنسى، خودكشى، بى اشتهايى روانى، پرخورى عصبى، اقدام به رفتارهاى مخاطره آميز، ضعف عملكرد شناختى و... نشان داد كه چنين آسيب هايى به طور معنادار با مهارتهاى زندگى ارتباط مستقيم دارند. بنابراين اگر بخواهيم در برنامه اى از آسيب هاى اجتماعى پيشگيرى كنيم، نمى توانيم برنامه موفقى داشته باشيم، مگر آنكه مهارتهاى زندگى كانون اين اقدامات باشد.
مهارتهاى زندگى توانايى هاى روانى - اجتماعى افراد را كه همان قابليت فرد در مقابله مؤثر و كنار آمدن با تعارض ها است، افزايش مى دهد و موجب برقرارى تعامل سالم و سازنده با محيط اطراف فرد مى شود.
با يك نگاه ساده، مهارتهاى زندگى مى توانند توانايى امرار معاش درست فرد در زندگى تلقى شود. نگاه ديگر، مى تواند در قالب نكات بهداشتى عنوان شود و توانايى فرد در مراقبت از سلامت خود و سرانجام اگر ديدگاه گسترده ترى را اختيار كنيم، داشتن مهارتهاى زندگى، فرد را آماده مى كند تا در موقعيتهاى مخاطره انگيز كه بايد تصميم هاى مهم بگيرد، از عهده يك تصميم گيرى خوب برآيد. به طور مثال اگر فرد در جمعى در مقابل فشار گروهى قرار گرفت، بتواند به راحتى «نه» بگويد يا اگر در مقابل درخواست يا فشار براى انجام رفتارى خارج از چارچوب متعارف زندگى بود، توانايى رد آن فشار و درخواست را داشته باشد.
مهارتهاى اجتماعى از آنجا شروع مى شود كه فرد بداند چه توقعى از زندگى دارد و براى برآوردن اين توقع، چه امكاناتى دارد و خود را مجاز به استفاده از چه روشهايى مى داند. يعنى كه اگر سطح توقع او فراتر از سطح امكاناتش باشد، آيا به خود اجازه استفاده از شيوه هاى نامعقول براى جبران كاستى هاى خود را مى دهد يا نه.
در مرحله بعد، فرد بايد چند توانايى را در خود پرورش دهد، از جمله توانايى اتخاذ بهترين تصميم در هر موقعيت، حل مسأله، تفكر خلاق، تفكر نقادانه، توانايى برقرارى رابطه مؤثر، رابطه بين فردى سازگارانه و جذابيت متقابل، شناخت خود، همدلى، ابراز هيجان به طور صحيح و كنار آمدن با استرس هايى كه در چارچوب اجتماعى به فرد وارد مى شود.
در هر حال اگر برنامه هاى آموزش مهارتهاى زندگى در چارچوب مناسب و بافت مؤثر اجرا شود، مى تواند هم در نگرش سطوح مختلف جامعه تحول ايجاد كند و هم دانش عمومى را بالا ببرد و ميزان سازگارى اجتماعى را افزايش دهد.