پسرم خیلی قلدر و خرابکار و شیطون شده زودم میزنه زیر گریه

[مادر]

با سلام

من پسر سه ساله و دختر 6 ماهه دارم
پسر گناهی من در شرایط خوبی نیومد پسرم را ما میخواستیم و برای بچه اقدام کردیم درست عکس دخترم که ناخواسته بود
ولی الان دخترم در شرایط بهتری دارد بزرگ میشود
و خندان هست
پسر کوچک من از همون کودکی و نوزادی شاهد بحث و منازعات من و پدرش بود
با وجود اینکه ما هم را دوست داشتیم و واقعا بعد از 5 سال پسرم را میخواستیم اما...

من هم زود از کوره در میرفتم و از همان کودکی با او دعوا میکردم

حالا باید چه کنم؟؟
پسرم الان تا حرفی مخالف میلش زده میشه زود جیغ و گریه را سر میده
همش تفنگ میخواد براش بخریم
خواهرش را وقتی خوابه بیدار میکنه
کرمها و خمیردندان را گاها میشه که خالی میکنه
هر لباسی را نمیپوشه و حتما باید اون لباسی باشه که خودش میخواد
با دوستم که پشت تلفن صحبت میکنم بیست بار میگه بده من هم حرف بزنم اصلا نمیتونم بفهمم چه میگوید
گوشی را هم چند بار بهش میدم ولی باز هم وقتی اصرار میکند
من با او برخورد سختی میکنم

بهش محبت هم میکنم فکر نکنید که همیشه بد خلقی کرده ام

با کودک سه ساله چه بازیهایی میشه انجام داد
که هم هوشش را بالا ببره هم اطلاعاتش زیاد بشه

چطوری میشه دیرتر از کوره دررفت

همه به من قرص فلوکستین را پیشنهاد میدهند
حقیقتش خونه هر کسی میرم تو خونه ش یه بسته از این قرصها داره
ولی من میخوام خودم به خودم مسلط باشم
اثر قرص موقته تا وقتی خودمون نخوایم نمیشه

دلم براش میسوزه خیلی خواهش میکنم بگید چیکار کنم یه مدت هم دچار لکنت شد که با کمک من خوب شده

[دختر مهربون]

سلام مادر دو کودک عزیز
من زیاد توی این امور آشنایی و تجربه ندارم.
اما از تربیت دوران بچگی خودم یه چیزایی یادمه و از روانشناسا یه چیزایی خیلی کم یاد گرفتم.
میشه بفرمایین که چه جوری بهش محبت میکنید؟
لطفاً توضیح بدید که چقدر در روز و چه جوری.

[shabe barooni]

سلام. دوست عزيز بچه ها به دلايل مختلفي عصبي و پرخاشگر ميشن، از قبيل:
1. الگو برداري از رفتار پدر و مادر
2. عدم گستردگي دامنه ي لغات كودكان كه سعي ميكند با اين روش منظورشونو برسوند.
3. احساس هايي مثل ترس و اضطراب كه منجر به خشم ميشه
4. عدم توانايي تفكيك رفتارهاي پرخاشگرانه از رفتارهاي جرات ورزانه
5. احساس دشوار بودن يادگيري انجام كاري
و.....

كه البته اين ها نشون ميده كه شما نبايد از فرزندتون انتظار داشته باشين كه مثل افراد بالغ رفتار كنه. پس بايد در مقابل خشمش خوددار باشيد و منطقي باهاش برخورد كنيد.

و اما راه حل:

1.بايد بهش نشون بدين تا زماني كه آرام نشده، خواسته اش رو برآورده نميكنيد. اين در حاليه كه خودتون به هيچ عنوان عصباني نميشيد. مثلا بهش بگيد: وقتي از گريه كردن دست برداشتي راجع بهش صحبت ميكنيم و اونوقت تا قبل از آرام شدن خودتون رو به كار ديگري مشغل كنيد، اما وقتي آرام شد، با روي باز بغلش كنيد و ازش استقبال كنيد.

2. اگر لازم بود تنهاش بذاريد تا فرصت پيدا كنه آرام شه.

3. براي برخوردهاش پاداش و كيفر معقول در نظر بگيريد.

4. علت خشمش رو ريشه يابي كنيد و در پي برطرف كردن ضعفش باشيد.

5. بازيهاي مناسب سنش براش در نظر بگيريد و فرصت بدين هيجاناتش رو تخليه كنه
و....

بچه ها توي اين سن به حضور كودك ديگري كه شما بهش محبت ميكنيد حسودي ميكنند. سعي كنيد بهش مسؤليت پذيري نسبت به خواهر كوچكش رو ياد بدين و وقتو محبتتون رو عادلانه بينشون تقسيم كنيد، حتي اگر شده به او بيشتر اهميت بدين.

[مادر]

با سلام
و تشکر فراوان از دختر مهربون و شب بارانی

بله من و همسرم با وجود اینکه از مجردی بچه خیلی دوست داشتیم زود از کوره در میریم

بارداری ناخواسته من مواجه شد با از پوشک گرفتن پسرم که البته ویار بدجور هم داشتم و خواب

ایشون را چند بار و چندین بار بردم و بهش یاد دادم ولی مثلا وقتی با جیغ و گریه میگفت ندارم وقتی میخواستم ببرمش دستشویی و چند دقیقه میدیدم روی فرش ...
به خاطر افسردگی و عصبانیت و البته یکسری اختلافات در زندگی و عصبانیت از پسرم چندین بار بدجور تنبیه بدنی کردمش البته بعدش پشیمون میشدم
یا مثلا میخوابیدم چون اصلا چشمام باز نمیشد و ایشون هم به زور میخواباندم
البته بهش محبت هم میکردم از نوزادیش میبوسیدمش بغلش میکردم مثلا دالی بازی میکردم قایم موشک بازی اسلحه بازی و خمیر بازی و ماشین سواری...


یه مدت لکنت گرفت و ناخن هاش را میجوید
ولی الان بهتر شده
روز اولی که از بیمارستان مرخص شدم و دخترم را بردم خونه همش میزدش و بیدارش میکرد و میخواست از تو کریرش بندازتش بیرون
اما من برای اینکه ناراحت نشه یا لکنتش بیشتر نشه (البته خیلی لکنش خفیف بود و به لطف خدا خوب شده)
اصلا دعواش نمیکردم کارهای دخترم را که میکردم و میخوابید میگذاشتمش تو اتاق و در را قفل میکردم
تا پسرم سراغش نره و صدمه ای بهش نزنه و باعث بشه دعواش کنم
خیلی دوست دارم بیشتر باهاش راه بیام ولی مثلا کانال را که عوض میکنم وقتی دارم تلویزیون میبینم کلی قاطی میکنه میگه اونو میخواستم
لباس که تنش میکنم دادو بیداد میکنه مثلا از تو کمدش در میاره میگه فقط باید همینو بپوشی
درصورتی که اون لباس مناسب اون فصل نیست یا بهش کوچیک شده
با مهربونی براش توضیح دادم و یا میام سرگرم کار دیگری بکنم اما گاهی تیرم به سنگ میخوره
از صبح که پا میشه دو تا از کارتوناش را خیلی دوست داره و همش اونها را میگذاره و اگر ما بخوایم برنامه دیگری را ببینیم ناراحت میشه و دادو بیداد و گریه
بچه های کوچیک را یه مدت میزد البته الان خوب شده
از بس بهش گفتم خوب نیست نکن
بلراش کتاب داستان هم میخونم
مثلا میام رنگها را بهش یاد بدم یه چیزی را بهش نشون میدم و میگم این چه رنگیه میدونه مثلا قرمزه
مکث میکنه با خنده میگه ااااا سبزه
یه سری لغات انگلیسی هم بهش یاد دادم

دوست دارم تمام بدی هایی که بهش کردم و گاهی تنبیهش میکردم که کم هم نبوده جبران بشه
کارهایی که شب بارانی گفته اند هم انجام دادم و باز هم بیشتر انجام میدم
مثلا برای دخترم الان که شش ماهش شده گاهی وقتا که گریه میکنه میگم پسرم برو واسش جغجغه ببر
یا یه وقتایی بهش میگم پوشکش را بیاره یا روغنش را یک بار صبح بدون اینکه من بگم دید خواهرش گریه میکنه شیشه شیرش را برد بهش شیرش را داد و دهنش را هم پاک کرد
گریه کردم و کلی بوسش کردم
خیلی بچه مهربونیه نمیدونم چرا بعضی وقتا اینطوری میکنه
دوست دارم واسش جبران کنم که هم اخلاقش خوب بشه هم تمام بدی هایی که در حقش کردم جبران کنم

[shabe barooni]

دوست خوبم همانطور كه گفتم شما نبايد باهاش خشونت آميز رفتار كنيد، همچنين بايد كودك بودنش رو هم مد نظر داشته باشين. بچه ها تو اين سن دوست دارن اداي بزرگتر ها رو در بيارن. بهتره بدونه كه گريه نتيجه نميده، عصبانيت نتيجه نميده و اما وقتي چيزي از شما با مهرباني ميخواد در اختيارش قرار بدين. همچنين فرصت تجربه كردن رو ازش دريغ نكنيد.

اون با گفتن سبز به قرمز و قرمز به سبز، قصد اذيت كردن شما رو نداره، بلكه ميخواد با شما بازي كنه و واكنش شما رو ياد بگيره. من دقيقا فرزند يه روانپزشك رو ديدم كه همين كارو ميكرد، اون بچه 20 بار به زرد گفت آبي، مادرش هر 20 بار با لبخند بهش گفت: عزيزم زرده. بعد فهميدم اون روانپزشك با اين روش ميخواد نحوه ي صبر و شكيبايي رو به بچه اش ياد ميده، يعني دقيقا همون چيزي كه فرزندش ميخواست با الگو برداري در ذهنش ثبت كنه.

زماني كه به هم سن و سال هاش كتك ميزنه، از طرف مقابل حمايت كنيد و به بچه ي اي كه كتك خورده توجه كنيد.

بذاريد خونه محيطي باشه كه فرزندتون در اونجا اعتماد به نفس پيدا ميكنه. چون اگر اعتماد به نفس قبل از 4 سالگي در فرزند پا نگيره، بعد ها براش مشكل ساز ميشه.

خشونت يه پيامد خيلي بدتري هم به دنبال داره و اونم دروغ و مخفي كاريه. كه البته از 6 سالگي به بعد ممكنه شكل جدي به خودش بگيره.