محدودیت وآزادی که در محیط عادی نیست

[MahdiidhaM]

سلام
وقتی به کودک در انجام عملی آزادی میدیم که دیگر دوستانش در انجام اون آزاد نیستند احساس خیلی خوبی داره ولی عکس این ، وقتی به چیزی محدودش میکنیم که دیگر دوستانش در اون مورد آزادن احساس خیلی بدی داره و دائماً فکرش درگیر سنجش عملکرد پدر و مادرش میتونه بشه.
برای نمونه بازی GTI 5 که از نظر من بازی خوبی نیست و آموزه های بدی داره در دست دوستانش بود و پسرم از اینکه من اجازه نداده بودم بازی کنه ناراحت بود و این ناراحتیش تمومی نداشت ! از بدیهای بازی و عملکرد غلط قهرمان بازی خیلی بهش گفتم و بچه به من تأکید میکرد که به اشکال نادرست بازی نمیکنه و . . . . . (نگران بودم چون این بازی داشت به ارباب بازیها در ذهنش شکل میگرفت ) تا اینکه ورژن فارسی شده و ویرایش شده ای از بازی پیدا کردم و براش با شرط رعایت مواردی در بازی تهیه کردم و . . . . .
مسئله اصلی که هست مسئله من و فرزندم نیست !! افراد جامعه ما بطور معمول بر اساس سنن رفتار میکنن ایرانی و اسلامی ، و زندگی در عصر ارتباطات هنوز نتونسته فرهنگها رو بهم نزدیک یا تحت تأثیر بخشای مثبت هم قرار بده ، من سعی کردم با بررسی اخلاق و ایدئولوژی های شرق و غرب و ایران ، درست و نادرستی رو استخراج کنم و( با توجه به محیط زندگیم) در ابتدا بر خودم و خانواده ام اعمال کنم و مشکل وقتی پیش میاد که پسرم متأثر از من و اجتماعش هست و سنش این اجازه رو به من نمیده که علت تفاوت نحوه زندگیمون (با اجتماع) رو براش شرح بدم ، نمونش همین بازی که گفتم ، به نظر من شاید بشه برا کشتن توجیهی پیدا کرد ولی برای سرقت و زورگیری و دروغ(در سن بچه) توجیهی نیست (که تو ورژن قبلی این بازی دیده بودم) .
دیدم در مورد حجاب و نحوه ارتباط با خدا با دیگران متفاوت هست و و و . . . . . و بچه باهوش متوجه این تفاوتها میشه و بطور معمول تابع من هست تا وقتی که علائق خودش و تفاوتهاش با دوستان و همکلاسیهاش به عنوان یک مسئله براش مطرح میشه ، اون زمان دیگه به این راحتیها نمیشه توجیهش کرد.

در ادامه با توجه به مطلبی که در موضوع موبایل فرمودید :

ببیند اینکه بهش گفتید به این شرط برات می خرم که حداقل نیمی از هم کلاسی هایت موبایل داشته باشد اصلا شرط درستی نبوده

و به این موضوع مربوط میشه:
در موضوع موبایل گفتم که از پسرم خواستم موضوع درخواست موبایل رو پس از اینکه نیمی از همکلاسیهاش موبایل داشتن مطرح کنه ، به این علت بود که فرض زمانی برسه که 80 یا 90 درصد همکلاسیهاش موبایل دارن و بچه میبینه که پدرش همچنان با ارائه دلایلی مخالفت میکنه ، چیزی که ذهن اونو حتماً مشغول میکنه اینه که چطور 80 یا 90 درصد پدر و مادرها چیزی غیر از پدرم میگن !!! و این میتونه اعتقاد و باور بچه رو نسبت به اعتقادات پدرش تحت تأثیر قرار بده . در نهایت من ترجیح میدم بچه موبایلی با شرایط من داشته باشه تا اینکه نسبت به باور پدرش احساس خطر کنم .

[hamed65]

سلام،

به یک موضوع خیلی‌ مهم اشاره کردید.

من هم با این مسئله مشکل دارم.

جدا از این مسئله که این بازیها و فیلمها با چه اهدافی‌ تولید میشوند و چقدر مضر هستند، در کشورهای غربی هیچوقت بچه اجازه نداره چنین بازیهایی رو بخره. همین بازیی که شما گفتید برای بالای ۱۸ سال است و خارج از کشور به هیچ وجه به زیر ۱۸ سال نمیفروشند. پدر مادرها هم اکثرا کنترل میکنند.

یک بار یک نگاهی‌ به بازیهای پسر عمّهٔ‌ ۱۴ ساله‌ام انداختم. همه برای بالای ۱۸ سال بودند و با دیدن بعضی‌ از صحنه‌ها اعصاب من ۲۵ ساله هم بهم می‌ریخت!

فکر می‌کنم شما باید با پسرتون راجع به این مسئله صحبت کنید که این بازی مناسب سن او نیست. و برای مثال یکبار بنشینید با هم بازی کنید و از او بخواهید که راجع به اتفاقات این بازی برای شما توضیح بده. مثلا راجع به دزدیدن ماشین و یا کتک زدن آدمها در خیابون یا زیرگرفتن اونها یا تیراندازی در خیابون و ... صحبت کنید و نظرش رو بپرسید. متوجهش کنید که این بازی روحیهٔ انسان رو عوض می‌کنه و چه ضرر‌هایی‌ داره.

من فکر می‌کنم نمی‌شود بچه‌ها رو از بازیهای کامپیوتری جدا کرد. ولی‌ همین بازیها اگر خوب باشند می توانند باعث رشد فکری هم بشوند (برای مثال بازیهای فکری و استراتژیک).

بازیهای جایگزین به او پیشنهاد کنید. مثلا بازی فوتبال که محبوب هم هست.


من هم خوشحال میشم اگر نظر کارشناسان تالار رو بشنوم.

موفق باشید.

البته فکر می‌کنم منظورتون از GTI همون GTA بوده...

[مدیرهمدردی]

با سلام و احترام
تربیت فرزندان در حوزه خانواده و اجتماع صورت می گیرد.
اما هرگز نقش منحصر به فرد خانواده را نمی توان کم دید.
چرا؟
چون بچه از بدو تولد در اختیار خانواده هست. و بعضی روانشناسان اعتقاد به بسته شدن شخصیت کودک در همان چند سال اول زندگی دارند. و بعضی هم اعتقاد دارند تا نوجوانی و البته بعضی هم اعتقاد دارند بعدا هم محیط روی آن اثرگذار خواهد بود.
همانطور که یک بتن ، ابتدا سیمان نرم و قابل انعطاف هست. اما بعدا مستحکم می شود و دیگر تغییرات کمی پیدا می کند.فرزندان هم تا سن بلوغ بیشترین تاثیر پذیری را از خانواده های تاثیر گذار و سازنده می گیرند.
فرزند شما از تولد تقریبا بیشترین تاثیرش را از خانواده می گیرد.
اگر خانواده مرزهای مستحکم داشته باشد، بچه ها هم این مرزهایشان مستحکم می شود و در آینده کمتر تحت تاثیر محیط قرار می گیرند.
سالهای 7 تا 14 سالگی مرحله تربیت پذیری هست. باید قوانین پررنگ و مستحکم با تنبیه و تشویق بسیار برجسته باشد.

پدر و مادر به خاطر قدرت مالی و تامین و فرزندان ،
همچنین اینکه فرزندان قبل از بلوغ استقلال ندارند و وابسته به خانواده هستند.
پس از این قدرتها در تشویق و تنبیه و شکل دهی فرزندان باید به شکل مطلوب و محبت آمیز استفاده شود.

اگر همه دنیا موبایل داشته باشند. اما قانون خانواده شما موبایل را برای فرزند نیاز نمی داند، شما نباید برای خرید، تسلیم شوید.
البته اینکه چگونه این کار را بکنید به مهارتهای تربیت کودک نیاز دارد.
اینکه آگاهی بخشی کنید.
قانون با ثبات بگذارید.
تشویق و تنبیه بگذارید
جایگزین ها مناسب قرار دهید.
از محبت های کلامی و غیر کلامی او را اشباع کنید.
و نظارت کافی داشته باشید.
و ....
که البته این مهارتها خود جلسات و مقالات بسیاری می طلبد.
اما ما باید فرزندان خود را نوعی تربیت کنیم که از محیط به اندازه لازم و قسمتهای مطلوبش را برداشت کند.

البته این نسخه تا انتهای دوره نوجوانی بیشترین کارایی را دارد. اما از دوران بلوغ به بعد تاثیر محیط بیشتر می شود و تقریبا بیشتر اثربخشی خانواده به اتمام می رسد. در آنجا هست که دیگر محیط مهمتر هست. گرچه خانواده هم هرگز نقشش به صفر نخواهد رسید.


خلاصه:
مشکل محیط همیشه و در همه دنیا بوده است.
اما خانواده با به کارگیری مهارتهای تربیتی می تواند مخصوصا از بدو تولد تا بلوغ ، با استفاده از قدرت، محبت و ارضاء نیازهای فرزند توام با قوانین مشخص ، همراه با آگاهی بخشی فرزندان را آماده سازی بکند. تا وقتی در محیط قرار می گیرد بهترین ها را جذب کنند.