سلام دوستان عزیز
من یه دختر 22 ساله هستم مهندسی برق از دانشگاه شیراز خوندم الانم دارم برای کنکور ارشد می خونم کلا از نظر درسی موفق و با انگیزه ام
خانوادم معروف و اصیلن خواستگار برام زیاذ میاد با خانوادم رابطم خیلی صمیمی و عمیقه پدر و مادرمو می پرستم خواهر و برادرمو خیلی دوست دارم
ولی من هیچ تمایلی تاکید می کنم هیچ تمایلی به ازدواج ندارم
معذرت می خوام از رابطه جنسی و نوع حس مرد ها خیلی متنفرم
خیلی غرور دارم خیلی متکبرم و اصلا از رابطه جنسی و ازینکه یه مرد حتی بهم نزدیک بشه حس نفرت بهم دست میده
از طرفی ازدوااجو مانع پیشرفتم می بینم و زندگی های ناموفق دیگرون و آمار طلاق اذیتم می کنه
اما همه میگن اگه ازدواج نکنی در آینده مشکل تنهایی و عقده و افسردگی برات پیش میاد اما هیچ تمایلی عشقی چیزی تو قلبم نیست
آیا بده که زندگی الانمو همین جوری که هست ادامه بدم؟
خیلی ممنون میشم که با نظراتتون کمکم کنید
)
) نویسندش با شوهرش مشکل داشته!
مطمئن باشید هر انسان چه مرد و چه زن روح الهی در بدنش دمیده شده و حتما حتما عاطفه یک بعد اصلی اون انسان هست..اگرچه قبول دارم عوامل محیطی و خانوادگی وفرهنگی و.... باعث میشه انسان ها متفاوت به وجود بیان و نگرش های متفاوتی داشته باشند.به نظر شما یکم مغرورانه و انحصاری به خود و ویژگی های زیبای خودتون نگاه میکنید.بهتره طرز تفکرتون رو یه کوچولو عوض کنید و مطمئن باشید ما بی هدف به 2 دسته زن و مرد خلق نشدیم :شاید دید تولید مثل و نیاز جنسی ابتدایی ترین دید در این تفاوت باشه اما مطمئن باشید زیباترین و مهمترین دید در خلقت زن و مرد تکامل عاطفی و روحی و رسیدن به کمالات هست که مطمئنا بدون یکدیگر (مرد وزن)قابل دستیابی نیست!..مثل ارامش واقعی...
نوشته اصلی توسط طاووس ایرانی
علاقه مندی ها (Bookmarks)