وقتی که تذکری بهش میدم (حتا با ادب و متانت)واکنشش بی محلی و بی تفاو

[مادر]

آیا درسته که وقتی زن یا مرد حرفی از همسرش میشنود و یا تذکری بهش داده میشه بهش بربخوره و در جواب بی تفاوت و سرد خودش را نشون بده و بی محلی کنه و حتا سرد بشه
آیا اینطوری همسر تنبیه میشه و معذرت خواهی میکنه یا زندگی بدتر میشه؟؟

من همسرم با من اینطوری رفتار میکنه من هم خیلی زبونم تند هست و زود از کوره در میرم
ولی من که زن هستم و باید اینطور رفتار کنم خیلی کمتر از همسرم قهر میکنم

با وجود اینکه خیلی به محبت من نیاز داره ولی خیلی قده
من الان باید مقابله به مثل کنم؟؟

خواهش میکنم به من بگید این نقطه ضعفه من هست و عصبانیت و تلخی همسرم منو آزار میده قهر هم بیشتر از سه روز نمیتونم تا حالا که نتونستم و همون سه روز هم باز یادم نمیاد

خواهش میکنم بگید در اینگونه موارد طرف مقابل باید چکار کنه؟؟؟

[سارابختیاری]

سلام
مشکل پسرتون حل شد؟
کاش درمورد این موضوع یه مثال بزنین که روشن تر بشه

[مادر]

مثلا وقتی بهش راجع به اینکه دیر میره سرکار و یا انگیزه نداره و افسرده س و باید شاد باشه و برای دو تا بچه ش بیشتر تلاش کنه بهش تذکر میدم
واسش گرون تموم میشه و به نظر خودش تمام تلاشش را کرده و من در اصل دارم نا امیدش میکنم

و این باعث میشه که به ایشون بربخوره و با من سر و سنگین بشه

و میدونه که من نمیتونم تحمل کنم و دست روی نقطه ضعفم میگذاره
من هم میخوام مثل خودش برخورد کنم اما نمیشه و دو روز نگذشته خودم سر حرف را باهاش باز میکنم و خودمو میزنم به بیخیالی و اینکه تظاهر میکنم که ازش راضیم

آخه وقتایی هم که تشویقش میکنم روحیه بگیره بدتر میشه و فکر میکنه دارم دروغ میگم و یا از خودش راضی میشه و فکر میکنه که دیگر بیشتر از این احتیاجی به تلاش نداره

مثال زدم راجع به هر تذکر مفید و سازنده ای حساسه و ناراحت میشه

گاهی وقتا احساس میکنم این با اینهمه نازک نارنجی بودنش چرا مرد شد؟؟

[پارميدا]

من فكرمي كنم شما زياد توزندگي به همسرتون بكن نكن ميگين وهمين موضوع باعث ميشه اون درمقابل دلسوزيهاي شما جبهه گيري كنه. ازاين به بعد هروقت خواستي نصيحت يا انتقادي ازهمسرت بكني اگر مي توني به خودت نهيب بزن وبگو كه تصميم گرفتي تا مدتي از امرونهي همسرت دست برداري واگر موضوع خيلي مهم هست ونمي توني نگي اول كمي بابت زحماتي كه براي زندگي مشترك ميكشه با صداقت ازش تشكر كن واگر همسرت آماده شنيدن مشكل بود احساستو وقتي كه اون كار رو انجام ميده وتو ناراحت ميشي بهش بگو. مثلاً بگو وقتي تو اين كار را مي كني من احساس نگراني بابت فلان مشكل يا فلان كمبود توي زندگيمون مي كنم ولي مطمئن هستم كه تو مي توني راه چاره اي براي اين مشكل پيدا كني و بهش بگو براي حل مشكل آيا كاري ازدست من برمياد يانه؟
باخودت تمرين كن ازاين به بعد تا وقتي اون ازت كمك وراهنمايي درمورد چيزي يا مشكلي نخواسته نصيحتش نكني و تواناييهاش رو زيرسوال نبري. مطمئن باش اينجوري خودش مياد وازت كمك مي گيره.

[مادر]

من اگر ما نشوم تنهایم
تو اگر ما نشوی خویشتنی
من اگر بنشینم
تو اگر بنشینی
چه کسی برخیزد
چه کسی با دشمن دون بستیزد
من اگربرخیزم
تو اگر برخیزی
همه برمیخیزند
همه برمیخیزند

[size=large][size=medium]چه کسی خواهد دید

مردنم را بی تو؟
بی تو مردم مردم

گاه میاندیشم
خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید؟
آن زمان که خبر مرگ مرا میشنوی
روی تو را کاشکی میدیدم
شانه بالا زدنت را بی قید
و تکان دادن دستت که
مهم نیست زیاد
و تکان دادن سر را که
عجب!عاقبت مرد؟
افسوس!
کاشکی می دیدم!


من به خود میگویم:
چه کسی باورکرد
جنگل جان مرا
آتش عشق تو خاکستر کرد؟[/size][/size]

[eghlima]

سلام به نظر من انتقادت رو همراه با یه تعریف ازش بگو
مثلا بگو می دونم که تمام تلاشت برای من و بچه هاست مثلا فلان روز فلان کار رو کردی ولی بهتر یه کم شادتر....

وقتی انتقاد با تعریف و تمجید باشه تاثیر گذار تر و روحیه بر انگیز تر خوب خود شما هم فکر نمی کنم زیاد خوشت از این جور انتقاد یک دفعه بیاد

[مادر]

فعلا اصلا کاریش ندارم

باهاش سر و سنگینم
چطور وقتی که ایشون یه مشکلی از من میبینه و به مذاقش خوش نمیاد هر جوری هم که بگه من لااقل اگر خودمم قبوش نداشته باشم به احترام و در ظاهر هیچی نمیگم ولی تو دلم هم حرفش را قبول نمیکنم
و به کار خودم ادامه میدم
ولی اگر تذکر منطقی باشه و واقعا به من بفهمونه کارم اشتباه بوده با جون و دل قبول میکنم

پس چرا وقتی میبینه من اینطوری برخرد میکنم یکم کوتاه نمیاد؟؟

نمیگم باید با حالت لج مقابله به مثل رفتار کرد مثل بچه ها
ولی تا حدی که طرف مقابل هم متوجه رفتارش بشه گاهی رفتار آیینه ای (البته نه مقابله به مثل)کارآمدتر خواهد بود
نظر شما چیست؟

[eghlima]

فعلا اصلا کاریش ندارم

باهاش سر و سنگینم
چطور وقتی که ایشون یه مشکلی از من میبینه و به مذاقش خوش نمیاد هر جوری هم که بگه من لااقل اگر خودمم قبوش نداشته باشم به احترام و در ظاهر هیچی نمیگم ولی تو دلم هم حرفش را قبول نمیکنم
و به کار خودم ادامه میدم
ولی اگر تذکر منطقی باشه و واقعا به من بفهمونه کارم اشتباه بوده با جون و دل قبول میکنم

پس چرا وقتی میبینه من اینطوری برخرد میکنم یکم کوتاه نمیاد؟؟

نمیگم باید با حالت لج مقابله به مثل رفتار کرد مثل بچه ها
ولی تا حدی که طرف مقابل هم متوجه رفتارش بشه گاهی رفتار آیینه ای (البته نه مقابله به مثل)کارآمدتر خواهد بود
نظر شما چیست؟

وقتی شما ایمان داری که این رفتار اشتباه پس چرا باید انجام بدیش
بهتر روی کاری که بهش اعتقاد داری و می دونی درسته پافشاری کنی و بهش برسی

[مادر]

حقیقتا میدونم این کار اشتباهه ولی باید یه جوری متوجه اشتباهش بشه من چطوری متوجهش کنم؟؟
وقتی خودم اگر کسی ازم انتقاد به جا بکنه میپذیرم ممکنه حتا تلاش نکنم که رفعش کنم ولی مشکلاتم را میپذیرم
ولی اکثر افراد اینطورین که از انتقاد فراری هستند به خاطر غرورشون

[eghlima]

حقیقتا میدونم این کار اشتباهه ولی باید یه جوری متوجه اشتباهش بشه من چطوری متوجهش کنم؟؟
وقتی خودم اگر کسی ازم انتقاد به جا بکنه میپذیرم ممکنه حتا تلاش نکنم که رفعش کنم ولی مشکلاتم را میپذیرم
ولی اکثر افراد اینطورین که از انتقاد فراری هستند به خاطر غرورشون

گفتم بهت با تعریف درست و به جا و به حق و پشت سرش با ظرافت های زنانه گفتن مشکلش و انتقاد ازش این جوری انتقادت سازنده میشه
ببین پنج تا انگشت که یک اندازه نمیشه نباید خودت رو با اون مقایسه کنی شما دو تا آدم مختلف هستید و هر کس هم اخلاق خودش رو داره
راستی اونقدری که میتونی خودت رو تغییر بدی نمی تونی دیگران رو تغییر بدی
وقتی خودت رو تغییر دادی می بینی دیگران هم تغییر می کنند