ما همیشه با هم قهریم نمی دونم مشکل سر چیه،

[سحرناز]

سلام خدمت همه دوستان عزیز .
من یک خانوم 26 ساله هستم. شوهرم 29 سالشه ، شش ساله که ازدواج کردیم . و یه دختر 5 ساله دارم .
دوتامون مهندسیم و کار میکنیم . ما همیشه با هم مشکل داریم . یک هفته خوبیم دو هفته قهر.نمی دونم مشکل سر چیه ، اون از من انتظار داره :
کارای شخصیشو براش انجام بدم .( مثلا کنترل تلویزیونو بش بدم ، دستمال بیارم ،همیشه پتو براش بیارم ، اگه گرمش شد بدوم بخاریو کم کنم اگه سردش شد زیاد کنم، یه سره چایی بیارم .....) مهم هم نیس من درچه شرایطی باشم اگه انجام ندم یا بگم خوب خودت انجام بده دیگه بام بد میشه. هیچ وقت هیچ اشتباهی نکنم .
خیلی زود عصبانی میشه و دعوا می کنه اگه من ناراحت بشم بام قهر می کنه از اون قهرای طولانی . جلوی دیگران به من احترام نمی ذاره ( تو خونواده ما وخونوناده خودشون خیلی همه به هم احترام می ذارن .) مثلا جلوی همه با من دعوا می کنه مسخره می کنه و حتی امروز جلوی خونواده خواهرم بهم می گفت من از تو خوشم نمی آد البته مثلا شوخی بود. راستی چند بارم هست هی بم میگه من تو رو دوس ندارم زن زندگی من تو یا هر کس دیگه ای که بود فرق نمی کرد .
من سعی می کنم هیچ وقت جلوی دخترم دعوا نکنم ولی خودم خیلی اعصابم خورد می شه من نمی دونم باید همه این چیزا رو تحمل کنم یا نه احساس می کنم اصلا به من اهمیت نمیده در صورتی که من آدم شادابی هستم و در روابط و زندگیم موفقم اون به من میگه تو هیچ جذابیتی برای من نداری . البته تخت تاثیر این تلقینا واقعا تو خونه نمی تونم راحت و خلاق زندگی کنم همش استرس دارم که نکنه شوهرم از این کار بدش بیاد یا از اون کار خوشش نیاد احساس می کنم توی خونه خودم از همه جای دنیا بی شخصیت ترم احساس می کنم توی خونه خیلی ضعیف و بی اراده هستم.

[farnaz3211]

سحرناز عزیز.. نمیدونم چی باعث شده تا 3 صبح بیدار بمونی و اونقد دلت گرفته باشه که اون موقع صبح دنبال یه همدرد توی همدردی بگردی.. عزیزم خیلی نگران نباش .. این مشکل اکثر مردهای ایرانه که فکر می کنن باید دستور بدن و زن وظیفه اشه که انجام بده ..حتی اگه توی حال مردن هم باشی باید کار کنی و پاسخگوی مرد باشی.. این حقوق زنه !!!
سعی کن توی مواقعی که با شوهرت در صلح هستی حرفاتو بهش بگی البته به نطر من این طور مسائل برمیگرده به تربیت نادرست اونا .. اینکه مردا فکر میکنن اگه کار کنن و کمک کنن زن ذلیلن یا از مردونگیشون !!! کم شده .. نمیدونم والا
یه مشاوری به من گفت هر وقت شوهرت کاری کرد ازش خیلی تشکر کن و بهش بفهمون که به خاطر این کارش خیلی خوشحالی و خیلی از ش متشکر.. اما در مورد شوهر من جواب نداد.. شما امتحان کن شاید جواب بده ..

[lonely sky]

سحرناز سلام
داستانت رو خوندم و برام یکمی عجیب بود که بعد از 6 سال زندگی مشترک که زمان مناسبیه، هنوز مهارتهای زندگی زناشویی رو یاد نگرفتید، دوست خوبم دوران بارداری زن فرصت مناسبیه که مرد یاد بگیره باید در امور منزل مشارکت کنه و کارمنزل از وظایف اون هم هست.
شما چند تا مشکل بیان کردی:
1- عدم مشارکت در امور منزل
2- زود عصبانی شدن
3- عدم ابراز محبت به شما
من معتقدم مردها گاهی وقتها رفتارشون مثل بچه ها می شه، وقتی به این سه تا مشکلی که بیان کردی نگاه می کنم به این نتیجه می رسم که شوهر شما نیاز به توجه بیشتری داره!!! شاید می خواد با رفتارهاش فقط بهت بگه که می خواد بیشتر بهش توجه کنی!!
نکنه شما بعد از بچه دار شدن شوهرت رو توی حاشیه گذاشته باشی و بیشتر به فرزندت توجه می کردی؟؟ باید یکمی بیشتر برامون توضیح بدی که رفتارش از کی شروع شده و چه وقتهایی بیشتر نمود پیدا می کنه؟؟؟

[سحرناز]

از شما دوستان خوبم متشکرم که مشکل منو خوندید .
فکر کنم اینجا باید یه توضیحاتی رو اضافه کنم.
اون موقع که باردار شده بودم توی کارای خونه مشارکت داشت . کلا شرایط زندگیمون اون موقع خوب بود البته بازم زود عصبانی می شد ولی من شاید به خاطر محبت زیادی که بم می کرد شایدم به خاطر تغییرات هورمونی اصلا ناراحت نمی شدم و در واقع هیچ مشکلی نداشتیم . اما سال بعدش که بچه به دنیا اومد چون من دانشگاه می رفتم و شوهرم بیکار شده بود شرایط خیلی بحرانی شد من بچه رو پیشش می ذاشتم و دانشگا می رفتم وقتی برمی گشتم باید یه ساعت دعوا و داد وبیداد هاش و تحمل می کردم بعدم به خاطر نگهداشتن بچه دو قورت و نیمش باقی بود و عمرا دس به سیاه و سفید نمی زد و یه سره خرده فرمایش داشت .
خواهر اون با برادر من ازدواج کرده روش زندگی اونا دقیقا برعکس ماست . تا حالا نشده ببینم برادرم به زن داداشم بگه چیزی براش بیاره یا کاری بکنه . اونا تازه بچه دار شدن با وجودی که از ما بزرگترن . برادرم نصفه شبام با زن دادشم بیدار می شه و کلا همیشه کمک حاله . زندگی خواهر و شوهر خواهرمم مثل داداشم ایناس من وقتی اینا رو می بینم قاط می زنم . مامانمم خیلی گیر میده بم . می گه خیلی شوهرتو لوس کردی و ازش می ترسی . ولی خوب چه کار کنم به محض این که یه کاری نکنم دوباره قهر یا دعوا می شه . زن داداشم سر کار نمی ره درسم نمی خونه با این وحود داداشم همیشه استرس داره که طفلک با بچه اذیت می شه.
البته شوهرم تا وقتی همه چیز بر وفق مرادش باشه به من خیلی محبت می کنه ولی اگه از دست باباشم عصبانی باشه می آد منو دعوا می کنه (چون با باباش کار می کنه .)
به نظر شما همین جوری ادامه بدم و این روش زندگی رو به عنوان شرایطی که شخصیت شوهرم ایجاب می کنه ادامه بدم یا سعی کنم شرایط رو تغییر بدم خواهرم به من می گه همه تقصیرا از خودته . این چیزیه که اعصاب منو خرد می کنه .

[lonely sky]

عزیزم می دونم که شرایط برات گیچ کننده شده ولی بدون که:
همه ما تلاش می کنیم دنیا رو تغییر بدیم و دیگران رو اصلاح کنیم، ولی هیچکدوممون تلاش نمی کنیم خودمون رو بهتر کنیم.

1- هیچ وقت همسرت رو با دیگران مقایسه نکن، قطعا همسر شما تواناییهایی داره که شما دوستش دارید و خصوصیات اخلاقی ای که در دیگر مردها نمی بینید. در هر حال هر انسانی منحصر به فرده و آدمها مثل هم نیستند، از دید من شما باید به خصوصیات مثبت شوهرت فکر کنی، رفتارهایی که در هیچ فرد دیگری نمی بینی.
2- من شدیدا به این قضیه اعتقاد دارم که احترام خانواده من به همسرم از رفتار من با همسرم در حضور آنها شکل می گیره. من فکر می کنم اگه امروز خانواده تون به همسر شما ایراد می گیرند به خاطر تعریفی ست که شما از همسرتون در برابر آنها ارائه دادید.
همیشه به همسرتون در برابر خانواده خودتون احترام دو یا حتی سه برابر بذارید و یک کار کوچیک اون رو خیلی بزرگ نشون بدید و ازش تعریف و تمجید کنید (حتی اگه بزرگ نمایی باشه).
3- خانه محل آرامش و آسایش زوجینه. شاید همسر شما فقط داره تنشهای محیط کارش رو توی خونه از خودش دور می کنه گرچه این کار اصلا صحیح نیست ولی شما هم به جای ایراد گرفتن و بحث باهاش محیط خونه رو تبدیل به یه مکان امن براش کنید، مثلا روزهایی که می بینید ناراحته خیلی سربه سرش نذارید و بهش یاد بدید که با ورزش یا گوش دادن به موزیک آرامش بخش استرسها رو از خودش دور کنه.
شوهر شما هم باید مهارتهای متقابل رو یاد بگیره ولی شاید اول شما باید این رفتارها رو در خودت تقویت کنی تا بعد شوهرت از روی رفتار شما یاد بگیره.

موفق باشی

[footer]

سال بعدش که بچه به دنیا اومد چون من دانشگاه می رفتم و شوهرم بیکار شده بود شرایط خیلی بحرانی شد من بچه رو پیشش می ذاشتم و دانشگا می رفتم وقتی برمی گشتم باید یه ساعت دعوا و داد وبیداد هاش و تحمل می کردم بعدم به خاطر نگهداشتن بچه دو قورت و نیمش باقی بود و عمرا دس به سیاه و سفید نمی زد و یه سره خرده فرمایش داشت .

درود
نباید از اصل طبیعت خارج شد و کاملا ثابت شده و هست که مردها اصولا نمیتونند با اصولی که طبیعت خواسته مقابله کنند اما خانمها با تغییر برخی شرایط فکر میکنند زمان عوض شده و تاریخ و طبیعت اشتباه میکنند!
حالا منظور من از این حرف چی بود.این بود که مرد ها نمیتونند در خانه بچه داری کنند و همسرشون به دانشگاه بره.شاید از نظر دانشگاهی ها این حرف من قدیمی باشه یا هر انگ دیگه ای که بهش میچسبونند ولی حقیقتی است که انکار آن باید همه رو به شک بندازه.به هر جهت رفتار ایشون طبیعی بوده و نباید انتظار می داشتید که وقتی برگشتید به شما هم برسه!پس از این جهت بهشون خرده نگیرید

البته شوهرم تا وقتی همه چیز بر وفق مرادش باشه به من خیلی محبت می کنه ولی اگه از دست باباشم عصبانی باشه می آد منو دعوا می کنه (چون با باباش کار می کنه .)

این رفتارشون درست نیست.من فکر میکنم باید توجه بیشتری به همسرتون داشته باشید.فراموش نکنید خانم ها باید به شوهرشون خوب برسن.باید یه سری مهارت هارو یاد بگیرید و بکار ببرید.شاید بگید بکار بردید اما به نظر من میتونه کامل نبوده باشه.

به نظر شما همین جوری ادامه بدم و این روش زندگی رو به عنوان شرایطی که شخصیت شوهرم ایجاب می کنه ادامه بدم یا سعی کنم شرایط رو تغییر بدم خواهرم به من می گه همه تقصیرا از خودته . این چیزیه که اعصاب منو خرد می کنه .

اینکه باید این زندگی را ادامه بدید یک بحث جداست ، اینکه هم بخواید شرایط رو تغییر بدید و بازسازی کند یک بحث جداست.
اینکه زندگی رو ادامه بدید بله چون مشکل اصلا جدی نیست و کاملا عادیه اینجور بحثها و دعوا ها.پس توی فکر بهم زدن زندگیتون و غیره نباشید چون اشتباه بزرگیه.
اینه همه تقصیر ها از شماست هم نه.من قبول ندارم.چون حرفهای ایشونو باید شنید.و با این توضیحاتی که شما دادید ما نمیتونیم قضاوت کنیم.
بیشتر از زندگیتون به ما بگید.
میزان تحصیلات آکادمیک همسرتون چیه؟
و خود شما چی؟

[سرگشته 2011]

من کارشناسی معماری و شوهرم کارشناسی ارشد عمران از یه دانشگاه معتبر هستیم ما با رتبه 500 دانشگا قبول شدیم . واسه آینده یه عالمه برنامه داشتیم . ولی با اومدن بچه همه چی عوض شد . البته من در حال حاضر از شرایط راضیم . من خیلی برای بهتر شدن زندگیمون تلاش کردم ولی شوهرم نه . اون خیلی به فکر خودشه . مثلا در مورد عصبانیتش می گه اگه من عصبانیتم رو بروز ندم به سلامتیم آسیب می رسونم . وقتی بش می گم خوب یه جوری بروز بده که ماهم ناراحت نشیم می گه من این جوری راحتم . ولی وقتی اون عصبانی می شه و دعوا را می ندازه و هرچی دلش می خواد می گه من برای این که دخترم اذیت نشه هیچی از عصبانیتم بروز نمی دم بعد معده درد می گیرم بعد اون آروم می شه و انتظار داره منم خوشحال بشم .در صورتی که من از تو هنوز ناراحتم و لی اگه حالا که همه چی آروم شده درباره مشکل حرف بزنم اون دوباره عصبانی می شه .. ..می گید در این مورد چه کار کنم .
کلا در روابط با دیگران هم خیلی خود خواهه . حاضر نیس آرامش و راحتی خودش رو به خاطر هیچکس حتی خونواده خودش از دست بده . مثلا اگه مامانش ازش بخواد کاری انجام بده یا با کلی غرغر انجام می ده یا انجام نمی ده .
اون خیلی باهوش و خلاقه . صداقتشم خیلی خوبه . ولی تحمل کردنش سخته به دیگران و احساساتشون زیاد توجه نمی کنه .

[lonely sky]

سلام سرگشته جان به تالار همدردی خوش آمدی،
فکر کنم بهتر باشه مسکلت رو در یک تاپیک جدا مطرح کنی، اینطوری بهتر نتیجه می گیری.
موفق باشی

[طره]

سلام عزیزم
میدونم خیلی شرایط سختیه، اما من الان در آرزوی ازدواج با مردیم که میدونم یا حس میکنم ویژگی های شوهر تو رو داره آخه عاشقش شدم اما خب به دلایلی ازدواج ما میسر نشد. میخام بگم دنیا همینه همه در حسرت چیزایی هستیم که اون یکی داره و...

[سحرناز]

ببخشید دوستان . من دوستم رو با کامپیوتر خودم عضو این سایت کردم بعد مطلب من اشتباهی از طرف دوستم وارد شده . (سرگشته 2011)خیلی شرمنده.
طره عزیزم ازدواج من و شوهرم هم یه ذره به سختی انجام شد . من اون موقع فکر می کردم اگه باهاش ازدواج نکنم می میرم . ولی الان احساس می کنم چقدر اون فکرا احمقانه بوده . واقعا تا وقتی ازدواج نکردی یه مشکل داری ولی وقتی ازدواج کردی مشکلاتت خیلی بیشتر می شه .
مطلبی که از طرف سرگشته 2011 ارسال شده را در پاسخ به دوست خوبم footer گذاشتم . لطفا من رو راهنمایی کنید.