ميزان آرامش ذهن و كارايي فردي ما بر اساس ميزان توانايي ما براي زيستن در لحطه حال مشخص مي شود، صرفنظر از آنچه ديروز رخ داده است و آنچه فردا ممكن است اتفاق بيفتد. حال جايي است كه شما در آن ايستاده ايد. از اين ديدگاه كليد شادي و خرسندي متمركز ساختن ذهن بر لحظه حال است.
يكي از نكات جالب توجه در باره كودكان همين است كه آنها خود را تماماً در لحظه حال غرق مي كنند. آنها كاملاً در گير فعاليت كنوني خود مي شوند كه اين فعاليت مي تواند تماشاي يك سوسك ، نقاشي كشيدن ، ساختن يك قصر ماسه اي و يا كارتون نگاه كردن و يا هر چيز ديگر باشد.
اما وقتي بزرگ مي شويم هنر فكر كردن و نگران بودن را در يك لحظه فرا مي گيريم.
به مشكلات گذشته و مسائل آينده اجازه تجمع در زمان حال را مي دهيم، و بدين ترتيب حال را مي بازيم .
ما همچنين باد مي گيريم كه لذت و شاديهاي خود را به تعويق بيندازيم و همواره به اميد آينده اي متفاوت بنشينيم.
دانش آموز دبیرستاني با خود مي گويد كه وقتي مدرسه را تمام كنم و وارد دانشگاه شوم آنوقت ايده آل است. وارد دانشگاه مي شود و با خود مي گويد كه وقتي مدركم را بگيريم ديگر هيچ غمي نخواهم داشت. بلاخره مدركش را هم مي گيرد آنوقت است كه مي بيند تا وقتي شغل مناسب نداشته باشد نمي تواند خوشبخت باشد. كاري اختيار مي كند اما هنوز هم نمي تواند خوشبخت باشد. با گذشت سالهاي پياپي او خوشبختي، شادي و آرامش خود را مرتباً تا نامزد شدن ، تا ازدواج كردن، تا خريدن خانه و ماشين، تا بازنشستگي و... به تعويق مي اندازد و قبل از آنكه به خود اجازه شادي سعادتمندانه دهد، از دنيا مي رود. تمام لحظات او صرف نقشه كشيدن براي آينده متفاوتي مي شود كه هرگز از راه نمي رسد. آيا داستان زندگي شما هم از نوع اين داستان است كه شاد زيستن خود را به آينده اي دور دست موكول مي كنيد؟
ما بجاي آنكه از لحظات امروز زندگي خود لذت ببريم نقشه شادي را براي آينده مي كشيم. زيستن در زمان حال بدين معناست كه ما از هر كاري كه در حال انجام آن هستيم به خاطر خود آن لذت ببريم و نه اينكه صرفاً به دنبال هدف نهايي آن باشيم. زيستن در حال به معني دلپذير ساختن لحظه جاري بجاي دور انداختن آن است. اين تصميم ماست كه لحظه به لحظه زندگي را واقعاً زنده باشيم و لذت ببريم و شادمانه زندگي كنيم .
هر گاه در حال زندگي كنيم، ترس را از ذهن خود مي رانيم.اساساً ترس مقوله اي استكه مربوط به حوادثي است كه ممكن است در آينده اتفاق بيافتد. اين ترس مي توان چنان فلج كننده باشد كه انجام هر عمل سازنده اي را براي فرد ناممكن بسازد. اما شما فقط زماني در معرض ترسهاي شديد قرار مي گيريد كه بي حركت و منفعل باشيد. و درست در همان لحظه اي كه وارد عمل مي شويد و واقعاً كاري انجام مي دهيد، ترسها فروكش مي كند. زيستن در حال به معناي حركت كردن بدون ترس از عواقب است به معناي تلاش كردن به خاطر نفس مشغول بودن است.
اين نكته را به خاطر داشته باشيد كه اگر نگراني در ذهن خود داريد، مثلاً كار خود را از دست داده ايد يا همسرتان شما را ترك كرده است، اين كار ساده اي نيست كه ذهن خود را از اين نگراني خالي كنيد و به آزامش برسيد. اما ساده ترين راه بهبود وضعيت رواني شما دست به عمل بردن، مشغول بودن و مشاركت است. كاري انجام دهيد. هر فعاليتي كه باشد. ورزش كنيد، به پارك برويد يا به كار باغباني مشغول شويد. خلاصه اينكه زمان چيزي جز يك مفهوم انتزاعي در ذهن ما نيست. اين لحظه تنها زاماني است كه در اختيار داريم . از اين لحظه چيزي بسازيد، لذت ببريد و زندگي كنيد و به خاطر اتفاقات آينده نفس را در سينه حبس نكنيد.
http://ababak.blogfa.com./
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)