کجا زندگی کنیم بهتر است؟

[هستی]

یه مشکلی برام پیش اومده که متاسفانه نمی تونم درست و حسابی تصمیم بگیرم که چی به صلاحه!
دوستان فکر کنم کم و بیش در جریان باشند که من باردار هستم. ما مستاجر هستیم و قرادادمون رو به اتمامه و بنا به شرایط جدیدی که صاحبخونه گذاشته، امکان تمدید قرارداد از طرف ما تحت این شرایط اصلا و ابدا نیست.
حالا اینکه کدوم محل زندگی کنیم، من موندم.

اول ازدواج ما نزدیک منزل خانواده ام زندگی می کردیم و فاصله آنجا تا محل کار شوهرم فوق العاده زیاد بود و مشکلاتی داشتیم:
- به دلیل شاید راه زیاد و خستگی، اخلاق شوهرم در آن مدت بسیار بسیار بد! ( بدتر! ) بود و مدام دعواهای شدید داشتیم.
- چون نزدیک منزل آنها بودیم و از طرفی خانواده ام سالها در آن محل زندگی کردند و شناس هستند، گاهی خبر مشاجرات و کتک کاریهامان رو کلاغه به گوششون می رسوند!

خلاصه که بعد یکی دوسال ما نقل مکان کردیم به این محل که فاصله اش به محل کار شوهرم خیلی نزدیکتر است.
و از وقتی اینجا آمدیم اخلاق شوهرم کمی بهتر شده و تقریبا دعواهایمان کمتر.

الان که من باردار هستم و لاجرم باید منزل را تعویض کنیم، شوهرم پیشنهاد کرد که به همان محل و نزدیک منزل خانواده ام برویم.
که اولا شاید من نیاز به مراقبت داشته باشم و هم نزدیکی به آنها کمک روحی برایم باشد.

اما دیدگاه من:
1 - در مجموع خیلی رابطه صمیمانه با خانواده ام و حتی مادرم ندارم و متاسفانه گاهی ارتباط باهاشون آزارم می ده. اینجا که اومدیم دوری راه رو بهانه کردم و کمتر بهشون سر می زنم.
خودم ترجیح می دم ازشون دور باشم و تا الان که حتی استراحت مطلقم مشکلی نداشتم ولی ماهای آخر رو نمی دونم چی میشه!

2- مشکل بعدی و مهم ما پس از تولد نوزاد است. بنده حداکثر 6 ماه مرخصی دارم و بعد آن چنانچه بخواهم به شغلم ادامه دهم (که البته نیاز مادی هم داریم)، باید بچه را مهد بگذارم. نمی دانم آیا درست است بچه 6 ماهه مهد برود؟ اگر مهد نخواهد برود باید نزدیک مادرم زندگی کنیم که بچه را لااقل تا دوسال اول به او بسپارم، ولی
از یک طرف دوری راه شوهرم و اخلاق بدش
و از طرف دیگر ناسازگاری خانواده ام با من (یا من با خانواده ام)، سبب شده که حتی دلم نخواهد بچه ام را مادرم بزرگ کند!!!!!!!!

خلاصه که من باید سریعتر تصمیم بگیرم که کجا منزل جدید را اجاره کنیم و خود من همین جا رو که از همه دوریم، می پسندم ولی نمی دانم پس فردا که بروم سرکار از پس همه کارها بر می ایم؟ و احیانا در حق بچه ظلم یا اجحاف نمی شود؟

از دوستان خواهش می کنم که کمی به بنده راهنمایی دهند تا بتوانم دیدگاهم رو بهتر تحلیل کنم و بهترین و درسترین تصمیم رو بگیرم.

[baran.68]

سلام بلواسکای عزیزم

به نظر من آرامش روحیت در دوران بارداری در اولویت قرار داره اگر میدونی که همینجا باشی آرامشت بیشتر خواهد بود حتما این کار رو بکن ولی به همسرت نگو به این دلیل که ممکنه با خانوادت به مشکل بخوری میخای اینجا باشی .

بعد از تولد هم که مهد مشکلی نداره اما باید تمام سعیت رو بکنی دوران حاملگیت رو با آرامش گذرونده باشی و همینطور 6ماه بعد از اون رو . اما مهد باید نزدیک محل کارت باشه و بتونی در ساعات کاریت بهش سربزنی . در غیر این صورت بهتر هست پرستار خانگی بگیری و البته از سلامت روانی و نوع برخوردش با بچه مطمئن باشی .

نظر دوستان دیگر هم مهم هست اما من به هیچ وجه بزرگ شدن بچه پیش مادربزرگ و ... توصیه نمیکنم . یک نکته دیگه اینکه باید کسی که از بچه شما مراقبت میکنه با حوصله باشه و مادر شما بچه هاش رو بزرگ کرده و الان در سنی نیست که حوصله ی جوانیش رو داشته باشه .

[baby]

بنظر من تا قبل از دو سالگی مهد نذارید. سنین اولیه نوزاد ، احتمال مریض شدنش زیاده و نیاز به مراقبت ویژه داره.
گاهی نوزاد در این مکانهای عمومی مریضیهائی میگیره که تا سالیان سال گریبانگیرشه. مزایای کارکردن شما از مهد گذاشتن فرزندتون خیلی بیشتر نیست.
اگه بتونید یکسال مرخصی بدون حقوق بگیرید ، بهتره.
ضمن اینکه از کمک مادربزرگ هم استفاده کنید ضرر نمی کنید. چه بسا حضور پرخیر وبرکت این طفل باعث بشه که شما و خانوادتون هم باهمدیگه سازگار شدید. شما سازگارتر
اما همینطور که باران گفتند در حال حاضر آرامش بهترین چیزه.

[جویای نیمه گمشده]

بهترین کار اینه که به شوهرتون در مورد عوارض بعد از بارداری و اینکه ممکنه بچه شما رو اذیت کنه صحبت کنید و تا می تونید آرامش رو در زندگیتون ایجاد کنید

[هستی]

گاهی نوزاد در این مکانهای عمومی مریضیهائی میگیره که تا سالیان سال گریبانگیرشه.

خوب البته این حرف در صورتیکه از احتمال بالایی برخوردار باشه، تمام جوانب دیگر رو تحت تاثیر قرار می ده و باید طوری برنامه ریزی کرد که که دوسال اول مهد تعطیل شود.


دوستان مطلع و باتجربه در این خصوص خواهشا بنده رو سریعتر راهنمایی کنید، چون وقت زیادی ندارم و باید سریعتر تصمیم گیری کنم. (شوهرم فعلا این قضیه رو به من سپرده ولی مطمئنم اگه تصمیم اشتباهی بگیرم به شدت مواخذه میشم.)
متاسفانه بنده تجربه ای در این زمینه ندارم و اطلاعاتم هم فعلا کامل نیست.

در ضمن آقای بیبی مسائلی مثل مرخصی و ... صرفا به خواست من بستگی ندارد و نمی شود روی آن حسابی کرد.

[اتنا]

تبریک می گم به خاطر بارداری

مسائل گذشته مربوط به زمانی بوده که شما بچه نداشته اید ولی در تصمیم گیری هاتون از این به بعد باید منافع کوچولوتون رو هم در نظر بگیرید
اگه خانواده شما بتونند حداقل 2 سال از بچه شما نگهداری کنند من اگه به جای شما بودم نزدیک اونها زندگی می کردم ولی اگه بهتون کمک نمی کنند و مجبورید مهد بگذارید محل زندگی شما باید به محل کارتون نزدیک باشه به خاطر مسائل شیردهی و مراقبت از بچه و...

این شما هستید که تمام زوایای زندگی تون رو می دونید و به طبع خود شما می تونید بهترین تصمیم رو بگیرید

[سارگل]

شاید شرایط آدمها با هم فرق می کند و شاید برای شما اینطور نباشد.

ولی من فکر می کنم هر پدر و مادری مسول بچه ی خودشون هستند و نباید بار زندگیشون را به دوش دیگری بندازن و به امید مادربزرگ و پدر بزرگ و ... بچه دار بشن.

مشکل من را بخونید. خواهش می کنم شما این کار را نکنید. اگر نمی تونید بچه تان را نگه دارید، بچه دار نشید.

[raha]

خانم بلو اسکای
در مورد سوال دومتون،
مادر من هم از همون دوره بچگی ما شاغل بودند و مرخصی هم فکر می کنم فقط 6 ماه بود که برا زایمان می دادن،
مهد نزدیک محل کار مادرم بود و ما بیشتر ساعات رو مهد بودیم ولی اونجا هم طوری بود که مادرم اطمینان کامل داشت.
اگر که یه مهد خوب و مطمئن پیدا کنید فک نمی کنم مشکلی باشه.
و این که پرسیدید این که برید سر کار در حق بچه ظلم یا اجحاف نمی شه,
نه این طوری نیست. من که الان 21 سالمه از بچگیم مادرم سر کار می رفته ولی وقتی هم که خونه بود هر چند کم ولی چیزی کم نذاشت و حق مادری رو کاملاً و حتی بیشتر ادا کرده و من دستاش رو می بوسم.
و به نظر من شاغل بودن مادر برا فرزندتون هم بهتره و این طوری مستقل تر بار می یاد.
راستی دیدید خدا بالاخره زنبیل معجزه تون رو پر کرد؟ خداست دیگه مهربون تر از این حرفاست...
راستی خانم بلو اسکای اسم های پیشنهادی من و تسوکه یادتونه؟ فقط کاشکی 4 قلو بشه.من که قول همکاری می دم.
با آرزوی بهترین ها

[natalie]

عزیزم به نظر من آرامشت مهمترین مسئله است. مطمئن باش وقتی تو با خانواده ات راحت نیستی در مورد تربیت بچه ات هم به مشگل میخوری. به نظر من حتما نزدیک محل کار شوهرت بمان. چون احتمالا تا بچه بدنیا بیاد و 6 ماه هم مرخصی داری چشم به هم بگذاری یکسال گذشته و رفتار شوهرتم بعد از بچه دار شدن محک میزنی. به نظر من سپردن بچه به مادرت و رفتن نزدیک آنها کار درستی نیست مخصوصا اینکه هنوز نمیدانی شوهرت نسبت به بچه چه عکس العملی خواهد داشت.

[ليلا موفق]

سلام بلو اسكاي عزيز
اولين بار هست كه مي شنوم دختري دوست نداره نزديك مادرش خانه بگيره. خيلي برام عجيب بود. خب حتما شما دلايل قانع كننده اي داريد كه به من مربوط نيست.

نمي دانم مشكل شما دقيقا با خانوادتون چيه؟ فقط مي تونم اين را بهتون بگم كه خانوادتون هر مشكلي هم كه داشته باشند. در دوران بارداري و پس به دنيا امدن بچه و ادامه اشتغال شما بعد از بچه خيلي مي تونند كمكتون كنند.