1- ما در تهران یک سری میادین تره بار داریم که قیمتهاشون مناسب و ارزونه اما جنساشون رو درهم میدن اونهم چه درهمی ، بعضی ها هم میوه فروشی های سواکن و جداکن راه انداختن ، ترکیب اینها هم حاجی ارزونی ها و... هر چقدر پول بدی آش می خوری ، اگه مهمون خاص دارید ترجیحا از تره بار خرید نکنین و برید سراغ سواکن و جداکن ی ها
2- یکی از خصیصه های خوب نوع ماها اینه که معمولا کارها رو خوب شروع میکنیم
اما چون ادامه اون مستلزم داشتن راهبرد (استراتژی) ، طرح اقدام و برنامه ریزی دقیق هست و البته عوامل موثر دیگه ای نظیر تداوم انگیزش و پشت کار و ...
نوعا اونها رو اگه ابتر رها نکنیم لا اقل نتیجه و محصول و مطلوب نهایی رو از اونها برداشت نمی کنیم
مثال : به عنوان مثال در نظر بگیرید چند درصد دانش آموزان در کودکی آرزوهای رنگارنگ خلبانی و پزشکی و مهندسی و .. به زبون میارند ( و فقط به زبون میارن بدون اینکه این علاقه اعتبار سنجی بشه و در راستای اون برنامه ریزی و سوق کودک به سمت هدف و ..) و در سالهای بعد فقط بدون اینکه هیچ احساسی نسبت به اون آرزو داشته باشند فقط در محافل خودمونی از آرزوی بچه گانشون یاد می کنن .
حقیقتا صرف نظر از اینکه شخصا و تا کنون برنامه ای مدون و مشخص برای کم و کیف حضور در تالار برای خودم ترسیم کرده یا نکرده باشم ( تا لا اقل از افراد فوق نباشم ) به نظرم بایستی نگذاریم این بلا سر این تالار، که نه سر نوشته ها و مطالبش بیاد .
3- من و شما در تالار همدردی مشکلاتمون رو مطرح می کنیم و پاسخ می گیریم و بعضا ممکنه سوالاتمون به پاسخ مطلوبمون ره پیدا نکنه ، اما آیا تالار از مصادیق تره باره که برای موارد خاص نتونیم از اون بهره بگیریم ؟ نظر من اینه که اینطور نیست و شما با قدری حوصله و تامل و البته بالا بردن سطح مطالعه و آگاهی خودتون تا اندازه های یه مشاوره خصوصی می تونید ازش استفاده کنید و با فواید بسیار. سطح بهره برداری شما متناسب با میزان دقت گروه گردانندگان تالار در راهبری پستها و نوشته هاست !!
حالا آیا به نظر شما هر پستی در تالار باید به جواب برسه؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)