چگونه سر بحث را باز کنم و بپرسم

[bigbomber]

سلام
دوستان یک سوال فنی پیش آمده می خوام خدا بخواهد بپرسم.
اول یک توصیفی از خودم:
من پسری هستم با سنی حدود 23 سال. رشته ی مکانیک. فیلاً کاری برای خود یافته ام البته آزاد و مورد علاقه ام.
شخصیتاً پسر موجه و رسمی به نظر میرسم و تیپم هم رسمی ( پیراهن و شلوار اتو خورده ی پارچه ای و کفش های واکس زده) و کلاً رسمی و سنگین برخورد می کنم.
به خوانواده ی خویش هم در مورد اینکه می خواهم ازدواج کنم چیزی نگفتم.( چه جوری بگم با اون اوصاف؟!!! ) . تو خانواده ام کمتر در این مورد بحث بوده.
بیرون هم که پسری هستم با موقعیتی خاص، با خانم ها هم آنچنان رابطه ی نزدیک و صمیمی نداشته ام.
حالا ما به یک خانم با شخصیت و سنگین علاقه مند شدیم. در هفته چند بار هم را می بینیم ( البته ملاقات مربوط به تحصیل و کاره و در عین رابطه ی دوستانه، آنچنان رابطه ی نزدیکی نداریم).
اولاً چه جوری متوجه شم که ایشون حتماً مجرد اند.
ثانیاً چه جوری به ایشون نزدیک تر شوم.
ثالثاً چه جوری به خانواده ام بگم.
رابعاً چه جوری به خودشون بگم.
توجه کنید که با توجه به تیپ رفتاری من، نحوه ی گفتن مهم. یه طوری باشه که درست و رسمی و به جا باشه.
البته این طوری به نظر نرسه که من آدمی ام که خودم را می گیرم. اگر با کسی گرم شم، هم خیلی شوخی میکنیم و هم زیاد می خندیم و به قول معروف خودمونی می شیم و کلاً از معاشرت لذت می برم و بسیار دوست دارم با دیگران هم کاری کنم.
این بحث ها را هم خوانده ام که : خیلی رسمی بپرس و صادق باش و راحت بگو و امثال این ها.
می خوام بدونم چه جوری خیلی صادق باشم و رسمی بپرسم. اصلاً خودم بگم، یا بگم کسی پا پیش بزاره. ( حالا کی پا پیش بزاره ). بحث را چه جوری باز کنم ( چه در خانواده ی خودم و چه در رابطه با ایشون)
اون استارت چه جوری زده بشه؟
ببینید برام مهمه که خبرش چه جوری می پیچه.
شما ( خانم ها جواب بدید ) چه طوری دوست دارید ازتون این سوال ها بشه؟ ( ضمن ذکر نوع شخصیت و رفتار و موقعیت و سن لطفاً )

1) شما مجرد هستید؟
2)نامزد دارید؟
3)قصد ازدواج دارید؟
4)با من ازدواج می کنید؟

آقایون هم لطفاً بگید چه طوری از همسران خویش برای اولین بار خواسته گاری کردند و چه جوری برای اولین بار به خانواده ی خودشون گفتند.( ضمن ذکر شخصیت ، رفتار و موقعیت و سن لطفاً )

موفق و سربلند باشید.

[ناز]

سلام دوست خوبم
اول بهت تبریک میگم که اینقدر پسر عاقلی هستی که می خوای بهترین کار رو انجام بدی و بهترین رفتار رو از همین ابتدا داشته باشی
در مورد طرج مساله ازدواج در خانواده من پیشنهاد می کنم ابتدا موضوع رو با یکی از اعضای خانواده که بهش خیلی نزدیکی بگو تا اون زمینه سازی کنه و بعد خودت با همه صحبت کن مثلا به خواهرت یا مادرت بگو و بعد در یک فرصت مناسب همه اعضای خانواده رو به گفتگو دعوت کن و دلایل خودت رو برای ازدواج بگو
در مورد اون خانم هم باید یه جوری متوجه بشی که نامزد داره یا نه می تونیه حوری در مورد ازدواج و چالش های اون صحبتی رو راه بندازی و بعد وقتی کمی صحبت شد بگو راستی شما اردواج نکردید؟سعی کن خودت باشی وایجوری خیلی جذاب تری و صادق تر
برای شناخت بیشتر سعی کن در مخیط کار یا تحصیل رفتارهاش رو در نظر بگیری و به دوستاش دقت کنی و در مورد اینکه به خودش بگی یا از طریق دیگه خوب این خیلی سخته که من تشخیص بدم اما من که 27 سالمه و فوق لیسانس دارم احساس خوبی داشتم وقتی یکی از همکلاسیهام در دوران کارشناسی ارشد بعد از یک سال که تو یک کلاس بود بهم گفت من 1 سال هست که شما رو زیر نظر دارم و مورد توجه خاص من بودید می خوستم نظرت رو در مورد ازدواج بدونم ؟ و من هم با خانواده صحبت کردم و پس از یه مدت جواب رو دادم
باز هم میگم فعلاتا حدی که لازمه شناخت پیدا کن و شناخت دقیق تر رو بذار برای زمانی که خانواده ها در حریان قرار گرفتند و زیر نظر اونها با هم صحبت کنید و شناخت خوبی برسید
امیدوارم تونسته باشم کمکت کنم
ناز

[فرشته مهربان]

سلام جناب bigbomber

برای راهنمائی بهتر سئوالاتی مطرح است که پاسخ به آنها وضعیت شما را برای دوستان روشنتر می نماید .

آیا شما از نظر اقتصادی و سربازی موقعیت ازدواج را داری ؟

آیا در خانواده شما این سن ازدواج صورت می گیرد ؟

معیارهایت را برای ازدواج دقیق و مبتنی بر خودشناسی تنظیم کرده ای ؟

تا چه حد شناخت مقدماتی پیدا کرده ای ؟

صرف علاقه ای که شما پیدا کرده ای که بیانگر احساسی بودن آن است ، برای ازدواج کافی نیست . ازدواج شرایط دارد بخصوص از ناحیه پسر که مدیریت خانواده تشکیل شده را به عهده دارد که مهمترین این شرایط داشتن ، بلوغ فکری ، عاطفی ، اقتصادی ، اجتماعی و .... است ، بنا به این اطلاعات مختصر که از خود داده ای شما هنوز شرایط لازمه را نداری ، پس وارد وادی صحبت و ارتباط شدن مخاطرات دارد و کمترین عارضه آن سرخوردگی برای دو طرف است

اگر پاسخ سئوالات فوق به گونه ای باشد که از داشتن شرایط و آمادگی لازم حکایت کند و اگر خواهر دارید و یا یکی از بستگان خانم که بتواند واسطه باشد را دارید ، به کمک او سئوالات خود را از دختر مورد نظر پرسیده و اعلام کنید که می خواهید با همراهی خانواده به منزلشان بروید تا آشنایی و شناخت لازم صورت گیرد و اگر تناسب بود اقدام به ازدواج شود .

با خانواده هم به فراخور وضعیت و روحیات صحبت کنید ، مثلاً با مادر خود وارد صحبت شده و بگویدد نمی خواهی عروس بیاری ؟ و از اینجا با شوخی و سپس حدیش کن .. ،

.

[bigbomber]

سلام دوباره.
اول تشکر به خاطر مشارکتتون در بحث.
نظر خانم ناز مرد توجه است که بگم من مدتی است شما را زیر نظر داشتم و ... .کلاً استارت خوبی به نظر می رسد.
و اما شما فرشته ی مهربان. بنده برای سربازی معافیت دارم.
در مورد شغل ، گفتم که کار آزاد دارم، البته قراردادی با گروه های روباتیک و دانشجوها و افراد حقیقی همکاری می کنم ( برناه نویسی و میکرو کنترولرها ).
در خانواده ی ما این جوری بوده که ( البته به نظر می رسه ) پسر ازدواج نمی کنه تا اینکه خود پدر مادر و خانواده میگند که دیگه وقت ازدواجش است. آن وقت خودشون چند مورد را انتخاب می کنند و حدوداً در طول 2 ماه به مراسم عروسی می رسیم. سن حدودی ازدواج در خانواده ی ما 27 و 29 و این حدودها است. ( که به نظر میرسه یکمی زیاد باشه، من حدود 23 و 24 را می پسندم و معتقد هستم که اختلاف زیاد سنی والدین و فرزندان ممکن است پیشامد هایی را به دنبال داشته باشه).
ممکن بگیم که که این علاقه از روی احساسی بودن هست. اما شما بگید، ما که نگفتیم که تا قیافه ی خانم را دیدم یا کمی صحبت کردیم و خندیدیم رفتیم تو فکر.( هر چند که به نظرم می رسه که این مورد هم فوایدی دارد. این را هم بگم که در چند رفت وآمد اول به زیر نظر گرفتن ایشون اندیشیدم ولی فوری نگفتیم ایشون همان شخصیت مورد نظر من است ) و این را هم بگم که ملاک ها را خوانده ام و می شناسم ( ظاهر، باطن، موقعیت، وضعیت مالی, نوع تفکر و نگرش و بینش و ...) .
ما سنجیدیم، تیپ ایشون که خدا را شکر مورد پسنده، اخلاق هم Ok هست.( برای تمام موارد خدا را تا بی کران سپاس). حجاب هم خوب ( مانتو و مقنعه پوشیده، اتو کرده و مرتب) رفتار و گفتارشان هم با متانت و آرامش و زیبایی توأم است که مورد پسند است.
ما با خانم ها مشارکت هایی داشتیم ( روابط کاری)؛ وقتی کسی در نگاه اول مورد پسند قرار می گیرد که کمی به معار هایمان نزدیک باشد ( حتی علایق از روی ظاهر هم تابع همین مورد است. انسان زیبایی پسند است.)؛ درسته؟ حالا باید بررسی کرد که این معیار ها تا کجا نزدیک اند و امکان باقی ماندن رفتار شخص در راستای این معیار ها وجود دارد؟

ما خونه نداریم و تا حالا در کنار خانواده زندگی می کردیم. اما به نظر می رسه که بشود خانه و وسایل ضروری زندگی را مهیا کنم.
این را هم بگم که به نظرم بالاخره باید از یک جایی باید شروع کرد. اگر بخوایین صبر کنین که پسر هم تحصیلات عالیه داشته باشه و هم ماشین داشته باشه و هم خونه. کار دولتی ثابت و باکلاسم داشته باشه، دیگه خودتون حساب کنین سنش می شه چه قدر؟

حالا
این را بگم که اختلاف سن ما و پدر و مادرمان نسبتاً زیاده.
و به نظر می رسه پدرم معتقداند آدم باید قبل از ازدواج، پول و خونه و ماشین و کار حسابی داشته با شه ( این را در موقع ازدواج دختر عموم متوجه شدم ) البته با یک استارت خوب به نظر می رسه بشه یک جوری این مسله را حل کرد.

تاحالا هم تو خونه نگفتیم که نمی خوای عروس بیاری و امثال حدوداً.
خواهر ندارم.
به خواهر دوستم اندیشیدم که دیدم اولاً خود ایشون مجرداند و ثانیاً ما با ایشون زیاد رفت آمد نداشتیم که بخوام به ایشون بگم.
دختر عموم هست که حدود 6 سالی از بنده بزرگتر هستند، روابطمون گرمتره ولی تاحالا در این موارد با هم بحث نکردیم. ایشون هم احتمالاً تجربه ی این کار را احتمالاً ندارند.

شناخت در حد معاشرت های روزانه، و گفت و گو و این حرفا هست.
به نظرم باید کم کم بحث را از جایی شروع کنم تا شناخت ریزتری به دست بیارم.

خوب امیدوارم توضیحات مناسب بوده باشه.

لطفاً تجربیاتتون را با جزییات بیشتر و ریزتر بیان کنید.

متشکرم.

موفق و سربلند باشید.

[bigbomber]

سلام
آقا چرا جوابی نوشته نمی شه؟؟؟؟؟؟؟؟



موفق باشید.

[ناز]

دوست خوبم
به هر جال شما باید از یه حایی شروع کنی
شما الان چند موضوع رو باید دنبال کنید
1. شرایط خود رو برای ازدواج بسنجید و این طور که می گید شرایط خوبی دارید و کار ثابتی ندارید درسته ؟
و این خیلی مهم هست که دقت کنید
2. ببینید واقعا این همون دختر هست که می تونه همسر خوبی برای شما باشد یا نه که این رو تا حدی بررسی کردید و باید برای شناخت بیشتر اقدام کنید و
3. اینکه باید حتما خانواده خودتون رو در جریان بذارید ، مگر می شود که شما با مادرتون صمیمی نباشید اما اگر نیستید خب پس اگر می تونید خودتون عنوان کنید چون گاهی خانواده ها ناراحت می شوند که ما حرفی را می تونستیم به راحتی خودمون بگیم از افراد دیگری بخوایم و موضوع رو به خارج از خانواده بکشونیم
ان شاالله یه روز تو هم مثل سایر دوستان میای اینجا و می نویسی که همه چیز درست شد
ناز

[zari jon]

سلام
خب دوست من راستش اگه یه پسر صاف بیاد جلو و بی هیچ شناختی به من بگه مجردی یا نه ؟قصد ازدواج داری یا نه؟خیلی خوشم نمیاد
ترجیح میدم این اتفاق نیافته یا اگه افتاد من و ایشون شناخت نسبی از هم داشته باشیم تا من بدونم در اون موقعیت باید چطور رفتار کنم و جه جوابی به او بدم.
شمامیتونید طی همین روابط کاری و یا شاید از طریق سایر همکاران بفهمید ایشون مجردند یا نه.
و دیگه اینکه بهتره اول با خانوادتون صحبت بفرمایید بعد از مطرح شدن در خونه بابا مامان آستین بالا میزنن میرن منزل خانم،
بعدشم آشنایی بیشتر و انشالله نهایتا ازدواج
پیروز باشید

[bigbomber]

تشکر
سال نو مبارک

سلامت و خوشبخت باشید.
در پناه حق