مشكلات بظاهر كوچك، اما تأثيرگذار در زندگي و صميميت

[به دنبال محبت]

با سلام خدمت همه دوستان خوبم.
شايد براي شما هم وجود دارن مشكلاتي كه اگه بظاهر بهشون نگاه كني جزيي و زودگذر هستند، اما پايه و اساس مشكلات اساسي ميشن. اين دسته مشكلات در زندگي من بسيار وجود داره، دوست دارم و خواهشمندم دوستان عزيزم لطف كنند در اين زمينه راهنماييم كنند. اين دغدغه ها گاهي حتي فكر منو به سمت فكركردن به طلاق هم هدايت كرده.
4 ساله كه ازدواج كردم. چند تا مشكل دارم. اول اينكه شوهرم بددهنه، وقتي عصباني ميشه حرفاي ركيكي ميزنه. حتي وقتي عصباني نباشه الفاظ بدي رو در شوخي هاش بكار ميبره، در جمعهاي خانوادگي خصوصا خانواده خودش شوخيهاش خيلي زننده است.
دوم خيلي رك و بي رودرواسي هستش. خيلي راحت و بدون هيچ ملاحظه اي از هر چيزي كه خوشش نياد انتقاد ميكنه. در شوخيهاش هميشه عادت داره طرفو بكوبه و زيرسؤال ببره.
اگرم من بهش انتقاد كنم به من ميگه تو مدافع ديگراني، تو بايد منو تأييد كني، اينقدر بهم تذكر ندي،...
سوم اينكه حتي اگه با هم خيلي خوب باشيم، اگه پاي يه مهموني وسط بياد كه من مخالفت كنم از كوره درميره و عصباني ميشه.
عوامل ديگه اي هم هستند كه جهت راهنمايي گرفتن به مرور خدمتتون عرض ميكنم.
اينا همگي دست به دست هم داده كه با وجود دوست داشتن همسرم يه حس انتقام جويانه نسبت به همسرم پيدا كنم و يه كينه هميشگي بهش داشته باشم. خيلي نگرانم. حس گذشت نسبت به همسرم درونم كمرنگ شده.

[baby]

به دنبال محبت عزیز
کلید حل معما ، دست خود شماست. شما با رفتارتون می تونید به همسرتون یاد بدید که می تونه بجای انتقاد و تخریب ، تعریف کنه و تائید. چه جوری ؟؟؟

شما برا یه مدت زمانی مثلا تا بعد از تعطیلات نوروز - 15 فروردین- سعی کنید اصلا انتقاد نکنید و در عوض در صدد یافتن کارهائی ازشون باشید که تعریف و تمجیدشون کنید.
ببینید وقتی که به زبون اورده
"اگرم من بهش انتقاد كنم به من ميگه تو مدافع ديگراني، تو بايد منو تأييد كني، اينقدر بهم تذكر ندي،..."

یعنی مشکل واضحه او از شما انتظار داره که تائیدش کنی ، زیادی بهش تذکر (بخوانید گیر) ندی ، حس کنه که همسرش هستی .

یه نکته دیگه که در حل مسائل کمک زیادی می کنه اینه که تا تقی به توقی میخوره
"اجازه ندیم فکر طلاق و جدائی در ذهنمون رشد کنه ، هر وقت تحت فشار زندگی هستیم و طلاق به ذهنمون می رسه ، خیلی زود شیطون رو لعنت کنیم و دو رکعنت نماز بخونیم و از خدا برا حل مشکلمون کمک بخوایم"

[به دنبال محبت]

ميترسم از اينكه به بچه دار شدن فكركنم (هر چند شوهرم هم الان اصلا موافق نيست) احساس ميكنم اگه يه موقع اين رفتارا ما رو به سمت جدايي بكشونه چيكار كنم؟ اين 4 سال نتونستم با اين رفتارا كنار بيام.
تازه يه سري مشكلات هم هست كه قطعا با اومدن بچه مضاعف خواهد شد. مثلا همين رفت وآمدها، يا دخالت در تربيت بچه. در حال حاضر شايد زندگيم تقريبا و ظاهرا (فقط ظاهرا) آروم باشه، ولي همش از زخمهاي سربسته زندگيم ميترسم كه گاه به گاه سر باز ميكنه و عميقتر ميشه و موقتا بسته ميشه.

بيبي عزيز بسيار از راهنماييتون ممنونم. بنظر خودم اين خصوصيات روحي ريشه خانوادگي داره، خيلي شبيه به خصوصيات پدرشونه كه در عين مهربوني بسيار عصبي و مستبد هستن ي دنيا انتظار دارن كه جلوشون خم و راست بشه و هيچكس روي حرفشون حرفي نزنه. آيا خصوصياتي كه ريشه در كودكي و خانواده داره، قابل عوض شدن هستش؟
ميخوام كمكم كنيد كه اساسي در مورد زندگيم تصميم بگيرم. تكليفم با خودم معلوم نميشه. من در زندگيم مشكلات خيلي سنگيني رو پشت سر گذاشتم كه شايد اگه صبوري نميكردم بارها كارم به جدايي كشيده بود.
همسرم تك پسره با يه خواهر كه تازه عقد كرده (چه عذابها و دخالتها و متلك ها و دوبهم زني هايي كه در دوران مجرديش من از ايشون نديدم، ولي الان خيلي خوب شده) خونوادش بسيار بهش وابسته هستن، طوريكه اگه دو سه روز خونشون نريم و فاصله بين ديدارشون بيفته، كلي ناراحت ميشن و پدرشون ميگه پدرومادرتو فراموش كردي و عصباني ميشه. هر جا كه مهموني بخوان برن حتما بايد ما هم بريم، وگرنه دلخور ميشن...

[baby]

به دنبال محبت عزیز

دو طرز فکر می تونید داشته باشید:

1- اینکه این خصوصيات ريشه در كودكي و خانواده شون داره، نتیجه اینکه قابل تغییر نیست.
2- یه سری واکنش های رفتاریه ، که در شرایط متفاوت مکانی و زمانی هم با هم متفاوته ، و قابل درک و تعدیل هست (نمیگم تغییر)

انتخاب با شما ، کدوم رو می پذیری؟؟

نکته اساسی : اگر بدنبال محبت هستی ، محبت کن .

[نيكا.امين]

سلام دوست عزيز

به نظر من انتقاد كردن از مردها نه تنها مشكلي رو حل نمي كنه بلكه آتش مشاجره رو زياد مي كنه شما مي توني رفتارتو كاملاً عوض بكني يه مدت به خواسته خودش و خانوادش اهميت بده تا فكر نكنن اونارو دوست نداري يا نميخواي باهاشون رفت و آمد كني بعد كم كم به بهانه هاي مختلف ( باشگاه رفتن - خياطي كردن - كار منزل ) به مهمونيايي كه ميرن نري و كمي فاصله بگيري .
واسه رفتار و طرز صحبت كردن شوهرتون هم با يه لحن ديگه توجيهش كني مثلاً بگي : من ميدونم كه تو آدم با شخصيتي هستي و اينو ميدوني كه نبايد به ديگران توهين كني ............... . اصلاً در شان شما نمي بينم كه خدايي نكرده بخواي از اين الفاظ استفاده كني .
به نظر من جواب ميده
موفق باشي

[به دنبال محبت]

شوهرم از من انتظار داره اگه كسي از خونوادم حرفي زد كه باعث ناراحتي ايشون شد، من همون موقع جلوي خودش از طرف مقابل انتقاد كنم و با لحن تند برخورد كنم (در خانواده خودش، خودش همين برخوردو ميكنه، يا گاهي مادرش يا پدرش در دفاع از شوهرم سريعا به طرف مقابل اعتراض ميكنن). حالا اينجا دو حالت داره: 1- گاهي اگه حتي حق با ايشون باشه من دوست دارم و ميپسندم كه در خفا و تنهايي تذكر داده بشه) 2- خيلي از وقتا اصلا حق با شوهرم نيست و فقط به خاطر حساسيت روحيش سوء برداشت داشته.
حالا من اين وسط بايد چيكار كنم؟ در حاليكه حق با همسرم نيست من به خانوادم الكي انتقاد كنم؟ (جالب اينه كه شوهرم خودش هر چي دلش بخواد به زبون مياره و هيشكي حق نداره ازش ناراحت بشه، وگرنه بهش برميخوره ميگه من شوخي كردم! يا برخوردشو سرد ميكنه!
بعد از چهار سال برميگرده به من ميگه شما يه انتظار منو هيچوقت برآورده نكردي، هميشه پشت منو خالي كردي و ازم دفاع نميكني.
بابا بخدا من مثل مادرش اينا خصلت روبرو كردن ندارم باور كنيد توي اين چند سال هر موقع هم كه از خونوادش ناراحت شدم به روشون نياوردم، در حاليكه اونا تا تقي به توقي ميخورد شروع به گلايه ميكردن.
ترخدا من بايد چيكار كنم؟

[saint mary]

سلام دوست عزيز
تا حالا با همسرت نشستي صحبت كني و حرفهايي كه توي دلته با لحن دوستانه بهش بگي. بهش بگو كه حرفاش تا حالا چقدر دلتو شكونده ؟ واينكه شما قراره يه عمر با هم زندگي كنيد و لازمه زندگي اينكه احترام و حرمت خونه حفظ بشه. بگو مگه نماز نميخوني چرا با اين زبون كه نماز ميخوني اين كلمات زشت رو بكار ميبري . بگو كه اصلا ميدونستي آدمهايي كه ايمانشون ضعيفه بواسطه اخلاق خوبشون بهشت ميرن.و اينكه در آينده اگه بچه دار بشين دوست نداري حرفهاي زشت ياد بگيره و دوست داري بچت متين باشه .و واسه همين ميترسي بچه دار بشين .بهش بگو منم دارم به اين حرفاي زشت عادت ميكنم و دارم ياد ميگيريم مثلا اون روز نزديك بود جلوي بقيه منم اين حرفها از دهنم در بره و آبروم بره واسش شرط بذار كه اگه يه بار ديگه فلان فحش يا فلان حرف زشت رو زد يه تنبيهي با همديگه در نظر بگيرين. ازش خواهش كن كه كلمات و حرفاي درست و سالم بكار ببره

در مورد حرفهاي خونوادت كه باعث ناراحتيش ميشه و به همسرت بگو خوب تو همون موقع جوابشو ميدادي (جوابي كه شوهرت از خودش دفاع كرده و توهيني در كار نيست) من چيكار كنم كه اون اين حرف رو زده در واقع با گفتن اين جمله هم از همسرت حمايت كردي هم اينكه ياد ميگيره كه نبايد رابطه تون رو درگير حرفهاي خودش و ديگران كنه و خودش بايد حرفاشو محترمانه بگه .بگو كه من دوست ندارم رابطه مون بخاطر حرف اين و اون خراب بشه. يا اينكه بگو فلا عضو خونوادم منظوري نداشته كه چنين حرفي زده يا اون باهات راحته و تو رو مثل دوستش ميدونه كه اينو گفته .
وقتي هم از خونواده همسرت كسي چيزي ميگه و تو رو ناراحت ميكنه به همسرت بگو ولي اين هم بگو من دلم نيومد ناراحتش كنم آخه اون بزرگتره يا اينكه بگو نخواستم رومون به همديگه باز بشه و حرمتها از بين بره واسه همين چيزي نگفتم . درواقع داري غير مستقيم بهش ميفهوني كه تو هم اينجوري باش
عزيزم تقريبا من هم اين مشكل رو دارم و چيزهايي كه واست نوشتم من مدتها بكار بردم . زمان زيادي ميبره ولي همين كه همسرت متوجه اشتباه بزرگش بشه خودش كمك خوبيه .
در واقع تو بايد غير مستقيم وبا اخلاق خوب و با صبر اين حرفها رو بگي

[به دنبال محبت]

تا حالا با همسرت نشستي صحبت كني و حرفهايي كه توي دلته با لحن دوستانه بهش بگي.
آره بارها باهاش صحبت كردم. اوايل زياد نمي‌پذيرفت، اما الان ميگه دارم سعي ميكنم حرفايي رو كه تو دوست نداري به زبون نيارم. الان خيلي كمتر شده، اما گاهي نميتونه خودشو كنترل كنه و من خيلي عصبي ميشم. توي جمع اون تعريفا (الفاظ بد و جوكاي بي ادبي) رو ميكنه و خونوادش هم كلي ميخندن و تشويقش ميكنن كه دوباره بگو. منم حرص ميخورم البته الان خيلي بهتر شده.

در مورد حرفهاي خونوادت كه باعث ناراحتيش ميشه و به همسرت بگو خوب تو همون موقع جوابشو ميدادي (جوابي كه شوهرت از خودش دفاع كرده و توهيني در كار نيست) من چيكار كنم كه اون اين حرف رو زده در واقع با گفتن اين جمله هم از همسرت حمايت كردي هم اينكه ياد ميگيره كه نبايد رابطه تون رو درگير حرفهاي خودش و ديگران كنه و خودش بايد حرفاشو محترمانه بگه .بگو كه من دوست ندارم رابطه مون بخاطر حرف اين و اون خراب بشه. يا اينكه بگو فلا عضو خونوادم منظوري نداشته كه چنين حرفي زده يا اون باهات راحته و تو رو مثل دوستش ميدونه كه اينو گفته .
من هر چي بهش ميگم ايشون فقط نظر خودشو داره و اصلا قانع نميشه. وقتي بهش بربخوره، ديگه اصلا از ته دل قانع نميشه و فقط حرف خودشو ميزنه. نميدونم بايد چيكار كنم؟ آيا درسته كه الكي بگم تو راست ميگي و ظاهري جلوي ايشون به خانوادم تذكر بدم، اگه حق با همسرم نباشه؟؟ يعني به هر قيمتي و با هر روشي بايد حتما دل ايشون رو بدست بيارم؟ يا بايد واقعيت رو بگم حتي اگه ناراحت بشه و خوشش نياد؟

[به دنبال محبت]

راهنمايي ميخوام دوستان! من چيكار كنم؟ بايد در مسايلي كه برامون پيش مياد براي بدست آوردن دل شوهرم، از شوهرم دفاع كنم حتي به ناحق؟؟؟ اين قضيه خيلي ريشه دار شده در زندگيمون، طوريكه همسرم اين احساس براش تداعي شده كه من تحت هيچ شرايطي مدافعش نيستم، در حاليكه اينجوري نبوده. نميدونم اشتباه كارم كجا بوده.

[baby]

به دنبال محبت عزیز

در زندگی تون یاد بگیرید که هرکسی مسئول کار و حرف خودشه. یعنی نه شما مسئول حرفای پدر ومادر و خانوادتون هستید و نه ایشون.

این معنی نمیده که زندگی خودمون رو رها کنیم و همش رو این قضایا مانور بدیم که دیدی مامانت گفت فلان ، بابات گفت بهمان و.... . و بخوایم به همسرمون فشار بیاریم و او معذرت خواهی هم بکنه بخاطر حرف خانوادش.

پس سعی کنید از این حرفای خاله زنکی اجتناب کنید. بهشون بها ندید. خودتون شروع کننده نباشید اگه همسرتون هم شروع کرد توجهی نکنید . اجازه بدید حرفش رو بزنه اما واکنش شما سکوت باشه و بعد عوض کردن حرف به سمت وسوئی دیگه. بعد از یه مدت عادت می کنید که راجع به بقیه افراد کمتر اظهار نظر کنید.

نکته بعدی اصلا لازم نیست برا تائید او بخواهید حقی رو پایمال کنید. دقت کنید ببینید چقدر موارد وجود داره که شما می تونید اونو تائید و تشویق کنید بدون اینکه بخواید کسی رو رد کنید.
مصداقهاش رو خودتون پیدا کنید و لیست کنید.
این قبیل تائیدات رو جایگزین کنید.