سلام.
من یک زندگی و جدایی خیلی بدی داشتم.
حدود 5 ماه پیش همه چیز تمام شده ولی من همچنان با خودم و ماجرا درگیرم.
روزهای وحشتناکی را پشت سر گذاشتم و در مقایسه با اون روزها باید گفت الان خوبم. ولی اصلا خوب نیستم. شاید شرایط عوض شده، وگرنه هر تلنگری دوباره از من یک فرد عصبی دیوانه می سازه. الان هیچ کس و هیچ چیز نیست که بخواد عصبیم کنه. حالا اینقد همه چی آرومه که افسرده شدم.
الان دلم می خواد تموم بشه. دلم می خواد آروم بشم.
دلم می خواد فراموش کنم.
مهم تر از همه این که دلم می خواد خودم را ببخشم به خاطر اشتباهی که کردم.
مشکلم اینه که نمی دونم آیا باید باز هم صبر کنم؟
آیا باید بی توجه به این همه گریه و حواس پرتی و ناراحتی و فراموشکاری و عدم تمرکز و ... زندگی کنم؟
آیا کم کم رفع می شه و من یک فرد عادی می شم یا اینکه می شه آتیش زیر خاکستر؟
آیا حتما باید مشاوره بگیرم یا بدون مشاوره هم امکان بهبود هست؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)