<< روزن عزیزم >>

[فرشته مهربان]

روزن جان

تسلیت مرا پذیرا باش

وقتی شنیدم چه اتفاقی افتاده خیلی متأثر شدم ، درکت کردم ، آخه می دونی چیه ، من بچه ها رو خیلی دوست دارم و خیلی با دنیاشون و خنده هاشون و احوالاتشون عجین بوده و هروقت هم فرصتش باشه هستم و می دونم که خاطره های قشنگی از خودشون به جا میذارند .

فرزند خیلی شیرینه ، اونم توی این سن و سال ،
می دونم و می فهمم که وقتی جای خایلش رو می بینی چقدر دلت می گیره چقدر بی تاب میشی .
وقتی خنده هاش و شیطونیهاش و شیرین کاریهاش یادت میاد چقدر در عین لذت یهو دلت تنگ و بی قرار میشه
وقتی یاد گریه هاش می افتی چقدر پر پر می زنی
وقتی یاد آرزوهات براش می افتی چقدر افسوس می خوری
وقتی یاد گاهی دعواش کردنهات می افتی چقدر خودت رو سرزنش می کنی
وقتی یاد به دنیا اومدنش و شادی بخشیش به زندگیتون می افتی چقدر وجودش رو با برکت می دیدی
می دونم اینموقعه ها ممکنه به خودت بگی :
آخه چرا ؟ چرا خدا اونو از ما گرفت ؟ چرا امید مواظب نبود ؟ چرا دکترها به موقع توجه نکردند ؟ چرا ....؟ چرا .....؟
کاش من اونشب شیفت نبودم ؟ کاش من ..... ؟ کاش .......؟ کاش ........؟

آری عزیزم

اینها افکاریست که این وقتها هجوم میاره ، به خاطر سنگینی اتفاقی که افتاده .

راستی چی ما رو میتونه آروم کنه ؟ اونچه به ذهن من میرسه را در پستهای بعدی با زبان الکن برات میگم امیدوارم تسلی خاطرت باشد ( ان شاء الله ):

[فرشته مهربان]

تقدیرباوری :

وقتی این را با تمام وجود باور کنیم که تقدیر مرگ حتمیه و پیمانه عمر هر کسی مقرر شده و وقتش که شد اتفاقات ، تنها وسیله هستند ( مثل افتادن آرمان و .... ) و جالبه که ذهن ما هم بیشتر با این وسیله ها مشغول میشه که ، اگر نبود ، اگر نمی شد و ... فلان الآن زنده بود ، غافل از اینکه این وقایع تنها وسیله اند و اصل ماجرا تقدیریه که رقم خورده .
باور تقدیر ، و قضای حتمی بودن مرگ ، ما را میتونه آرام کنه و راحت تره با واقعیت پیش آمده روبرو سازه و پذیرش را برای ما آسانتر کنه .

مرگ آگاهی :

آگاهی از اینکه حقیقت مرگ چیه خیلی به ما کمک میکنه ، اینکه مرگ حیاتی در سرای دیگر است که حتی در آثار دوران ماقبل تاریخ زندگی بشر باور حیات در سرای دیگر پس از مرگ، مشهوده چه رسه به تعالیم ادیان آسمانی که تأکید بر آن دارد . و اینکه با مرگ تولدی دیگر آغاز می شود و سیری دیگر و .... اینکه مرگ هرگز به معنای نابودی نیست می تونه در تسکین درد ما را یاری دهد .

درک اینکه آنان که وفات یافته اند ، هستند ، اما در موقعیتی و در شرایطی که ظرف و دنیای مادی ما امکان رؤیت و ارتباط با آنان را نمی دهد ( آنان به فراخور وضعیت و اذنی که بهشون داده میشه ، ما را می بینند حتی با ما ممکنه بی آنکه خود بدانیم در ارتباط باشند ... که بحثهای مفصلی دارد و به این مجال نمی رسد و جای آن اینجا نیست ) . پس بدانیم هستند و سفری ( بی بازگشت به اقتضائات این دنیایی ) داشته اند به دنیایی دیگر ، گویی که از رحم عالم دنیا در عالم برزخ به دنیا آمده اند .

عزیزم بدان که کلاً انسان 6 عالم را یکی پس از دیگری طی می کند ، عالم ذر ، عالم صلب پدر ، عالم رحم مادر ، عالم دنیا ( که ما الآن هستیم ) ، عالم برزخ ، عالم آخرت ( نهایی ). و از هر کدوم از اینها در عالم دیگر متولد می شود ، از عالم ذر ، در عالم صلب پدر متولد می شود ( نطفه ) و از این عالم در عالم رحم مادر متولد می شود ( نطفه بسته می شود و بعد جنین می گردد و سیر تکاملی تا 9 ماه و ... ) و از عالم رحم در عالم دنیا متولد می شود ، و از عالم دنیا در عالم برزخ متولد می شود ، و از هرکدام از این عالم ها مرگی برای تولد در عالم دیگر پیش می آید . با این آگاهی آیا مفهوم مرگ متفاوت از آنچه ما نظر می کنیم نیست ؟ و آیا تولد ، بیش از تولدی که ما تصور کرده ایم ( از عالم جنینی به دنیا ) بیشتر نیست ؟ واقعیت اینه که چرا هست .

عزیزم مرگ آگاهی میگه برای تولد در عالمی دیگر فوت شدن از عالم موجود باید اتفاق بیافتد . با این وصف آرمان از اینجا غایب ( فوت ) شد تا بتواند در عالم دیگر متولد شود ، و این ، هم خواست خود او بوده ( بحث مربوط به عالم ذر و انتخابها و .... که جای بحثش اینجا نیست ) هم مطمئناً برای شما خیراتی دارد که در ادامه به آن اشاره خواهم داشت .

[فرشته مهربان]

چرا تألم پیش می آید ؟!

شدت تألم ورنج از فوت یک عزیز ، بسته به میزان وابستگی ماست ، هرچقدر این وابستگی بیشتر باشه ، جزع و فزع بیشتر خواهد بود ، و عدم مرگ آگاهی هم آنرا بیش از پیش می کند . و هرچقدر ما با این درک نسبت به اطرافمان بوده باشیم که هرچه هست ماندنی نیست ( همه چیز هالک است الا وجه الهی ) ، وابستگی خیلی کمتر می شود و همراه با انس با هرچیز ، امانت بودن و همیشگی نبودن آنرا مد نظر خواهیم داشت و این مانع وابستگی می شود . اما یک حد طبیعی برای تألم از روی دلتنگی و خلاء وجود آنچه نسبت به آن انس داشته ایم و از دست داده ایم ،از جمله عزیزانی که فوت می شوند ، هست که با داده ها و ذخیره های روحی تعدیل می گردد و در حد تعادل تا وقتی محدود ادامه می یابد و بیش از آن طبیعی و متعادل نیست ، مثلاً آثار داغدیدگی در روح و روان ( به میزان انس و نزدیکی فرد ) در حد نرمال تا 6 ماه طبیعی است و بیش از آن طبیعی نیست و باید به فکر چاره بود . پس درک همین خود در کسب آرامش کمک کننده است

احساس گناه :

در موقعیت عادی هم گاه وقتی کسی را از دست می دهیم که خیلی برایمان عزیز است، حتی اگر مسن باشد ، ممکنه احساس گناهی خفیف سراغ ما بیاید که نکنه .... ؟ و کمترین واگویه اینه که نکنه من لایق نبودم که او رفت و .... ؟ حال در مواردی مثل موقعیت شما ، بیشتر امکان احساس گناه هست ، شما به گونه ای و همسرت به گونه ای ، اگر به اصل تقدیر توجه کنید در خواهید یافت که حقیقت چیز دیگری است و می تواند این درک در زدودن احساس گناه کمک کند و البته اینجا نیازه شخص ثالث این یادآوری را داشته و فرد را از احساس گناه بیرون آورد مثلاً شما همسرت را و همسرت شما را ، یا دیگری هر کدام از شماها را .

[فرشته مهربان]

مرگ خردسالان :

می دانیم که بسته به نوع زندگی ( چقدر زندگی درست و انسانی بوده باشه و فرد درستکار باشد ) میزان شیرینی و تلخی مرگ و وضعیت بعد از مرگ فرد رقم می خورد .

خردسالان انسانهایی پاک و بی عیب و نقص هستند و وقتی از دنیا می روند ، فوت برایشان شیرین است ، شک نداشته باش که فرشته ها با لبخند و شیرینی آنها را بر میگیرند ، درست مثل مامای خوشرویی که وقت تولد نوزادی او را تحویل می گیرد و ورودش به این دنیا را به لبخندی مهمان می کند و نوید آمدنش را به مادر و پدر می دهد ، و .... وقتی از این دنیا هم عازم دنیای برزخ می شوند شیرین تر از وقت آمدنشان به این دنیا تحویل گرفته می شوند .

حدیثی می خوندم از معصومی که متأسفانه الآن حضورذهن ندارم از کدام معصوم علیهم السلام بود در مورد کودکانی که در کودکی از دنیا می روند ، که نقل به مضمون آن اینه : که " وقت رفتن پدر و مادرش از این دنیا ،فرزند خردسال از دنیا رفته آنها میزبان آنان خواهد بود ، و حتی امکان شفاعت پدر و مادر را به او می دهند " و این برای کسانی که فرزندی از آنان در خردسالی از دست رفته نویدی است . پس خوشا به سعادت شما .

پاداش :

همچنین پدر و مادری که فرزند خردسال از دست می دهند نزد خدا مورد توجه قرار می گیرند . شاید به خاطر سخت بودن داغ فرزند خردسال است ( که پاک و معصوم بودنش نوعی حزن خاص و احساس مظلوم بودن برای او در مرگ ، برای والدین پیش می آورد )
گاهی اینگونه از ما می گیرد ، امتحان می کند و صبرش راهم میدهد ( اگر گیرنده های ما دریافت کند ) و به پاس این صبوری و سربلندی در امتحان ، پاداشها در دنیا و آخزت می دهد .

[فرشته مهربان]

درس :

و دیگر آنکه ، درسهای این داغ ها را دریابیم و بهره ببریم . مثلاً مقاومت و ایستادگی و صبر .
فوت عزیزان می تواند ( اگر درست بیاندیشیم و بهره ببریم ) وسیله ای برای بالا رفتن صبر و مقاومت روحی و قدرت درک و تأمل و عقل محوری و ... در ما بشود .

مثلاً مطمئنم برای روزن عزیز و همسرش اگر در این واقعه صبوری پیشه کنند ، چنان رشدی پیش خواهد آمد که حتی در مواجهه با بعضی مشکلاتی که ممکنه دیگران را از پا در بیاره ، با آرامش و درایت برخورد خواهند کرد ، و یا برای دیگران سنگ صبور و راهنمای خوبی در جهت آموختن صبر در مصائب و مشکلات خواهند بود .

و نهایت اینکه :

قرآن کریم ، مال و فرزندان را زیور این دنیا می داند و محل آزمایش و امتحان ، یعنی وسیله امتحان هستند ، لذا عدم وابستگی به آنها ما را از امتحان وارستگی سربلند بیرون می آورد ، گاهی با گرفتن اونچه بیش از بقیه به آن وابسته و امید بسته ایم ، خود به ما راه میان بر می دهد برای موفقیت در این امتحان ( و مانع گرفتار وابستگی های رنگا رنگ دنیوی شدنمان می شود ) و این برای آنان است که مورد توجه خاص هستند . از نشانه هاش هم یک نوع بی رغبتی به همه چیز است بعد از واقعه پیش آمده ( مثل حال کنونی شما ) که اگر درست هدایت سود به وارستگی می رسد و اگر درست هدایت نشود به افسردگی سر می زند ، حال این هم فرصتی است که برای شما پیش آمده ، چه بهره ای از آن می برید؟؟ .

عزیز دلم ، اینها حرف دلی است که به زبانی الکن خواستم با تو نازنین داشته باشم .

مرا ببخش اگر طویل و خسته کننده شد .

برایت صبری زیبا و بهترین اجرها را از درگاه حضرت باریتعالی خواهانم

[روزن]

ممنونم فرشته مهربان، میدونم که همه میخوان به من کمک کنن، اما وقتی خودم همه چیز رو خراب کردم چی؟ امیدوارم برای هیچ کس این اتفاق نیفته، وقتی این روز می رسه انگار که آدم کر شده و هیچ حرفی رو نمی تونه بشنوه، فقط به یک چیز فکر می کنه و اون برگشت به عقبه همین..

[keyvan]

اما وقتی خودم همه چیز رو خراب کردم چی؟

تو چیزی رو خراب نکردی،باور کن، شرایط تو و همسرت و اتفاقی که برایتان افتاده را در نظر بگیر؛چه بسا من و یا سایر دوستان در این شرایط حتی توان مقابله با آنچه را که پیش آمده نداشته باشیم. باز هم میگوییم من به توان تو و قوی بودن تو ایمان دارم.

[محمدابراهیمی]

خانم روزن بهت تسلیت میگم
ما همه را در غم خو د سهیم بدان
خیلی متاسف شدم گریه گرفته

[فرشته مهربان]

ممنونم فرشته مهربان، میدونم که همه میخوان به من کمک کنن، اما وقتی خودم همه چیز رو خراب کردم چی؟ امیدوارم برای هیچ کس این اتفاق نیفته، وقتی این روز می رسه انگار که آدم کر شده و هیچ حرفی رو نمی تونه بشنوه، فقط به یک چیز فکر می کنه و اون برگشت به عقبه همین..

اصلاً اینطوری فکر نکن عزیزم

به خودت زمان بده ، نباید خودت رو با سرزنش و احساس ناتوانی و تصور خرابکاری تحت فشار قرار دهی . نازنین بهتره فشارها رو کم کم از روی خودت برداری نه اینکه بیفزایی .

اون حال طبیعی تو بوده ، قصد بی اعتنایی به همسرت رو که نداشتی ، مطمئن باش امید تو رو درک می کنه و داره زمان بهت میده که بهتر بشی .

اینکه دوستان هم توصیه کردند به همسرت نزدیک شو نباید استرس برات ایجاد کنه و از روی نگرانی عجله کنی . آرام باش و آرام آرام بهش نزدیک شو ، تا هر دو به هم کمک کنید که ترمیم احساس بشید و بهتر صبوری کنید ، قرار نیست خودت رو توی فشار قرار بدی .

آرام باش و آرام آرام باهاش حرف بزن . مهم اینه که درک کنی امید از درون در رنج و فشاره و بروز نمیده ، خود زبان بدنت این پیام درک رو میرسونه و آرام آرام به صورت کلامی هم بهش نزدیک خواهی شد .

عزیزم ، آرام باش ، آرام آرام .......... آرام آرام

نگران هیچی نباش همه چیز درست میشه . به خدا توکل کن .

.

[lord.hamed]

دختر و پسر جوان با هم ازدواج کردند و زندگی رو با تمام مشکلات ادامه دادند و سعی کردند به هم کمک کنند .

خدای رحمان ، همیشه در ازدواج کمک حال بندگان است و این بار نیز لطفش شامل حال این دو جوان هم شد .

بعد از مدتی بچه دار شدن و زندگی رنگ و بوی دیگری به خود گرقت .

مرد شوق عجیبی داشت چون پدر شده بود و مادر همچون یک قوی زییا در کنار فرزندش بود . ( این یود هدیه (امانت )خداوند برای ازدواجشان )

زندگی همچنان سپری می شد ....................

.................................................. ......................

.................................................. .................................


تا روزی برای پسرک این خانواده اتفاقی افتاد و پسرک در جلوی چشمان مادر جان سپرد ...........

......................................
..........................................

مرد از کار برگشت و سراغ فرزند را از مادر بچه گرفت .

* آن زن الهی گفت : ببین مرد خداوند امانتی را به ما داده بود حال آن امانت را از ما پس گرفت .


تسلیت .

راستی یادم رفت بگم هر چند منتقدین من میخوام بیشنر بشن :

* حیوانات میمیرند ! انسان ها از دنیا میرن ! *