دوستاان گرامی سلام
هم تالاری های عزیز سرگذشت من رو طی تاپیک " آیا کارم درست بوده یا ....؟؟؟؟؟؟ " مطالعه کردن.( خودم 27 ساله ، شاغل ---- طرفم 20 ساله – دانشجوی ترم 5 کارشناسی )
الان هم مراحل شناخت و آشنایی فعلا در حد مذاکره و انشاالله با نظر مساعد خانواده طرفم ، در آینده به حالت برخورهای روزمره حضوری ادامه پیدا خواهد کرد .
مسلما اینکه طرفین بحث ( دختر و پسر ) حائز کلیه شرایط ایده آل بالقوه یا بالفعل طرف مقابل باشن در حد محاله و انتظاری نا بجا و نا معقول هستش .حال با توجه به شرایط موجود :
بنده طی گفتگوهای انجام گرفته تا به حال یه سری محاسن و یه سری معایب در ایشون دیدم و مسلما ایشون هم همینطور.
محاسن ایشون:
1- صداقت و سرراست بودن کامل و بیان کردن شفاف و صریح دیدگاه ها بدون در نظر گرفتن مصالح احتمالی.
2- پاکی و پاکدامنی کامل و نداشتن هیچ رابطه خارج از چارچوب حتی در حد کم.
3- داشتن دیدگاهها و شرایط تقریبا تا 85 الی 90 درصد مشترک با بنده در زمینه های اجتماعی ، مذهبی ، فرهنگی ، اقتصادی ، حتی سیاسی و ورزشی و .....
4-سنخیت و هم شرایط و هم طبقه بودن خانواده های دو طرف از بابت اکثر شرایط مذکور در بند 3
5-............
و اما معایب ایشون ( البته از دید بنده ):
1- نداشتن هدفی والا و ایده آلهایی بالقوه یا بالفعل و عدم تلاش در راستای آنها و اعتراف صادقانه به آن .( هدف خاص و متعالی ای در زندگی شخصی شون ندارن )
2- عدم هدفگذاری لازم واسه خود در آینده و کم کاری وضعف و عدم داشتن انگیزه و پشتکار لازم در هدف گذاری و موارد مربوطه.
البته نظرشون اینه که چنانچه در مسیر یه هدف مشخص قراربگیرن ( از طریق مثلا والدین یا همسر آینده )، موفقیت خوبی می تونن بد ست بیارن ( یعنی مسیر رو بخوبی طی می کنن . )
آیا من زیادی ایده آلیست هستم و شرایط سنی و اقتضائات سنی طرفم رو در نظر نمی گیرم ؟
آیا انتظارات من از ایشون بعنوان یه دختر 20 ساله خیلی بالاست ؟( از ایشون لنتظار دارم که مثل یه دختر با تجربه و پخته بالای 25 ساله باشه و ایده آلهای ذهنی متعالی ای متصور باشه ؟
آیا بیش از حد بر جنبه منطق پافشاری دارم و احساسات رو بطور کامل از یاد بردم؟؟؟؟؟؟؟
یا ..........؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ ؟
ممنون میشم از ارائه نظراتتون.
علاقه مندی ها (Bookmarks)