تفاهم-همزيستي يا ...

[ahd1355]

با سلام
من و همسرم به واسطه وجود 8 سال اختلاف سن با هم خيلي مشكل داريم ما چون دختر خاله پسر خاله هم كه هستيم شايد بيشتر اون همش فكر ميكنه كه من اونو زياد دوست ندارم البته توي اين مدت نتونستم اونو قانع كنم كه سخت اشتباه ميكنه تازه توي هرجا هم كه ساكن ميشيم يه مدت با همسايه ها خيلي خوبه ولي بعدش قهر ميكنه و ...
نميدونم با اينكه 25 سال سنشه ولي عين بچه هاست -ما يك بچه 6 ساله هم داريم-تا از فاميلاش حرفي ميزني زود جوش مياره و بعدش منو اينقدر عصباني نميكنه تا مجبور بشم روش دست بلند كنم - خدا ميدونه آن لحظه از خودم متنفر ميشم- ولي تنها تو اين حالته كه آروم ميگيره
الان هم كه طبقه بالاي خونه پدرم رفتيم اين امر تشديد شده نميدونم با چنين زني چطور رفتار كنم - اگه ميگيد محبت (خيلي بهش محبت ميكنم)ميگه همش دروغه
متاسفانه فاميل يا پدر و مادر درست حسابي هم كه نداره-ولي طاقت حرف شنيدن در مورد اونا رو هم نداره-
بعضي وقتها باور كنيد راضي نيستم خونه برم( با اينكه من خيلي آدم مقيدي هستم)
از نظر امكانات زندگي هم مهيا است-
شما بگيد چه كنم

[پرناز]

خانمتونو ببرید مشاوره .

[yasmin44]

نه فکر نمیکنم به واسطه این 8 سال اختلاف باشه.به نظر من هم یه مشاوره برین
موفق باشید

[baby]

عهد عزیز
این موضوع متاسفانه تو ازدواجهای فامیلی هست.
یه توصیه تا خیلی دیر نشده ، پای پدر ومادراتون رو به دعواهای خودتون باز نکنید. (اختلاف شما دوتا باعث میشه اختلاف فامیلی بوجود بیاره و موضوع شما رو پیچیده تر میکنه)

دوم اینکه در اولین فرصت از خونه پدریتون به محل دیگه نقل مکان کنید. هزینه اش هر چه باشد و هرجور بخواید تهیه اش کنید ارزشش رو داره.

"تا از فاميلاش حرفي ميزني زود جوش مياره و بعدش منو اينقدر عصباني نميكنه تا مجبور بشم روش دست بلند كنم"
حالا چرا میخواید از فامیلاش که فامیلهای شما هم میشن حرف (بد گوئی ) بزنید ، در اینکه جوش بیاره و عصبانی بشه حق داره و شما باید اونو درک کنید ، به خودتون مسلط باشید و با خودتون عهد ببندید که به هیچ وجه روش دست بلند نکنید.

فراموش نکنید پدر ومادرش ( که حالا به زعم شما شدن نادرست و نا حسابی) سالهاست که خاله و شوهر خاله شما هستن

[بهشت]

هشت سال اختلاف سن زیاد نیست که.
کی بزرگتره؟ هر کدومتون چند سالتونه؟ چرا فکر می کنید که علت اختلافتون اینه؟

شما که دخترخاله پسرخاله بودید مگه از اخلاقشون خبر نداشتید؟ چرا باهاشون ازدواج کردید؟
اگه بعد از ازدواج اخلاقشون تغییر کرده حتما شرایطی باعث شده که لازمه در موردش صحبت کنید.

به هر حال باید بیشتر بنویسید تا بشه راجع بهش حرف زد.
منتظریم

[نیلا]

سلام دوست خوبم به تالار همدردی خوش اومدید
رابطه خانومتون با زن های همسایه یه مسئله نقریبا عادیه از قدیم گفتن دوری و دوستی من هر کی رو دیدم که با همسایه هاش جون جونی میشه بعدا می بینم که رابطه شون به هم می خوره ولی خوب این مشکل خانوم شماست و بذارید خودش به نتیجه برسه چون به هرحال تاثیری تو زندگی شما نداره بذارید خودش به رابطه هاش با دیگران شکل بده
در مورد انتقاد از پدر و مادر اینو بدونید حتی اگه پدر و مادر کسی بلانسبت قاتل هم باشن کمتر ادمی پیدا می کنید که بتونه راحت از پدر و مادرش دل بکنه و اگه کسی انتقاد کنه جبهه نگیره من خودم هم زنم مشکلات خانواده مو می دونم اما هرگز دوست ندارم همسرم در انتقاد از خانوادم پا فراتر بذاره و ترجیح می دم بخاطر من بهشون احترام بذاره متاسفانه چون شما فامیل هستید چیزهایی رو از خانواده هم میدونید که نباید بدونید ( هر خانواده ای رازهایی برای خودش داره ) ولی خوب این امتیاز رو دارید که هر چی باشه خاله شماس و همخون شما و سعی کنید اختلافات خانوادگی داماد و عروس و مادرشوهر و ... تو زندگیتون وارد نکنید و در مرحله اول روی زندگیتون زوم کنید و در مراحل بعدی به حل این اختلافات بپردازید
گفتین که چون دخترخاله پسرخاله اید همسرتون باورش نمیشه شما دوستش دارید، یعنی چی می شه بگید چه ارتباطی داره
دوست عزیزم با وجود اطلاعات کمی که دادید حدس های من اینطورین :
1- شما شاید به سبک خودتون محبت می کنید به خانومتون ولی باید با اخلاق و روحیات خانوم ها و تفاوت های زن و مرد بیشتر اشنا بشید و طوری محبت کنید که پیامتون به ایشون برسه ، پیامی که می گه دوستت دارم!
2- شاید انتقادات شما از خانواده ایشون باعث میشه ایشون فکر کنن شما از ازدواجتون ناراضی و پشیمونید و در نتیجه ایشون رو دوست ندارید به هر حال خانوم ها برداشت متفاوتی از کارها و حرف های آقایون دارن
3- مهم ترین و حیاتی ترین بخش زندگی برای یک زن محبته ، اگر از لحاظ مادی همه چی داشته باشه و لی در محبت همسرش شک کنه هیچ چیزی براش ارزش نداره شاید همین احساس خانومتون روش تاثیر بد می ذاره و ایشونو حساس و عصبی می کنه ( من خودم این وضعیت رو داشتم تو زندگیم )
پس هدف اول: بررسی راههای که طوری بهش محبت کنید که باورش بشه و محبت هاتونو احیانا با انتقاد های زیادی و .. خنثی نکنید ، موفق باشد

راستی منم موافقم که به هر ترتیبی شده خونه تونو سوا کنید خانومتونو بردین خونه مادرتون و اونجا دارید از پدر و مادرخانومتون بد می گید؟ برای یک زن شرایط جالبی نیست دوستم

راستش فکر نمی کنم تو جامعه ما 8 سال اختلاف سنی خیلی زیادی باشه و مشکل ایجاد کنه فاصله سنی من و نامزدم هم 8 سال هست ولی خوب مشکل ما سر این مسئله نیست یعنی زیاد مشکل زا نمی تونه باشه اتفاقا شما که بزرگتری درایت بیشتری از خودت نشون بده
می بخشید ولی تحت هر شرایطی کتک زدن یک زن راه درستی نیست این صحنه ها رو بچه تون هم میبینه لابد، این نشون می ده شما هم روی احساسات و رفتار خودتون زیاد کنترل ندارید مگه کتک می خورید که کتک می زنید؟

[ahd1355]

دوستان خوبم كه با حرفهاتون داريد منو راهنمايي ميكنيد بهتر بيشتر توضيح بدم:
1-چرا ما با هم زندگي ميكنيم-براي اينكه پدر و مادر من تاه يك سالي است كه تنها دختر-داماد و نوه هاي عزيزشون رو از دست دادند بنا براين من مجبور شدم تا خونه كلنگي رو بكوبم و يه سه واحدي بسازم تا كمتر احساس تنهايي بكنند.
2-متاسفانه همسرم فرد بسيار زود جوش است و با كوچكترين حرفي علم شنگه بپا ميكنه-حرفايي كه اصلا" ارزش فكركردن بهشون هم ندارند.
3-دادو بيداد راه انداختن و كينه بيش از حد گرفتن و عكس العمل سريع از خود نشان دادن از خصوصيات همسرم است
4- من و خانواده ام الان از نظر روحي شرايط مساعدي نداريم آيا اين رواست كه همسرم با اين رفتار هاش مارو برنجونه؟
5- متاسفانه خانواده همسرم تا بشنوند كه ما با هم مشكل داريم فكر ميكنيد چه ميكنند؟(علم شنگه-كه تو دختر مارو اذيت ميكني)در صورتيكه هم از نظر مالي هم از نظر تحصيلي هم از نظر فرهنگ خانوادگي به مراتب پايين تر از ما هستند ولي خدايي يك بار به رخشون نكشيدم شايد تا بحال يكبار هم نشده من در مورد خونوادش باهاش صحبت كنم(مثلا" زن برادرش چند ماه پيش طلاق گرفت و رفت ولي من بعد از چند ماه فهميدم و حتي نپرسيدم كه علتش چه بود؟) هميشه ميگم به من ربطي نداره كه چطور هستند اصل كار خود همسرم است
6-البته اينوبگم كه متاسفانه پدر منم بعضي وقتها حرفايي رو كه نبايد بزنه به زبون مياره و همسرم همش فكر ميكنه كه ما از اول اونو نميخواستيم ؟!!!!
7-خواهش ميكنم يه مشاوره خوب به من معرفي كنيد.

[ahd1355]

[lonely sky]

دوست عزیز من متاسفانه مشاوری نمی شناسم که به شما معرفی کنم ولی چیزهایی که به ذهنم می رسد را برایتان می نویسم شاید که کارساز شود:
1- ظاهرا شما فقط دارید همسرتان را محکوم می کنید ولی به دنبال علت بدخلقیهای او نیستید!
2- شما به هر نحوی می خواهید که همسرتان دست از رفتارش بکشد ولی ریشه رفتارش را نمی دانید!
3- عادت کرده ید که هر وقت خواستید ساکتش کنید خشونت به کار ببرید و چون یکبار جواب گرفته اید این روش رابهترین راه حل می دانید!

برادر گرامی من چند سوال دارم که خودتان صادقانه به آن پاسخ دهید:
- آخرین باری که مهربانانه از همسرتان بابت مواظبت از فرزند و رسیدگی به امور منزل قدردانی کردید کی بود؟
- آخرین باری که دست یا پیشانی او را در حضور فرزندتان یا مادرتان یا شخص دیگری به نشانه قدردانی بوسیدید کی بود؟
- آخرین باری که در حضور خانواده خودتان از دستپخت یا خانه داری وی تعریف نموده و سپاسگذار بودید کی بود؟
- هرگز از اداره و در ساعت استراحت با وی تماس گرفته اید که بگویید دلتنگش شده اید؟
- آخرین باری که برایش یک کارت قددانی کوچک و زیبا با دستخط خود و یک جمله قدردانی کوچک نوشتید کی بود؟

من کاملا درک می کنم که در دنیای پر استرس امروزه فکر کردن به این موارد سخته ولی باور بفرمایید شاید ریشه خیلی از کج خلقیهای همسرتان در رفتار شما بوده است.

اگر واقعا زندگی خود را دوست دارید یک پیشنهاد برایتان دارم:
فردا که از اداره به خانه برمی گردید یک دسته گل با یک کارت کوچک تهیه کنید و با همسرتان تماس بگیرید و به وی بگویید برای یک گشت کوچک در شهر آماده شود.
فرزند را به خانه مادرتان بسپارید تا چند ساعتی از وی نگهداری کنند.
گل را روی صندلی ماشین بگذارید.
از وی بپرسید که دوست دارد به کجا بروید؟ هر چیزی که پیشنهاد داد بپذیرید و در ضمن گشت و گذار علت کج خلقیها را بپرسید.
مثلا بگید: مدتیه به تو بی توجهی کردم و نمی دونم ته دلت چی می گذره به نظر می رسه یه چیزی داره عذابت می ده و به من نمی گی!
مواظب باشید که هر چیزی گفت فقط گوش می دهید و جبهه نمی گیرید، در مورد خانواده تان، مادرتان، خواهرتان یا پدرتان هر چیزی که گفت فقط گوش می کنید و گاهی سر تکان می دهید و گاهی هم بگید درک می کنم.
می دونم این کار خیلی خیلی خیلی سخته ولی لازمه که ایشون تخلیه شود.
بعد می تونید خیلی مهربانانه بهش بگید: من که نمی تونم اخلاق اونها رو تغییر بدم، شما خانمی، شما کوتاه بیا.
در همین حد.
بعد نتیجه را به ما هم بگید.
موفق باشید دوست گرامی.

[ahd1355]

دوست بسيار خوبم كه خوب راهنمايي كردي ولي چند نكته ديگه رو بايد برات بگم:
1- من اگه براي همسرم فرضا" هديه اي نخرم ميگه چرا مثلا" روز زن هديه برام نخريدي؟ من ارزش يه شاخه گل هم ندارم؟ و اگر بخرم فكر ميكنيد چه ميگويد خواهد گفت: اين ديگه چيه خريدي مردم براي زناشون فلان چيز ميخرند و تو ... بنابراين انگيزه اي براي خريدن هديه در من وجود ندارد.
2- جانبداري بش از حد از فاميلهايش به رغم اينكه بي حر متيهايي در حق من داشته اند مثلا" باجناق بنده آبدارچي يك شركت است و من معاون يك شركت منتها آنها دوست دارند نگرش ما هردو يكي باشد اون دنبال سيگار و ... و من پاك و مبرا...
3-هر گاه خواستم با همسرم صحبت كنم هميشه داد و بيداد راه مي اندازه به نحوي كه همه متوجه جرو بحث ما بشوند و استدلالش اين است000 چهار ديواري اختياري000
4-اگه به پدر يا مادرش بگويم دخترتان چنين است اولين چيزي كه به ذهنشان ميرسد اين است طلاق