با سلام و احترام بسيار
همچنين با تشكر از اين حس دلسوزي خالصانه شما . مطالب ذيل را من جسارتا، سعي مي كنم صريح عرض كنم تا مطلب را دقيق برسانم.
مسائل هر خانواده به خود آن خانواده مربوط مي شود. و مداخله به هر نحوي منجر به آسيب پذيري بيشتر آن خانواده مي شود.
بالاخره اين برادر زاده شما، پدر دارد، مادر دارد، نامادري دارد...
آنها هم اختيار زندگيشون را دارند.
شما نمي توانيد دايه دلسوزتر از مادر باشيد و در زندگي آنها اعمال نظر كنيد.
اين حس مهربانانه و دلسوزانه شما قابل ستايش هست. شما به عنوان يك عمه مهربان مي توانيد آغوش گرمتان را هميشه برايش داشته باشيد.
اما به او هم بايد ياد بدهيد كه حرفهاي درون خانواده را بيرون نياورد و به شما نگويد.
اگر خواستي راهنمايي كنيد،مي توانيد او را ارجاع دهيد به يك نفر درون خانواده.
مثلا مادرش، يا پدرش يا حتي نامادريش.
اينطوري تعامل پايدار تري درون خانواده ايجاد مي شود، تا اينكه هر كس بر اساس آگاهي و مهارتهايش شيوه ها متفاوتي با اين بچه پيش بگيرد.
خلاصه:
1 - بهترين كار اينست كه شما اقدام مستقيم و مداخله اي در زندگي بردار زاده خود نداشته باشيد.
2 - صرفا به عنوان يك عمه مي توانيد با او ارتباط مهربانانه داشته باشيد و از او بخواهيد كه مسائل خانواده را بيرون از خانواده نياورد و با والدينش در ميان بگذارد.
3 - اگر باز هم احساس مسئوليت شما ارضاء نشد،مي توانيد به پدرش پيشنهاد بدهيد به خاطر فشاري كه روي فرزندش هست،(و ناگزير به مطرح كردن آن در بيرون خانواده هست)، با مراجعه به مشاور خانواده نحوه ارتباطات درون خانواده اش
را بهينه كند.
===========
پاورقي:
دوستان توجه كنند، اگر دسترسي به انجمني براي عموم فراهم نيست حتما دلايلي داشته است. در چنين مواقعي از ارسال سئوال در ساير انجمن ها خودداري فرمايند.
اين تاپيك به انجمن مشاوره كودك انتقال مي يابد.
علاقه مندی ها (Bookmarks)