تردید در ازدواج با بیمار مغزی

[marziyehh]

من با پسری آشنا شدم که 4 سال از من کوچکتر هستند و بیماری سرطان مغزی دارند خیلی بهم وابسته شدیم ولی او فقط 2تا3سال دیگه زنده هست.من چیکار کنم نه می تونم ازش دل بکنم که با کس دیگه ای ازدواج کنم نه می تونم باهش ازدواج کنم یعنی خودش حاضر نمیشه من حتی حاضرم ازدواج کنیم .من 29 سالمه باید ازدواج کنم دیرشده .

[flag]

به نظرم باید با خودت بشینی و فکر کنی که چقدر دوسش داری و واسه چی دوسش داری
اینکه با همچین ادمی ازدواج کنی تو داستانا اتفاق میفته،که اونقدر عاشقش باشی که تمام زندگیتو توی این چندسالی که زندست خلاصه کنی و عشق بورزی.
ولی حس میکنم در مورد شما همچین چیزی نباشه،چون خودتم نوشتی حس وابستگی داری.
بهتره رابطتون کم کم ،کاهش بدید،(طوریکه هیچکدومتون اذیت نشین)و در صورت جور شدن موردی واسه ازواج راحت با وجدان راحت برید سراغ زندگیتون .

[sisili]

سلام دوست عزیز
حس نوع دوستی شما قابل تقدیره اما اگه ایشون بیماری هم نداشت 4 سال از شما کوچکتره و اینجاش ایراد داره چه برسه که بیمار هم هستن تا به حال فکر کردید زن بیوه در جامعه ما چقدر سختی می شکه و اذیت می شه؟ هر چند که هیچ کدام از ماهایی که با فرد سالم زندگی می کنیم هم نمی تونیم مطمئن باشیم که تا اخر عمر با همیمو اما عقل سلیم حکم می کنه که شما با فردی سالم زندگی و شروع کنید
واقعا این نوع ازدواجها در داستانهاست.
بهتره دنبال فرد بهتری باشی با شرایط بهتر.
البته طوری باید ازش جدا بشی که اونم اذیت نشه و بیماریش تشدید نشه.
بهتره با توجه به سنتون با دید باز و منطقی از بین خواستگارن بهترین و انتخاب کنید.
[size=large]اللهم الشفع کل مریض[/size]

[فرشته مهربان]

marziyehh عزیز

شما احساسی شدید ، روند عاقلانه همان چیزیه که آقا پسر گفتند ، این که شما دنبال زندگی خود بروید .

دوست عزیز ،

عنوانی مناسب برای تاپیکتان انتخاب نموده در پست بعد ارسال کنید تا جایگزین عنوان کنونی شود .

[darya1389]

اگه راضی به ازدواج نیست پس چرا مانع خوشبختیته؟
بهتره به زندگیت برسی ورابطه روکم کنی!
یا اگه دوسش داری ازخودت بگذری
تصمیم باتوئه
دریا

[marziyehh]

با تشکر از همه دوستان
اگر من ازش جدا بشم خودم هیچ. من که نمیتونم فراموشش کنم.میتونم با کس دیگه ای زندگی کنم؟ولی اون این چند سال چطوری به زندگیش ادامه بده؟بدون من براش زندگی سخته.من چی میتونم بهش بگم؟

[flag]

با تشکر از همه دوستان
اگر من ازش جدا بشم خودم هیچ. من که نمیتونم فراموشش کنم.میتونم با کس دیگه ای زندگی کنم؟ولی اون این چند سال چطوری به زندگیش ادامه بده؟بدون من براش زندگی سخته.من چی میتونم بهش بگم؟

هم میتونی فراموشش کنی
هم اون میتونه ادامه بده زندگیشو
بهش میگی ادامه رابطه عاقلانه نیست
البته اینو یهویی نگو،بذار کم کم خودش میفهمه(باکم کردن رابطه)

[ثمین1360]

سلام مرضیه جان

واقعا برای اون آقا پسر وشما متاسفم با شنیدن این حرفها خیلی ناراحت شدم ......امیدوارم خدا شفای همه مریضها واون آقا رو بده....

عزیزم علاوه بر مورد مریضی اون آقا شما با آقا پسره اختلاف سنی دارید کم هم نیست....راستی شما گفتین اون اقا هم راضی نیست به این رابطه اگه واقعا این جور باشه شما نباید بیشتر از این ادامه بدین ومی تونین دلیلشو اختلاف سنی که بینتون هست بگید طوری که مراعات ایشون رو هم بکنید تا بیشتر از این اوضاع روحیش بدتر نشه .....

بیشتر از این چیزی واسه گفتن ندارم ولی بازهم از خدا شفای همه مریضا رو می خوام

[marziyehh]

جدا شدن برام خیلی عذابه.بیشتر نگران اون هستم که تا آخر عمرش تنهامیمونه.دارم عذاب میکشم.اون تمام معیارهای منو بجز سن رو داره.

[خیلی تنها]

دوستان نظر خودشون رو اعلام کردند ؛ اما شما روی حرفتون مقاومت می‌کنین | در نهایت ، تصمیم گیرنده شما هستید و ما فقط نظر شخصی میدیم
چرا خودتون رو با تأکید سن بالا ، تحت فشار قرار میدین؟
چرا ترحم میکنین؟
چرا میخواین خلاف خواسته‌ی اون آقا رفتار کنین؟ (مطمئن باشین اون آقا اگه چنین درخواستی داشته اند ، اصلاً از این کار شما که اسمشو شاید از خود گذشتگی بذارین خوشحال نخواهند شد)
و...

*واقعاً دلیلی نداره توی این شرایط خودتون رو تحت فشار قرار بدین و به احساسات بپردازین ؛ در این شرایط تا میتونین فقط فکر بکنید و از احساساتی شدن بپرهیزید

موفق باشین

برای اون دوست عزیزمون هم آرزوی سلامتی دارم (خیلی ناراحت شدم)