بررسی راه حل طلاق

[tarane.h]

سلام دوستان
این تاپیک را باز کردم چون فکر می کنم پاسخ هایی که در بعضی تاپیک ها می دیدم نیاز به اصلاح داره.
من چندتا از تاپیک های مربوط به اختلافات زناشویی را خوندم که یکی از طرفین به شدت در رابطه اسیب دیده بود و طرف مقابل همچنان به رفتار نادرستش و بی عدالتی ها ادامه می داد.
ولی دوستان در پاسخ تنها فرد اسیب دیده را تشویق به محبت و ابراز علاقه و تغییر در رفتار دعوت می کردند.
راه حل طلاق را بدترین راه و زندگی بعد از طلاق را خیلی سیاه و سخت تر از زندگی مشترک عذاب اور می دونستند.
البته من هم مثل همه دوستان موافقم که طلاق اخرین راه حله و برای چنین تصمیمی باید مسائل زیادی بررسی بشه ولی این اخرین راه حل در مواردی خیلی بهتر از ادامه زندگیه.
در مواردی که طرفین اشتباهاتی کردند و با تغییر در رفتار میشه زنگی را بهتر کرد طلاق پیشنهاد مناسبی نیست ولی چرا وقتی میبینیم که یکی از زوج ها هیچ پایبندی به ازدواج نداره هم طلاق را اشتباه می دونید؟
این درسته که ما نمی تونید طلاق را قاطعانه به مخاطبی که شناخت دقیقی نداریم پیشنهاد کنیم ولی باید گزینه طلاق را هم به عنوان یکی از انتخابها و راه حل ها برای مخاطب قراربدیم.
اینکه دائما از نگاه تلخ جامعه به طلاق بگیم و فرد را از طلاق برحذر کنیم یعنی فرد را محکوم به اسارت دونستیم و فکر می کنیم هیچوقت فرصت جبران اشتباهش را در انتخاب همسر نداره.
مسئله دیگه ای که زیاد دیدم اینه که فرد قربانی که دائما در حقش بی عدالتی میشه را مقصر می دونیم که کاستی از توه که این شرایط بوجود اومده.(به خصوص در موارد خیانت.)
آیا این دیدگاه و اینگونه قضاوت کردن عادلانه است؟

[ani]

ترانه به نکته خوبی اشاره کردی و اتفاقا با یکی از دوستان تالار در مورد همین مسئله بحث می کردیم .

من کاملا با شما هم نظر هستم . اما فاکتورهایی هم هست که در آنها باید با احتیاط وارد بحث شد و گزینه صبر و زمان کارایی پیدامی کند .

اما در یک زندگی که یکی از طرفین به هر ترتیب و با هر انگیزه ای دست به اشتباهات مختلف می زند و زندگی را سراسر حق شخصی وانحصاری خود می پندارد و زندگی زناشویی و اصول و مبانی اولیه در آن نادیده گرفته می شود و فرد تمایلی هم به اصلاح ندارد و تمام خواستهای طرف مقابل در خواستها ی دیگری به جبر حل می شود گزینه ی طلاق بسیار سازنده و پویا ست . چرا که فرد می تواند به جای اتلاف وقت خود و در جا زدن و گندیدن در زندگی در جای دیگری مفید واقع شود .

این ترس و احتیاط یک نوع اپیدمی فرهنگی است . ( به نوعی حرف مردم - مردم چی می گویند !!!)

[بالهای صداقت]

سلام دوستان
با عرض سلام
این تاپیک را باز کردم چون فکر می کنم پاسخ هایی که در بعضی تاپیک ها می دیدم نیاز به اصلاح داره.
من چندتا از تاپیک های مربوط به اختلافات زناشویی را خوندم که یکی از طرفین به شدت در رابطه اسیب دیده بود و طرف مقابل همچنان به رفتار نادرستش و بی عدالتی ها ادامه می داد.
ولی دوستان در پاسخ تنها فرد اسیب دیده را تشویق به محبت و ابراز علاقه و تغییر در رفتار دعوت می کردند.
از این جمله ای که نوشتی مشخص میشه همین فرد اسیب دیده به تالار مراجعه کرده نه اون کسی که اشتباه کرده
خوب این شخص آسیب دیده اگر می خواست و تصمیم داشت که طلاق بگیره نمیو مد اینجا مشاوره بگیره که آیا تصمیم درست هست یا نه پس یعنی هنوز تصمیم قطعی نگرفته هست و تردید داره
راه حل طلاق را بدترین راه و زندگی بعد از طلاق را خیلی سیاه و سخت تر از زندگی مشترک عذاب اور می دونستند.
فکر می کنم این طرز فکر کسانی هست که دقیقا توی این شرایط هستند و احساساتشون رو دقیق و درست بیان می کنند و گرنه من خودم به شخصه ندیدم مشاوران تالار جای شخصی تصمیم بگیرند که ایا به زندگی مشترک ادامه بده یا نه طلاق بگیر

البته من هم مثل همه دوستان موافقم که طلاق اخرین راه حله و برای چنین تصمیمی باید مسائل زیادی بررسی بشه ولی این اخرین راه حل در مواردی خیلی بهتر از ادامه زندگیه.
در مواردی که طرفین اشتباهاتی کردند و با تغییر در رفتار میشه زنگی را بهتر کرد طلاق پیشنهاد مناسبی نیست ولی چرا وقتی میبینیم که یکی از زوج ها هیچ پایبندی به ازدواج نداره هم طلاق را اشتباه می دونید؟
کسی فکرنکنم گفته باشه طلاق اشتباه هست حتی خدا هم با اینکه طلاق را بد عنوان کرده ولی اون رو حلال کرده تا اونجایی که من هم توی این انجمن و مسائل افراد مطالعه کردم و یا نظر هم دادم با در نظر گرفتن شرایط توصیه شده که اگر تصمیم به طلاق دارید شرایط رو برای خودتون ایجاد کنید وتا کمترین آسیب رو ببینید
طلاق هم راه حلی هست راه حلی که مثل بقیه راه حل ها باید ابتدا اون رو سنجید بررسی اش کرد و بعد انتخابش کرد نه اینکه با کوچکترین مسئله ایجاد شده اصل قضیه را پاک کرد
این درسته که ما نمی تونید طلاق را قاطعانه به مخاطبی که شناخت دقیقی نداریم پیشنهاد کنیم ولی باید گزینه طلاق را هم به عنوان یکی از انتخابها و راه حل ها برای مخاطب قراربدیم.
اینکه دائما از نگاه تلخ جامعه به طلاق بگیم و فرد را از طلاق برحذر کنیم یعنی فرد را محکوم به اسارت دونستیم و فکر می کنیم هیچوقت فرصت جبران اشتباهش را در انتخاب همسر نداره.
مسئله دیگه ای که زیاد دیدم اینه که فرد قربانی که دائما در حقش بی عدالتی میشه را مقصر می دونیم که کاستی از توه که این شرایط بوجود اومده.(به خصوص در موارد خیانت.)
کسی اینجا شخصی رو مقصر نمی دونه اصلا در این تالار من تا حالا برنخوردم به اینکه کسی به دنبال پیدا کردن مقصر باشه؟!
بلکه همه سعی و تلاش می کنند علت مشکل را پیدا کرده تا اون مشکل رفع بشه
مسلما دختر و پسری که با هم یه روزی ازدواج کرده اند همدیگر را دوست داشته اند و علاقه ای بینشون بوده یعنی اون دختر بهترین برای پسر بوده و پسر هم بهترین برای دختر در اون شرایط
ولی بعد از گذشتن مدتی این به مشکل برخورده اند حالا اعتیاد- خیانت- دست بزن- دخالت های خانواده ها- همه این ها بعد از ازدواج ایجاد شده و یا بعد از عقد که در دوران نامزدی بیشترین سفارش این هست که دقیق بررسی کنید و عاقلانه تصمیم بگیرید نه از روی احساس
وقتی زندگی مشترک شروع می شود و کم کم مشکلات نمودار می شوند اینجاست که اگر بدون حل مشکل زن و شوهر از هم جدا بشوند درسته که طلاق ایجاد شده و هر کدوم می توانند به راحتی زندگی جدیدی رو شروع کنند ولی چون مشکل اصلی حل نشده دوباره برای هرکدام امکان به وجود آمدن مشکل پیش می آید
آیا این دیدگاه و اینگونه قضاوت کردن عادلانه است؟

در مورد اینکه آیا این دیدگاه عادلانه هست یا نه باید گفت در این تالار بیشتر بر روی خودشناسی و سرمایه گذاری روی خویشتن بحث شده و تاکید گردیده از هر نظر خودتان را مستقل و بدون وابستگی بسازید و نیز هزینه هر تصمیمی را هم شخصا پرداخت کنید

موفق باشید
بحث بسیار جالب و خوبی بود انشاالله که همانند آنی سایر صاحب نظران هم در این تاپیک شرکت کنند

[پندار]

بی شک زمانهایی در زندگی زناشویی اتفاق می افتد که آنقدر غصه دارتان می کند که به طلاق فکر می کنید.

دوام زندگی زناشویی یکی از سخت ترین کارهایی است که هر انسانی در طول عمرش با آن روبرو می شود. هنگامیکه یک رابطه، طوفانی می شود، ممکن است طلاق، راه حلی خوب برای حل مشکل به شمار رود، و این مورد حداقل یک بار به فکر زوج هایی که، درگیر این مسأ له هستند، می رسد.
طلاق راحلی، خشونت بار است برای حل موردی که از راههای دیگری بر آن فائق نیامده اید.
ماندن در يک زنـدگي زناشويي بي عشق مخمصه اي غير قابل تحمل است، امـا بـه ايـن مـعنـا نيست که حتماً چنين زندگي بايد به طلاق منجر شود.

اما هر انسان عاقلی قبل از اينکه سريعاً به سراغ آسان ترين راه حل برود و براي طلاق تصميم گيري کند، بايد اطمينان حاصل کند که کاملاً منطقي درمورد اين تصميم فکر کرده است.

ماندن در يک ازدواج بي عشق و تصميم گرفتن درمورد اينکه طلاق بگيريد يا نه فقط بر مبناي اين واقعيت، سوء استفاده از فرصت است.

وقتي درمورد طلاق تصميم مي گيريد، اين فرصت از نظر فردي خيلي در شما رشد ميکند،

: قبل از اينکه به سراغ طلاق برويد،

1- اول اطمينان يابيد که واقعاً در زندگيتان هيچ نوع عشقي وجود ندارد
2- عشق را آنطور که آن را مي بينيد تعريف کنيد و ببينيد آيا همسرتان هم در اين رابطه با شما موافق است يا نه، حداقل تاحدودي.
3- از خودتان بپرسيد، "آيا واقعاً در زندگي زناشويي تان عشقي وجود ندارد يا شما خسته شده اید؟" زنده نگه داشتن عشق در ازدواج نياز به رابطه بسيار قوي با خودتان و همسرتان دارد. دلايلي را که فکر مي کنيد زندگيتان خالي از عشق است را ليست کنيد و ببينيد اين دلايل تا چه حد معقول و منطقي هستند و آيا نشان نمي دهد که کمي عشق در زندگيتان وجود دارد و مي توانيد براي بهبود وضعيت اقدام کنيد؟ بي عشق بودن رابطه حتماً به اين معنا نيست که همه چيز براي آن رابطه تمام شده است.
4- برحسب تعريف خود از عشق، ببينيد که آيا تا به حال واقعاً عاشق بوده ايد.
5- بي عشق بودن زندگي زناشويي شما ممکن است هميشگي نبوده باشد. ممکن است در طول زندگي خود با همسرتان از فوايد ديگري مانند تامین مالی که در گذشته از ان بهره مند بودید که اکنون وجود ندارد باعث بهانه گیری شما شده باشد و به همين دليل است که از رابطه تان خسته شده ايد.
6- البته اگر زماني در گذشته عاشق شوهرتان بوده ايد، احتمالاً هر دوي شما آنچه را که بايد براي حفظ اين عشق انجام نداده ايد. قبل از اينکه بخواهيد اقدامي براي اين زندگي بي عشق بکنيد، ببينيد که تفکر شما درمورد عشق با گذشت زمان چقدر تغيير کرده است.

[بالهای صداقت]

جناب پندار به عنوان یک مرد که توی تاپیکتون یکبار تجربه طلاق رو داشتید
ممنون می شوم از تجربه و احساستون بگویید
من واقعا به شوهرم علاقه مند هستم ولی نمی دونم اون چگونه هست
همیشه مرا دوست داشت
البته مشکلی که برایش پیش اومد او را نسبت به همه چیز بی تفاوت کرده بود
زنها احساساتشون نزدیک به هم هست
حتما احساسات مردها هم شبیه به هم هست
اگر امکان داره از احساس یک مرد توی وضعیتی که الان شوهر من داره بگویید
من هنوز به ادامه این زندگی امیدوارم ولی اگر طلاق هم پیش بیاید (فعلا دلیل اقدام نکردن او را نمی دونم) هیچ سعی ای برای منصرف کردنش نمی کنم یعنی به عبارتی اگر او برای طلاق اقدام کند می پذیرم هرچند در دلم راضی نیستم

[پندار]

خانم بالهای صداقت اگر چه حقیر در زندگیم یک بار تجربه طلاق دادن را دارم اما اولا چنان پیوند زناشویی که اساسا از پایه اشتباه بوده با جدایی ذوج هایی که که از سوی هر دو طرف ازدواج ، اولین وصلت محسوب می شود تفاوت بسیاری دارد در ثانی جدایی از زندگی که عمری 4 ساله داشته که تنها دو سال اول آن در سر مستی بی تنش گذشت هرگز قابل مقایسه با حدایی در یک زندگی که عمری بالای ده سال دارد و پای نفر سومی هم بعنوان فرزند مشترک در میان است تفاوت از زمین تا آسمان است اما با این همه برای شناخت شما از احساس همسرتان در چنین موقعیتی ، نکته هایی برای گفتن به نظرم آمد که شاید هم مشابهت صد در صد با احساس امروز همسرتان نداشته باشد چرا که حقیر بسیار عاطفی و احساسی هستم شاید همسر شما این گونه نباشد که اگر باشد به نظرم دچار عذااب وجدان است اگر چه به ظاهردر طلاق بسیار مصمم به نظر اید .

خانم محترم من به تجربه آموختم که اتفاقا در اینگونه مواقع مردان بسیار عاطفی تر از زنان عمل می کنند خصوصا در این روزگار فعلی که با مراجعه به دادگاه های طلاق متوجه خواهید شد که بر خلاف آنچه در جامعه از مردان رایج است ، امروزه تقاضای طلاق و پافشاری در آن بیشتر از سوی زنان است تا مردان خاصه زنانی که داری فرزند هم هستند مگر در موارد خاص و یا ازدواج دوم آن هم در صورت نداشتن فرزند ، البته باید در نظر داشته باشید که عرایض حقیر نسبی است و کل را شامل نمی گردد.

اما بطور کل هیچ انسانی از بابت متلاشی شدن زندگی که ایجاد کرده است ( چه همسر اول باشد یا دو و یا سوم ) خوشحال و یا بی خیال نخواهد بود بهر تقدیر مردان هم مانند زنان به امید یک زندگی و به دنبال چشیدن طعم خوشبختی ازدواج می کنند چه در اولین ازدواج و یا ازدواج های بعدی که اگر در ازدواج اول گم شده اش را نجوید به دنبال دومی و یا سومی می رود بنابراین شکست برای هیچکس خوشایند نیست چه برای زن و یا برای مرد اگر چه به ظاهر این شکست در زنان بشتر نمایان است اما به نظر حقیر مردان از درون می پوکند هر چند ظاهری بی تفاوت از خود نشان می دهند .

و اما اجازه دهید یک توصیه برادرانه خدمتتان داشته باشم ، اگر چه من در ریز مشکلات زندگی شما نیستم و همه نوشته هایتان را که بعنوان مشکل در این تالار مطرح کرده اید نخواند ه ام اما باز هم به تجربه می گویم سعی در ساختن دوباره زندگی خود و همسرتان داشته باشید اگر امروز مادران ما بعنوان زنان مقاوم و اهل زندگی در ذهن من و شما جای دارند به دلیل مقاومتشان در برابر مشکلات زندگیشان بود و این مهمترین عامل تفاوت بین نسل گذشته و امروز است که نسل امروز بی طاقت و نا شکیباست و اگر چه به توصیه هایی که اکثر خانم ها در این تالار گفته شده است واقفم اما همه ان استدلال ها فقط در حد حرف است که اگر پای عمل به میان اید خود به چنان چه کنم چه کنمی گرفتار می شوند که تو گویی آنها هرگز به آن راحتی فتوای جدایی نداده بودند البته باز متذکر می شوم که عرایض حقیر نسبی است و کل خانم ها را در بر نمی گیرد اما یک سوال هم دارم و آن اینکه به نظر شما چرا در قدیم مشکلات ذوج ها خصوصا ذوج های جوان همواره با حکمیت سالخوردگان و ریش سپیدان و کیس سپیدان خانواده حل می شد ولی امروز چنان تابو طلاق ا ین بلای خانمسوز جامعه امروز ما شکسته است که حتی در مقام راهنمایی هم هیچ مسئولیتی در خود احساس نمی کنیم و به فوریت آخرین راه حل ممکن را که همان طلاق باشد به سهولت پیشنهاد می کنیم ؟ چگونه است که امروز جوانان ما حتی آنهائیکه نه تخصصی در امر مشاورت دارند و نه تجربه زندگی زناشویی پر تنش را ، اولا خود را در مقام راهنمایی می بینند و در ثانی با چند خط قصه نویسی فرد مشگل دار، در مقام قضاوت ، امر بر جدایی می دهند؟ ( هر چند آنهایی هم که دارای تجربه هستند وقتی به زندگیشان دقت کنید خواهید دید که نسخه ظلاق برای خودشان هم کار ساز نبود اما با این همه در مشکلات مشابه آن را برای دیگران تجویز می کنند ) چرا زنان امروز ما که در راستای باور های فرهنگی جامعه بومی خود وبا وجود همه مشکلات زندگیشان حا ضر به ادامه زندگی هستند اما از ینکه مبادا او را زنی ضعیف و تو سری خور بخوانند در مقابل خواسته های درونی خود مقاومت می کنند و علارغم میل باطنیش و شاید هم لج و لجبازی حاضر به جدایی می شوند ؟ مانند شما که برایم نوشته اید : من هنوز به ادامه این زندگی امیدوارم ولی اگر طلاق هم پیش بیاید (فعلا دلیل اقدام نکردن او را نمی دونم) هیچ سعی ای برای منصرف کردنش نمی کنم یعنی به عبارتی اگر او برای طلاق اقدام کند می پذیرم هرچند در دلم راضی نیستم.

خانم با لهای صداقت همواره زنانی در زندگی زناشویی خود برنده بودند که در مقابل مشکلات ضمن پیدا کردن راه حل ( مشاوره ، حکمیت ، ترفند های زنانه و...) مقاومت را بر فرار ترجیح دادند .

در خاتمه ضمن عرض پوزش از اطاله کلام امید وارم آنچه به درستی صلاح خود و فرزندتان است عمل کنید

[بالهای صداقت]

جناب پندار شما گفتید

سعی در ساختن دوباره زندگی خود و همسرتان داشته باشید

چگونه؟
وقتی مردی در برابر سخنان همسرش مبنی به اینکه میشه زندگی رو از نو ساخت
می گوید اگر هم بشه من دیگه تمایلی ندارم و برای من 8 تا 9 سال هست که این زندگی به پایان رسیده
چه طور می توان سعی در ساختن دوباره زندگی داشت؟واقعا می خواهم بدانم
شما گفتید از این سخن که بگویند زن تو سری خور هست و یا به خاطر لج و لجبازی می گویم با وجود عدم تمایلم به طلاق رضایت می دهم
نه اینگونه نیست وقتی شوهرم حاضر نیست و به من گفته مشکل من مهریه ات هست من باید چه کار کنم
بهش گفتم من کی از تو طلب مهریه کردم
کفت تنها دلیل من برای بودن در این زندگی مهریه ات بوده و اگر اون حل بشه سریع طلاقت می دهم
به نظر شما با این تفکر چه گونه سعی ای باید داشته باشم
من مهریه ام رو می بخشم 10 سال عمر م هم گذشت و در نهایت برگه طلاق در دستم
آیا این می شود خواست قلبی من
از شما راهنمایی خواستم برای اینکه چکونه به احساسات او نفوذ کنم و چگونه یک مرد را از تصمیم قاطعش منصرف کنم و امیدوار به این زندگی

[پندار]

دخترم بر افروختگیت را می فهمم شاید در حال حاضر با هیچ منطقی نتوان نه شما را قانع کرد که باید تحمل کنی و نه همسرتان را که دست از این تصمیمش بردارد اما به یک چیز اطمینان دارم که اولا گذشت زمان نگاه هر فردی را نسبت به مسائل تغیر می دهد ثانیا همین نداشتن امکان مالی برای پرداخت مهریه شما فرصتی است که خداوند برای متلاشی نشدن زندگیتان فراهم کرده . مطمئن باشید با راه کار هایی که مشاورین مجرب در اختیارتان خواهند گذاشت بلاخره خواهید توانست همسر تان را متوجه اشتباهی که ممکن است انجام دهد کنید .

و اما یک شناخت از اینگونه مرد ها ، اگر مردی راضی به ادامه زندگی نباشد مهر یه که سهل است ، حتی اگر از آسمان هم تیر ببارد خودش را از شر زندگی که دوست ندارد خلاص می کند ، به ضرس قاطع می گویم همسرتان به لحاظ روحی در یک وضعیت بحرانی قرار دارد و فرزندتان بزرگترین عامل تعلل او در تصمیمش می باشد بگذارید گذشت زمان توامان با تدابیر مشاوران مجرب همسرتان را به آغوش خانواده باز گرداند .

از بزگان خانواده برای کشاندن او به نزد مشاورین کمک بگیرید بی آنکه او متوجه این تلاش شما گردد

خانم بالهای صداقت باور کنید همین تلاش ها ست که زندگی را از متلاشی شدن حفظ می نماید در غیر آن سهل ترین راه طلاق است .

[مدیرهمدردی]

با سلام
مثل اینکه تاپیک از آن مورد کلی که هدفش بوده، کمی در حال منحرف شدن هست. خواهشمنداست بالهای صداقت و پندار مطالب این چنینی را که مرتبط به این تاپیک هست در تاپیک جداگانه ای مطرح کنند و صرفا لینکش را به عنوان شاهد مثال در اینجا قرار دهند و اما مطلبی که taraneh.h مطرح کردند:

سلام دوستان
این تاپیک را باز کردم چون فکر می کنم پاسخ هایی که در بعضی تاپیک ها می دیدم نیاز به اصلاح داره.
من چندتا از تاپیک های مربوط به اختلافات زناشویی را خوندم که یکی از طرفین به شدت در رابطه اسیب دیده بود و طرف مقابل همچنان به رفتار نادرستش و بی عدالتی ها ادامه می داد.
ولی دوستان در پاسخ تنها فرد اسیب دیده را تشویق به محبت و ابراز علاقه و تغییر در رفتار دعوت می کردند.
راه حل طلاق را بدترین راه و زندگی بعد از طلاق را خیلی سیاه و سخت تر از زندگی مشترک عذاب اور می دونستند.
البته من هم مثل همه دوستان موافقم که طلاق اخرین راه حله و برای چنین تصمیمی باید مسائل زیادی بررسی بشه ولی این اخرین راه حل در مواردی خیلی بهتر از ادامه زندگیه.
در مواردی که طرفین اشتباهاتی کردند و با تغییر در رفتار میشه زنگی را بهتر کرد طلاق پیشنهاد مناسبی نیست ولی چرا وقتی میبینیم که یکی از زوج ها هیچ پایبندی به ازدواج نداره هم طلاق را اشتباه می دونید؟
این درسته که ما نمی تونید طلاق را قاطعانه به مخاطبی که شناخت دقیقی نداریم پیشنهاد کنیم ولی باید گزینه طلاق را هم به عنوان یکی از انتخابها و راه حل ها برای مخاطب قراربدیم.
اینکه دائما از نگاه تلخ جامعه به طلاق بگیم و فرد را از طلاق برحذر کنیم یعنی فرد را محکوم به اسارت دونستیم و فکر می کنیم هیچوقت فرصت جبران اشتباهش را در انتخاب همسر نداره.
مسئله دیگه ای که زیاد دیدم اینه که فرد قربانی که دائما در حقش بی عدالتی میشه را مقصر می دونیم که کاستی از توه که این شرایط بوجود اومده.(به خصوص در موارد خیانت.)
آیا این دیدگاه و اینگونه قضاوت کردن عادلانه است؟

==================================

چند نکته برای شفاف شدن موضوع:
1 - همانطور که اشاره کردید، طلاق همیشه به عنوان یک راه پر هزینه در کنار راه حلهای کم هزینه تر مطرح هست. اما اگر راههای دیگر هزینه اش از هزینه طلاق بیشتر شود آنجا جای پیشنهاد راه طلاق هست.

بنده به عنوان یک مشاور که تجارب زیادی در این زمینه دارم، بارها شاهد این مسئله بوده ام که خوشبختانه یا متاسفانه خانمها اگرچه در بحث تئوری گاهی از طلاق به عنوان یک راه حل بحث می کنند، اما وقتی پای عمل پیش می آید. آسیبش بسیار بسیار بییشتر از آنچه که در بدو امر به نظر می رسد به آنها می رسد.

بارها با مراجعان خانمی مواجه شده ام که پس از بررسی و انجام راهکارهای متعدد به قطعیت رسیده اند که طلاق کم هزینه ترین روش در برابر سایر هزینه هاست. اما فشار احساس درونی نسبت به همسرشان (توجه کنید درونی نه فشار جامعه)، باعث شده است که این راه حل را بی خیال شوند.
بدیهی هست که طلاق مسیری برای حل مشکلات ازدواج نیست، بلکه پاک کردن کل صورت مسئله و مشکلات و ... می باشد.
همچنین مراجعان خانمی داشته ام که علیرغم مشکلات جدی همسرشان، سایر مشاوران را ترک کرده اند و به بنده مراجعه کرده اند. چرا که طلاق را (احساسا)، قبول نداشته اند.
البته همانطور که می دانید این کلیت ندارد، و موارد استثناء همیشه وجود دارد.

طلاق همانطور که گفتید حداقل در مشاوره های تلفنی و اینترنتی به خاطر اینکه احاطه همه جانبه به زندگی مراجع امکان پذیر نیست توصیه نمی شود. و اکثر افرادی که در این تالار و تالارهای مشابه طرح مشکل می کنند ، بیشتر به یک کلیتی از مشکلشون و راهنمایی هایی در آن خصوص دست پیدا می کنند. در حالیکه بررسی طلاق صرفا در جلسات حضوری و صورت به صورت مشاوره امکان پذیر است.

==================================

2 - همچنین در مشاوره با آقایان و خانمهایی مواجه می شویم که پس از طلاق مراجعه کرده اند و تصور می کنند در تصمیم خود همه جانبه نبوده اند و بسیاری از مهارتها را نداشته اند، یا انجام نداده اند و یا راه حلهایی را نرفته اند. و همچنین متوجه می شوند پس از طلاق هم با مشکلاتی بیشتر همراه هستند، مخصوصا اگر فرزندی هم داشته اند.

==================================

3 - ببینید وقتی یک نفر از زوجین قربانی هست، همین به عنوان یک تقصیر هست. لذا ما همیشه در خانواده فردی که صرفا تعدی می کند یا بی مسئولیت هست را مقصر نمی دانیم، بلکه کسی هم که روشی در زندگی پیش می گیرد که منجر به انحراف بیشتر همسرش می شود نیز تا حدودی مقصر هست. (اطلاعات تکمیلی: مقصر من هستم یا شوهرم )

==================================

4 - در کل با این موافق هستم که گاهی باید خانمها یا آقایان را توانمند کرد تا طلاق را نیز به عنوان آخرین روش بپذیرند. و البته گاهی چندین جلسه مشاوره نیاز دارد، تا فرد اول برای طلاق آمادگی پیدا کند، تمرین کند، بعد اقدام کند. و بدیهی هست همه اینها فقط در جلسات حضوری مشاوره مطرح هست و چنین تالارهایی به خاطر طبیعت کارشان، هرگز نمی تواند تاچنین عمقهایی پیش بروند.

[ani]

این لینک در ارتباط با موضوع تاپیک است . بد نیست به آن هم توجه داشته باشیم .

بازنگری تأثیرات طلاق بر فرزندان طلاق یا یك زندگی پر تنش؟
http://www.hamdardi.net/thread-7464.html

راه هاي برقراري ارتباط و حل مشكلات زناشويي
http://www.hamdardi.net/thread-895-post-8193.html