* شوهرم آدم چشم چرانیه !

[خزان شكيب]

من الان 4ساله كه ازدواج كردم توي اين چند ساله روي خوشي رو نديدم شوهرم آدم چشم چران و بسيار پستي هستش تا حالا چند بار مچش رو گرفتم با دخترهاي مختلف دوستي ميكنه حتي اين آخري هافهميدم كه طالب ارتباط جنسي با كسي هم بوده من شك ندارم تا به حال هم به من و هم به خودش كاملا ثابت شده فقط الان دارم بخاطر بچه ام اين زندگي را تحمل ميكنم تابحال هم سعي كردم بعد از هر مشاجره با آغوش باز پذيراي او باشم چون آقا خيلي هم توقعي هست حتي پيش مشاور هم رفتيم اما اون نمي خواهد دست از اين رفتارش برداره خواهش ميكنم منو راهنمايي كنيد توي اين 4 سال از بس كه توي خودم ريختم پير و پژمرده شدم گاهي فكراي احمقانه مياد سراغم كه منم با يك پسر طرح دوستي بريزم چيكار كنم؟

[گلپر]

سلام
به جمع دوستان سایت خوش اومدی
متاسفم!
می تونی یه ذره بیشتر از خودت و همسرت بگی!
چند سالتونه و چجوری با هم آشنا شدین!؟قبلا نمی دونستی این خصوصیات رو داره؟
ازش پرسیدی علت رفتارش چیه؟
ازش خواستی این کار رو انجام نده؟!
بهش گفتی اگه تو به جای اون بودی و این رفتار رو داشتی اون چیکار می کرد؟
باهاش قهر کردی؟
ببین این که می گی به خاطر بچه داری تحمل می کنی من هم یه زمانی به خاطر بچه گفتم تمام مشکلات زندگی رو تحمل می کنم ولی می دونی بچه یه مامان شاد و سر حال می خواد نه یه مامان به قول خودت پژمرده و بی حوصله!؟
اگه بیشتر از همسرت بدونیم بهتر می تونیم راهنماییت کنیم!
مثلا اگه این حرف رو بهش بزنی عکس العملش چیه؟"بهش بگی تو که این رفتار رو داری و به زنهای دیگه نگاه می کنی فکر نمی کنی ممکنه یه مرد هم به من نگاه کنه!؟"
عزیزم من نمی دونم رفتار همسرت چجوریه و عکس العملش مقابل این حرف چی ممکنه باشه خودت باید ببینی می تونه این حرفها بهت کمک کنه یا بدتر اوضاع رو به هم می ریزه
امیدوارم شاد باشی!

[خزان شكيب]

ممنون گلپر جان
من 24 سالمه و شوهرم 26 سالشه راستش از لحاظ ظاهر تعريف خودمو نكنم همه ميگن شبيه كتايون رياحي هستم با وجود خواستگارهاي زيادي كه داشتم وقتي ديدم كه اون اينقدر عاشق منه حاضر به ازدواج با او شدم حدود يكي دو ماه بعد همه چيز براش عادي شد متوجه شدم كه آقا عاشقي پيشه اش است قبلا عاشق دختر عمه اش بوده و بعد توي خيابان به همه نگاه ميكنه .......بارها سر اين موضوع به توافق رسيديم كه ديگه اين كارها رو نكنه اما عادتش شده حالا بگو چيكار كنم

[گلپر]

ببین ازش می پرسی چرا نگاه می کنه؟!
اگه آره جوابش چیه؟
اصلا خودش از این وضع خوشش میاد یا نه خودش هم دوست نداره و نا خواسته نگاه می کنه!؟
از نظر ایمان چجوریه؟!می خوام ببینم اگه از این سمت وارد بشی ممکن هست جواب بگیری یا نه؟!

[shad]

سلام خزان شکیب عزیز
متاسفانه بعضی از آدما زود براشون یه چیزی عادی میشه. دیدی بعضی از بچه ها یه اسباب بازی می خوان، زمین و زمان رو به هم می دوزن تا اون رو به دست بیارن، وقتی براشون می خری، بعد از یه ساعت می بینی افتاده گوشه اتاق و دل و جونش ریخته بیرون و بعد دوباره یه اسباب بازی دیگه حوس می کنن... منظورم از اسباب بازی شما نیستی، منظورم اینه که این بچه ها وقتی بزرگ می شن ، روش زندگیشون تغییری نمی کنه. قدر نمی دونن، حالا چه با آدم طرف باشن، چه با کار، چه با اسباب بازی، چه و چه ..
همسر شما هم از این دسته از آدمهاس. البته این اخلاق مختص به آقایون نیست، خانمهای زیادی هم این اخلاق رو دارن. مثل معروف مرغ همسایه غازه مخصوص این دسته از افراده.
برای این اشخاص فقط یک راه حل وجود داره، و اونم اینه که اون چیزی که می خوان همیشه در دسترس نیست!! درسته شما با ایشون ازدواج کردین اما نباید طوری برخورد کنید که ایشون احساس کنن هر طور که با شما رفتار می کنن باز هم شما رو دارن و هیچ تغییری در رفتار شما ایجاد نمیشه. شما باید کاری کنید که ایشون ترس از دست دادن شما رو حس کنن. متاسفم که این پیشنهاد رو می کنم اما به نظر من با این اشخاص (با توجه به اینکه شما مشاوره هم رفتین) طور دیگه ای نمیشه برخورد کرد. شما هم حق دارین که یه زندگی راحت و عاشقانه رو با همسرتون داشته باشین، پس برای همین خودتون رو دست بالا بگیرید، قانون بذارید، شما با هر رفتاری کنار نمی یاین و با هر آدمی زندگی نمی کنید. اگه از حد و حدود خارج شد شما طور دیگه ای برخورد می کنید.. این رو باید مشخص کنید.
بخشش خیلی خوبه اما همیشه بخشیدن درست نیست. شما با بخشیدنتون هر چند که یه فرشته مهربون هستید اما به اون اجازه انجام هر اشتباهی رو می دین، اون خیالش راحته که هر کاری بکنه با بخشش شما مواجه میشه، نهایتش 1 ساعت بحث می کنید و بعد به قول خودتو با آغوش باز ازش پذیرایی می کنید..
من حرف دیگران رو نمی زنم که گاهی توی این موارد میگن ببین خودت چی کار کردی که همسرت عاشق دیگران میشه و وگرنه نیازی نداره که به دیگران نگاه کنه..
این شخصیت رو من میشناسم و دیدم، دور و اطرافم زیاد بوده. بله اونها هم همسرانشون مقصر بودن ( البته 2تاشون خانم بودن یکی شون آقا) مقصر بودن چون مثل شما بخشنده بودن، چون به سر و وضع خودشون نمی رسیدن، چون همه چیز رو برای دیگران می خواستن و خودشون رو فراموش کرده بودن.
از شما خواهش می کنم که خودتون رو هیچ وقت فراموش نکنید.به قول گلپر عزیز، فرزند شما مادری شاد و زیبا می خواد، همیشه شاد و زیبا باشید، برای خودتون بیش از حد ارزش قائل بشین، و زیاد هم بخشنده نباشید

[خزان شكيب]

از همتون ممنونم اما من اين آخري ها حتي يكبار خونه را ترك كردم و جوابي نگرفتم چون منو هم به اندازه اي دوست داره منو برگردوند و يك هفته هم تلاششو كرد آدم منطقي باشه اما دوباره شروع كرده هرچند هر دو مون خسته شديم اما بازم تكرار ميكنه ضمنا شاد عزيز من فوق العاده به خودم ميرسم و از لحاظ ظاهري هيچ ايرادي به من نميتونه بگيره جالبه بدوني چون توي شهرستان زود از دختري خواستگاري ميكنن حتي با وجود بچه فكر ميكنن من مجردم و هر جا ميرم خواستگار دارم من مشكل را در خودم احساس نميكنم و ازهمه لحاظ به او رسيدگي ميكنم اما اون بد تربيت شده مادر دلسوزي داره كه باعث شده همه ي بچه هاش در كودكي و عقده هاي رواني باقي بمونن حتي خواهرش از لحاظ ديگه با شوهرش مشكل داره برادر كوچيكش اصلا اجتماعي نيست ........

[shad]

خزان شکیب عزیز
من نگفتم که شما به ایشون رسیدگی نمی کنید، یه چیزایی برعکسش گفتم، گفتم چرا وقتی این عمل رو انجام می ده بعد از بحثی که دارین با آغوش باز از ایشون پذیرایی می کنید!!! این عکس العمل شما برای ایشون تبدیل به یه عادت شده. می دونه که بعد از مشاجره، شما اونو می بخشید.
یه پیشنهاد دارم، یه مدت نقش یه دوست رو براش بازی کنید، در این جور مواقع همراهیش کنید، ببینید چه نتیجه ای می گیرید. طوری وانمود کنید که انگار هیچ حساسیتی ندارید. مثلا اگه هنرپیشه ای رو توی تلوزیون دیدین زودتر از اون از زیباییش تعریف کنید.
شاید در طولانی مدت نتیجه بگیرید..
امیدوارم موفق باشید

[خزان شكيب]

شاد عزيز ازت ممنونم راهكار جالبيه اما من اين رو هم امتحان كردم از هر كس تعريف ميكنم تازه يادش مياد دقيق تر براندازش كنه اما چشم اينبار جدي تر به اين فكر ميكنم
شفاي عزيز شوهر من از ايمان بهره ي كمي برده هر چند توي يه خانواده مذهبيه ما سال گذشته به مكه رفتيم اما اونجا كه كسي جز خدا و قيامت واقعا چيزي رو نمي بينه دنبال يكي از همسفر هامون كه شوهرش همراهش نيامده بود را گرفته بود تا حدي كه اون خانم هر جا ما رو ميديد بهمون پشت ميكد ايا واقعا راهي برا مونده؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

[مدیرهمدردی]

سلام خزان شكيب
متاسفانه مشكل كم و بيش شايعي هست.
البته حدود و شدتش در افراد متفاوت است.
گاهي مشكل در حد چشم چراني هست. اما گاهي ممكن است عملا زندگي را تحت تاثير قراردهد.
شما بايد اين مرزها را بشناسي.
لذا نياز است كه حدود اين مشكل را با توجه به سئوالهاي زير مشخص كنيد.
- شما را هم دوست دارد
- رابطه اش با فرزندان چگونه است
- مسئوليت زندگي و شغل خود را به خوبي پذيرفته است.
- ارتباط خوبي با شما در ساير زمينه ها دارد
- نسبت به مسائل خانه، بيماري، مشكلات حساس هست
- ارتباطش با والدين شما و خودش چگونه است.
- مسائلي كه از او قيد كرديد عمومي شده است، يا شما به روشهاي كارآگاهي كشف كرديد
- آيا روز به روز نسبت به شما و فرزندانتان بي تفاوت تر مي شود.
- آيا با شما هم تفريحات دارد يا صرفا با دوستان خود و تا پاسي از شب بيرون هست؟
- در كل مجموعه خاصيت هاي مثبت شوهر شما چيست؟ آيا وجودش در كل از نبودنش برايتان بهتر است؟
و ....
در واقع با نمونه سئوالهاي بالا به شكل منسجمي شوهرتان را ارزيابي مي كنيد. كه در كنار نقطه ضعفش ،‌آيا آنقدر ارزش دارد كه در كنارش زندگي كني.
يا هزاران نقطه منفي دارد و اين مسئله هم به شدت و پيشرونده و جود دارد و ديگر نمي توان براي چنين زندگي كاري كرد؟
به نظرم ارزيابي دقيق اين مسائل نياز به يك تعامل مستقيم و حضوري با يك مشاور خانواده داره و با چند توصيه چند خطي دوستان مشكل شما حل نخواهد شد.