* رفتارها و بهانه های نادرست او -سن کم من

[مدیرهمدردی]

سلام mahsa
سال نو را به شما تبریک عرض می کنم.
دوستان راهنمایی های ارزنده ای داشتند و هر کدام از زاویه ای سعی کردند به شما کمک کنند. امیدوارم بتوانید بهره برداری کنید.
اما یک نکته ظریف و البته بسیار مهم را نیز باید به شما بگویم.
شاید وضعیت شما به این فجیعی هم نباشه...
این نکته که شما بعد از سه سال با این مسائل که مطرح کردید ،هنوز او را دوست دارید نشان می دهد که نقاط مثبت و برجسته ای وجود دارد که در کلام نمی آید، اما شما در زندگی خود طی این سه سال حس کردید. همچنین تفاوت سنی و سن کم شما(15 سال) همانطور که دوست تیز بین ما honarmand اشاره کرده است، ممکن است موجب شده باشد، بعضی رفتارهای شما از روی کم تجربگی موجب تحریک همسر و خانواده اش شده باشد و آنها هم قدرت فهم این را نداشته باشند و آن را بد تفسیر کرده باشند.
همچنین می تواند همین سن کم شما موجب شده باشد خانواده شما دلسوزانه ، بیشتر شما را راهنمایی کنند و راهکارهایی به شما داده باشند که اعمال مستقیم آنها در زندگیت موجب برداشت اشتباه همسرتان شده باشد که آنها قصد دخالت دارند.
همچنین بی مهارتی شما می توانسته است که شوهرتان را به این اشتباه بیندازد که شما حرف شنوی بیشتری از خانواده ات داری تا او، لذا همیشه خانواده شما را رقیب خود می دانسته است و این عزت نفس او را هدف قرار داده است.

اما این اگر و اماها وقتی قطعی می شود و بر اساس آن می توان نتیجه گرفت، که شما مراجع محترم، به یک مشاور خانواده به صورت حضوری مراجعه کنید( در جلسه اول سعی کنید تنها باشید نه همسرت نه خانواده ات)، و در آنجا با تعریف جزئیات و ریز مسائل این 3 سال ، سعی کنی نقاط ضعف خودت را در مرحله اول شناسایی کنی. همچنین شروع به کاهش نقاط ضعفت بکنی... ( این به معنای تحمل تحقیر یا.... ، نیست، این به معنای اینست که سهم خود را در این مشکلات پیش آمده شناسایی کنی و آنها را علاج کنی،) در این صورت تغییرات سنجیده شما و روابط بهتر با همسرتان موجبات تغییر او را احتمالا فراهم آورد.
همچنین توصیه می کنم تا قبل از اینکه اوضاع به یک بهبودی نسبی و دلچسب نرسیده است ، عروسی را عقب بیندازید و بعد از مدتی از شوهرتان هم تقاضا کنید که در جلسات مشاوره با شما همراه شود. به او بگوئید که دوست داری ، مسائل و مشکلات خودت را بر طرف کنی. ( تا شوهرت تحریک نشود و بگوید من مشکلی ندارم)/
اگر همه این قدمها را با دقت و با انرژی برداشتی و مهارت کسب کردی، و روابط خود را زیر نظر مشاور بهبود بخشیدی، زمان مناسبی هست که برای ادامه زندگی تصمیم بگیری.

نباید تصمیمی بگیری که بعدا خود را سرزنش کنی و ضعفهای خودت را بیاد بیاوری و بگویی چون بچه بودم این مشکلات را نتوانستم حل کنم.

در کنار همه اینها باید یک مسئله مهم را بدانی، مهارت ارتباطی، احترام به دیگران، سعه صدر و حسن خلق ضرورت یک زندگی خوبست. اما این به معنای تحقیر شدن نیست.
یعنی شما می توانید با احترام بسیار زیاد ( که در مهارتهای ارتباطی روی آن تاکید شده است) ، با خانواده همسرت و همسرت برخورد کنی و آنها را تحویل بگیری و به آنها افتخار کنی و آنها را شیفته خود کنی، اما این بدان معنا نیست که خود را خوار کنی...
معمولا افراد دوست دارند از طرف افراد عزیز، احترام شوند. وگرنه احترام یک فرد که خود را خوار کند زیاد جذاب نیست.
فرض کنید یک فرد گدا به شما دعا می کند و از شما تعریف کرده و به شما احترام می گذارد، شما چون می دانید این احترامها را از روی خواری و نیاز به کمک انجام می دهد، خیلی چنگی به دلتان نمی زند. اما اگر یک استاد دانشگاه به شما احترام بگذارد، چون می دانید در عین بی نیازی و عزت نفس احترامتون را دارد، خوشحال می شوید.
لذا شما سعی کنید عزیر و با وقار باشید، اما خودخواه نباشید و زودرنج و عصبی نشوید.
و همه اینها باز به مهارت و تمرین نیاز دارد که انشاء الله در جلسات مشاوره کسب خواهید کرد.