راهکارهای مقایسه نکردن خود با دیگران چيست؟

[ستایش بارن]

دوستان یه سوال!
اصلا یه نظر سنجی!
لطفا نظراتتون رو بگید هر کی هم این مشکل رو داره به هر شکلی که هست بگه
تا به کمک هم راه حلشو پیدا کنیم
راهکارهای مقایسه نکردن خود با دیگران چیست?
این موضوع در مورد همه شرایط زندگی مطرحه حتی ازدواج
مثلا اینکه فلانی فلان چیز را دارد اما من با همه تلاشم ندارم!
فلانی بدون تلاش همه چیزهای خوب را بدست می آورد اما من نه! علی رغم تلاش های بیشترم
فلانی همچین همسری گیرش اومده اما من نه
فلانی شرایط زندگیش اینطوریه اما من درجا میزنم
اسعنی موجی از خود کم بینی و افکار منفی
راه حل های حل این مشکل چیه
منتظر نظراتتون هستم

[دنیای بزرگ]

جواب این سوال خیلی مهمه: در زندگی می خواهیم مثل دیگران باشیم یا تلاش می کنیم متفاوت زندگی کنیم؟!
اگر می خواهیم مثل دیگران شویم پس راهی برای درمان مقایسه نیست چون هر قدر هم که موفق باشیم باز مرغ همسایه غاز می شود.
اما اگر بخواهیم متفاوت باشیم و متفاوت زندگی کنیم، هیچ گاه مقایسه نخواهیم کرد چون در اینصورت تمام تلاش ما این خواهد بود که شرایط را در جهت رسیدن به بهترین ها تغییر دهیم. به دیگران و چیزهایی که آن ها دارند کاری نخواهیم داشت چون آن ها با ما فرق دارند، شرایط، اهداف، دیدگاه ما با هم فرق می کند.

کیفیت زندگی یک انسان توسط کیفیت لحظه لحظه های اندیشه او ساخته می شود. انسان است و اندیشه هایش.

[larg.62]

باسلام و عرض ادب و تشکر:
بنظرم چنانچه هر انسانی متمرکز در اهداف و برنامه های خودش باشه و مراحل ذیل رو طی کنه:
1- هدفگذاری های لازم رو انجام داده باشه
2- برنامه ریزی های لازم واسه رسیدن به اهدافش رو انجام داده باشه و تمهیدات و تدابیر لازم واسه مواجهه و اتخاذ روشهای صحیح و اصولی واسه عبور از موانع احتمالی رو انجام داده باشه
3- تلاش مطلق برای رسیدن به هدف مطلق اش رو انجام و از هیچ کوششی فروگذار نکنه ، بطوریکه چنان زحمت واستقامت و جدیتی در رسیدن به هدف متحمل شده باشه که حتی در صورت عدم برآورده شدن خواسته ها و اهداف ، کوچکترین ابهام یا تردیدی در ذهنش متصور نشه که اگر چنین می کردم ، چنان میشدو....
بدون تردید هیچ وقت خودش رو با این و اون مقایسه نخواهد کرد ، چون هر آنچه که محدود به اراده و فاعلیت او بوده را انجام داده ، حال اینکه موفق نبوده یا قسمت نبوده یا .... او از نظر وجدانی و در ذهن و تفکر خودش ، از خودش راضی خواهد بود و هیچ وقت خود رو ملامت و مواخذه نخواهد کرد و روح و روانی آرام خواهد داشت .
حال چنانچه در طی مراحل فوق بتونه با اطرافیان کورس یک رقابت سالم رو ایجاد کنه ، این رقابت سالن نقش کاتالیزور رو ایفا خواهد کرد و....
در غیر این صورت نباید رقابت ناسالم ( حسودی ، .... ) ایجاد بشه که چیزی جز استرس و دغدغه و ازبین رفتن تمرکز وایجاد سایر موانع احتمالی در بر نخواهد داشت .
باتشکر مجدد .

[ستایش بارن]

جواب این سوال خیلی مهمه: در زندگی می خواهیم مثل دیگران باشیم یا تلاش می کنیم متفاوت زندگی کنیم؟!
اگر می خواهیم مثل دیگران شویم پس راهی برای درمان مقایسه نیست چون هر قدر هم که موفق باشیم باز مرغ همسایه غاز می شود.
اما اگر بخواهیم متفاوت باشیم و متفاوت زندگی کنیم، هیچ گاه مقایسه نخواهیم کرد چون در اینصورت تمام تلاش ما این خواهد بود که شرایط را در جهت رسیدن به بهترین ها تغییر دهیم. به دیگران و چیزهایی که آن ها دارند کاری نخواهیم داشت چون آن ها با ما فرق دارند، شرایط، اهداف، دیدگاه ما با هم فرق می کند.

کیفیت زندگی یک انسان توسط کیفیت لحظه لحظه های اندیشه او ساخته می شود. انسان است و اندیشه هایش.

ممنونم دنیای بزرگ
جواب سوال این که میخواهیم متفاوت زندگی کنیم
اما، اما دارد
وقتی با وجود تلاش ها به هدف ها یا خواسته ها نمیرسی نتیجه ش میشه یه چرا!
او اون اینه که چرا او دارد اما من نه!؟
این از عدم اعتماد به خدا نشأت میگیرد از عدم صبر و خود کم بینی
باید به صورت بنیان و ریشه ای این نوع تفکر تغییر کند اما راهش؟!!

[ستایش بارن]

در مورد این ها نظرتون چیه؟

اندوه >>ناشی از تفکر از دست دادن و باختن (نرسیدن به یک هدف...)

تفکر خود محکوم سازی

به اصرار خواستن اینکه زندگی و اوضاع به گونه ای بهتر از این باشد

حقارت و ناشایسته بودن>>ناشی از تفکر مقایسه با دیگران و نتیجه گیری عدم خوب بودن به اندازه ی آنها

درماندگی>>ناشی از تفکر ادامه دار بودن مشکل و بهتر نشدن اوضاع

چطور باید رفع بشه کاملا ریشه ای؟؟؟؟؟

[tesoke]

من خودم این مشکل را تا مدتی قبل داشتم، اما دیگه اونو تا حدودی از بین بردم.
مثلا من در مورد این که چرا فلانی با این که کمتر درس خوانده، رشته ی آی تی رفته، اما من با این که رتبه ام بهتر بود، رفتم رشته ی برق و حالا توی بازار کار، شرایط اون خیلی از من بهتره. حالا اون چه درس های گلابی ای توی لیسانس پاس کرده و من از پاس کردن دروس مهندسی برق (مثل آنتن و ماکروویو و میدان و موج و ... ) پدرم دراومده. توی ارشد هم چون متقاضی های آی تی فعلا کمتره، مثل گلابی دانشگاه شریف قبول شده و من چون رقیبان بیشتر و قوی تری دارم، علم و صنعت قبول شدم.
همش می گفتم که خدایا این چه نامردی ایه، من که بیشتر درس خواندم تو باید کمکم می کردی تا من شرایطم بهتر شه.
حالا خدا همش میگه: اصلا به من چه، خودت انتخاب رشته کردی.
من: نه، تو دروغ میگی، تو می دونستی اون رشته بهتره، اما کاری نکردی که منم برم اون رشته.
خدا: بابا ولم کن. اصلا من نمی خوام خدا باشم. من استعفا میدم، همه از من طلبکارند.
من: منم باهات قهرم.
خلاصه، هی به این خدای بیچاره، گیر دادم که چرا کاری نکردی تا منم برم آی تی. بعد که ارشد را اومدم علم و صنعت، تازه با 3 تا هم اتاقی شدم که از من خیلی رتبه های بهتری آورده بودند، اونها دیگه خیلی بیشتر ضرر کرده بودند. هر 3 تاشون ناراضی بودند. وقتی خودمو با اونها مقایسه می کردم، دیدم خدا تازه هوای منو خیلی داشته. (حالا اونها خودشون را با من مقایسه می کنن و پشیمونن که چرا رشته ی منو نخوندند. با این که رتبه شون بهتر از من بود. اونها با این که از من بیشتر درس خونده بودند، به شرایط من و رشته ی من غبطه می خورند.)
حالا من وقتی می بینم که آدمای زیادی این دور و ور هستند که از شرایطشون ناراضی هستند، آروم شدم و هر وقت فکر می کنم که به حقم نرسیدم، به اونهایی که از من بیشتر ضرر کردند، فکر می کنم.
برای این که ببینین که شرایطتون خوبه یا نه، و این قدر به خدای بیچاره گیر ندین، کمی هم خودتون را با پایین تر از خودتون مقایسه کنین. چطوره که وقتی خوبی های خودتون را نگاه می کنین، با خودتون میگین، حقم بود و با تلاش خودم به اونها رسیدم و دیگران که به اینها نرسیدن، حتما تلاش نکرده اند، اما خوبی های دیگران را که میبینین، خدا الکی بهش داده و نامردی کرده و به من نداده. اون حقش نبوده. اون مفتی به اونها رسیده.
تازه، قرار که نیست همه ی چیزای خوب مال من باشه. همسر خوب، بچه های خوب، تحصیلات خوب، کار خوب و ... . پس بقیه چی؟ اونها گناه ندارند.
اما برای این که ببینید در جایگاه خوبی هستید یا نه، تست دو گزینه ای زیر را حل کنین:
فرض کنید که خدا می خواد همه ی شخصیت ها را از ما پس بگیره و دوباره به صورت شانسی پخش کنه، یعنی این دفعه ممکنه من توی آفرقا باشم یا به جای رونالدو باشم یا اوباما یا احمدی نژاد یا یه زندانی یا یه کودک افغانی که نون نداره بخوره یا ... . یعنی دوباره شخصیت ها رو بریزه توی یه کیسه و یکی شانسی برای ما انتخاب کنه.
حالا سوال: آیا حاضرین جایگاه خودتون را از دست بدین و یکی دیگه شانسی انتخاب کنین؟
من که عمرا حاضر نیستم، ادمای بدبخت تر از من خیلی بیشتر از آدمای خوشبخت تر از من هستند و من به احتمال زیاد یه کودک افغانی یا یه کودک آفریقایی گرسنه میشدم. :D
خدا جون غلط کردم، من همین جایگاهمو با هیچ کی عوض نمی کنم.
شما هم که خانومین، ممکنه که آنجلینا جولی بشین و یا یه مادر آفریقایی که از گرسنگی، شیر نداره به کودکش بده.
کارتون را با پایین ترهاتون مقایسه کنین تا ببینید که چندین نفر آرزو دارند جای شما باشند. شوهرتون را با بدتر از اون مقایسه کنین تا ببینید خیلی ها آرزو دارند که چنین شوهری داشته باشند. بچه هاتون و پدر و مادر و ماشین و ... را هم همین طور.

یه توصیه: (هر چند من خودم شاگرد مکتب شمایم، استاد)
وقتی می خواهید زندگی تون را بهتر کنین و پیشرفت کنید، به بالادستی هاتون نگاه کنین و ببینبد دیگران چقدر از شما بهترند تا انگیزه برای پیشرفت پیدا کنین و وقتی می خواهید از زندگی تون لذت ببرید، به پایین دستی هاتون نگاه کنین و ببینید چقدر از شما بیچاره تر هستند تا کلی از شرایط تون کیفور بشین.
ببخشید که من دوباره مثل معلمای دینی و قرآن حرف زدم. پس حالا که کلاس دینی و قرآن داریم، همگی بلند

[ستایش بارن]

فکر میکنم این تاپیک با تاپیک
در ادامه تاپیک یافته های من و سخنی با مدیر وهم تالاران
در یه راستا دنبال میشن

تشکر ویژه از تسوکه عزیز به خاطر انتقال تجرباتتون و به خاطر بذله گویی تون

[larg.62]

به هر حال اکثر افراد از وضعیت موجود خودشون ( حتی با شرایط نسبی خوب ) ناراضی اند .
به نظرم این به یه عادت تبدیل شده بین مردم که از شرایطشون می نالن وشکایت می کنن.