چطور بدون قهر کردن، اعتراضم را به همسرم اعلام کنم؟

[هستی]

سلام دوستان گل همدردی

من و شوهرم یک مشکل بزرگی داریم و آن هم اینکه در قهر کردن ید طولایی داریم. یعنی اگر موضوعی پیش آید که منجر به قهر شود، هیچکدام پیش قدم برای آشتی نمی شویم و این قهر مدت بسیار طولانی طول می کشد و یک دفعه می بینم که شوهرم به زندگی مجردی رو برده است!!!

اصولا من زمانی با او قهر می کنم که بخواهم ناراحتی ام را نسبت به عمل یا رفتاری از او نشان دهم و او هم متاسفانه به محض اینکه قهر مرا ببیند در این زمینه از من سبقت می گیرد!

متاسفانه با صحبت کردن مشکلمان حل نمی شود چون یا من کلام نافذی ندارم و یا او انتقادپذیر نیست و یا هردو.

خلاصه که نمی دانم هنگامی که خطایی از او سر می زند و قبول هم ندارد خطا کرده، چطور ناراحتی و اعتراضم را بدون قهر کردن به او نشان دهم که منجر به دعوا و مشاجره هم نشود.

دوستان به شدت محتاج راهنمایی و راه حلهای شما هستم.

[آویژه]

سلام

صولا من زمانی با او قهر می کنم که بخواهم ناراحتی ام را نسبت به عمل یا رفتاری از او نشان دهم

چرا سعی نمی کنید ناراحتی خودتون رو از رفتارش با حرف زدن مهربانانه باهاش در میون بذارید؟ دوست گرامی، قهر و انتظار منت کشی و ... مال دوران بچگیه که بلد نبودیم درست حرف بزنیم. نه؟!

خلاصه که نمی دانم هنگامی که خطایی از او سر می زند و قبول هم ندارد خطا کرده، چطور ناراحتی و اعتراضم را بدون قهر کردن به او نشان دهم

معمولا وقتی تلاش می کنم همون لحظه ایجاد دلخوری، با طرف مقابلمون حرف بزنیم، به خاطر هیجانات عاطفی، نمی تونیم در مورد اتفاق ِ افتاده، درست قضاوت کنیم. بهتره بگذارید کمی زمان بگذره. وقتی آروم تر بودید بشینید پیش خودتون تحلیل کنید چه اتفاقی افتاد، از کجا شروع شد، سهم شما از این دلخوری کجاهاست و ...
وقتی به این نتیجه رسیدید که همسرتون جایی در رفتارش باید تجدید نظر کنه، سعی کنید توی یه عالمه تعریف و تمجید از باقی رفتار های دل نشین همسرتون، بپیچیدش و تحویلش بدید. از اول هم ذهنش رو آماده کنید که اگر انتقادی می کنید، قصدتون زیباتر و عاشقانه تر کردن فضای زندگی مشترکتون هست.
گمان نکنم کسی پیدا شه که در مقابل محبت، نرم نشه.
زندگی تون هر روز شیرین تر از قبل

[ثمین1360]

سلام[color=#0000CD] بر آسمان آبی

ما کوچیکتر از این حرفاییم که بیام و نظری بدیم

به نظرم مشکل از اینجاست که هر دوتون می خواین با این روش اشتباه اون یکی بفهمه که اشتباه کرده بدتر باعث می شه که به قول خودتون طرف مقابل سبقت بگیره ویه جواریی مثلا کم نیاره و مقاومت خودشو نشون بده .....

ولی چیزی که به نظرمی یاد اینه که شما زمان مناسب وطرز برخورد تون رو به مرور تغییر بدید ..

منظورم اینه که اگه برخوردی یا کاری از ایشو ن دیدی که به نظرت اشتباه از ایشون بود همون موقع عکس العمل نشون نده(بلاخره اون موقع هم شما ناراحتی به قولی توپت پره و شاید حرفی زده بشه که هر دو طرف دلخور بشین) با یه لبخند تمومش کن.. ولی اون موقع که اوضاع رو طوری دیدی که مناسبه مسئله رو مطرح کن خیلی صمیمانه و بامهربونی البته سریع رو مسئله اصلی نرو بلاخره شما همسرشون هستی وقلقشو بهتر می دونی

خواهشا این روش قهر کردنو هر چه زودتر بذار کنار تاعادت هر دوتون نشه [/color]

[پاييز خزان2]

دوست عزيز با قهر كه چيزي حل نميشه در ضمن وقتي قهر ميكني اگه دوباره خودت پا پيش بزاري بد ميشه اگه هم اون پا پيش بزاره بالاخره مرده غرور داره پس كلا قهر را بزار كنار

[del]

به نظر من هم تا موقعی که ناراحتی تنها کاری که انجام بده؛ این باشه که باهاش یه کم سرسنگین باش؛ یعنی اگه هر روز بدرقه اش می کردی و یه حرف مثبت می زدی، اون روز اون کار رو نکن؛ اما موقعی که اومد خونه، بهش سلام بده و باهاش گرم نگیر؛ غذاش آماده باشه, اما نیازی نیست باهاش گرم بگیری! اما به محض اینکه احساس کردی یه مقدار خودت آروم شدی، خیلی راحت اما یه کم غمگین بهش بگو که من دوست دارم زندگیمون روز به روز بهتر بشه؛ می دونم که تو هم این احساس رو داری؛ می تونی از خوبیهاش براش بگو بعد خیلی راحت بگو: اما یه کم بابت فلان رفتار ازت دلخورم؛ دوست داشتم ... ! ببین عزیزم! توی این گفتار چند تا نکته هست:
1.همسرت می فهمه که شما قدر خوبهاش رو می دونی! 2. از رفتارش ناراحتی نه از خودش 3. بعد هم انتظار و خواسته ات رو بهش میگی. تازه بهتره بعدش انتظار اون رو هم بشنوی و در ضمن آخرش ازش بخاطر شنوابودنش تشکر هم بکنی.
ببین عزیزم؛ این روند ممکنه در ابتدا یه کم سخت بیاد، اما رعایت همه ی این قوانین به مرور و با تمرین میتونه بشه جزوی از نحوه ی صحیح صحبت کردن و ارتباط برقرار کردن شما.
پس خیلی نگران نباش؛ حتی اگه اولاش مصنوعی به چشم اومد.

[سارا بانو]

بلو اسکای عزیزم...
افرین ..منم با اینکه تازه وارد زندگی مشترک شدم یک مشکل دارم..شرمنده تو تاپیک شما می گما..اخه مثل همه موضوعمون..من به جای قهر گریه می کنم؟!!
خیلی هم این موضوع داره لطمه می زنه بهم ..یعنی همون طور که گفتید مثلا از چیزی ناراحتم ولی همسرم به قول شما تامی بینه من ناراحتم جلو جلو اونم میره تو فاز قهر..عین شما با این تفاوت که من ادامه نمی دم فوری می زنم زیر گریه و خیلی این موضوع اذیتم می کنه اخرشم مجبوره همسرم بیاد کلی نازمو بکشه اونم فقط چون من گریه کردم....
مطمئنم راهکارهایی که دوستان به شما می دهند به درد منم میخوره..البته فرشته جان به من نکاتی در این مورد گفتند که در ادامه تاپیکتون می ذارم ...می تونه جالب و قابل بحث باشه...

[هستی]

سارا جان باز خوبه که این گریه شما باعث میشه همسرت منتت رو بکشه و از فاز قهرش بیرون بیاد. خوب بنظرم مهم اینه که همسرت متوجه ناراحتی ات بشه و از موضع خودش عقب نشینی کنه و احیانا اشتباهش رو قبول کنه و سعی کنه تکرارش نکنه.
اما باید مراقب باشی که گریه کردنت براش عادی نشه.

متاسفانه یا خوشبختانه من اصلا اهل گریه کردن نیستم. و از طرفی همسرم هم به شدت اهل قهر کردن های طولانی است. من هم برای اینکه دعوا و مشاجره نشه باهاش قهر می کنم ولی وقتی قهر می کنیم بعد از هفته ها بابت ... میاد سراغم و هربار حس می کنم اصلا خودش را مقصر نمی دونه.

مشکل دیگه من هم اینه که قشنگ حرف زدن رو بلد نیستم. اصلا نمی دونم چطور متوجه اشتباهش کنم و ازش بخوام اشتباهش رو تکرار نکنه. گاهی فکر می کنم اصلا حرفم رو نمی فهمه!
نمی دونم شاید باید مهارت های چطور حرف زدن را یاد بگیرم. اما چطور و از کجا نمی دونم.

[del]

بلواسکای عزیز، دقیقا به هدف زدی؛ مهارت خوب صحبت کردن یکی از مهمترین مهارتها بین همسران هست و بخصوص من فکر می کنم چون ما زنها احساساتی هستیم و بیشتر هم حرف می زنیم و انتظار هم داریم که به حرفهای ما گوش بدن پس؛ باید بتونیم راحت و با مهارت صحبت کنیم.
دومین موضوع؛ مهارت گوش کردن توسط همسر شماست؛ اما چون تغییرات در نوع بیان شما و گفتار شما و کلام شما می تونه فوق العاده در همسرتون تاثیر بگذاره پس بهتره؛ اول شما شروع کنید به یادگیری خوب صحبت کردن؛ بعد کم کم می تونید همسرتون رو هم به این وادی تشویق کنید و مهارتها و رفتارهای خوب گوش کردن رو بهشون با رفتارتون نشون بدید.
در ضمن سارا خانوم گل؛ به عنوان کسی که این راه رو رفته و نتیجه نگرفته توصیه ی اکید اکید خواهرانه بهت می کنم که به هیچ وجه ممکن دیگه در مقابل ناراحتی ها و دلخوریهای کوچیک زندگی گریه نکن! به هیچ وجه!
اگه خواستی برات توضیحات بیشتری رو می دم.

[kashmar]

مشكل شما خانوم ها اينه كه مي خواهيد در برخورد با شوهراتون رفتار مردونه داشته باشيد اما با باز خورد زنونه.
كه خوب نشدنيه.و از طرفي چون فطرتتون توانايي پذيرش بازخورد مردونه را نداره براتون ميشه معضل.
يعني چي كه بعضي خانوم ها تو پستاشون مي گويند من همينم و نظراتتون را با توجه به شناختي كه از من بدست اورديد بديد!
اگه زن ها اينطوري ان مرد ها اينطوري ترن.

اگه كاري كه كردي نتيجه اش اين شده بدون راه رو اشتباه رفتي.تا خودت را تغيير ندي شوهرت تغيير نمي كنه.

حالا هي برو تا نتيجش را ببيني.

[sisili]

سلام اسمان ابی عزیز
با نظر kashmar عزیز موافقم اشتباهه که در مقابل مردا مردونه رفتار کنید قهر کردن و غرور بیش از حد داشتن اصلا خوب نیست. خب وقتی که قهر می کنید اخرش یا باید شما برید سراغش یا او که خب مستلزم اینه که هر دو غرورتون و بشکونید. گریه هم خوب نیست چون مطمئن باشید مطمئن باشد بعد از مدت خیلی کوتاهی کاملا بی اثر می شه و شما دریا دریا اشک هم بریزید همسرتون در و طقی می بنده و می ره سراغ کارش.
بهترین کار اینه که شما مهارت ارتباط با همسر و خوب حرف زدن یاد بگیرید باور کنید با کمی مهربانی می تونید بزرگترین مشکلات و بین خودتون حل کنید.
جای از حرفاتون نوشته بودید اونقدر قهرتون طول می کشه که هسرتون رو زندگی مجردی می بره. این و جدی بگیر . این واقعا یه هشداره واسه زندگیت پس لطفا دست از قهر بدار تا او هم قهر نکنه و برای جایگزین کردن محبت از دست رفته شما در اون روزای قهر تون جایگیزین براتون نذاره( منظورم صرفا یه خانم دیگه نیست هر سرگرمی که جای شما رو پر کنه)
همین که بهش بگید دوست ندارم این رفتارت و تکرار کنی باعث رنجش من می شه و یا محبت و بینمون کمرنگ می کنه و....
اسمان زندگیت همیشه ابی