سلام بر دوستان عزيز همدردي
مدت هاست از اين تالار استفاده ميكنم و پاي درد دل شما مي نشينم اما حالا مي خواهم با شما در دل نموده كمك بگيرم.
مدت 5 سال هست كه ازدواج كردم و يك پسر 4 ساله دارم.اما هيچوقت در اين مدت از لحاظ اشتغال و درآمد زائي همسرم احساس امنيت و آرامش نداشتم.تقريبا سر هر كاري كه مشغول مي شود دو يا سه ماه بيشتر دوام نميآورد.آدم آرامي هست ولي به نظر مي رسد از لحاظ داشتن مهارت هاي زندگي بسيار ضعيف است.نمي دانم بايد چه جوري كمكش كنم كه به غرورش هم لطمه نزنم .نمي دونم چطور بايد غير مستقيم اين مهارتها را براي حفظ شغلش بهش آموزش بدهم كه در رابطمون هم خللي وارد نشه و احساس كوچك بودن هم نكنه .اين آخرين بار كه شغلش را ازدست داده حتي نتونستم به روش بيارم.من سكوت كردم و اون هم طبق معمول سكوت.
اما به شدت نااميدم و از آينده در هراس.
نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی
منم از دست شوهرم عاجز شدم، منتها حداقل من خدا رو شكر سركار ميرم و مايحتاج خودم و پول تو جيبي دارم، و اينكه بدبختي ما قبل از ازدواج باهم دوست بوديم و تو اون دوران هم كارش رو عوض ميكرد و الان من نميتونم گلايه اي بكنم چون همه ميگن كه از قبل ميشناختيش، شوهرم مرد خوب و كاري هستش منتها دقيقا مثل شوهر شما بعضي مهارتهاي ارتباطي رو بلد نيست، الان ما 1 ساله ازدواج كرديم و تا الان 3 جا رو عوض كرده، يه جا بهش ميگن چرا دير مياي سركار، يه جا ديگه ميگن چرا وقتي نشستي اخمات تو همه و با مشتري خوب برخورد نميكني، يه جا ديگه ميگن اعتماد به نفست پايينه، منم مثل شما نميدونم چه جوري به شوهرم كمك كنم، مشاور هم هنوز هم اينكه فرصت نشده و هم اينكه بخاطر هزينه اش نرفتم.
علاقه مندی ها (Bookmarks)