سلام
سعی می کنم سوالمو تا جایی که می تونم کوتاه بنویسم که از خوندنش خسته نشین.
پسری 25 ساله هستم که یکی از همکلاسی های دوره کارشناسیمو دوست دارم و این قصدو دارم که با شناخت بیشتر با هم ازدواج کنیم. بعضی اوقات با هم صحبت می کنیم (فقط در مورد ازدواج یا درس و نه الکی) که هم خانواده من و اون از ارتباطمون و نیتمون خبر دارن. متاسفانه با اینکه من همیشه با احساسی شدن رابطه مخالف بودم ولی اون حین صحبت ها ابراز علاقه کرد و رابطه ما تا حدی احساسی هم شد.
مشکل من اینه که حالا که دیگه مطمئنم که منو دوست داره ازش انتظاراتی دارم فقط در حد اینکه وقتی ناراحتم انتظار دارم که ناراحتی من براش مهم باشه و سعی کنه از دلم در بیاره و اون اصلا این کارو نمی کنه یعنی در مقابل ناراحتی من خیلی بی تفاوته. من خودم واقعا براش کم نمی ذارم هر کاری بتونم براش انجام می دم و اصلا نمی تونم ناراحتیشو ببینم، خودشم اینو می دونه و تایید می کنه.
هر وقت هم بهش می گم که چرا احساسات من برات مهم نیست و ناراحتی من برات اهمیتی نداره می گه الان قبل از ازدواج خیلی با بعد فرق داره و می دونم که بعد از ازدواج اهمیت می دم و همه دخترا همینجورن، تازه تو هم هنوز مطمئن نیستی که می خوای با من ازدواج کنی. (در صورتی که خیلی اوقات راحت ابراز علاقه می کنه و البته هر از گاهی می گه ابراز علاقه قبل از ازدواج درست نیست و رعایت می کنه)
به نظر شما این رفتار بعد از ازدواج هم تکرار می شه یا همونجور که خودش می گه فقط قبل از ازدواج اینجوریه و همه دخترا همینجورن (در ضمن از خانواده خیلی مذهبی هستن)؟؟؟
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط baran.68
علاقه مندی ها (Bookmarks)