علاقه دختر به پسر

[roohe baran]

سلام
من دختری 25 ساله هستم
چند وقته که به یکی از دوستان برادرم که خیلی خیلی با هم صمیمی اند و مدتها هم با هم زندگی کردندعلاقه پیدا کردم(علاقه که نه ، یجور کشش ) خونواده م همه در جریان هستند
تازه خونواده م مشتاق ترند که آینده من با این آقا رقم بخوره ... ...
اما من !
میدونید از سالهای پیش کم کم این آقا به عنوان شخصی شد که گهگاهی ذهنم مشغولش میشد اما به خودم اجازه نمیدادم که در مورد آینده بهش فکر کنم یعنی میترسیدم
من کاملا کلی میشناسمش فقط در حد دوست برادر شاید یه کم بیشتر. اما تا اون حدی که میشناسم و از اخلاق و خصوصیاتش خبر دارم با اون چیزی که من همیشه تو ذهنم به عنوان همسر تصور میکردم منافاتی نداره
خود آقا پسر هم یه چیزایی میدونه نه اینکه من کاری کرده باشم که بفهمه ، نه اینطور نیست
اما تا چند وقت قصد ازدواج نداره تا سرش خلوت تر شه
اما مشکل من
من از حسم میترسم ، از اینکه واقع بینانه به قضیه نگاه نکرده باشم؟ خیلی با خودم کلنجار رفتم تا به طور جدی بهش فکر کنم اما دور و بریام میگن که واقعا دارم سخت میگیرم
خوب حق ندارم؟ من هنوز چیز زیادی ازش نمیدونم اصلا از حس ایشون خبر ندارم و...
از طرفی چون دخترم انتخاب کردن برام سخت تره خونوادم تشویق میکنن و پشتم هستن اما من بین حس هام جنگ و دعواست
میترسم که این حس قویتر شه اونوقت اگه به سرانجام نرسه ضربه بهم بخوره
گاهی میگم که چه بهتر که پسرا انتخاب کننده و دخترا انتخاب شونده هستن
مطالب زیادی در این مورد خوندم که عکس العمل آقایون در این مورد چیه
اما تا اونجایی که دیدیم این آقا عکس العمل بدی نداشه و همون طور که گفتم یه چیزایی میدونه
از این نظر مشکلی نیست


مشکل اینه که من شک دارم ، میترسم ، میترسم اشتباه کرده باشم
مطالب سایت رو هم خوندم مطلب "دل یا هوس" ،" اعتماد به نفس" و ...
اما بلاتکلیفیم بیشتر شد
از طرفی هم من عجله میکنم تا تکلیفم مشخص شه که آیا باید این قضیه ادامه پیدا کنه یا نه اما اون آقا حرفش فعلا نه اِه
یه جورایی این قضیه کش دار شده
هر خواستگاری هم برام اومده تو اون شرایط فقط به خود اون خواستگار فکر کردم و جواب دادم نه اینکه با این آقا مقایسه ش بکنم
اینم گفتم که فکر نکنید که اصلا واقع بین و عاقل نیستم و ممکنه که دیگران رو به خاطر این شخص از دست بدم

بلاتکلیفم، چه کنم؟!!
میدونید ، من از زندگی میترسم
گهگاهی هم فکر میکنم که 25 سالمه و داره کم کم دیر میشه
از آیندم میترسم که چه خواهد شد، شاید به این خاطره که عجله میکنم اما کاری از پیش نمیره

آره گاهی اعتماد به نفسمو از دست میدم
گاهی صبر و توکلم از دست میره و حس تنهایی میکنم
گاهی فکر میکنم که خودمو درست نمیشناسم و اصلا تکلیفم با خودم مشخص نیست
میترسم الکی خودمو گول زده باشم و حسم علاقه نباشه و هوس باشه
اما گاهی میگم که مگه دیگران چجوری ازدواج میکنن تو چرا انقدر درگیری و خودتو آزار میدی

مطلب 40 موضوع موثر در پیدا کردن شوهر رو هم خوندم
بله من اکثرشون رو دارم خیلی ها رو هم جذب کردم اما اونی نبودین که من میخوام
فکر میکنم که همین آقایی که ازش صحبت کردم اونیه که میخوام به خاطر همین سعی در جذبش دارم اما از این فکر هم میترسم که نکنه کورکورنه انتخاب کرده باشم و اگه کامل بشناسمش اونی نباشه که انتظارشو داشتم
موندم ...
نمیدونم دیگه حسمو چجوری بگم
به خدا واگذارش میکنم اما زمانی که تحملمو از دست میدم دیگه ...
منم آدمم و گاهی بهم فشار میاد وتحملم هم کم میشه

شما یه کم راهنماییم کنید ، باهام حرف بزنید
ببخشید که پر حرفی کردم اما همه چیزو گفتم که نقطه مبهمی باقی نمونه

[هستی]

سلام دوست عزیز

بنظر من اصلا به این آقا فکر نکنید. این طبیعت مردهاست که دلش می خواهد برای بدست آوردن همسرشان زحمت بکشند. یادم می آید دوستی می گفت که به خواستگاری همسرش بعد از سنجیدن معیارها و تخقیق جواب مثبت داده بود. بعدها همسرش منت سر او می گذاشت که تو چقدر هول بودی و چه زود جواب دادی!
مطمئن باش اگر ازدواجی به خواست زن صورت گیرد و اگر بعدها به مشکل برسند، مرد حتما آنرا به رخ خواهد کشید و تحمل این موضوع برای خانمها سخت است.
از طرفی بهتر است خانواده تان را نیز متقاعد کنید، چون اگر این آقا در رودربایستی خانواده تان با شما ازدواج کند، در آینده به مشکل خواهید رسید.
مطمئن باشید اگر او به شما فکر کند به خواستگاریتان می آید، مخصوصا که شما خواستگار هم دارید و او را نگران می کرد.

در ضمن در شرایط کنونی جامعه ما 25 سال اصلا سنی نیست و اصلا دیر نشده است. از این بابت نگران نباشید.

از طرفی هرگز از ترس مجرد بودن ازدواج نکنید. چون از چاله در می آیید و به چاه می افتید.

[ایوب]

سلام خواهر خوبم

این جمله رو یه جا دیدم، خیلی مي تونه بهتون كمك كنه:
تا در مورد قصد و نیت کسی مطمئن نشدی، ونسبت به او شناخت پيدا نكردي او را به قلبت راه نده

به خدا توکل کن، مطمئن باش اون برات بد نمی خواد.

[صبا_2009]

دوست عزیز به همدردی خوش آمدید

اما از این فکر هم میترسم که نکنه کورکورنه انتخاب کرده باشم و اگه کامل بشناسمش اونی نباشه که انتظارشو داشتم

به ایشون هم مثل کسایی که قبل جذب کردید و ازتون خواستگاری کردند و جواب رد دادید نگاه کنید . البته زمانیکه خودشون اقدام کردند و رسما خواستگاری کردند.

مثل شما مثل پیش از مرگ واویلا کردن است.

هنوز خواستگاری اتفاق نیافتاده که شما نگران اشتباه بودن انتخابتتون هستید.

فکر ایشون رو از سرتون بیرون کنید و از خانوادتون هم بخواین تا زمانیکه قدمی از سمت ایشون برداشته نشده بحثی در موردشون نکنند .

فکر میکنم به اندازه کافی چراغ سبز از طرف شما و خانوادتون بهشون نشون داده شده که ایشون حس کنند. تصمیم گیری نهایی و زمانش رو به ایشون بسپارید و برگردید به زندگی عادی.


شاد باشید

[roohe baran]

سلام ممنونم به خاطر صحبتاتون
حرفاتونو قبول دارم
ببینید از جانب ما حرفی زده نشده که این آـقا فکر کنه داریم خواستگاری میکنیم
از جانب من که دیگه اصلا هیچ گونه رفتاری نبوده
این آقا دورادور میدونه که من هم هستم و تا حدی نسبت به من کنجکاو شده اما مدتی رو برای

خودش تعیین کرده که تا اون موقع نشه سراغ هیچ کس نمیره
میخواد به کارهش سروسامون بده چون من هم میدونم که چقدر سرش شلوغه و حرفشو قبول

دارم
این هم که گفتین بعد ها منت میزاره درسته چون ما اینو میدونیم نمیخوایم که موضوع از

جانب ما مطرح شه هیچ کاری هم نکردی
تنها کاری که بوده اینه که در دسترس این آقا بودم تا باعث شه که به من فکر کنه
یعنی میهوام جذبش کنم و خودش بیاد سمتم نه اینکه من کاری کنم یا اینکه خواستگاری کنم که

بعدها به مشکل بربخوریم
هر دو عاقل و فهمیده و سنجیده عمل میکنیم
این آقا یه چیزایی تو دلش هست اما داره فرار میکنه اونم فقط به خاطرکارهاش
من میخوام این فرار از بین بره
میخوام جذبش کنم اما مشکل هم داریم که خیلی کم میبینمش خیلی کم
بهونه عاقلانه و سنجیده ای هم واسه دیدار ندارم
گفتم که من بیگدار به آب نمیزنم و خیلی در مورد کارایی که میخوام بکنم فکر میکنم و همه

عواقب رو میسنجم.
حالا سوالم اینه که با توجه به حرفایی که تو پست اولم زدم که تکلیفم با خودم مشخص نیست

چه کنم
چه طور تکلیفمو لااقل با خودم روشن کنم ؟
اصلا شدنیه؟
ببینید من بهش کشش دارم ولی گهگاهی خیلی کم یه دیواری میاد و مانع میشه و باعث میشه

بشینیم به هدفم شک کنم
با این وجود چه کنم؟

از طرفی نمیخوام از دستش بدم! و بهش تعصب پیدا کردم که نکنه بره سراغ دیگری
میبینید چقدر بلاتکلیفم
حالا از طرفی اگه بخوام جذبش کنم با توجه به اینکه همدیگرو به ندرت میبینیم چکار میشه

کرد!؟

بازم میگم میهوام طوری باشه که خودش بیاد سمتم
از این هم میترسم که بین این خواستگارا یکی همه سرایط ایده آل رو داشته باشه و گیر کنم

چون یه جورایی این آقا تو ذهنمه
خودمم به کارای خودم گیج شدم که بالاخره کدوم وریم

دوست عزیز sh_b هم ممنونم حرفتونو قبول دارم
از شما
اما من زندگیمو ول نکردم که به این آقا فکر کنم به کار هام میرسم اما گهگاهی فکرم مشغول

میشه آره اذیت هم میشم اما سعی میکنم به خدا واگذارش کنم

[ایوب]

ببینین عزیزم

با این راهی که در پیش گرفتین

1- اگه با سیاست کامل رفتار کنین که خیلی مهارت می خواد و خیلی سخته و نیاز به تجربه ی فراوانی داره امکان داره که طرف رو جذب کنین، اما علاقه ی ایجاد شده نمی ذاره خیلی چیزا رو ببینیمو.......

و اما اتفاق دومی که ممکنه خدائی نکرده رخ بده:

2- فکر کردن شروع می شه، کم کم این فکر کردنا زمانش زیاد می شه، تا جائی پیش می ره که فکر و تخیل مثل خوره میافته به جونت، دیگه راحتت نمی ذاره....

خودت رو فراموش می کنی، یادت می ره کی هستی، فقط دنبال اینی که طرفت از چه جور رفتاری خوشش می یاد دیگه با این کار نداری که خودت اون رفتار رو دوست داری یا نه، بعد همون رفتار رو انجام می دی، تحت عنوان اینکه می خوام جذبش کنم

بعد هر کاری که در مقابل اون انجام می دی تا سه هفته بعدش داری به این فکر می کنی که نکنه از این حرکت من بدش اومد، نکنه اشتباه کردم، نکنه فکر کرد دوسش ندارم، بعد یه جوری می خوای اشتباه نکرده رو جبران کنی و...........

این رفتارها هم چنان ادامه دارد و خدا می دونه که به کجا ختم بشه......

خواهش می کنم توجه داشته باش که تمام این اتفاقات با گذشته زمان رخ می ده، یه دفعه سرت رو میاری بالا می بینی کجای کاری!!!1

به نظر من اگه یه درصد هم احتمال رخ دادن نتیجه ی دوم وجود داشته باشه، این راهی پر خطره و هرگز نباید پامون رو توی این راه بذاریم.

[wintersun77]

دوست عزيز شما كه تو دل ايشون نيستيد كه بدونيد اون تو خبرهايي هست يا نه. فكر مي كنم يك كم دچار برداشت غيرواقعي هستيد. ممكنه خبرهايي هم باشه اما اين آقا تا خودشون پا پيش نذارند فكر كردن شما به ايشون بيشتر يك جور رويا پردازيه. شما بايد فكرتون رو از ايشون خالي بكنيد و تا وقتي كه رسماً و علناً ابراز علاقه و يا خواستگاري از شما نكرده به هيچ وجه به عنوان يك كيس بالقوه او را در نظر نگيريد چون اگر غير از اين كنيد و ايشون به شما پيشنهاد ندهند خودتون بعداً ضربه ي روحي مي خوريد.

[فرشته مهربان]

از این هم میترسم که بین این خواستگارا یکی همه سرایط ایده آل رو داشته باشه و گیر کنم

به نظر شما ، این ترس منطقیه ؟ عقلانیست ؟


همین کلام شما نشونه اینه که شما دارید احساسی برخورد می کنید ، و الا عقلتون دنبال اینه که یک فرد شایسته همسر شما بشه ، و شما اینجا عنوان می کنید می ترسید کسی بیاد و شرایطش عالی باشه !!!!! این یعنی این که شما به این آقا توجه عقلانی ندارید و توجهتون احساسیه ، همین که وقتی جدی به این که همسرتون بشه فکر می کنید مردد می شوید یعنی کشش شما احساسیه نه عقلانی . و در اینجور مواقع باید احساس رو مهار کرد و افسارش رو دست عقل داد .

عاقل باشید و خیلی راحت به خواستگارهایی که برای شما میاد توجه کنید برای شناخت و انتخاب ، و روی این آقا تمرکز نکنید و ذهنتون رو درگیرش نکنید .


موفق باشید

[roohe baran]

ممنون از همگی
بله حرف همتون رو قبول دارم
خودمم چون به تمامی این مسائل فکر میکنم همش با خودم کلنجار میرم
درسته ، باور کنید من کار وزدندگیمو ول نکردم که به این آقا فکر کنم
در مورد خواستگارهایی هم که میاد واقعا در مورد خودشون قضاوت میکنم نه اینکه با دیگری مقایسه ش بکنم
باور کنید واقع بین هستم و به همه چی فکر میکنم اما اینکه گفتین کشش من احساسیه نه عقلانی هم تا حدی قبول دارم احساس

هست نه اینکه فقط احساس باشه
این هم که گفتم میترسم که بین خواستگارا خوبش پیدا شه و گیر کنم آره احساسی بود
قبول ندارید که باید احساس هم باشه اگه احساس نباشه که پسرش هم باشه نمیتونه دختری رو بپسنده چه برسه به دختر
یعنی یه جورایی همون به دل نشستن
من همیشه گفتم من این آقا رو تا حدی که همیشه به دلم نشسته و تو ذهنم بوده و شناختمش میپسندم نه اینکه صرفا به این دلیل

بخوام اقدامی بکنم و... و نهایتا ضربه ببینم
به همین خاطر گاهی خودمم شک میکنم که نکنه اشتباه بکنم

بهش فکر میکنم ولی با راهنماییهاتون متوجه شدم که نباید فکر کنم و ذهنمو مشغولش کنم

ممنون
از همون اول خودمو سرنوشتمو به خدا سپردم ضرر هم نکردم اما گهگاهی انگاری که هول باشم عجله میکنم
پس در هر شرایط شما نظرتون اینه که من اصلا نه فکر کنم نه جذب کنم نه هیچ اقدام دیگه ؟ یعنی حتی خودمم مطرح نکنم که

اون آقا به خودش بیاد !؟
آره برای پیدا کردن همسرش خیلی تلاش کرده ولی تا حالا نشده این اواخر هم چون درگیر کارهاشه و واقعا سرش شلوغه

میهواد اگه کسی وارد زندگیش میشه وقتی براش داشته باشه به همین خاطر فرار میکنه
نظراتون رو بهم بگید لطفا
از اینکه همراهم هستید ممنون

[فرشته مهربان]

روح باران عزیز

احساس خیلی خوبه ، نمیتونه نباشه ، اما منشاء تصمیم گیری و نگرش و قضاوت و اقدام نباید باشه ، احساس اگر محور شود به خطا می رود ، عقل باید محور باشد و احساس سوخت محرکه ، در این صورت در کنترل عقل قرار میگیره و در جای خود خرج میشه .

مثلاً در ازدواج >>> عاقلانه باید انتخاب کرد و عاشقانه زندگی کرد . اگر اول احساسات بیاد تو انتخاب دخیل بشه خیلی چیزها از دید پنهان میمونه و شناخت درست شکل نمیگیره ، و بعد که زندگی شکل گفت و احساسات کمی فروکش کرد با مسائلی مواجه میشیم که نمیخواستیم و اونوقت همینها عشق سوز میشه .

آری شما ذهنت رو متمرکز این آقا نکن ، اقدامی نکن ، بخصوص این که ایشان آمادگی ازدواج نداره ، هرگونه توجه و اقدامی از سوی شما سبک شدن شما را در پی داره و رمیدن او را ، ارزش خودت را حفظ کن و ذهنت را از این احساس دور کن و تصور نکن مردی که شما خواهانی تنها همینه و بس چون اگر اینطور نگاه کنی به عجله و اشتباه می افتی و ندانم کاری پیش میاد و...و ... و... و.... و....



.