چه کنيم که غر نزنيم ؟

[صبا_2009]

چه کنيم که غر نزنيم ؟

چرا اينجا نشسته ای؟ درساتو خوندی؟ مگه فردا امتحان نداری؟ چقدر فيلم نگاه می کنی؟ چرا ظرف ميوه ای رو که خوردی نشستی؟ فقط برای ديدن سريال وقت داری؟ چند بار بگم کفشاتو اينجا در نيار؟ چقدر وسايلت را جمع کنم! من هم آدمم، خسته شدم!

با اين جملات می توان در محيط خانه مداوم روی اعصاب ديگران راه رفت، قدم زد و حتی دويد و حس عصبانيت، کم حوصلگی و لج بازی را تقويت کرد! تا جايی که آرامش زندگی لابه لای اين جمله ها گم شود!

برخی افراد هميشه غر می زنند. وقتی با افزايش قيمت ها مواجه ميشوند، وقتی کارهايشان عقب می افتد، وقتی هوا آلوده است، وقتی ترافيک سنگين است، وقتی هوا گرم است، وقتی برف می بارد، وقتی تاکسی گير نمی آيد، وقتی غذا می سوزد و خلاصه آنقدر به خاطر هر چيزی غر می زنند که به يک عادت جديد مبتلا می شوند: عادت غر زدن، هيچ فکر کرده ايد چرا برخی اوقات مداوم از ديگران ايراد می گيريم، يا خيلی زود از هر مساله ای شاکی می شويم و شروع می کنيم به غرغر کردن؟

روان شناسان عقيده دارند غرزدن نوعی پاسخ به موقعيت هايی است که فرد دچار ناکامی می شود و اگر اين ويژگی از فراوانی و استمرار برخوردار باشد به عنوان يک شيوه شخصيتی ناسازگار مطرح می شود که در اين موارد غالبا" با افسردگی، اضطراب، خود کم بينی، بهداشت روانی پائين، مشکل سازگاری با ديگران، بدبينی، نااميدی، خشم و رضايت نداشتن از زندگی همراه است.

غرغر کردن خطر ابتلا به بيماری های عفونی را افزايش می دهد.

مطالعات مختلف نشان می دهد که اين سبک يا شيوه شخصيتی (غرغرکردن ) می تواند اثرات زيادی بر سلامت جسمی، روانی و عاطفی فرد داشته باشد. برای مثال خطر ابتلا به بيماری های عفونی را افزايش می دهد.

دکتر " شمس الدين کهانی " روان شناس بالينی با بيان اين مطلب می گويد: پژوهشگران در تحقيقی در باره تجارب مردم هنگام روبه رو شدن با کمبودها، ناکامی ها و چالش های زندگی نظر خواهی کردند. موثرترين پاسخ های مقابله ای، کمک گرفتن از ديگران، انتقال احساسات، انجام اقدام منطقی، پند گرفتن از تجارب، استفاده از حس شوخ طبعی، حفظ ايمان و کنترل احساسات منفی و غيره موثرترين پاسخ ها، خشم، غرولند کردن، دودلی، سرزنش خود يا ديگران و فرار از شرايط بود. بر اين اساس، دو شيوه يا راهکار مقابله ای مهم در افراد بررسی و شناسايی شد. نخست، شيوه مقابله ای مشکل محور که تمرکز اصلی فرد بر حل مشکل و تغيير شرايط بود و دوم شيوه مقابله ای هيجان محور که بطور عمده بر کنترل آشفتگی متمرکز تاکيد داشت. در حقيقت غرزدن، تحقير ديگران و طعنه زدن نوعی پرخاشگری محسوب می شود که همبستگی بالايی با اعتماد به نفس پائين، اضطراب و بدبينی افراد دارد، وی در باره سازگارانه ترين روش مقابله با چالش های زندگی می گويد: " بهترين و موثرترين روش، اتخاذ يک رويکرد فعال و متکی به خود است که برنامه ريزی و حل مشکلات زندگی را شامل می شود و با مثبت ترين هيجان ها مثل نشاط و شادکامی همراه است."

وی ادامه می هد: " برای مقابله موفقيت آميز با چالش های زندگی، آگاهی شما از شيوه شخصيتی و نوع برخوردتان با مسائل کمک کننده است. زيرا شيوه های شخصيتی با چگونگی برداشت يک فرد از اطراف و نحوه واکنش او با رويدادهای فشارزا ارتباط تنگاتنگ دارد. " کهانی با بيان اين که برخی شيوه های شخصيتی انعطاف پذيرتر از ديگر شيوه هاست، می گويد: " معمولا" افرادی که انعطاف پذيری کمتری دارند در مقابله با چالش های زندگی بيشتر آسيب می بينند. " به گفته اين روان شناس در شيوه شخصيتی عصبی و غرغرو، فرد معمولا" احساس درماندگی ميکند، نگران و مضطرب است، با ديگران سازگاری خوب و مناسبی ندارد و به علت انتظارات غير منطقی، هميشه از ديگران دلخور و عصبانی است و وقتی کارها بر وفق مراد او پيش نمی رود نااميد و افسرده می شود و دست از تلاش بر می دارد.

زندان بهتر از همنشينی با يک غرغرو!

جالب است بدانيد مردی که به خاطر ناديده گرفتن قوانين مهاجرت در کشور ايتاليا به 9 ماه حبس در خانه محکوم شده بود از قاضی تقاضا کرد به جای خانه، وی را به زندان منتقل کند چون تحمل غرزدن همسرش را ندارد. مهاجر الجزايری 24 ساله فقط با گذشت يک هفته از دوران محکوميتش نزد قاضی پرونده رفت و از او خواهش کرد حبس در خانه را به حبس در زندان تبديل کند. او به قاضی گفت : من به سکوت و آرامش نياز دارم و حاضرم تمام اين مدت را پشت ميله های زندان بگذرانم اما غرولندهای همسرم را نشنوم . البته قاضی هم با درخواست او موافقت کرد!

افراد هيجانی بيشتر غرغر می کنند.

دکتر " فاطمه قاسم زاده " روان شناس، غرزدن را نوعی اعتراض می داند و معتقد است : " زمانی که فرد احساس می کند نمی تواند به حقوق واقعی اش برسد اين واکنش انفعالی را بروز می دهد. "

او می گويد: " برخی رفتارها از جمله پرخاشگری صورت فعالی از اعتراض افراد است اما گاهی فرد نمی تواند خواسته اش را به صورت روشن و شفاف بيان کند بنابراين به ناچار به سمت رفتارهای انفعالی از جمله غرغر کردن می رود . "

قاسم زاده با بيان اين که غرزدن تابعی از وضعيت اجتماعی است تا ويژگيهای وابسته به جنسيت، می گويد: " بنابراين نمی توان گفت که غرغر کردن در زنان بيشتر به چشم می خورد و صد البته که در آقايان هم وجود دارد اما گاه در برخی شرايط زنان و کودکان بعلت ناتوانی و قدرت کمتر در بيان خواسته هايشان بيشتر غرغر می کنند. "

چه افرادی بيشتر غر می زنند :

دکتر قاسم زاده در اين باره می گويد: " معمولا" افراد هيجانی ( کسانی که زودتر از ديگران از يک رويداد، ناراحت يا خوشحال می شوند و صبر و تحمل کمتری دارند ) بيشتر از ديگران غرغر می کنند.

غرغروها صداقت به خرج می دهند :

افراد غرغرو بايد با خودشان صادق باشند و در لحظاتی که احساسات منفی و ناخوشايند بر آنها چيره می شود با خود فکر کنند که علت اين نارضايتی چيست؟ شايد در برخی شرايط ، عوامل مختلفی موجب بروز تدريجی اين حالت شود. بنابراين بايد اين موضوع را کلی تر و عميق تر بررسی کرد. گذشته از اين، پيدا کردن ريشه احساسات می تواند تحمل نارضايتی و ناراحتی را آسان کند.

اما افراد چگونه می توانند از تکرار دوباره اين وضعيت جلوگيری کنند؟ نخستين راه، ايجاد ارتباط کلامی و صحبت کردن- به نوعی درد دل کردن- با فردی مورد اعتماد از جمله والدين، همسر و فرزندان در محيطی آرام است. برای مثال: وقتی خانمی از انجام کارهای منزل بسيار خسته می شود واز شرايط موجود احساس نارضايتی می کند می تواند به جای آن که شروع به غرزدن کند علت اصلی نارضايتی خود را پيدا کند و بدون آن که با غرزدن احساس تقصير و اتهام را در ديگران به وجود آورد، موجب جبهه گيری آنها شود و زمينه سوء برداشت هايی مانند منت گذاشتن را فراهم آورد، اين مساله را با همسر يا فرزندانش در وقتی مناسب و در محيطی آرام با جملاتی رسا و صميمانه در ميان بگذارد. از طرفی جلسات گفت و گو ميان همسران، يا والدين و فرزندان در زمانی مشخص از هفته، از بروز اين احساسات منفی و نارضايتی جلوگيری می کند.

منبع