ازدواج اینترنتی و سایتهای همسریابی و دوستیابی ،مراقب باشید خطر درکمین است

[فرشته مهربان]

1

آیا ازدواج های اینترنتی و همسریابی در سایتها درست است ؟

اينترنتي شدن روابط اجتماعي در جامعه امروز ايران به طرز ناباورانه ای بيان کننده اين واقعيت است که گپ و گفت ها و مراودات دوستانه در دنيای مجازی به شکل نگران کننده ای در حال تبديل شدن به فرهنگی پذيرفته شده است.
امروزه بشر استفاده از وسايل ارتباط جمعی چون اينترنت، ماهواره و رايانه را جزء لاينفک زندگی خود مي داند. دنيای جديد نيز شيوه نوين را براي زندگی مي طلبد و از همين رو زندگی نسل جديد با نسل گذشته متفاوت شده است به طوری که بسياري از افراد ترجيح مي دهند امور روزمره و گاه ضروری زندگي خود از جمله ازدواج و تجارت را از طريق اينترنت پيگيری کنند.

با نگاهي گذرا به دنيای اينترنت و تفحصی کوتاه در دنيای سايبر( sayber) مشخص مي شود که چند ده سايت دوست يابی و همسريابی با امکانات منحصر بفردی چون آلبوم تصاوير، تالارهای گفتگو و چت روم ها اين زمينه را بوجود آورده اند که جوانان به سمت و سوی آشنايی های بی سرانجام کشيده شده بی آنکه از عواقب دردسرساز آن آگاه باشند.

اين روزها ازدواج اينترنتی به يکی از مباحث مورد علاقه برخی جوانان تبديل شده است که از اين طريق شريک زندگي آينده خود را از آن طريق مي يابند. چنين روندهايی تشکيل خانواده در ايران را با ابهاماتی رو برو کرده است. نخست آنکه خيلی ها با انگيزه دوست يابی وارد اين سايتها شده اما پس از جدی شدن مباحث و اصرار يکی از طرفها به ازدواج، فرد برای تداوم رابطه حاضر به پذيرش آن شده در حاليکه خود نيز مي داند که هيچ جديتی در اين موضوع ندارد. نکته دوم آن است که خيلی ها پس از نا اميدی از پيدا کردن شريک مناسب آينده شان با انگيزه و هدف مشخص به سايتهای همسريابی مراجعه کرده و سعی مي کنند فرد مورد نظر خود را پيدا کنند.

با اينکه اتکا به اينترنت و فضای مجازی ممکن است در نگاه اول آسان ترين راه همسر يابی تلقی شود ولی واقعيت آن است که فضای نامطمئن مجازی نمی تواند ملاک دقيق و قابل اعتنايی برای يافتن يک شريک دايمی به حساب آيد. ارزيابی های اوليه نيز حاکی از آن است که خيلی ها در مراحل اوليه به قصد دوستيابی به اين کار مبادرت کرده و به تدريج علايق ناشی از احساسات ناپايدار تمايل به تداوم رابطه و در نهايت ازدواج را موجب شده است.

[فرشته مهربان]

2

ازدواج در اينترنت اولين بار دركشور فرانسه و حومه هاي شهر پاريس مطرح شد. اين شهر يعنی "ايسی لهمو لينو" يكي از شهرهای اينترنتی و سرآمد شهرهای فرانسه در حوزه اينترنت و اطلاع رسانی می باشد. تا جايی كه حتی در مهد كودكهای اين شهر نيز اينترنت مورد استفاده و دستيابی است.

در كشور ما هم موضوع دوست يابی رايانه ای و گاهی ازدواج اينترنتی از حدود 2-3 سال پيش در بين عموم مطرح شده است. تا جايی كه چندين سايت نيز در اين مورد به وجود آمد و اقدام به عضويابی كرد.
اما آنچه مهم است عواقب و مشكلاتی است كه پس از ايجاد چنين سايتهايی در بين جوانان به وجود آمده است.
چنانچه به دادگاههای خانواده و مراجع قضايی مراجعه كنيم به سادگی با چند زوج روبرو مي شويم كه از طريق اينترنت با يكديگر ازدواج كرده اند و حال برای جدايی به اين مكانها آمده اند.

عبدالرضا مصری ، با اشاره به لزوم فرهنگ سازی در مورد ازدواجهای اينترنتی، در اين زمينه مي گويد: برقراری ارتباط ميان دختر و پسر از طريق اينترنت جرم محسوب نمی شود، چرا كه وقوع جرم مستلزم وجود ادوات و مقدمات جرم است. البته در هيچ قانونی هم ارتباط كلامی بين دختر و پسر هر چند نامحرم باشند، جرم محسوب نمی شود.
اما آنچه مسلم است اين ارتباط باعث بروز شرايط سوء استفاده و استفاده نامطلوب از شرايط موجود می شود.

مصري معتقد است: در كشورهای اروپايی ارتباط سالم از طريق اينترنت صورت مي گيرد و طرفين پس از اين كه تصميم به ازدواج گرفتند شرايط خود را صادقانه بيان نموده و با هم ازدواج مي كنند. اما چون در كشور ما اين فرهنگ وجود ندارد، آنچه كه در چت رومها بيان مي شود اكثراً دروغ است يا با ديدگاهی منفی نظاره مي شود. نهايتاً همين دروغها باعث فروپاشی خانواده پس از ازدواج مي گردند، چرا كه طرفين واقعيتهاي فرد مقابل را از نزديك مي بينند
سايت های اينترنتي مطمئنا قصد الهی ندارند

جواد آرین منش مي گويد: ازدواج يکی از مهمترين حوادث زندگی انسان تلقی مي شود به طوری که حاصل آن تشکيل کانون خانواده به عنوان مهمترين و پايدارترين نهاد تربيتی در جامعه است.
با اشاره به کارکردهای متفاوت تربيتی ، اجتماعی و فرهنگی خانواده مي گويد: خانواده در اجتماع ايرانی جايگاه اساسی دارد و برای تحکيم خانواده ما به هر صورتی بايد تلاش کرد.

به گفته آرین منش همسر گزينی اينترنتي در جامعه ايران يک پديده نوظهور تلقی مي شود و اين پديده در جوامع غربی سابقه بيشتری دارد. نماينده مشهد در خانه ملت استفاده از رسانه های نوين را به تيغ دو لبه تشبيه کرده و تاکيد می کند: اگر جنبه آگاهی بخشی اين وسيله ناديده گرفته شود و با يک نگاه احساسی و ناآگاهی يک فرد بخواهد همسرش را از طريق اينترنت برگزيند و نقش اينترنت در تشکيل خانواده احساسی باشد و برپايه احساسات، يک خانواده بنا شود، اينترنت را نبايد در انتخاب همسر استفاده کرد اما اگر اينترنت بر آگاهی و آشنايی بيشتر طرفين ازدواج بيافزايد بسيار وسيله پسنديده ای است.

آرين منش مي گويد: چون در فرهنگ ايرانی موانع زيادی براي ارتباط طولانی قبل از ازدواج بين خانواده های جوانان وجود دارد و جوانان نمي توانند با خصوصيات يکديگر آشنا شوند استفاده از اين ابزار برای آشنايی پيش از ازدواج مطلوب و مفيد خواهد بود البته بايد اطلاعات و خصوصياتي که افراد از همديگر می دهند خصوصيات واقعی باشد و فقط شرايط مثبت افراد گفته نشود.

وی با تاکيد بر اينکه نبايد يک پديده وارداتی را با همان شرايط که در خارج از ايران وجود دارد، در جامعه ايران برپا کرد، گفت: بايد ارزش های اسلامی در همسرگزينی اينترنتی لحاظ شود.

[فرشته مهربان]

3

آرين منش چت کردن را وسيله مناسبی برای ازدواج نمی داند، بلکه آن را بيشتر برای سرگرمی می داند و معتقد است که چت در اين ماجرا نبايد مهم تلقی شود. چرا که بعيد است فردی براي کسب اطلاعات کامل و همسر گزينی واقعی به اينترنت مراجعه کند.

آرين منش در اين خصوص می گويد: هنوز هم افرادی هستند که با انگيزه های شرعی اطلاعات به خانواده دختران و پسران می دهند اما بعيد به نظر می رسد که سايت های اينترنتی نيز با انگيزه های الهی اين کار را انجام دهد. اگر سايت های اينترنتی با برنامه ريزی از سوی مسوولان همراه باشد می تواند نتايج مثبتی را به همراه داشته باشد.


حرکت با چراغ خاموش...

برخی کارشناسان ازدواج اينترنتی را حرکت با چراغ خاموش و بی سرو صدای زندگی تعبير کرده و ترجيح می دهند پيش از آنکه در داخل يا خارج از کشور کسی را انتخاب کنند او را در سکوت بشناسند البته شکستن اين سکوت کار را بر جوان سخت مي کند.

ازدواج به عنوان يکی از مهمترين حوادث زندگی انسان تلقی می شود و حاصل آن تشکيل کانون خانواده به عنوان مهمترين و پايدارترين نهاد تربيتي در جامعه است. از همين رو ازدواج اينترنتي يک راهکار نيست بلکه پوششي موقتی برای سرپوش گذاشتن بر مشکلاتی که بيشتر جوانان در حوزه ازدواج با آن مواجهند. اينکه بخواهيم نگاهی قابل اطمينان به اين مقوله داشته باشيم نمي تواند به عنوان يک راه حل تلقی شود. چرا که فرهنگ سازی ازدواج اينترنتی در جامعه برای شکل گيری يک خانواده سالم نيازی ضروری است.

[فرشته مهربان]

4

ايجاد زمينه های شناخت و فراهم نمودن امکان مشاوره بعد از آشنايی و ملاقات همچنين تحقيق و بررسی درباره مورد برگزيده شده نيز نبايد مورد غفلت قرار گيرد. مساله ای که نه تنها خود جوانان بلکه تمامی مسئولان ذيربط هم برای ساماندهی اين نوع آشنايی و ازدواج، بايد به آن توجه کافي داشته باشند.

فقدان آموزش به عنوان کليدی ترين چالش امروز در بحث ازدواج اين امکان را فراهم ساخته که شيوه های همسريابی در کشور تحت تاثير برخی انگيزه هاي انحرافی از ماهيت دوگانه ای برخوردار شود. اثرات انحرافی اين شيوه طبعا پيامدهای زيانباری را متوجه روح و روان جوانان اين کشور خواهد کرد.

همسريابی اينترنتی با اين که ممکن است مراحل نهادينه شدن در کشور را طي کند اما باز هم با توجه به ماهيت پنهان فضای مجازی برای فرار انسانها از واقعيت و استفاده از نقاب در مقابل يکديگر ؛ يک شيوه انحرافی برای فايق آمدن بر مشکل انتخاب گزينه صحيح است در حالي که اتکا به اين روش متضمن خطراتی است متاسفانه برخی خانواده ها با سکوت زيانبار خود به تداوم و مشروعيت يافتن اين شيوه کمک مي کنند....

منابع این بخش :
1-رووزنامه همشهری
2-پایگاه اطلاع رسانی آفتاب
3-پایگاه موازی www.movazi.com

[فرشته مهربان]

5

بخش دوم

بابک سعیدی، روانشناس، از جمله منتقدان ازدواج‌های اینترنتی است که در این خصوص معقتد است بی‌اعتمادی یکی از عمده‌ترین آسیب‌هایی است که زندگی زوجینی را که به‌واسطه آشنایی در فضای مجازی با یکدیگر ازدواج می‌کنند، تهدید می‌کند چراکه همواره این دغدغه با آنهاست که « آیا همسرشان با افراد دیگری هم چت می‌کند.» وی می‌گوید: « آشنایی در فضای چت‌روم‌ها بعدها در روابط زوج‌ها تأثیرات عمیقی می‌گذارد چراکه آنها در مرحله نخست برای برقراری ارتباط با یکدیگر ناگزیرند در برخی از موارد خود را بسیار ایده‌آل معرفی کنند اما این مساله زمان زیادی طول نخواهد کشید.»
به باور این روانشناس این نوع ارتباط زمانی می‌تواند به یک آشنایی سالم تبدیل شود که با بلوغ هیجانی هر دو فرد، نظارت موسسات ذی‌صلاح در این امر و مشاوره متخصصان فضای مجازی همراه شود. وی حمایت خانواده‌ها از فرزندانشان را راهکار مناسبی برای کنترل آسیب‌های ناشی از همسریابی اینترنتی می‌داند و می‌گوید: «اگر والدین از دریچه منع به این وسیله ارتباطی نگاه کنند قطعا فرزندانشان به شکل دیگری آسیب خواهند دید چراکه اینترنت واقعیت روز جامعه ماست و نمی‌توانیم این واقعیت را انکار کنیم اما این سخن نیز به آن معنا نیست که فرزندمان را در برابر ابزارهای جدید تنها رها کنیم بنابراین والدین مسئول، کسانی هستند که علاوه بر دلسوزی با بصیرت به این فناوری و خدمات آن نگاه کنند.»

نگاه پسران به مقوله همسریابی اینترنتی صرفا نوعی سرگرمی‌است

روانشناسی دیگر که از جمله منتقدان ازدواج‌های اینترنتی است که معتقد است. بیشتر دختران از شیوه همسریابی اینترنتی برای انتخاب همسر مناسب استفاده می‌کنند و این در حالی‌است که پسران بیشتر با نگرش سرگرمی‌وارد «چت‌روم» می‌شوند. شاید بتوان ادعا کرد که آشنایی در چت‌روم‌ها بتواند به کاهش سن ازدواج کمک کند. اما نمی‌توان توقع داشت این الگو در جامعه ما نیز جوابگو باشد زیرا بیشتر تعاملات جوانان در فضای مجازی انتزاعی و دور از واقعیت است و همین موضوع زمینه‌ای برای افزایش مشکلات و آسیب‌های همسریابی اینترنتی در جامعه ما است.» وی تصریح می‌کند: «مشکل کنونی ما این است که پسران حاضر به قبول مسئولیت ازدواج نیستند و در نهایت این جامعه زنان هستند که از این شیوه ازدواج آسیب می‌بینند.» وی عنوان می کند بهترین راهکار برای رفع مشکلات ناشی از فضای مجازی فرهنگ‌سازی است به این معنی که مسئولان فرهنگی جامعه با ارایه مشاوره به والدین و همچنین تولید برنامه‌های مختلف به آموزش خانواده‌ها و جوانان نسبت به نقاط قوت و ضعف استفاده از اینترنت و خدمات آن بپردازند.

[فرشته مهربان]

6

ازدواج‌های موفق که ریشه در آشنایی اینترنتی دارد نیز توسط افرادی صورت گرفته است که از شخصیت‌های پخته‌ای برخوردار بوده‌اند به این معنی‌که به‌طور تصادفی با هم در اینترنت آشنا شده‌اند نه اینکه از این طریق با هم ازدواج کنند.

نسرین حاجی‌زاده، رییس مرکز مشاوره « مهرگان » با بیان این مطلب که نمی‌توان ادعا کرد همه ازدواج‌هایی که از طریق اینترنت صورت گرفته، محکوم به جدایی است، می‌گوید: « آشنایی قبل از ازدواج مهم‌ترین معیار تشکیل یک زندگی موفق است بنابراین صرف‌نظر از شیوه انتخاب همسر، جوانان باید مبنای خود برای آغاز زندگی مشترک را شناخت صحیح قرار دهند.» وی دختران را بیشترین متقاضیان این شیوه همسریابی می‌خواند و می‌گوید: « فارغ از جنس متقاضیان، بیشترین افرادی که از طریق همسریابی اینترنتی مبادرت به آغاز آشنایی می‌کنند شامل گروه‌هایی هستند که محدودیت‌هایی دارند ؛ حالا این محدودیت‌ها ممکن است مربوط به مشکلات فردی، خانوادگی، ظاهری و فرهنگ حاکم بر محیط زندگی فرد باشد.»

این کارشناس ارشد مشاوره با اشاره به نقاط ضعف این نوع از همسریابی می‌افزاید: « در فضای مجازی تضمینی وجود ندارد که اطلاعات ارایه ‌شده توسط کاربران تا چه حد صحت دارد زیرا در بسیاری از موارد افراد ایده‌آ‌ل‌های خود را به طرف مقابل منعکس می‌کنند.»

حجت‌الاسلام سالاری‌فر، عضو هیات علمی ‌و گروه روان‌شناسی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه نیز در این باره معتقد است آشنایی خانواده‌ها با همسریابی اینترنتی نیازمند گذر زمان به نسبت طولانی است البته درصورت فراگیری آن نیز فرهنگ حاکم بر جامعه ایران زمینه‌ای را فراهم می‌کند که خانواده‌ها از این شیوه استقبال نکنند و ترجیح دهند امر ازدواج را با شیوه سنتی آن پیگیری کنند. وی می‌افزاید: « فضای مجازی مجال خوبی برای افرادی است که به دلایلی منزوی شده‌اند و قادر به برقراری ارتباط اجتماعی صحیحی نیستند. بسیاری از افراد در ارتباط چهره به چهره قادر به ارایه پرسش‌های خود نیستند از همین‌رو فضای مجازی در این زمینه نیز راهگشاست. البته این نقاط مثبت به دلیل بی‌برنامگی و نبود مدیریت به نقطه ضعف تبدیل شده است.»

[فرشته مهربان]

7

سالاری‌فر اظهار می‌کند:
« از آنجا که شناخت افراد در فضای مجازی نسبت به یکدیگر چهره به چهره نیست، بسیاری از کاربران درصدد فریب همدیگر برآمده و به ارایه اطلاعات غیرواقعی می‌پردازند که این روند نه تنها به ازدواج منجر نشده بلکه تبدیل به موضوعی سرگرم‌کننده می‌شود که بی‌توجهی به آن آسیب‌های زیادی را به دنبال دارد.»

بیشترین افرادی که از طریق همسریابی اینترنتی مبادرت به آغاز آشنایی می‌کنند شامل گروه‌هایی هستند که محدودیت‌هایی دارند.

این کارشناس دینی درباره ارایه راهکار درباره کاهش آسیب‌های همسریابی اینترنتی می‌گوید: « ایجاد محدودیت در برخی سایت‌ها یکی از این راهکارهاست به این معنی که گزینه همسریابی در همه پایگاه‌های اینترنتی موجود نباشد و تنها برخی از سایت‌های دینی و فرهنگی از این امکان برخوردار شوند همچنین پرهیز از ارتباط مجازی طولانی‌مدت را نیز باید دیگر راهکار دانست به طوری که پس از آنکه کاربران اطلاعات مقدماتی را از یکدیگر کسب کردند، شرایط آشنایی چهره به چهره آنها تحت نظر خانواده فراهم شود تا رابطه مجازی محدود به مدت کوتاهی شود ».


منبع بخش دوم

[gole maryam]

اتفاقا سایتهای خوبی واسه همسر یابی وجود داره

چرا جوانهای مجرد از اون سایتها استفاده نکنن؟

[فرشته مهربان]

8

بخش سوم

شكست يا موفقيت ؟

بسياري از افرادي كه مي‌كوشند از طريق اينترنت مقدمه ازدواجشان را فراهم كنند و از صفحه مانيتور در جستجوي همسر دلخواه هستند در صورت شكست، تمايلي ندارند شيوه آشنايي و ازدواج خود را بازگو كنند. اين امر باعث پنهان ماندن تبعات منفي و مثبت ازدواج اينترنتي شده و آنچه در ازدواج‌هاي اينترنتي در بيشتر مواقع تقبيح مي‌شود، حاصل نظر كارشناسان است.

سميه و عطا، سال قبل از‌طريق اينترنت با هم آشنا شدند، هر چند از زواياي مختلف زندگي‌اشان نمي‌گويند، اما معتقدند آشنايي پسر و دختر از راه اينترنت ربطي به موفقيت و شكست آنها در زندگي مشترك ندارد، به شرط اين كه پس از آشنايي اوليه درباره همسر آينده تحقيق كنند و والدين آنان از اين ارتباط مطلع باشند.

ج. خوانساري، خانم 31 ساله‌اي است كه 2‌سال پيش ازدواج كرده و صاحب فرزند است، اما به شرطي كه نامش قيد نشود، مي‌گويد كه پيش از ازدواج از طريق اينترنت با پسران زيادي آشنا شده و ادامه مي‌دهد: بعد از اين كه چت مي‌كرديم، در يك كافي‌شاپ قرار مي‌گذاشتيم، به جرات مي‌توانم بگويم بيش از 90 درصد پسران وقتي مي‌آمدند، چيزي نبودند كه در چت‌روم گفته بودند.
او توضيح مي‌دهد: مثلا يكي صداي خوبي داشت، خودش را مهندس معرفي مي‌كرد و فارغ‌التحصيل دانشگاه شريف و صاحب يك شركت ساختماني و ...، اما پس از چند جلسه آشنايي معلوم مي‌شد كه يك ديپلمه بيكار است.

آمارهاي چاپ شده در نشريات طي چند ماه اخير نشان مي‌دهد كه نزديك به 10 درصد كاربران اينترنتي با جنس مخالف چت مي‌كنند و البته بسياري از اين چت‌ها به ازدواج ختم نمي‌شود. با اين حال اداره كل مطالعات اجتماعي ناجا طي يك بررسي اعلام كرده كه نزديك به 70 درصد چت‌روم‌ها در اختيار جوانان ايراني قرار دارد. اين آمار حتي بيش از كشورهاي پيشرفته است. حتي به طور غيررسمي گفته مي‌شود كه 80 درصد دانشجويان در معرض خطر اعتياد به اينترنت هستند. اين امر نشان مي‌دهد كه فضاي ارتباطات ميان فردي در جامعه در حال تغيير است و يكي از پيامدهاي اين تغيير، در نحوه آشنايي دختران و پسران براي ازدواج منعكس‌مي‌شود.

.

[فرشته مهربان]

9


فرصت يا تهديد ؟؟؟

زهرا مصطفايي، مشاور خانواده مخالف سياه‌نمايي ازدواج اينترنتي است و بر روشن‌سازي و آگاه كردن جوانان نسبت به مضرات اين نوع ازدواج تاكيد دارد. او مي‌گويد: « زماني اگر پسر و دختري از طريق تلفن با هم صحبت مي‌كردند و آشنا مي‌شدند و بعد ازدواج مي‌كردند، بسيار قبيح تصور مي‌شد، اما با افزايش آگاهي اين مشكل كم شده است. حالا هم اينترنت يك ابزار ارتباطي است كه هم فرصت دارد و هم تهديد. مهم اين است كه تهديدها را به فرصت تبديل كنيم.»
وي به جوانان توصيه مي‌كند: « اگر با كسي چت مي‌كنيد، سعي كنيد صادق باشيد، اما براي ازدواج با فرد آن سوي مانيتور دل نبنديد و اساس زندگي را بر اين آشنايي اوليه قرار‌ندهيد.»
اين مشاور خانواده دوستي خانواده با جوان‌ترها را قدم اول براي كاهش آسيب اينترنت و آشنايي‌هاي آن مي‌داند و اضافه مي‌كند: با توجه به افزايش سن ازدواج و دشواري انتخاب همسر ايده‌آل، به نظر من ايرادي ندارد 2 نفر از طريق چت با هم آشنا شوند، به شرطي كه در ملاقات‌هاي بعدي و آشنايي از طريق خانواده‌ها اين آشنايي اوليه تكميل شود.

به اينترنت اعتماد نكنيم ؟؟؟

اميرهوشنگ احمدي‌زاده تورزني، روان‌شناس نيز چت‌روم را محل مناسبي براي همسريابي نمي‌داند و به فارس مي‌گويد: زوجين بايد 70 تا 80 درصد در ابعاد مختلف فردي و اجتماعي شباهت داشته باشند و روابط بين جوانان از طريق چت حاصل احساسات هيجاني و وابستگي بدون آگاهي و حضور والدين است كه مي‌تواند مشكل‌ساز باشد.اما اين كه چقدر آشنايي و ازدواج از طريق اينترنت منجر به شكست مي‌شود، نكته‌اي است كه مورد سوال خيلي از جوان‌ترهاست.

حسين صحرايي، مدرس حوزه و دانشگاه علت بروز برخي شكست‌ها در اين گونه آشنايي‌ها را ناشي از نبود فرهنگسازي يا فضاي فرهنگي مناسب مي‌داند و مي‌گويد: « من 3 قدم را براي فرهنگسازي مناسب پيشنهاد مي‌كنم ؛ اول اين كه دانش آن را ترويج كنيم، وقتي دانش استفاده از اينترنت به مردم منتقل شود ، منجر به ايجاد بينش جديدي خواهد شد، بنابراين قدم دوم تثبيت بينش در ميان مردم است ، با اين بينش مردم در قدم سوم قدر ارزش‌ها را بهتر مي‌دانند و به پاسداري از ارزش‌ها مي‌پردازند.» صحرايي با تاكيد بر اين سه قدم معتقد است كه آشنايي‌هاي اينترنتي كاملا مجازي است و افراد آن‌طور كه هستند ، خود را معرفي نمي‌كنند.

اين مدرس حوزه و دانشگاه دليل اصلي اين بي‌اعتمادي را طبيعي مي‌خواند و مي‌گويد: « علت اصلي ورود ما از جامعه بسته به جامعه باز است كه براي اين ورود ما بايد قواعد بازي را ياد بگيريم. در اين راه ، آموزش و پرورش مسوول اصلي است ، همچنين حوزه‌هاي علميه موظفند نسبت به آسيب‌هاي اين ورود حساس باشند.»

به نظر مي‌رسد، با توجه به پيچيده شدن روابط اجتماعي و ورود ابزارهاي ارتباطي جديد ، آشنايي و ازدواج از طريق اينترنت ‌و اكتفا به اطلا‌عات محدود رد و بدل شده نمي تواند زندگي پايدار ، امن و مطمئني را پايه ريزي كند . شاهد بارز اين وضعيت ، افزايش روند طلا‌ق در جامعه همراه با گرايش برخي افراد به سوي آشنايي با يكديگر از طريق اينترنت و به عبارت ديگر ، ازدواج هاي اينترنتي است . اين گونه ازدواج ها به دليل مبتني نبودن برپايه هاي فرهنگي و ارزشي جامعه و آشنا نبودن افراد با يكديگر و ارزش هاي خانوادگي طرف مقابل به سرعت فرو مي پاشد اما با وجود آن چنين افرادي كمتر حاضر مي شوند هنگام بيان علت طلا‌ق خود به اين موضوع اشاره كنند.


منبع این بخش