اختلاف همسر با خانواده ی شوهر

[eric]

سلام دوستان، من تازه با این سایت آشنا شدم و امیدوارم شما بتواند به من در حل مشکلم با نظراتتون کمک کنید. من ۲۷ سال سن دارم (مذکر)‌ و نزدیک به ۳ سال است که ازدواج کرده ام. من با همسرم در آمریکا زندگی می کنیم و از ابتدای ازدواج بر روی مسايل مربوط به نحوه ی ارتباط با خانواده ی من مشکل داشتیم. همسر من در ابتدای ازدواج از خانواده ی من رنجیده شد و متاسفانه این وضعیت تا به حال ادامه پیدا کرده است. در خیلی موارد هم به همسرم حق می دهم که از بعضی مسايل ناراحت شده ولی از نظر من میزان ناراحتی و شاید بعضی اوقات نحوه ی واکنشش به اتفاقات متناسب به مشکل پیش آمده نبوده. به هر حال چون هر دو در آمریکا زندگی می کنیم و هر دو از خانواده های هم دیگر دور هستیم معمولا مشکل خاصی وجود نداره. به تازگی دایی بنده هم قرار شده که برای زندگی به آمریکا بیایند. اختلاف سنی من با این دایی حدود ۱۰ سال است و به هم خیلی نزدیک هستیم. قسمت عمده ای از کودکی و نوجوانی من با این دایی سپری شده و به هر حال همیشه خیلی نزدیک بودیم. با توجه به اینکه این دایی کس دیگری را در آمریکا ندارد شدیدا برای شروع زندگی به کمک من احتیاج دارد. منظورم از کمک کارهای کوچکی مثل کمک در پیدا کردن محل زندگی نشان داده راه و چاه ها و از این قبیل موارد است. من هم خودم به شخصه بسیار علاقه دارم که این کمک ها را انجام دهم.

مشکل اینجاست که همسر من اعتقاد دارد که دایی و زن دایی من در حقش کاری کرده اند که به هیچ وجه قابل بخشش نیست. همسرم اعتقاد دارد که به آنها فرصت دوباره هم داده ولی آنها عوض شدنی نیستند و به هیچ وجه حاضر نیست که با دایی و زن دایی من ارتباطی داشته باشد. همسر من حتی اعتقاد دارد که این دایی بر روی من تاثیر منفی دارد. من با این طرز فکر همسرم که آنها کاری کرده اند که قابل بخشش نیست و یا اینکه به آنها فرصت دوباره داده یا اینکه بر روی من تاثیر منفی دارند مخالفم ولی به هر حال با این کنار آمده ام که همسرم نخواهد با آنها ارتباطی داشته باشد. ولی مشکل این جاست که همسرم حتی از کمک کردن من به آنها هم ناراحت می شود. این من را بین یک دو راهی قرار می دهد. از یک طرف نمی خواهم کاری کنم که همسرم ناراحت شود و از طرف دیگر نمی خواهم دایی خودم را که با هم بسیار نزدیک هستیم در یک کشور غریب تنها بگذارم.

به نظر شما دوستان من چه طور باید عمل کنم؟

از همه ی دوستان پیشاپیش ممنونم.

[آناهیتا]

به نظر من شما دوستانه مشکلاتان را با همسرتان در میان بگذارید شما باید همسرتان را درک کنید ایشان مورد ازار و اذیت قرار گرفته اند گاهی اوقات خانم ها فقط نیاز به درک و شنیده شدن دارند
به نظر من اولویت اول زندگی خودتان و همسرتان است اگه بتونید در دل همسرتان جای خودتان را پیدا کنید و به صحبت هایش گوش دهید و او را درک کنید او هم پا به پای شما خواهد امد

[parnian1]

اول علت ناراحتي همسرتون از دايي تون رو پيدا كنيد...قطعا حركت يا حرفي از طرف دايي شما (با توجه به رابطه نزديك شما)بوده كه خانمتون رو ناراحت كرده كه بعد از سالها حتي حاظر به بخشيدن ايشون نيستن!!!

[m.mouod]

برادر عزیز به تالار همدردی خوش آمدید

برای پیدا کردن راه حل مشکل اول باید ببینید مشکل چیه و کجاست؟
با همسرتون در مورد مشکلش جدی صحبت کنید چون دایی شما جدی میخواد بیاد پیش شما و شما هم جدی قصد کمک به او را دارید.
شاید مشکل طوری که همسر شما فکر میکنند نباشه و ایشون زودرنج باشند.
و احتمالا از رابطه نزدیک شما و دایی تون هم ناراحت باشند و ایشون رو مزاحم صمیمیت خودتون ببینند .مثل مادری که وقتی بچه اش به دنیا میاد فکر میکنه شوهرش به او بی توجه شده و فقط به بچه توجه داره و این باعث میشه با تمامن علاقه ای که خودش به بچه داره حتی نسبت به طفل معصوم حسادت کنه و اونو حایلی بین خودش و شوهرش بدونه.
من فکر میکنم همسر شما از این نگرانه که با اومدن دایی شما وقت کمتری رو باهاش بگذرونید و ازش غافل بشد
در هر صورت شما باید اعتمادش رو تو این زمینه جلب کنید که ایشون به صمیمیت شما لطمه ای نمیزنند و اگر احساس کردید خدای نکرده برای شما درد سر ایجاد میکنند تا حد معقول دوری ازشون دوری میکنید

[eric]

از همه دوستان به خاطر پاسخ هاشون و وقتی که برای کمک به من گذاشتند تشکر می کنم. پیشاپیش معذرت می خواهم که این پست یک کم طولانی خواهد بود ولی خب می خواستم شرایط رو کمی بهتر توضیح بدهم.

من منظورم از مطرح نکردن علل ناراحتی همسرم این نبود که نمی دونم همسرم از چه چیزی ناراحت شده و راجع به مشکلات با هم صحبت نکردیم، بارها راجع به این موضوعات صحبت شده و فکر می کنم تا حد خوبی هر دو می دونیم که چه اتفاقی افتاده. از نظر من همسرم حق داره ناراحت باشه ولی میزان ناراحتیش برای من قابل درک نیست. به نظر من اتفاقاتی که رخ داده به هیچ وجه در حد قطع رابطه نیست. من فکر می کنم شاید تو خیلی از زندگی ها این اتفاقات بیافته ولی به مرور زمان دو طرف ماجرا با دیدن خوبی ها همدیگر می توانند به یک توافق نسبی برسند. مشکل ما این جا بود که بعد از این که اتفاقات افتاد ما از ایران رفتیم و دیگه فرصتی نبود که کسی جبران کنه (اصلان منظورم این نیست که مثلا اگر بودیم حتما چیزی جبران می شد و صرفا می گم که اصلا همسرم فرصتی برای شناخت این آدم هایی که با آنها مشکل داره نداشته و فقط اون اتفاقات اولیه که ناراحتش کردند رو به یاد داره). ما بارها با هم صحبت کردیم و من نظرم رو به همسرم منتقل کردم که فکر می کنم همسرم حق داره ناراحت بشه ولی به نظرم باید به آدم ها فرصت داد. همسرم هم فکر می کنه با حدود ۲ سالی که ندیدتشون و ارتباطی نبوده بهشون فرصت داده (من راستش رو بخواهید نمی دونم این نحوی که ارتباطی نبوده منظور همسرم از این که بهشون فرصت داده چیه! دقیقا نمی دونم منتظر بوده تو این وضعیت عدم ارتباط چه اتفاقی بیافته.) اگر فکر می کنید که دانستن مشکلاتی که پیش اومده در حل مسئله کمکی می کنه مشکلات این طور شروع شد که در مجلس عقد دایی و زن دایی من با هم در گوشی صحبت کردند (این جلسه ی عقد اولین برخورد بوده و به نظر همسرم پشت سر اون حرف می زدند) و یا خانواده ی همسر من با واسطه شنیدند که مادر زن دایی من مطرح کرده که خانواده ی همسرم پولشون رو از کجا در می آورند. (من نمی دونم چه قدر می شه رو حرف بقیه حساب کرد ولی باز بنای امر رو بر این گذاشتم که حتی این نقل قول هم درست باشه و خب بالطبع خانواده ی همسرم حق دارند که از این سوال ناراحت بشوند.) مشکلی که از همه بزرگتر این بود که در روز عروسی دایی و زن دایی من چون عکاس عروسی ما عکاس عروسی خودشون هم بود حدود نیم ساعت از وقت عکاس رو گرفتند و ازش خواستند که از آنها هم عکس بگیره. همسرم وقتی چند وقت بعد موقع انتخاب عکس ها این مسئله را فهمید خیلی از این موضوع ناراحت شد و من هم بهش حق می دهم و این رو هم به دایی منعکس کردم که اصلا کار مناسبی نکردند و کارشون کاملا خود خواهانه بوده. در طول عروسی ما فکر می کردیم که عکاس ها رفتند استراحت کنند و فکر می کردیم خب طبیعی است که رفتند استراحت کنند ولی بعدا فهمیدیم که این اتفاق افتاده. به هر حال نتیجه امر این بود که همسر من از مهمان های داخل سالن عکسی ندارند. چیزی که خیلی ناراحتشون می کنه اینه که با خواهرهاشون در روز عروسی عکسی ندارند (عکس هایی که دارند خواهرها مجبور بودند حجاب داشته باشند چون من هم در عکس بودم)

به هر حال از این قسمت پیش زمینه که بگذریم من همون طور که تو پست قبلی گفتم حتی کنار اومدم که همسرم نخواهد ببینتشون و باهاشون رابطه داشته باشه. مسئله اینه که حتی از این که من به صورت انفرادی هم با دایی ارتباطی داشته باشم ناراحت می شه. از نظرش خانواده یعنی پدر مادر خواهر برادر. دایی تو دایره خانواده قرار نمی گیره. دایی را باید سالی یک بار شب عید دید. ولی خوب برای من کاملا متفاوته. وقتی که من مجرد بودم و ایران بودم ارتباط خانوادگی خیلی وسیع تر بود. می تونم بگم به صورت هفتگی همدیگر رو می دیدیم با هم کلی مسافرت می رفتیم با هم ورزش می رفتیم و .... برای من خیلی عجیبه که اون بیاد این جا و در وضعیتی که هیچ کدوم هیچ فامیل دیگری (به غیر از همسرانمون) در آمریکا نداریم حتی نتونیم دو هفته ای یک بار در حد یک ساعت هم دیگر رو ببینیم. من از طرفی نمی خواهم همسرم که برام عزیز ترین ناراحت کنم و از طرفی نمی خواهم به خانواده ام که بیست و خورده ای سال باهاشون بودم پشت کنم. انتخاب کردن هر کدوم از از این دو راه برام ناراحت کننده است. شاید راه سومی هست که شما دوستان بتوانید پیشنهاد کنید و یا شاید بتوانید مطلبی بگید که حداقل رفتن یکی از این دو راه رو کمی ساده تر کنه.

باز از هم از همه دوستان تشکر می کنم. پاسخ هاتون در وضعتی که من دارم به شدت کمک خواهند بود. من در شهری که هستم دسترسی به مشاوری که بتواند ریزه کاری رابطه های ایرانی رو درک کنه ندارم و واقعا نمی دونم که چه طور باید برخورد کنم.

[parnian1]

در مورد علت ناراحتي خانمتون با اينكه شايد به نظر غير منطقي بياد اما خب دايي شما كاري كردن كه هيچ وقت قابل جبران نيست(ديگه هيچ وقت نميشه عكس يادگاري عروسي رو گرفت!!)

در مورد حرفهاي درگوشي هم كه گفتين...خب لابد خانمتون به واسطه اي كه مطلب رو منتقل كرده اطمينان داشته كه اينقدر روش تاثير گذاشته...

يه نكته اي كه به نظرم ميرسه اينه كه شايد از نظر مردها يه حرف يا يه كار خيلي ناراحت كننده نباشه و يا به قول شما " میزان ناراحتیش برای من قابل درک نیست" اما به نظر من خانم ها هميشه كلي انتن اضافي براي گرفتن سيگنالهاي ريز و جزئي اطرافيان دارن كه شايد هيچ مردي نتونه متوجه اش بشه...

منظور من اين نيست كه ارتباطتتون رو با دايي تون قطع كنيد اما سعي كنيد همسرتون رو راضي كنيد مثلا بهش بگين ميتونين توي اين دوراني كه اونها هم نزديك شما زندگي خواهند كرد بهشون فرصت بديم شايد اين سو تفاهمات رفع بشه...

[del]

من هم فکر می کنم این حساسیت شما در مورد داشتن رابطه با دایی محترمون باعث میشه که همسرتون احساس کنن که چقدر بودن با این دایی براتون مهم هست که حتی چند وقت قبل از اینکه ایشون به آمریکا بیان براتون مهمه که از الان دارید بحث ارتباط رو با ایشون پیش می کشید! من احساس می کنم که شما باید یه جورایی با محبت بیشتر به همسرتون باعث بشید که ایشون فقط به خاطر شما اون هم بعد از ورود دایی و زن دایی محترمون، به خاطر علاقه ای که به شما دارن بخوان به اون چیزی که باعث میشه شما هم بیشتر خوشحال باشید علاقه نشون بدن! یعنی شما باید بتونید با مهارت خاصی همسرتون رو توی عمل انجام شده قرار بدید! اما نه عمل انجام شده ای که یه جور خودخواهی به چشم بیاد!
و البته من فکر می کنم مهم تر از اون نوع عملکرد دایی و زن دایی شما خواهد بود که با نوع برخوردها و رفتارهاشون می تونند این پیش زمینه ی فکری غلط رو از ذهن همسرتون پاک کنن!
در ضمن می تونید یه پیشنهاد به همسرتون با این مضمون بدید که روش فکر کنه! " من فکر می کنم چند روزی بعد از ورود دایی به آمریکا این کار رو انجام بدید: " ببین عزیز من! نظرت، فکرت و احساست خیلی خیلی برام مهمه! این رو هم می دونم که یه سری مسائل از طرف داییم و زنش تو رو ناراحت کرده، دوست هم ندارم به هیچ وجه اومدنشون اینجا باعث بروز اختلافی بین ما بشه، ولی فکر میکنم بشه به عنوان یه تنوع حتی برای مدت کوتاهی روش فکر کرد، یعنی یه چند وقتی فقط و فقط بخاطر من و برای اینکه با داییم روزهای خوب نوجوونی به یادم می افته و شادترم، رفت و آمد کنیم، اگر واقعا موضوع جدیدی پیش اومد می تونیم خیلی راحت به زندگی سابقمون ادامه بدیم، نظرت چیه؟ دوست دارم روش فکر کنی؟"

[eric]

از همگی به خاطر کمکشون ممنونم. سعی می کنم توصیه های دوستان را به کار ببندم. با آرزوی موفقیت برای همه.