قوانین بسته و سخت گیرانه تالار همدردی

[مدیرهمدردی]

سلام بر شما عزیزانم

این سئوال بعضی از اعضاء عزیز هست که چرا این مدیر همدردی اینقدر سخت گیرانه ، تنگ نظرانه قوانین تالار همدردی را وضع می کند، پست ها را ویرایش یا حذف می کند .(بخوانید سانسور )، و بدون اغماض نسبت به مسدود کردن حساب کاربران خاطی اقدام می کند؟

این تالار و قوانین سخت گیرانه آن (که به خاطر مقتضای خدمات تخصصی به مراجعین، در چنین تالاری هست)، واقعا تنگنایی برای افرادی هست که می خواهند روشنفکرانه و انتزاعی مباحث را به چالش بکشانند.

لذا می توانم درک کنم که جو بسته چنین تالاری چقدر کسالت آور و خفقان آور برای افرادی هست که تالار همدردی را نمونه جامعه به حساب می آورند و انتظار دمکراسی و مباحثه و ... دارند.

در حالیکه ما صریحا در قوانین تالار همدردی آورده ایم که اینجا ماکت یک جامعه دمکراتیک نیست. که افراد بحث کنند و نظرات آزاد اندیشانه و متفاوت ارائه دهند. بلکه اینجا مانند یک کلینک خصوصی در مورد مشکلات هست که صرفا افراد می توانند در راستای تخصصی به دیگران کمک کنند نه نظر شخصی.(و در این مورد مدیر همدردی مسئول هست.) و البته دیدهای واگرایانه تخصصی هم در انجمن های عمومی باید تحت نظر مدیر همدردی و همگرا ارائه شود و مراجعه کنندگان را آشفته و سردرگم نکند.

دوستان من
وقتی که کسی صرفا بر اساس تجربه شخصی، یا مطالعه محدود یا نظر انتزاعی خود بحثی را راه می اندازد، یا پاسخی ارائه می دهد که از نظر تخصصی و روانشناختی غلط هست (بدیهی هست که مدیرهمدردی در این مورد مسئول هست)، آنگاه ممکن است زندگی یک مراجعه کننده به خطر بیفتد.
چالش های نظری گاهی موجب آشفتگی مراجعان بین نظرات می شود. لذا ضرورت هماهنگی جوابها با مدیر همدردی اجتناب ناپذیر هست.

این که حرفهای قشنگ بزنیم و بگوئیم خود افراد شعور دارند و می توانند تشخیص دهند ، این یک سفسطه هست. در موارد تخصصی تشخیص و درمان با متخصص هست.

چون اگر موضوعی تخصصی هست. باید نظر متخصص صائب باشد. و رای گیری و دمکراسی صرفا یک شعار خنده دار در این مورد هست.

البته گاهی متخصصین در یک امر تفاوت دیدگاه دارند. که در اینجا هم نباید این چالشها را بر سر مراجع خراب کنند، بلکه در بین خودشان باید به نتیجه برسند و برون ده آن مشخص و دقیق باشد.






بنابراین انعطاف پذیری نسبت به محدودیت هایی که با آنها روبرو هستیم به ما فرصت بهره برداری متناسب با آن موقعیت را می دهد. و اگر چنین انعطافی را داشته باشیم آنگاه سیاه و سفید نمی کنیم. که یا باشیم یا نباشیم. بلکه می توانیم در چارچوب توانایی هایمان و محدودیت هایمان عمل کنیم.

به هر حال حرکت و رفتن نیز جزء پویایی های ماست اگر آگاهانه و از روی منطق به آن دست یافته باشیم.
زیرا گذشتن از هر کهنه ای اگر برای رسیدن به نویی باشد ارزشمند است، بلکه لازم.




=================
***** متاسفانه وقت محدودما و کثرت پستها و مراجعین نیز اجازه نمی دهد که ما تک تک پستها را آنالیز کنیم و اصلاح کنیم. یا با صاحب تاپیک ها و پستها مباحثه کنیم.