عوض شدن يا نشدن، مساله اين است!

[mostafun]

خيلي جاها اين جمله رو مي بينيم و خودمون هم به كار مي بريم كه "آدما عوض نميشن". يا اينكه زن و شوهر سعي نكنن همديگه رو عوض كنن، بلكه بايد همديگه رو همونجور كه هستن بپذيرن.
نمي دونم اين مساله واقعا درسته يا نه؟ شايد بتونه مثل يه داروي مسكن، براي مدتي از بروز اختلافات جلوگيري كنه، اما واقعا راه حل همينه؟
اگه آدمها غير قابل تغييرند، پس چرا پيامبري آمد و ديني آورد؟ اتفاقا پيامبران هم براي عوض كردن آدمها، آن هم در مسايل بسيار اساسي آمدند. (هر چند مشكلات بسيار زيادي هم داشته اند)
سوال من اينه كه آيا بايد دست روي دست گذاشت و به بهانه اينكه "همسرت رو همونجور كه هست بپذير" كاري براي تغيير نكرد؟ (منظورم تغييراتي است كه مورد توافق دو طرف باشه)
يا اگه بايد كاري شروع بشه، چه جوريه؟ چطوري؟ از چه وقت؟ چند سال طول ميكشه؟ و ...

[parnian1]

به نظر من بستگي به خود ادما داره بعضي از افراد ذاتا انعطاف زيادي براي قبول تغييرات دارن و بعضي بالعكس در مقابل تغييرات شكننده هستند.....

خب وقتي ببينيم همسر ما شريك ما يا دوست از جمله افراد شكننده(به هر دليلي از جمله غرور و لجبازي كه مانع تغييرات ميشه) هستند خب بايد سعي كنيم همون طوري كه هستند قبولشون كنيم...

البته يه موردي هم كه هست اينه كه معمولا زوج هاي متناسب برعكس هم هستند اگه يكي بي حوصله باشه اون يكي صبوره اگه يكي خصيص باشه اون يكي دست و دلبازه....در مورد سوال شما هم اگه يكي لجباز و شكننده باشه احتمالا طرف مقابلش منعطف و نرم خواهد بود و زندگيشون به مشكلي بر نميخوره

[baby]

Mostafun عزیز
در خصوص شکل گیری شخصیت اینو شنیدم که امکان تغییر بعد از دوره جوانی کاهش می یابد. - نه اینکه غیر ممکن باشه-

درخصوص انتخاب همسر بنظر من این درسته که "به امید تغییر در اعتقادات همسرتون با او ازدواج نکنید"
بعبارت دیگه ابتدا از لحاظ اعتقادی یه مرام بشیم بعد ازدواج. من یه دوستی دارم که از تاجیکستان همسر انتخاب کرد والان که ایرانند از خیلی از همسایه هاشون بهتر حجاب رو رعایت می کنه.
درخصوص زندگی مشترک هم معتقدم که همسران باید معایب همدیگه رو بهم گوشزد کنند - اگه همدیگه رو دوست دارن-
واین البته می طلبه که قبل از اون راههای انتقاد سازنده رو یاد گرفته باشن. اگه اشتباهات گفته نشه یه معناش اینه که آینده همسرم برام مهم نیست.
بنابراین در کلیه مسائل تربیتی باید این نکته رو لحاظ کنیم که اثر ونتیجه تربیت ما باید به ثمر بشینه و هدفمون از گوشزد کردن یه رفتار منفی ، ترک اون رفتار از فرد باشه اگه طرف مقابلمون جبهه گیری کنه نیاز به پافشاری و اصرار نیست (هرکس مسئول اعمال خودشه)

[yasesepid]

سلام دوست عزیز
به نظر من اینکه کسی تغییر کنه یا نه فقط و فقط دست خودشه و لاغیر....
انتظار تغییر از کسی داشتن مث این میمونه که شما دانه ای رو در بیابان بی آبی بکارید بعدش دست به دعا بشینید و منتظر باشید جوانه بزنه!!
اما یه حقیقتی وجود داره که شاید به شما کمک کنه و اون اینه که" آدمها قدرت تاثیرگذاری روی همدیگه دارند."

برای اینکه به نتیجه برسید من پیشنهاد می کنم هدفتون رو تغییر بدید یعنی به جای اینکه بخواید طرفتون رو عوض کنید روی قابلیت تاثیرگذاری خودتون کار کنید...ببینید آدمای بزرگ چه ویژگی دارند که نه تنها خود که دنیایی رو به تغییر وا می دارن...

[del]

" روی قابلیت تاثیرگذاری خودتون کار کنید..."
فکر می کنم خیلی جمله ی جالب و تاثیر گذاریه، خصوصا برای خود من، خیلی آموزنده بود.
ممنونم