درخواست راهنمايي براي برقراري ارتباط دوستي يك برادر با خواهرش...

[b_i_r_i_y_a]

با سلام خدمت دوستان عزيز...
ما يك خانواده ي 4 نفره هستيم. مادرم بيش از حد به من دلبسته است (و من هم نسبت به او) و من احساس ميكنم كه بيش از حد به من توجه ميكنه و اين درحاليه كه احساس ميكنم اين توجه و ابراز احساسات مادرانه ي مادرم نسبت به من در برابر همين احساسات نسبت به خواهرم كمتره و احساس ميكنم اين باعث شده كه خواهرم از اين نقطه آسيب ديده و فكر ميكنم يكي از دلايل دوري او از اعضاي خانواده نيز همين مورد باشه...
من بارها به مادرم گفتم كه حداقل در حضور خواهرم اينقدر به من محبت نكنه و بيشتر به خواهرم توجه كنه چون فكر ميكنم كه دختران بيش از ما پسرها به توجه نيازمندند (آنهم به دليل روحيه ي لطيفيست كه دارند).
اما مادرم به من ميگه كه من اشتباه ميكنم و اينطور كه فكر ميكنم نيست ، ولي من شك ندارم كه حتي به طور ناخواسته هم كه شده همينطوره...
من ديگه نميدونم به چه زبوني بايد از مادرم خواهش كنم كه اين رفتارش رو تغيير بده...
حتي يكبار به من گفت كه حرف منو قبول داره و از اين به بعد به خواهرم بيشتر توجه ميكنه ولي بعد از مدتي كم كمك دوباره روز از نو روزي از نو...
به نظر شما من اشتباه ميكنم ؟
درضمن متاسفانه من هرگز نتونستم براي خواهرم يه دوست خوب باشم (كه البته اين هم در فاصله گرفتنش بي تاثير نيست)
لازم ميدونم اينم بگم كه من 2 سال از خواهرم بزرگترم.
لطفا منو راهنمايي كنيد چون ميترسم اين وسط خواهرم فداي ناداني من بشه...
خيلي دوست دارم بش محبت كنم ولي نميدونم چجوري...
با تشكر...
يا حق.

[parnian1]

راستش من فعلا راه حلي به ذهنم نميرسه اما حيفم اومد به شما به عنوان برادري كم نظير و فداكار ..با حس مسئوليت بالا تبريك نگم....خوش به حال خواهرتون كه برادرش اينقدر فهميده و مهربونه.....
اجازه بديد دوستان ديگه راجع به اصل موضوع كمكتون كنن...البته تا اونجايي كه من ميدونم توي خونه هايي مثل خونه شما معمولا توجه پدر به دختر معطوف ميشه و توجه مادر به پسر...تا بوده و هست اين چنين بوده اما اگه زياده روي بشه احتمالا مشكل ساز بشه....
موفق باشي برادر نمونه....

[حسین پور]

سلام b_i_r_i_y_a عزیز.

البته به طور طبیعی علاقه مادران نسبت به پسران و علاقه پدران نسبت به دختران بیشتر است.

سوالاتی دارم:

1>>آیا در خانواده شما گفت وگوی صمیمی میان اعضای خانواده مانند پدر..مادر..و فرزندان حاکم است؟

2>>به نظرتان دلیل توجه بیش از حد مادرتان به شما بدلیل مسئولیت هایی است که در خانواده برعهده دارید یا یک واکنش غیرطبیعی است؟

3>رابطه خواهرتان با پدر و مادرتان چگونه است؟

4>آیا با خانواده لحظاتی را برای خوش گذرانی و رفتن به گردش اختصاص می دهید؟

[reihaneh]

باید بگم خوشحالم که اون دختر؛ برادری همچون شما داره و از طرفی ناراحتم چون می تونه آینده ی دردناکی در انتظارش باشه.

در مورد سوال اول جناب نقاب لطفا این نکات رو برای من مشخص کنید:
1) اگر گفتگوی صمیمی بین افراد خانواده هست، آیا ایشون هم شرکت می کنند یا بیشتر نظاره می کنند تا شرکت؟

و یک سوال.
1) خواهرتون چند سال دارند؟
2) آیا توی خانواده تحقیر هم می شه؟
3)وضعیت تحصیلیش در چه وضعیه؟
4)آیا اختلاف نظرهایی( که برای مادرتون مهم باشه) بین مادر و خواهرتون وجود داره؟
5) آیا با شماها درد و دل می کنه؟
6)آیا شما پسری حرف گوش کن و خواهرتون برعکس شما، استقلال طلب و خود محور هست؟


در ادامه باید بگم: "از محیت خارها گل می شود"
سعی کن با محبت خودتو بهش نزدیک کنی. براش بدون دلیل کادو بخر. خودت بشین باهاش درد و دل کن.
روزها و یا حتی ماه های اول شاید جوابی ازش نگیری. ولی بهش حق بده. مخصوصا اگه در سن بلوغ باشه و یا اینکه دوره ی بلوغش هم با همین بی محبتی ها سپری شده باشه.

وقتی اونم شروع کرد برای تو حرف زدن، گوش شنوای خوبی باش. همون مرتبه اول که برات درد و دل کرد سریع ازش ایراد نگیر که چرا فلان کار رو کردی، چرا فلان حرف رو زدی. چون این باعث می شه احساس کنه شکاف بین شما عمیق هست و تو اون رو درک نمی کنی و دیگه نخواد که به هم نزدیک بشین.

فقط و فقط گوش کن. اگه دیدی واقعا داره اشتباه می کنه، جبهه گیری نکن. فقط مثل یه دوست همراهش باش تا بتونی دستش رو بگیری و آروم آروم اون رو به مسیر درست ببری.


باز هم می گم. بدون که خواهرت اوضاع خوبی نداره و آینده ی خوبی هم در انتظارش نیست، مگر این که این موضوع رو جدی بگیری و سعی کنی رابطه رو محکم کنی.

در ضمن، ممنون می شم اولین درگیری که بین خواهر و مادرتون پیش اومد (از همین لحظه به بعد) برامون بگید تا کیفیت رابطه دستمون بیاد. چون این که شما بگید رابطه مثلا "عادی" هست، کلمه ای قابل اطمینان نیست.

[b_i_r_i_y_a]

البته تا اونجايي كه من ميدونم توي خونه هايي مثل خونه شما معمولا توجه پدر به دختر معطوف ميشه و توجه مادر به پسر...

از لطف شما نسبت به خودم ممنون ولي كاشكي حداقل همونطور كه شما گفتيد پدرم به خواهرم توجه ميكرد ؛ او هم چندان توجهي به او نداره و من تا كنون فقط تاسف خوردم ولي از حالا به بعد تصميم دارم تا يه كاري كنم و اوضاع خانواده از اين بدتر نشه...
يا حق.

سلام b_i_r_i_y_a عزیز.

البته به طور طبیعی علاقه مادران نسبت به پسران و علاقه پدران نسبت به دختران بیشتر است.

سوالاتی دارم:

1>>آیا در خانواده شما گفت وگوی صمیمی میان اعضای خانواده مانند پدر..مادر..و فرزندان حاکم است؟

2>>به نظرتان دلیل توجه بیش از حد مادرتان به شما بدلیل مسئولیت هایی است که در خانواده برعهده دارید یا یک واکنش غیرطبیعی است؟

3>رابطه خواهرتان با پدر و مادرتان چگونه است؟

4>آیا با خانواده لحظاتی را برای خوش گذرانی و رفتن به گردش اختصاص می دهید؟

ضمن تشكر از توجه دوستان عزيز ؛
پاسخ هاي من : ( براي راهنمايي بهتر خودم توسط دوستان عزيز سعي ميكنم واقعيات را تا آنجا كه امكان دارد بيان كنم)
1. خيلي كم ؛ به طوري كه قابل قبول و كافي نيست.
2. طبق برداشت من اين توجه پدر و خصوصا مادرم نسبت به من به اين دليل است كه من اصولا از كودكي به حرفهاي پدر و مادرم گوش ميدهم و طبق گفته ي اطرافيانمان من يك استثنا هستم (از اين نظر كه بسياري از عيب هاي جوانان امروز از جمله بي احترامي به بزرگترها از صفات رفتاري من نيست.)(اميدوارم تعريف از خود تلقي نشه)
پس با اين تفاسير فكر نميكنم كه اين رفتارهاي پدر و مادرم نسبت به من غير طبيعي باشد.
3. رابطه ي چندان خوبي ندارند و پيوسته بين آنها درگيري كلامي و متاسفانه گاهي اوقات درگيري فيزيكي نيز وجود دارد. (كه معمولا در بيشتر مواقع مقصر خواهرم ميباشد)
4. من كه در شهري ديگر دانشجو هستم و بجز تابستان و برخي تعطيلات ديگر در كنار خانواده نيستم ولي زماني هم كه حضور دارم اعضاي خانواده ميلي براي رفتن به گردش ندارند. (متاسفانه)
.
اميدوارم توضيحاتم قابل قبول دوستان باشه...
ممنون...
يا حق.

[parnian1]

خواهر شما چند ساله هست؟

شايد به خاطر سن و سالش دوست نداره زياد با خانواده باشه...گاهي بعضي از دخترا اينطوري ميشن و ترجيح ميدن با دوستاشون باشن تا پدر و مادر....

[b_i_r_i_y_a]

در مورد سوال اول جناب نقاب لطفا این نکات رو برای من مشخص کنید:
1) اگر گفتگوی صمیمی بین افراد خانواده هست، آیا ایشون هم شرکت می کنند یا بیشتر نظاره می کنند تا شرکت؟

تا حدودي شركت ميكنه (لازمه بگم كه خط فكري او با ما متفاوت است.)

1) خواهرتون چند سال دارند؟

18 سال.

2) آیا توی خانواده تحقیر هم می شه؟

با كمال تاسف بايد بگم كه تقريبا جايي نمونده كه اين بنده خدا تحقير نشده باشه.

3)وضعیت تحصیلیش در چه وضعیه؟

درسش متوسطه ، هنرستانيه ، رشتش هنره گرايش نقاشي ؛ پشت كنكوريه و براي كنكور اونطور كه بايد نميخونه.

4)آیا اختلاف نظرهایی( که برای مادرتون مهم باشه) بین مادر و خواهرتون وجود داره؟

اين سوالتون رو خوب متوجه نشدم ولي بايد بگم كه معمولا با هم لجبازي ميكنند.

5) آیا با شماها درد و دل می کنه؟

خيلي كم ؛ كه مقصر خود ما هستيم.

6)آیا شما پسری حرف گوش کن و خواهرتون برعکس شما، استقلال طلب و خود محور هست؟

بله ؛ دقيق همينطوره.

در ضمن، ممنون می شم اولین درگیری که بین خواهر و مادرتون پیش اومد (از همین لحظه به بعد) برامون بگید تا کیفیت رابطه دستمون بیاد. چون این که شما بگید رابطه مثلا "عادی" هست، کلمه ای قابل اطمینان نیست.

درحال حاضر حضور ذهن ندارم ولي معمولا سر چيزاي بزرگ و كوچيك با هم درگيري دارن.

************************************************** *********************
از همگي ممنونم...
يا حق.

[parnian1]

احتمالا خواهر شما تحت فشار كنكور و استرش قبولي و ...هم هست....و احتمالا به خاطر توجهات بيش از حد پدر و مادرتون به شما يه جورايي از شما بدش مياد...شما سعي كنيد تا ميتونيد بهش نزديك بشين به بهونه كمك كردن توي درس ها و تست زدن و ....باهاش صميمي بشين...شما كه ميدونين چه فشاري بهش مياد بايد يه كاري بكنيد....از والدين تون بخواين كه به هيچ وجه كتكش نزنن...توي اين سن كتك زدن اثرات بدي در روحيه يه دختر ميذاره....

[b_i_r_i_y_a]

احتمالا خواهر شما تحت فشار كنكور و استرس قبولي و ...هم هست....و احتمالا به خاطر توجهات بيش از حد پدر و مادرتون به شما يه جورايي از شما بدش مياد...

من بيش از اين استرس حس بي انگيزگي رو ميبينم و بارها درمورد كنكور و درس خوندن باهاش صحبت كردم ولي به حرفهايي كه ماها در هر زمينه اي براش ميگيم اصلا گوش نميده...
و فكر ميكنم تا حدودي هم طبق گفته ي شما از من بدش مياد كه البته اينو مستقيما بيان نكرده ؛ من از روي اعمال و رفتارش متوجه شدم...
مثلا بارها توي بحثهايي كه پيش مياد (چه بحثهاي ساده و چه بحثهاي پر تنش) اينو ميگه كه شما (منظور پدر و مادرم) "همش به پسرتون توجه ميكنيد و هروقت ميخواد چيزي بخره هرچي بخواد بش پول ميديد" و از اين جور صحبتها كه ديگه اصلا دلم نميخواد ادمه بدم...

[parnian1]

خواهر شما كمي شيطون و بازيگوش هست و احتمالا هم به درس خوندن علاقه اي نداره....اما هيچ كدوم از اينها دليل نميشه به عنوان دختر خانواده مورد علاقه نباشه...
ببخشيد رك ميگم اما تا به حال به كارهاي خودتون كه به قول ما خودشيرين بازي و ساكاروز بازي بوده فكر كرديد؟
سعي كنيد اين ساكاروز بازي ها رو به حد خيلي كم برسونيد تا مجالي هم براي خوهرتون پيش بياد كه خودشو نشون بده....مثلا اگه اهل آشپزي هست يه روز ازش بخواين كه غذاي اون روز رو بپزه و موقع صرف غذا از دست پختش تعريف كنيد....اعتماد به نفسش رو بالا ببريد...احتمالا وقتي با خودش فكر ميكنه ميبينه واقعا در مقابل برادر نمونه اي مثل شما خصوصيت شاخصي نداره كه توجه مادر و پدر رو جلب كنه....به همين دليل هم هر چي بيشتر بگذره موضوع بدتر ميشه....
دنبال ويژگي هاي خوبش باشيد....سعي كنيد اين ويژگي هاي خوب و مثبت رو هر روز بهش ياداوري كنيد تا به خودش بباله